Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.691.2020.1.AZ
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu struktury sprzedaży oraz prewspółczynnika, z tytułu zakupu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego budynku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu struktury sprzedaży oraz prewspółczynnika, z tytułu zakupu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: Gmina) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Dnia 27 września 2012 r. Gmina zawarła z firmą Sp. z o.o. (dalej: Finansujący) następujące umowy:

1. umowę sprzedaży, leasingu operacyjnego i umowę dzierżawy (…), na mocy której Gmina sprzedała Finansującemu nieruchomość gruntową zabudowaną budynkami, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka 1 położoną we przy ul. ..., a Finansujący nabył tę nieruchomość w celu oddania jej Gminie do używania i pobierania pożytków w oparciu o umowę leasingu operacyjnego i umowę dzierżawy
2. umowę sprzedaży, leasingu operacyjnego i umowę dzierżawy (….), na mocy której Gmina sprzedała Finansującemu nieruchomość gruntową zabudowaną budynkami, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka 2 położoną we przy ul. Ś. oraz nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka 3 położoną we przy ul. M., a Finansujący nabył tę nieruchomość w celu oddania jej Gminie do używania i pobierania pożytków w oparciu o umowę leasingu operacyjnego i umowę dzierżawy.
   
   

W obydwu umowach Strony postanowiły, że posiadanie nieruchomości pozostaje przy Gminie na podstawie umów leasingu i dzierżawy, a budynki o funkcji biurowo-usługowej wykorzystywane w dniu zawarcia umowy przez Urząd Miejski na swoją siedzibę, wykorzystywane będą w sposób dotychczasowy na podstawie umowy leasingu i dzierżawy. Ponadto, budynki przy ul. A/B, które przed zawarciem umów sprzedaży obciążone były umowami najmu lokali, w czasie trwania umowy leasingu nadal będą obciążone tymi umowami, a ich stroną pozostanie Gmina.

Strony postanowiły również, że w przypadku zakończenia umowy leasingu i umowy dzierżawy oraz po uregulowaniu wszystkich zobowiązań wynikających z tych umów, na wniosek Gminy własność nieruchomości zostanie przeniesiona z powrotem na Gminę, w wykonaniu prawa do odkupu. Umowy leasingu zostały zawarte na 10 lat tj. do dnia 27 września 2022 r. W umowach leasingu Gmina zobowiązała się m.in. zachować nieruchomości w stanie niepogorszonym ponad normalne zużycie powstałe wskutek prawidłowego użytkowania, utrzymywać nieruchomości w należytym stanie technicznym i estetycznym, unikać przeciążania, dokonywać konserwacji, napraw, remontów i przeglądów, zwłaszcza zgodnie z warunkami technicznymi i wymogami prawa, a także gdy okażą się niezbędne dla zachowania nieruchomości w stanie niepogorszonym ponad normalne zużycie powstałe wskutek prawidłowego używania. Strony postanowiły również, że w okresie trwania umów, wszelkie koszty związane z własnością, posiadaniem, utrzymaniem nieruchomości w należytym stanie będzie ponosiła Gmina, choćby obciążenia takie, w myśl odpowiednich przepisów, dotyczyły właściciela lub samoistnego posiadacza (dotyczy to m.in. wszelkich napraw, niezbędnych do zachowania nieruchomości w stanie niepogorszonym). Strony postanowiły ponadto, że Gmina uprawniona jest do dokonywać na własny koszt i ryzyko remontów, rozbudowy, napraw i innych robót budowlanych, z wyłączeniem możliwości trwałego demontażu instalacji, urządzeń przynależnych oraz istotnych części składowych nieruchomości.

Gmina zobowiązała się do regulowania opłat leasingowych.

Na podstawie umów dzierżawy Finansujący oddał Gminie w dzierżawę zabudowany grunt w postaci działki 1 o powierzchni 3.388 m kw, …, obręb …, położonej we , przy ul. A 4/B 6, 8, z wyłączeniem zabudowań stanowiących przedmiot umowy leasingu, grunt zabudowany w postaci działki nr 2 o powierzchni 991 m kw, …, obręb … położonej przy ul. Ś. z wyłączeniem zabudowań stanowiących przedmiot umowy leasingu, oraz grunt w postaci działki 3 o powierzchni 1.088 m kw, .., obręb .., położonej we przy ul. M., z wyłączeniem zabudowań stanowiących przedmiot umowy leasingu.

Umowy zawarte zostały na 10 lat, do 27 września 2022 r. Gmina zobowiązała się do zapłaty na rzecz Finansującego opłat dzierżawnych.

Obecnie w budynkach będących przedmiotem ww. umów leasingowych wykonywana jest działalność Urzędu Miejskiego , oraz w budynkach przy ul. A/B wynajmowane są powierzchnie (bankomat, ksero, automat do napojów). Budynki zajmują komórki organizacyjne Urzędu, które nie wykonują żadnych czynności opodatkowanych VAT, jak i takie które wykonują czynności opodatkowane VAT oraz niepodlegające opodatkowaniu VAT i zwolnione z VAT.

Dnia 13 maja 2017 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta wydał postanowienie nr ……, w którym wezwał do poprawy stanu technicznego elewacji nieruchomości, które objęte są ww. umowami. Wobec powyższego Gmina podjęła decyzję o wykonaniu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. M.) obiektu przy ul. A 4. W związku z powyższym, Gmina zawarła dnia 1 lipca 2020 r. umowę, której przedmiotem są roboty modernizacyjne elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4. Gmina zapłaci za wykonanie niniejszych prac z własnych środków i nie będzie ich refakturować na Finansującego.

Faktury VAT otrzymywane z tytułu wykonania usług modernizacyjnych będą służyły jednocześnie wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT, niepodlegających VAT oraz zwolnionych z VAT i Gmina nie ma możliwości przypisania kwoty VAT do poszczególnych tych rodzajów czynności. Gmina obliczyła strukturę sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2-6 ustawy o VAT oraz prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015, poz. 2193 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, Gminie służy prawo do odliczenia kwoty VAT naliczonego przy zastosowaniu struktury sprzedaży oraz prewspółczynnika, z tytułu zakupu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. t.j. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) – (dalej: ustawa o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z ust. 2, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z ust. 3, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015, poz. 2193 z późn. zm.), w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 3 ust. 2 cyt. rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X- proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Jednocześnie Gmina, korzystając z możliwości określonej w § 8 cyt. rozporządzenia, przyjmuje do obliczenia prewspółczynnika dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W niniejszej sprawie, zakup robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4 przeprowadzany będzie w budynkach będących siedzibą Urzędu Miejskiego. W budynkach tych mają swoje siedziby komórki organizacyjne wykonujące działalność opodatkowaną VAT, niepodlegającą VAT oraz zwolnioną z VAT i nie ma możliwości wydzielenia kwoty VAT służącej wyłącznie działalności opodatkowanej VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w niniejszej sprawie Gmina będzie posiadała prawo do odliczenia VAT przy zastosowaniu struktury sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2-6 ustawy o VAT oraz prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015, poz. 2193 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego), co jednocześnie wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Odnośnie sposobu określenia proporcji należy wskazać, że na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej: rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz zakładu budżetowego.

Stosownie do § 3 ust. 2 analizowanego rozporządzenia, w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jako sposób określenia proporcji podaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Zatem, co do zasady, jednostka samorządu terytorialnego powinna dla towarów i usług wykorzystywanych przez daną jednostkę organizacyjną realizować prawo do odliczenia według sposobu określenia proporcji obliczanego dla tej jednostki zgodnie z zasadami przewidzianymi w ww. rozporządzeniu.

Ponadto, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy).

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10b ustawy, przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować nabyte towary i usługi do poszczególnych rodzajów działalności, tj. działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT i zwolnionej od podatku) oraz działalności innej niż gospodarcza. W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości, zaś w przypadku zakupów związanych z działalnością inną niż gospodarcza lub zwolnionymi od podatku VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w ogóle. Natomiast w sytuacji, gdy nabyte towary i usługi służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przyporządkowanie ich do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Ponadto w sytuacji, gdy zakupione towary i usługi służą w ramach działalności prowadzonej przez podatnika, czynnościom opodatkowanym i zwolnionym od podatku, zastosowanie będą miały również przepisy o art. 90 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina sprzedała finansującemu nieruchomość gruntową zabudowaną budynkami (stanowiącymi siedzibę urzędu gminy), oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka 1 położoną we przy ul. ..., a finansujący nabył tę nieruchomość w celu oddania jej Gminie do używania i pobierania pożytków w oparciu o umowę leasingu operacyjnego i umowę dzierżawy. Gmina zawarła umowy, w których Strony postanowiły, że budynki o funkcji biurowo-usługowej wykorzystywane w dniu zawarcia umowy przez Urząd Miejski na swoją siedzibę, wykorzystywane będą w sposób dotychczasowy na podstawie umowy leasingu i dzierżawy. Strony postanowiły również, że w przypadku zakończenia umowy leasingu i umowy dzierżawy oraz po uregulowaniu wszystkich zobowiązań wynikających z tych umów, na wniosek Gminy własność nieruchomości zostanie przeniesiona z powrotem na Gminę, w wykonaniu prawa do odkupu. Umowy leasingu zostały zawarte na 10 lat tj. do dnia 27 września 2022 r. W umowach leasingu, Strony postanowiły również, że w okresie trwania umów, wszelkie koszty związane z własnością, posiadaniem, utrzymaniem nieruchomości w należytym stanie będzie ponosiła Gmina, oraz że Gmina uprawniona jest do dokonywać na własny koszt i ryzyko remontów, rozbudowy, napraw i innych robót budowlanych. Obecnie w budynkach będących przedmiotem ww. umów leasingowych wykonywana jest działalność Urzędu Miejskiego, oraz w budynkach przy ul. A/B wynajmowane są powierzchnie (bankomat, ksero, automat do napojów). Budynki zajmują komórki organizacyjne Urzędu, które nie wykonują żadnych czynności opodatkowanych VAT, jak i takie które wykonują czynności opodatkowane VAT oraz niepodlegające opodatkowaniu VAT i zwolnione z VAT. Gmina podjęła decyzję o wykonaniu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony C) obiektu przy ul. A 4. W związku z powyższym, Gmina zawarła dnia 1 lipca 2020 r. umowę, której przedmiotem są roboty modernizacyjne elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4. Gmina zapłaci za wykonanie niniejszych prac z własnych środków i nie będzie ich refakturować na Finansującego.

Ponadto Gmina podała, że faktury VAT otrzymywane z tytułu wykonania usług modernizacyjnych będą służyły jednocześnie wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT, niepodlegających VAT oraz zwolnionych z VAT i Gmina nie ma możliwości przypisania kwoty VAT do poszczególnych tych rodzajów czynności. Gmina obliczyła strukturę sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2-6 ustawy o VAT oraz prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, oraz § 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015, poz. 2193 z późn. zm.).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia kwoty VAT naliczonego przy zastosowaniu struktury sprzedaży oraz prewspółczynnika, z tytułu zakupu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4, należy wskazać, że budynek Urzędu Gminy stanowiący siedzibę Gminy (jednostki samorządu terytorialnego) jest związany z całokształtem działalności prowadzonej przez Gminę, a więc z wszystkimi kategoriami czynności jakie Gmina realizuje. Skoro, jak sam podał Wnioskodawca faktury VAT otrzymywane z tytułu wykonania usług modernizacyjnych będą służyły jednocześnie wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT, niepodlegających VAT oraz zwolnionych z VAT i Gmina nie ma możliwości przypisania kwoty VAT do poszczególnych tych rodzajów czynności, to obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie kwoty podatku naliczonego do celów działalności gospodarczej z zastosowaniem art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT. A następnie, ponieważ jak wynika z wniosku, u Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej, oprócz czynności opodatkowanych, występują także czynności zwolnione od podatku, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zastosowanie znajdzie również proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

Ponadto jak już powyżej wskazano, podatek do odliczenia od zakupów realizowanych w danej jednostce organizacyjnej wylicza się z zastosowaniem sposobu określenia proporcji ustalonego dla jednostki organizacyjnej wykorzystującej efekty inwestycji do ww. celów, tj. celów „mieszanych”.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa należy wskazać, że dokonując odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu robót modernizacyjnych elewacji wraz z częściową wymianą pokrycia dachowego (od strony ul. C) w budynku przy ul. A 4, Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z wykorzystaniem prewspółczynnika obliczonego z uwzględnieniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h oraz w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników oraz wskaźnika struktury sprzedaży (art. 90 ust. 2), wyliczonych dla Urzędu Gminy. Prawo to będzie Gminie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia negatywnych przesłanek zawartych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. Ponadto organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.