Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.647.2020.8.ICZ
z 29 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 5 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 30 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę subwencji w ramach tzw. tarczy antykryzysowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę subwencji w ramach tzw. tarczy antykryzysowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 29 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.647.2020.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Andrzej P., zwany dalej podatnikiem, stroną, przedsiębiorcą lub Wnioskodawcą, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą: Usługi (…) Andrzej P., zwaną dalej samodzielną działalnością gospodarczą. Strona jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji wodnokanalizacyjnych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku podatkowym 2020 podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu z tytułu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej podatnik opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki podatkowej w wysokości 19,00%. Wnioskodawca, po złożeniu sformalizowanego wniosku w ramach tzw. tarczy antykryzysowej do spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: P., zwanej dalej w skrócie Spółką Akcyjną, zawarł umowę o nazwie umowa subwencji finansowej, w ramach której to umowy strona otrzymała na rachunek bankowy w dniu 19 czerwca 2020 r. od spółki akcyjnej subwencję o nazwie Tarcza. PFR w kwocie 791.069,00 zł (siedemset dziewięćdziesiąt jeden tysięcy sześćdziesiąt dziewięć złotych , zwaną dalej w skrócie subwencją od spółki akcyjnej. Kwotę ww. subwencji strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. wynagrodzeń pracowników, koszty biura, koszty nabycia materiałów do wykonania zleceń itp. Z zawartej umowy ze spółką akcyjną wynika, iż w przyszłości wnioskodawca będzie zobowiązany do spłaty ww. subwencji w 24 równych ratach, od 13 miesiąca licząc o miesiąca otrzymania ww. subwencji oraz strona może się zwrócić do spółki akcyjnej o umorzenie części otrzymanej przez Spółkę subwencji.

Pismem z 30 września 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

Wnioskodawca otrzymał subwencję w ramach tzw. tarczy antykryzysowej od spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: P. S.A. w ramach „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm”.

Ad. I. pkt 1

Wnioskodawca wskazuje, iż otrzymaną subwencję przeznacza wyłącznie na cele związane z prowadzoną przez siebie samodzielną działalnością gospodarczą. Jednocześnie strona wyjaśnia, że przyznane jej dofinansowanie określane jako subwencja:

1. nie stanowi w przypadku wnioskodawcy (w całości lub w części) dopłaty do ceny konkretnych świadczonych przez podatnika usług lub też sprzedawanych przez wnioskodawcę towarów - innymi słowy:
   
   • dzięki otrzymanemu przez wnioskodawcę dofinansowaniu, klienci nabywający od podatnika towary i usługi, nie będą uiszczali niższych cen,
   • uzyskana subwencja ma wyłącznie tzw. charakter zakupowy tzn. została przyznana i jest wykorzystywana przez stronę wyłącznie na sfinansowanie kosztów działalności wnioskodawcy, tj. pokrycie ponoszonych przez stronę wydatków związanych z działalnością gospodarczą,
   • zawarta umowa przez stronę ze spółką akcyjną nie zawiera informacji iż otrzymana subwencja ma charakter pożyczki zwrotnej. Nazwa ww. umowy brzmi umowa subwencji finansowej, co stanowi że umowa subwencji nie powinna być zaliczona umów pożyczek o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nadto w ramach ww. umowy wnioskodawca może wystąpić o umorzenie całości i części subwencji przez spółkę akcyjną, co nie występuje w typowych umowach pożyczek, które mają przede wszystkim charakter zwrotny.
   
   
   

Ad. I. pkt 3

Otrzymana przez Wnioskodawcę subwencja nie stanowi dopłaty do cen konkretnych świadczonych przez Spółkę usług lub sprzedawanych towarów i z tego tytułu nie będzie podlegała w przyszłości w całości zwrotowi.

Ad. I. pkt 4

W większości sprzedawane przez stronę towary i usługi są opodatkowane stawką podatkową w wysokości 8,00%. Strona dokonuje także sprzedaży usług opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23,00%, np. wykonywanie instalacji w lokalach lub budynkach użytkowych.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy uzyskaną w miesiącu czerwcu 2020 r. subwencję od spółki akcyjnej wnioskodawca ma obowiązek uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od której powinien być naliczony oraz zadeklarowany należny podatek od towarów i usług według stawki podatkowej w wysokości 23,00%?

Stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1:

Co do zasady na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uzyskane przez podatnika dotacje lub subwencje mające wpływ na cenę sprzedawanej usługi lub towaru stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie wskazać należy, iż mamy do czynienia z sytuacją szczególną gdyż uzyskana subwencja faktycznie ma wpływ na ceny sprzedaży usług świadczonych przez stronę, gdyż okresowo będą z niej finansowane w ramach tzw. tarczy antykryzysowej wydatki związane wydatki z zakresem prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej. Wskazać jednakże należy że spółka akcyjna może żądać w całości lub części od strony zwrotu ww. subwencji co stanowi że faktycznie jest to wyłącznie forma pomocy w finansowaniu działalności wnioskodawcy, a nie pomoc uzyskaniu lepszych wyników finansowych (wyższych cen) przez wnioskodawcę.

Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż uzyskaną w miesiącu czerwcu 2020 r. subwencję od spółki akcyjnej wnioskodawca nie ma obowiązku uznać za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od której powinien być naliczony oraz zadeklarowany należny podatek od towarów i usług według stawki podatkowej w wysokości 23,00%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl ust. 6 powołanego artykułu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Powyższe regulacje wskazują, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje, których nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Należy uznać, że opodatkowanie dotacji stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie dotacje stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są dotacjami związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko dotacje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Inne dotacje nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotne zatem, dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja mająca bezpośredni wpływ na cenę”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach: C-184/00 z dnia 22 listopada 2001 r. Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu oraz C-353/00 z dnia 13 czerwca 2002 r. Keeping Newcastle Warm Limited przeciwko Commissioners of Customs and Excise.

W wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Jak wynika z opisu sprawy głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji wodnokanalizacyjnych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych.

Wnioskodawca, otrzymał subwencję w ramach tzw. tarczy antykryzysowej od spółki akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: Polski Fundusz Rozwoju S.A. w ramach „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm”.

Kwotę ww. subwencji strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. wynagrodzeń pracowników, koszty biura, koszty nabycia materiałów do wykonania zleceń itp.

Przyznane dofinansowanie określane jako subwencja nie stanowi w przypadku wnioskodawcy (w całości lub w części) dopłaty do ceny konkretnych świadczonych przez podatnika usług lub też sprzedawanych przez wnioskodawcę towarów - innymi słowy:

• dzięki otrzymanemu przez wnioskodawcę dofinansowaniu, klienci nabywający od podatnika towary i usługi, nie będą uiszczali niższych cen,
• uzyskana subwencja ma wyłącznie tzw. charakter zakupowy tzn. została przyznana i jest wykorzystywana przez stronę wyłącznie na sfinansowanie kosztów działalności wnioskodawcy, tj. pokrycie ponoszonych przez stronę wydatków związanych z działalnością gospodarczą.

Otrzymana przez Wnioskodawcę subwencja nie stanowi dopłaty do cen konkretnych świadczonych przez Spółkę usług lub sprzedawanych towarów i z tego tytułu nie będzie podlegała w przyszłości w całości zwrotowi.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w kontekście przywołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w związku z otrzymaną przez Wnioskodawcę w ramach „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla Małych i Średnich Firm” subwencją finansową nie dojdzie do sytuacji, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Skoro otrzymane dofinansowanie będzie przeznaczone przez Wnioskodawcę wyłącznie na sfinansowanie kosztów ogólnych działalności gospodarczej, tj. wynagrodzenia pracowników, koszty biura, koszty nabycia materiałów do wykonania zleceń itp., to subwencja ta będzie mieć charakter zakupowy i subwencja ta nie będzie miała na celu sfinansowania ceny sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów lub usług.

Tym samym, w związku z tym, że subwencja finansowa, objęta zakresem pytania, przeznaczona będzie na finansowanie ogólnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to nie ma ona wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług, czy też sprzedawanych towarów i nie stanowi ona podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. W konsekwencji, ww. subwencja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Wyrażona w niniejszej interpretacji ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie kwestii objętej pytaniem Wnioskodawcy oznaczonym we wniosku jako nr 1. Natomiast ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami nr 2, 3 i 4 jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzki Sąd Administracyjny za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.