Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.95.2020.1.BK
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu umowy quoad usum– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu umowy quoad usum.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowani są polskimi rezydentami podatkowymi, są małżeństwem, w którym obowiązuje ustawowy ustrój majątkowy małżeński (tj. wspólność majątkowa).

Zainteresowany oraz Małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej.

Zainteresowany jest wspólnikiem w spółce komandytowej, w której posiada 18% prawa do udziału w zysku oraz stratach Spółki. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub wydzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

Zainteresowani są właścicielami 1/8 udziału w dwóch lokalach mieszkalnych („Lokale”) oraz związanego z nim udziału w nieruchomości wspólnej na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Pozostałymi współwłaścicielami Lokali są Spółka (udział w wysokości po 1/8 w każdym z Lokalu) i osoba trzecia, nie będąca stroną postępowania i nie będąca zainteresowaną (udział w wysokości ¾ w każdym Lokalu).

Zainteresowani planują wraz z pozostałymi współwłaścicielami Lokali zawarcie umowy o podział nieruchomości do korzystania (tzw. umowa quoad usum) ze Spółką, na mocy której Spółka w zamian za wynagrodzenie miałaby prawo do samodzielnego korzystania z całości Lokali, z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli. Spółka zarządzałaby Lokalami w celu osiągania przychodów z najmu. W zależności od uwarunkowań rynkowych, lokale byłyby wynajmowane przez Spółkę w całości lub w części (np. wybrany pokój albo inna część lokalu, dająca się wyodrębnić na potrzeby umowy najmu) długoterminowo, krótkoterminowo (tzw. najem hotelowy), na cele mieszkaniowe lub komercyjne. Spółka poszukiwałaby najemców, negocjowała umowy, monitorowałaby płatności czynszu, prowadziła działania reklamowe itp. Zgodnie z umową quoad usum Spółka miałaby prawo do ponoszenia nakładów na Lokale, w tym na dokonywanie modernizacji, remontów i adaptacji (m.in. faktycznego wydzielania części Lokali, tak by mogły być przedmiotem odrębnego najmu jako tzw. zorganizowane części) w celu maksymalizacji zysków z najmu. Spółka byłaby odpowiedzialna za bieżące zarządzanie Lokalami, w tym pokrywanie bieżących kosztów eksploatacyjnych takich jak woda, ścieki, energia, bieżącej konserwacji.

Zaangażowanie Zainteresowanego oraz Małżonki ograniczone byłoby do zawarcia jednej umowy quoad usum ze Spółką, z tytułu której otrzymaliby określone wynagrodzenie wypłacane okresowo.

Osiągane dochody z tytułu umowy quoad usum nie będą głównym źródłem dochodu w gospodarstwie domowym Zainteresowanego oraz Małżonki.

Poza 1/8 udziału w Lokalach, Zainteresowany posiada udział we współwłasności innej nieruchomości; na mocy umowy quoad usum Zainteresowany korzysta samodzielnie w całości z jednego z lokali mieszkalnych znajdujących się w nieruchomości z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli.

Zainteresowany mieszkał w tym lokalu w przeszłości przez kilka lat (udział w tej nieruchomości Zainteresowany nabył częściowo w formie darowizny i częściowo w drodze umowy sprzedaży). Lokal ten jest obecnie wynajmowany długoterminowo. Zainteresowany opodatkowuje przychody z tytułu tego najmu 8,5% ryczałtem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany oraz Małżonka będą mieli prawo do opodatkowania wynagrodzenia z tytułu umowy quoad usum, otrzymywanego od Spółki, ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych?

Zdaniem Zainteresowanych, będą mieli prawo do opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego od Spółki z tytułu zawarcia umowy quoad usum, ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa PIT, wskazuje kilka odrębnych źródeł przychodów, w tym:

• pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowiącą zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy PIT, oraz

• najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny).

Katalog źródeł przychodów przewidziany w Ustawie PIT jest katalogiem rozłącznym. Oznacza to, że uzyskany przychód może zostać zakwalifikowany wyłącznie do jednej, enumeratywnie wskazanej w ustawie kategorii. O kwalifikacji dochodów z najmu do źródła działalność gospodarcza przesądza ogół okoliczności takich jak: profesjonalny (zawodowy) charakter podejmowanych czynności, zaangażowanie zasobów finansowych i osobowych (w tym np. zatrudnianie pracowników, korzystanie z usług firm zewnętrznych np. biura księgowego, firmy sprzątającej agencji reklamowej), skala podejmowanych czynności (w tym czy osiągane dochody stanowią podstawowe źródło dochodów).

A contrario, czynności które nie mają profesjonalnego (zawodowego) charakteru, lecz stanowią formę sprawowania zarządu nad własnym majątkiem, nie stanowią wykonywania działalności gospodarczej i w konsekwencji uzyskiwane przychody z takich czynności odnoszących się do nieruchomości stanowią przychód ze źródła „najem”.

Zawarcie przez Zainteresowanego oraz Małżonkę umowy quoad usum ze Spółką, na mocy której Spółka w zamian za prawo do wyłącznego korzystania z Lokali będzie wypłacała wynagrodzenie, nie ma cech obrotu profesjonalnego (zawodowego).

Po pierwsze, zawarcie wraz z pozostałymi współwłaścicielami lokali ze Spółką umowy quoad usum jest jedyną możliwością efektywnego zarządzania majątkiem własnym (Zainteresowany wraz z Małżonką posiadają jedynie 1/8 udziału w Lokalach, nie mają więc samodzielnego prawa korzystania z całej nieruchomości, w tym np. prawa do wynajmu podmiotom trzecim).

Po drugie, zawarcie umowy quoad usum umożliwi Zainteresowanemu oraz Małżonce czerpanie stałych dochodów przy minimalnym zaangażowaniu finansowym i osobowym. To Spółka bowiem będzie zajmowała się zarządzaniem Lokalami (w tym dokonywała ich modernizacji, remontów, konserwacji, ponosiła bieżące koszty utrzymania, poszukiwała najemców, negocjowała umowy z najemcami, egzekwowała należności, podejmowała szereg działań w celu maksymalizacji zysków), a aktywność Zainteresowanego oraz Małżonki ograniczy się do zawarcia jednej, długoterminowej umowy quoad usum.

Mając na uwadze powyższe - zdaniem Zainteresowanych – należy uznać, że zawarcie umowy quoad usum stanowi przejaw zwykłego zarządu majątkiem własnym i w konsekwencji nie ma podstaw, by otrzymane wynagrodzenie kwalifikować do źródła działalność gospodarcza. Takie stanowisko jest przy tym powszechnie akceptowane przez organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2020 r. (0113-KDIPT2-1.4011.323.2020.4.MGR) wskazał, że „nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą”.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a Ustawy o Ryczałcie, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, pod warunkiem dokonania skutecznego wyboru tej formy opodatkowania stosownie do art. 9 ust. 4 Ustawy o Ryczałcie.

W ocenie Zainteresowanego obydwie przesłanki ww. przepisu są spełnione, ponieważ:

(i) umowa quoad usum nie zostanie zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (będzie stanowiła tzw. najem prywatny, co zostało wskazane powyżej), oraz

(ii) umowa quoad usum jest umową o podobnym charakterze do umowy najmu (podobnie jak umowa najmu jest umową zobowiązującą, konsensualną, wzajemną i odpłatną, a istotnymi postanowieniami umownymi jest ustalenie jej przedmiotu (z tą różnicą, że w przypadku najmu przedmiotem umowy jest nieruchomość, a w przypadku umowy quoad usum – udział w nieruchomości) oraz wysokość czynszu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy o Ryczałcie, stawka wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100.000 zł rocznie oraz 12,5% od nadwyżki ponad tę kwotę.

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych będą mieli prawo opodatkować przychód otrzymywany na podstawie zawartej ze Spółką umowy quoad usum ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, tj. według stawki 8,5% do kwoty 100.000 zł rocznie oraz według stawki 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł rocznie, pod warunkiem skutecznego wyboru tej formy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z treścią art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Przez umowę najmu - jak stanowi art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.) - wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Umowa najmu to umowa typowa, nazwana, wzajemna i dwustronnie zobowiązująca, a art. 659 § 1, formułuje wymagania odnośnie do minimalnej treści umowy najmu, których spełnienie pozwala zakwalifikować daną umowę jako umowę najmu. Jest to umowa odpłatna mająca charakter konsensualny – do jej zawarcia dochodzi w wyniku złożenia zgodnych oświadczeń woli przez najemcę i wynajmującego.

Jak wskazano powyżej, do elementów istotnych umowy najmu należą tylko:

• zobowiązanie się wynajmującego do oddania rzeczy najemcy w używanie, oraz
• zobowiązanie się najemcy do zapłaty wynajmującemu wynagrodzenia, czyli czynszu najmu.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że umowy najmu i dzierżawy stanowią dwie podstawowe formy prawne korzystania z cudzej rzeczy i pobierania z niej pożytków.

Zgodnie z treścią art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Każdy ze współwłaścicieli - w myśl art. 206 ww. Kodeksu - jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną (art. 207 Kodeksu cywilnego).

Wynikający z art. 206 k.c. sposób korzystania z rzeczy wspólnej, to ustawowe uprawnienie współwłaścicieli do korzystania z rzeczy wspólnej. Ten określony ustawą sposób posiadania rzeczy wspólnej i korzystania z niej jest aktualny tylko wtedy, gdy odmienny sposób nie został przewidziany w umowie współwłaścicieli lub orzeczeniu sądu.

Współwłaściciele nieruchomości mogą zmienić zasady współposiadania rzeczy wspólnej oraz pobierania z niej pożytków i ponoszenia wydatków, określone w art. 206 i art. 207 k.c., zawierając umowę podziału nieruchomości quoad usum. Podział taki może polegać na tym, że każdy ze współwłaścicieli lub niektórzy z nich otrzymują do wyłącznego użytku fizycznie wydzieloną część rzeczy i każdy z wyłączeniem innych tę część używa i czerpie z niej pożytki.

Sam podział quoad usum jest umową nienazwaną i zgodnie z zasadą swobody umów może być – co do zasady – tak ukształtowany jak tylko jest wola stron tej umowy. Zawarcie umowy quoad usum nie wymaga żadnej szczególnej formy; może dojść do skutku poprzez takie zachowanie współwłaścicieli, które w danych okolicznościach nie budzi wątpliwości co do ujawnionej w taki sposób ich woli. W taki też sposób może być kształtowana treść umowy w trakcie jej wykonywania.

Umowa quoad usum znaczy jednocześnie rezygnację z ewentualnego dzielenia się pożytkami z lokali przez współwłaścicieli.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy Kodeksu cywilnego, należy podkreślić, że umowa quoad usum stanowi jedynie wewnętrzne porozumienie współwłaścicieli co do sposobu zarządu rzeczą wspólną. Oznacza to, że wzajemne relacje współwłaścicieli co do sposobu korzystania ze wspólnej nieruchomości na zasadzie owej umowy, pozostają bez znaczenia z punktu widzenia prawnopodatkowego. Istota podziału quoad usum sprowadza się do tego, że współwłaściciele otrzymują do korzystania fizycznie wydzieloną część rzeczy wspólnej, którą używają i pobierają z niej pożytki z wyłączeniem pozostałych. W doktrynie podkreśla się, że skutkiem umowy o podział nieruchomości quoad usum nie jest powstanie stosunku najmu, ani dzierżawy, lecz swoistego stosunku prawnego, w ramach którego współwłaściciele uzyskują status posiadaczy zależnych wydzielonych im części nieruchomości.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r. sygn. akt I A Ca 1523/12, podział quoad usum, stanowiący w istocie formę korzystania z rzeczy wspólnej (będącej we współposiadaniu), ma skutek wyłącznie faktyczny i sprowadza się do podzielenia władztwa nad rzeczą pomiędzy jej współposiadaczy (określenia sposobu współposiadania i korzystania z rzeczy), niezależnie od faktycznego prawa przysługującego do tej rzeczy. Podział taki wywiera więc skutki jedynie w relacji wewnętrznej pomiędzy współposiadaczami, nie rodzi natomiast żadnych skutków prawnych w relacjach z podmiotami trzecimi. Podział quoad usum nie kreuje powstania żadnych praw rzeczowych, ani też obligacyjnych typu: najem, dzierżawa, czy użyczenie. Nie może być również utożsamiany ze zniesieniem wspólności istniejącego prawa, w szczególności zaś zniesieniem współwłasności. Dokonanie podziału quoad usum oznacza wyłącznie wewnętrzne zorganizowanie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej (zob. m.in. E. Gniewek, w: System Prawa Prywatnego, tom 3. Prawo rzeczowe, Warszawa 2003, s. 455 i przywołana tam dalsza literatura).

Skoro, jak wykazano powyżej skutkiem umowy quoad usum nie jest powstanie stosunku obligacyjnego, to tym samym nie można przyjąć, że umowa o podział nieruchomości quoad usum jest umową o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy.

Zatem wynagrodzenie uzyskane od Spółki z tytułu zawartej umowy quoad usum – wbrew twierdzeniu Zainteresowanych - nie stanowi przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w tym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W konsekwencji stwierdzić należy, że wynagrodzenie otrzymywane od Spółki stanowić będzie dla Zainteresowanych przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Uzyskany przez Zainteresowanych przychód nie może być opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Zainteresowanych interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.