2020.10.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.635.2020.2.KO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.635.2020.2.KO
z 28 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy środki pieniężne (zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej), które będą zbierane w związku z uczestniczeniem w zbiórce polegającej na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji stanowią przychód po stronie Wnioskodawcy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 września 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.635.2020.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem ….. w dniu 16 września 2020 r. (data doręczenia 18 września 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 24 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi na terenie kraju punkt/sieć punktów pod marką „X”, w którym/których oferuje swoim klientom sprzedaż napojów oraz żywności w stanie przetworzonym, jak i nieprzetworzonym. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje przy zastosowaniu kas rejestrujących - ściśle drukarek fiskalnych, tj. urządzeń sterowanych przez interfejs komunikacyjny systemu kasowego, innymi słowy, urządzeń fiskalnych zintegrowanych z systemem kasowym.

Wnioskodawca uczestniczy w zbiórce publicznej - w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, prowadzonej przez Fundację z siedzibą w ….. - organizację pozarządową - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącą organizacją pożytku publicznego w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ostatniej ustawy (dalej: Fundacja). Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na tym, że osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cel dobroczynny zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca pełni tu wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją. Rola Wnioskodawcy sprowadza się bowiem wyłącznie do umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji - puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy klient może dokonać zakupu na dwa sposoby: za pośrednictwem kasjera, płacąc w kasie za zakup gotówką lub kartą płatniczą, albo też samodzielnie w tzw. kiosku, czyli maszynie samoobsługowej. W tym ostatnim przypadku klient składa zamówienie w kiosku i dokonuje tam płatności kartą płatniczą, bądź wybiera w kiosku opcję zapłać w kasie i dopiero w kasie, już bez przechodzenia procedury składania zamówienia, dokonuje u kasjera zapłaty gotówką lub kartą płatniczą.

Zważywszy, że odsetek osób płacących kartą płatniczą (nienoszących przy sobie gotówki) rośnie i można się spodziewać, że ostatecznie będzie to dominujący sposób płatności, jeśli nie wyłączny, Wnioskodawca chciałby, w ramach prowadzonej w lokalu Wnioskodawcy zbiórki publicznej, umożliwić uczestniczenie w tej zbiórce publicznej poprzez obciążenie kwotą darowizny karty płatniczej darczyńcy. Umożliwiłoby to osobom dokonującym zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kartą płatniczą dokonanie darowizny jednocześnie z zapłatą ceny za zakupione u Wnioskodawcy towary i produkty. Ponadto, Wnioskodawca chciałby rejestrować na kasie również wpływy gotówkowe datków dokonywanych na rzecz Fundacji, przyjmując takie datki równocześnie z zapłatą, i tym samym zlikwidować skarbony na datki, a więc i konieczność odrębnego liczenia darowizn wpływających zasadniczo w niewielkich przecież nominałach i przez to do liczenia kłopotliwych. Osiągnięcie wyżej opisanych celów byłoby możliwe w przypadku rejestracji wpływających darowizn za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy i zintegrowanych z nim drukarek fiskalnych. Otóż, przekazanie datku przy płatności kartą płatniczą następowałoby poprzez obciążenie rachunku karty dodatkową (ponad płaconą cenę) kwotą wskazaną każdorazowo przez darczyńcę i rejestrację tej darowizny w systemie kasowym; w przypadku płatności gotówkowej, wskazana przez darczyńcę kwota darowizny w gotówce doliczana byłaby do płatności i pobierana łącznie z ceną przez kasjera i również rejestrowana w systemie kasowym.

Innymi słowy, Wnioskodawca chciałby wykorzystać do ewidencjonowania wpłat darowizn ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Obecnie trwają prace nad wdrożeniem takiej formy wydruku paragonu, aby datki rejestrowały się poza częścią fiskalną paragonu. Jednakże, ze względu na konieczność integracji zmian drukarki fiskalnej z innymi systemami, Wnioskodawca na chwilę obecną nie jest w stanie określić, kiedy i z jakim sukcesem zmiana ta zostanie wprowadzona. Mając na uwadze cel i misję działalności Fundacji, Wnioskodawca jest zainteresowany jak najszybszym uruchomieniem zbiórki publicznej. W związku z tym, do czasu wdrożenia nowej formy wydruku paragonu, Wnioskodawca chciałby rejestrować datki w taki sposób, że przypisałby odrębny kod o nazwie „darowizna” ze stawką NP lub ZW do jednej z wolnych liter drukarki fiskalnej „F” albo „G”. W tym celu zaprogramowałby drukarkę fiskalną w ten sposób, że wolnej literze („F” albo „G”) przyporządkowałby wyłącznie czynność przyjęcia darowizny pieniężnej (płatnej kartą lub gotówką), przy założeniu, że w pozostałym zakresie Wnioskodawca stosować będzie wynikające z przepisów przyporządkowanie (do oznaczeń literowych) stawek dla pozostałych czynności świadczonych w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W ten sposób Wnioskodawca wykorzystałby system kasowy i zintegrowane z nim drukarki fiskalne do ewidencjonowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dopuszczalności takiego rozwiązania na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych.

Przechodząc do opisu drugiego ze zdarzeń przyszłych, podać należy, co następuje.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością franczyzową. Oznacza to, że prowadzi ją na własny rachunek i we własnym imieniu, ale przy wykorzystaniu marki i innych praw własności intelektualnej i przemysłowej, a także wiedzy technologicznej i organizacyjnej oraz procedur postępowania pozostających własnością franczyzodawcy. Wnioskodawca wespół z innymi franczyzobiorczami oraz franczyzorem tworzą sieć restauracji o zunifikowanym sposobie działania i ofercie produktowej, postrzeganą więc przez klientów jako twór homogeniczny. Elementem wspólnych działań sieci franczyzowej jest również działalność pro bono, będąca wyrazem społecznej odpowiedzialności partnerów sieci. Jednym z jej przejawów jest wspieranie działań fundacji pod nazwą Fundacja - organizacji pozarządowej - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącej organizacją pożytku publicznego - w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy (dalej: Fundacja). W celu finansowania swojej działalności i realizowanych przez Fundację projektów, prowadzi ona zbiórkę publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych. Informacja o zbiórce została opublikowana na ogólnopolskim portalu zbiórek publicznych zbiorki……

Jak wynika ze wskazanego wyżej wpisu, celem tej zbiórki publicznej jest pokrycie kosztów związanych z realizacją programów: kontynuacja ogólnokrajowego programu profilaktycznych badań USG u dzieci w ramach projektu „NIE nowotworom u dzieci”, związanego z eksploatacją specjalistycznego ambulansu medycznego do badań, pracą obsługi medycznej i organizacją wyjazdów, zaopatrzeniem w materiały medyczne, administracją programu oraz przygotowaniem, produkcją i dystrybucją materiałów edukacyjnych dla rodziców, kontynuacją programu z wykorzystaniem wyżej wskazanego ambulansu medycznego do pobierania krwi od honorowych dawców. Wyszczególnienie powyższych kosztów przedstawia się następująco: paliwo, płyny i materiały eksploatacyjne, medyczne, materiały jednorazowe, koszty napraw i przeglądów ambulansu oraz sprzętu medycznego, myjnia, opłaty parkingowe, koszty wynagrodzenia kierowcy, koszty związane z pracą obsługi medycznej, administracja, koszty związane z udziałem wolontariuszy, koszty związane z przygotowaniem, produkcją i dystrybucją materiałów edukacyjnych dla rodziców w ramach programu „NIE nowotworom u dzieci”. Pokrycie kosztów programu pokoi rodzinnych, w Instytucie w …. oraz w Szpitalu w ….: wynagrodzenie dla koordynatorów i opiekunów pokoi rodzinnych, zaopatrzenie pokoi w środki czystości i produkty spożywcze do kuchni, remonty i wymiana wyposażenia. Pokrycie kosztów programu szkoleń dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej na temat wczesnej diagnostyki chorób nowotworowych u dzieci: koszt przygotowania i prowadzenia wykładów przez onkologów dziecięcych, wynajem sal wykładowych, przygotowanie i produkcja materiałów szkoleniowych. Pokrycie kosztów utrzymania oddanego w październiku 2015 r. domu przy Szpitalu w …. dla rodziców długo hospitalizowanych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem rodziców dzieci onkologicznych. Najważniejsze koszty stałe: media, koszty bezpieczeństwa. Zaopatrzenie codzienne, koszty zespołu domu, koszty eksploatacyjne domu, serwisy i naprawy systemów, urządzeń, wyposażenie.

Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji. Mianowicie, osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cele dobroczynne zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca w procesie dokonywania darowizny pełni wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją, sui generis prekarzysty, albowiem łączy go z Fundacją stosunek faktyczny, grzecznościowy - pro bono, mianowicie na wniosek Fundacji, a tym samym za jej zgodą, zbiera w jej imieniu datki. Stosunek taki można nazwać stosunkiem wygodzenia (wygodzie - spełnić czyjeś wymagania, życzenia, słownik języka polskiego PWN). Oznacza to, że Wnioskodawca nie nabywa żadnych praw do darowanych Fundacji środków. Rola Wnioskodawcy sprowadza się wyłącznie do grzecznościowego - pro bono umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Nie rzadziej jak raz w miesiącu Wnioskodawca opróżnia skarbony, dokonuje protokolarnie przeliczenia ich zawartości oraz zebraną kwotę przekazuje na rzecz Fundacji. Wnioskodawca kwoty otrzymanych darowizn rejestruje w osobnej ewidencji. Zazwyczaj kwoty te wahają się w przedziale od kilku do kilkunastu złotych. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

Zważywszy na to, że odsetek osób płacących kartą płatniczą (nienoszących przy sobie gotówki) rośnie i można się spodziewać, że ostatecznie będzie to dominujący sposób płatności, jeśli nie wyłączny, Wnioskodawca chciałby, w ramach prowadzonej w lokalu Wnioskodawcy zbiórki publicznej, umożliwić posiadaczom kart płatniczych uczestniczenie w tej zbiórce publicznej poprzez obciążenie kwotą darowizny karty płatniczej darczyńcy. Osiągnięcie tego celu byłoby możliwe w przypadku rejestracji wpływających darowizn za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy. Umożliwiłoby to osobom dokonującym zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kartą płatniczą, dokonanie darowizny jednocześnie z zapłatą ceny za zakupione u Wnioskodawcy towary i produkty. Ponadto, Wnioskodawca chciałby rejestrować na kasie również wpływy gotówkowe datków dokonywanych na rzecz Fundacji, przyjmując takie datki równocześnie z zapłatą i tym samym zlikwidować skarbony na datki, a więc i konieczność odrębnego liczenia darowizn wpływających zasadniczo w niewielkich nominałach i przez to do liczenia kłopotliwych.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że:

posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod firmą, która stanowi Jego imię i nazwisko,
formą opodatkowania prowadzonej przez Niego działalności podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest podatek liniowy 19%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych, dopuszczalne jest dokonywanie za pomocą kasy rejestrującej ewidencji czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i niestanowiących czynności Wnioskodawcy, a mianowicie darowizn pieniężnych na rzecz organizacji pożytku publicznego (OPP) przyjmowanych przez Wnioskodawcę, ale w ramach prowadzonej przez tę OPP zbiórki publicznej, dokonywanych przez klientów Wnioskodawcy (równocześnie darczyńców OPP) w trakcie transakcji z podatnikiem - bądź poprzez obciążenie rachunku karty płatniczej klienta/darczyńcy kwotą dokonywanej darowizny, bądź poprzez wpłatę tytułem darowizny określonej kwoty gotówki, w obu przypadkach byłaby to kwota świadczona przez klienta/darczyńcę ponad płaconą cenę - w taki sposób, że w celu zaewidencjonowania darowanych przez klienta/darczyńcę, a zbieranych przez Wnioskodawcę na rzecz OPP kwot, Wnioskodawca przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej tj. „F” albo „G” (wolnych wobec przypisania przez ustawodawcę wszystkich obowiązujących stawek podatku literom od „A” do „E”) odrębny kod o nazwie „darowizna”, ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), będzie rejestrował kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP?
Czy na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) przyjmowane przez Wnioskodawcę, w ramach zbiórki publicznej prowadzonej przez organizację pożytku publicznego (OPP), darowizny pieniężne na rzecz tej OPP dokonywane przez klientów Wnioskodawcy w trakcie transakcji z Wnioskodawcą – bądź poprzez obciążenie rachunku karty płatniczej klienta/darczyńcy, bądź poprzez wpłatę tytułem darowizny określonej kwoty gotówki, w obu przypadkach byłaby to kwota świadczona przez klienta/darczyńcę ponad płaconą cenę – jeżeli zostaną zaewidencjonowane za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy (kasy rejestrującej) – w ten sposób, że Wnioskodawca przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej, tj. „F” albo „G” (wolnych wobec przypisania przez ustawodawcę wszystkich obowiązujących stawek podatku literom od „A” do „E”) odrębny kod o nazwie „darowizna”, ze stawką NP albo ZW – mogą być uznane w dacie ich otrzymania za przychód Wnioskodawcy z Jego działalności gospodarczej lub stanowić inny przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał następującą kwestię podlegającą interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy opisane we wniosku środki pieniężne (zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej), które będą zbierane w związku z uczestniczeniem w zbiórce polegającej na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji, stanowią przychód po stronie Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych sformułowanego w uzupełnieniu wniosku. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kwoty zebranych przez Wnioskodawcę od klientów Wnioskodawcy datków świadczonych przez tych klientów na rzecz OPP, w ramach prowadzonej przez OPP zbiórki publicznej, nie będą stanowiły u Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej lub innego przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych również wówczas, gdy zostaną zaewidencjonowane za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy (kasy rejestrującej) w taki sposób, że Wnioskodawca przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej tj. „F” albo „G” (wolnych wobec przypisania przez ustawodawcę wszystkich obowiązujących stawek literom od A” do „E”) odrębny kod o nazwie „darowizna”, ze stawką NP albo ZW.

Wnioskodawca jest wyłącznie pośrednikiem pomiędzy darczyńcami a Fundacją, dla której kwoty darowizn będą zwolnione z opodatkowania w części przeznaczonej na te cele statutowe. Kwoty zabrane w wyniku zbiórki publicznej zarówno do skarbony ulokowanej w restauracji jak i przyjęte bezgotówkowo lub gotówkowo za pośrednictwem kasy rejestrującej Wnioskodawcy nie są przekazane na Jego rzecz i nie powodują definitywnego przyrostu w Jego majątku. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że Jego aktywność publiczna prowadzona pro bono i non profit nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowuje dochód rozumiany zasadniczo jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Katalog źródeł przychodów zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do tego przepisu, źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
(uchylony)
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c);
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

inne źródła.

Datków przyjmowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji nie sposób zakwalifikować do źródeł przychodu wskazanych w pkt 1), 2), 4), 6) do 8b) art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki wniosek, z uwagi na zupełnie nieprzystający do omawianego tu zdarzenia przyszłego charakter wymienionych tam źródeł przychodów, jako oczywisty nie wymaga szerszego uzasadnienia.

Datków nie sposób również zakwalifikować do pkt 9) art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - „inne źródła”, a to z tego względu, że bez wątpienia datki nie są przychodem Wnioskodawcy, skoro zbierane są w imieniu Fundacji prowadzącej zbiórkę publiczną i w całości oddawane są obdarowanej Fundacji.

W zasadzie już sam brak w odniesieniu do datków zbieranych na rzecz Fundacji cechy „przychodu Wnioskodawcy”, skoro ten zbiera je nie dla siebie i nie we własnym imieniu, a w imieniu i dla osoby trzeciej - OPP prowadzącej zbiórkę publiczną, wyklucza uznanie datków za podlegające opodatkowaniu jako dochód Wnioskodawcy. Niemniej jednakże ze względu na nadanie konwencjonalnego znaczenia użytemu w pkt 3) art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminowi „pozarolnicza działalność gospodarcza” należy dokonać dogłębniejszej analizy tego przypadku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a ust. 6 definiuje, co należy rozumieć przez działalność gospodarczą. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza - oznacza działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i4-9.

Porównanie przytoczonej definicji do analizowanego zdarzenia przyszłego upoważnia do przyjęcia, że zbieranie datków na rzecz i w imieniu OPP, w ramach prowadzonej przez OPP zbiórki publicznej nie stanowi żadnej z form działalności zarobkowej. Zbierający, nie zbiera bowiem datków we własnym imieniu i na własne cele, a proces zbierania nie jest prowadzony w celu uzyskania zarobku.

W art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęciu „przychodu z działalności gospodarczej” ustawodawca nadał znaczenie konwencjonalne, tj. takie, które wykracza poza potoczne, czysto językowe rozumienie tego pojęcia. Otóż, przepis ten nakazuje uznać za przychody z działalności gospodarczej również:

przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych;
różnice kursowe;
otrzymane kary umowne;
odsetki od środków pieniężnych na rachunkach rozliczeniowych, o których mowa w przepisach prawa bankowego, lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w tym także odsetki od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na tych rachunkach;
wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy;
wartość zwróconych wierzytelności, które zostały, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20, odpisane jako nieściągalne albo na które utworzono rezerwy zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów;

nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub
dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a)

pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości wyższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwróconego kapitału a kwotą udzielonej pożyczki (kredytu),
pożyczkobiorca (kredytobiorca) zwraca tytułem spłaty pożyczki (kredytu) środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału;

wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a;
otrzymane wynagrodzenie za obsługę pracowniczego programu emerytalnego uczestnika, w związku ze zwrotem środków pochodzących ze składki dodatkowej;
wynagrodzenia płatników z tytułu:
1. terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa,
2. (uchylona)
3. wykonywania zadań związanych z ustalaniem prawa do świadczeń i ich wysokości oraz wypłatą świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych;
przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej;
(uchylony)
przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia:
1. świadectw pochodzenia otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wydawanych na wniosek, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r., poz. 1269 i 1276),
2. świadectw pochodzenia biogazu rolniczego otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem biogazu rolniczego wydawanych na wniosek, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy wymienionej w lit. a),
3. świadectw pochodzenia z kogeneracji otrzymanych przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji na wniosek, o którym mowa w art. 91 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755, 650, 685, 771,1000 i 1356);
(uchylony)
środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki;
przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:
1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki;
opłata recyklingowa, o której mowa w art. 40c ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 150 i 650).

W ocenie Wnioskodawcy, żaden z wyżej wskazanych przypadków, również przypadków wynikających z zamieszczonych tam odesłań do dalszych przepisów ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych, nie opisuje i tym samym nie obejmuje zdarzenie przyszłe jakie stanowi podstawę sformułowanego pytania Wnioskodawcy.

Reasumując, żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych nie pozwala zakwalifikować datków dobrowolnie wrzuconych do skarbony lub zaewidencjonowanych jako darowizny na kasie rejestrującej Wnioskodawcy jako przychodu z działalności gospodarczej.

Po pierwsze, zasadniczą cechą działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter. Przy czym nie można utożsamiać zarobkowego charakteru działalności gospodarczej z faktycznym osiąganiem dochodów z tej działalności, albowiem działalność gospodarcza często związana jest z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Niemniej jednak działalność gospodarcza musi być motywowana osiągnięciem zysku, pomimo że efekt ten nie zawsze zostanie osiągnięty.

Po drugie, odkodowana z przepisów ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych definicja przychodu z działalności gospodarczej wskazuje, że przychodem są kwoty powiększające aktywa podatnika lub kwoty wydatku, którego podatnik uniknął, a który w innej sytuacji musiałby ponieść. Kwoty te muszą być należne podatnikowi, chociażby nie zostały jeszcze przez podatnika otrzymane. Przychodem są więc kwoty, które w rozumieniu prawa cywilnego stały się wymagalne, a więc co do których podatnik może żądać ich zapłaty. W każdym jednak przypadku istotą przychodu jest to, że powoduje powstanie korzyści w mieniu podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznie pośrednikiem w przekazywaniu środków ze zbiórki publicznej od darczyńców do obdarowanego - tu Fundacji. Zebrane datki nie powodują zwiększenia stanu majątku Wnioskodawcy. Zasadniczo środków tych Wnioskodawca nie posiada w rozumieniu art. 336 Kodeksu cywilnego, skoro włada nimi wyłącznie jako prekarzysta, a więc w oparciu o stosunek faktyczny i grzecznościowy tzw. stosunek wygodzenia.

Wnioskodawca w najmniejszym stopniu nie jest beneficjentem zbiórki publicznej, nie jest też jej organizatorem i nie może w żaden sposób rozporządzać zebranymi środkami pieniężnymi, ma natomiast obowiązek ich przekazania obdarowanej Fundacji.

Wnioskodawca pro bono wykonuje pewne czynności techniczne związane z obsługą zbiórki publicznej. W tym zakresie Jego aktywność nie stanowi działalności gospodarczej, celem działania Wnioskodawcy nie jest bowiem osiągnięcie zysku, a nieodpłatna pomoc w zbiórce pieniędzy na działalność pożytku publicznego, a więc w tym zakresie działanie Wnioskodawcy jest motywowane szlachetnymi pobudkami, a nie chęcią osiągnięcia zysku, co jest warunkiem sine qua non uznania działalności za działalność gospodarczą.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwoty datków zebrane do skarbon w restauracji lub przyjęte w formie bezgotówkowej lub gotówkowej i zarejestrowane na kasie rejestrującej nie będą stanowiły przychodu z działalności gospodarczej, gdyż nie są dla Niego przysporzeniem majątkowym, a sama aktywność Wnioskodawcy w zakresie zbierania datków nie nosi znamion działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Regułą zatem jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz z art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których zaniechano poboru podatku.

Ponadto należy wskazać, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa majątek podatnika (takie przysporzenie, którym może rozporządzać jak właściciel). Przychód podatkowy musi charakteryzować się definitywnością i nie mieć charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze, czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wśród których wymienione są m.in.:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1),

działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2),

przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3),

przychody z kapitałów pieniężnych (art. 10 ust. 1 pkt 7),

inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu ich pogrupowanie według odpowiedniego charakteru, co w konsekwencji prowadzi do odmiennego traktowania tychże źródeł. Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby fizycznej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność franczyzową. Wraz z innymi franczyzobiorczami oraz franczyzorem tworzą sieć restauracji o zunifikowanym sposobie działania i ofercie produktowej, postrzeganą więc przez klientów jako twór homogeniczny. Elementem wspólnych działań sieci franczyzowej jest również działalność pro bono będąca wyrazem społecznej odpowiedzialności partnerów sieci. Jednym z jej przejawów jest wspieranie działań fundacji pod nazwą Fundacja - organizacji pozarządowej - w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącej organizacją pożytku publicznego - w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy (dalej: Fundacja). W celu finansowania swojej działalności i realizowanych przez Fundację projektów, prowadzi ona zbiórkę publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych. Informacja o Zbiórce została opublikowana na ogólnopolskim portalu zbiórek publicznych. Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji. Mianowicie, osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cele dobroczynne zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca w procesie dokonywania darowizny pełni wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym - Fundacją, sui generis prekarzysty, albowiem łączy Go z Fundacją stosunek faktyczny, grzecznościowy - pro bono, mianowicie na wniosek Fundacji, a tym samym za jej zgodą, zbiera w jej imieniu datki. Stosunek taki ma można nazwać stosunkiem wygodzenia. Oznacza to, że Wnioskodawca nie nabywa żadnych praw do darowanych Fundacji środków. Rola Wnioskodawcy sprowadza się wyłącznie do grzecznościowego - pro bono umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu - Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Nie rzadziej jak raz w miesiącu Wnioskodawca opróżnia skarbony, dokonuje protokolarnie przeliczenia ich zawartości oraz zebraną kwotę przekazuje na rzecz Fundacji. Wnioskodawca kwoty otrzymanych darowizn rejestruje w osobnej ewidencji. Zazwyczaj kwoty te wahają się w przedziale od kilku do kilkunastu złotych. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców. Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej.

Z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1223) wynika, że zbiórką publiczną jest zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze w miejscu publicznym na określony, zgodny z prawem cel pozostający w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948 oraz z 2017 r., poz. 60 i 573), oraz na cele religijne. Zbiórką publiczną nie jest natomiast – o czym stanowi art. 2 pkt 3 ustawy o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych – zbieranie ofiar w gotówce lub w naturze wśród grona osób znajomych osobiście przeprowadzającym zbiórkę.

Przenosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że w związku z uczestniczeniem Wnioskodawcy w zbiórce polegającej na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji, u Wnioskodawcy nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika – co do zasady – decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika, jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego.

W odniesieniu do zebranych w restauracji datków do skarbon (w formie gotówkowej) lub zarejestrowanych na kasie rejestrującej (przyjętych w formie bezgotówkowej) stwierdzić należy, że zbiórka tych środków pieniężnych nie doprowadzi do uzyskania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zebrane środki pieniężne nie powiększą aktywów Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie również korzystał – w sposób nieodpłatny albo odpłatny – z zebranych środków pieniężnych. Rola Wnioskodawcy będzie się ograniczała natomiast wyłącznie do pośrednictwa w przekazywaniu środków ze zbiórki publicznej od darczyńców do obdarowanego - tu Fundacji. Wobec tego zbiórka środków pieniężnych będzie dla Wnioskodawcy czynnością neutralną na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od zebranych środków pieniężnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku, tj. ustalenia, czy opisane we wniosku środki pieniężne (zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej), które będą zbierane w związku z uczestniczeniem w zbiórce polegającej na zbieraniu datków w imieniu i na rzecz Fundacji stanowią przychód po stronie Wnioskodawcy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić natomiast należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do kwestii dotyczących sposobu ewidencjonowania zebranych datków za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy (kasy rejestrującej) – w ten sposób, że Wnioskodawca przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej, tj. „F” albo „G” (wolnych wobec przypisania przez ustawodawcę wszystkich obowiązujących stawek podatku literom od „A” do „E”) odrębny kod o nazwie „darowizna”, ze stawką NP albo ZW, gdyż kwestie te nie są uregulowane przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin