Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.286.2020.2.AP
z 3 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), uzupełnionym 9 października 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody kontrahenta zagranicznego, z tytułu świadczeń opisanych we wniosku, należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 ustawy o CIT  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody kontrahenta zagranicznego, z tytułu świadczeń opisanych we wniosku, należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 września 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.286.2020.1.AP, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 9 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 920 z późn. zm.), Gmina Miejska X. (dalej: „GM” lub „Gmina”), będąc miastem na prawach powiatu, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną. W celu wykonywania zadań GM może tworzyć jednostki organizacyjne, które zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 869 z późn. zm.) przyjmują formę organizacyjno-prawną samorządowej jednostki budżetowej lub samorządowego zakładu budżetowego.

Urząd Miasta X. (dalej: „UM” lub „Wnioskodawca”), jest jednostką organizacyjną GM, której przedmiotem działalności jest wykonywanie zadań Prezydenta Miasta X. w zakresie realizacji uchwał Rady Miasta i zadań nałożonych przepisami prawa. UM funkcjonuje w formie samorządowej jednostki budżetowej, która nie posiada osobowości prawnej. Jest jednostką organizacyjną funkcjonującą w ramach osoby prawnej GM. Oznacza to, że stroną umów cywilnoprawnych zawieranych przez UM jest Gmina. Zawierając umowę, UM działa w imieniu i na rzecz Gminy na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta Miasta X. przedstawicielowi UM.

UM posiada indywidualny numer NIP, odrębny od numeru NIP Gminy, który wykorzystywany jest m.in. przy wystawianiu PIT-11 dla pracowników UM, czy też odprowadzaniu i rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

UM posługując się własnym numerem NIP, pełni również rolę płatnika zryczałtowanego podatku na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „UPDOP”), wypłacając należności na rzecz zagranicznych usługodawców (tzw. nierezydentów) z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 UPDOP. Ma to miejsce w przypadku, w którym UM działając w imieniu i na rzecz Gminy Miejskiej, nabywa od kontrahentów zagranicznych usługi skutkujące powstaniem obowiązku pobrania tzw. „podatku u źródła”.

W tym zakresie, jedna z jednostek budżetowych GM uzyskała indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.344.2018.1. AK, jednoznacznie potwierdzającą, że to jednostka budżetowa, nie zaś Gmina, pełni rolę płatnika niezależnie od tego, że to Gmina jest stroną umowy cywilnoprawnej zawartej z nierezydentem.

Urząd Miasta X. nabywa usługi od kontrahenta zagranicznego B. Limited z siedzibą w Irlandii (dalej: „B.”). Usługi te, określane jako B.S. oraz C.S.S. (dalej łącznie jako: „usługi wsparcia oprogramowania”), dotyczą oprogramowania B. użytkowanego przez UM na podstawie zawartych we wcześniejszych okresach, odrębnych umów licencji użytkownika końcowego (End User License Agreement, dalej jako: „EULA”), tj. licencji do korzystania z oprogramowania B. wyłącznie dla celów wewnętrznych UM (tj. dla celów tworzenia opracowań kartograficznych), niemających charakteru komercyjnego.

Nabywane przez UM usługi wsparcia oprogramowania obejmują:

1. asystę techniczną w korzystaniu z oprogramowania B. (telefoniczną, mailową lub za pomocą systemu zgłoszeń serwisowych, w tym możliwość udziału w szkoleniach dotyczących korzystania z oprogramowania B.),
2. dostęp do aktualizacji użytkowanego przez UM oprogramowania B.,
3. dostęp do narzędzia umożliwiającego UM zarządzanie użytkowanymi programami B., tj. zarządzanie wykorzystaniem oprogramowania B. przez pracowników UM,
4. możliwość wymiany posiadanych licencji B. na inne (raz w roku w okresie obowiązywania umowy, pod warunkiem zbliżonej sumarycznej wartości wszystkich posiadanych przez UM licencji B., tzw. bilansowanie portfela),
5. możliwość rozszerzenia zakresu posiadanych licencji na oprogramowanie B. (np. na dodatkowe stanowiska),
6. dostęp do oprogramowania B. innego niż oprogramowanie użytkowane na podstawie dotychczas posiadanych przez UM licencji.
   
   

W ramach usług wsparcia oprogramowania, np. w ramach wymiany licencji, czy dostępu do nowych licencji (punkt 4 i 6 powyżej), UM uzyskuje dostęp do oprogramowania B. Analogicznie jak ma to miejsce w przypadku oprogramowania B. uzyskanego przez UM na podstawie wcześniej zawartych, odrębnych umów, dostęp do nowego oprogramowania udzielany jest na zasadzie licencji użytkownika końcowego EULA. UM nie może wykorzystywać oprogramowania B. w jakikolwiek inny sposób, w szczególności zaś modyfikować go, kopiować, wyświetlać, reprodukować, dystrybuować ani publikować. B. Limited nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu podatkowego. Wynagrodzenie wypłacane na rzecz B. Limited nie przekracza łącznie kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 6 października 2020 r., Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

1. W wyniku wymiany posiadanych licencji B. na inne, UM uzyskuje licencje będące także licencjami end-user.
2. Uzyskiwany w ramach usług wsparcia „dostęp do oprogramowania B. innego niż oprogramowanie użytkowane na podstawie dotychczas posiadanych przez UM licencji” ma także charakter licencji end-user.
3. Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące zagraniczny podmiot w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody B. Limited z tytułu świadczeń opisanych w stanie faktycznym, należy klasyfikować jako objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez B. Limited nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP. Oznacza to, że UM dokonując wypłaty należności na rzecz B. Limited, nie jest obowiązany do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego, ani dopełnienia innych obowiązków płatnika w związku z tą wypłatą.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPDOP, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 UPDOP, za przychody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów, uważa się w szczególności przychody z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 UPDOP, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a UPDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 UPDOP, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby dla celów podatkowych uzyskanym od nierezydenta certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. i UPDOP, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. W ocenie Wnioskodawcy, usługi B. nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 UPDOP. W szczególności, licencje użytkownika końcowego do oprogramowania B., udostępniane w ramach usług wsparcia oprogramowania, nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP.

Usługi asysty technicznej, udostępnienie narzędzia umożliwiającego zarządzanie przez UM posiadanymi licencjami B., czy usługi polegające na umożliwieniu elastycznego dostępu do aplikacji B. (wymiany, rozszerzenia licencji, etc.) nie stanowią, którejkolwiek z usług wymienionych w art. 21 ust. 1 UPDOP, w tym w szczególności usług doradczych, zarządzania i kontroli, czy przetwarzania danych, ani usług o podobnym charakterze.

Należności licencyjne.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP wynika, że podatkowi u źródła podlegają należności licencyjne, m.in. przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw.

W punkcie 14 komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Model Tax Convention on Income and on Capital, dalej: „Konwencja Modelowa OECD”) wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu komputerowego bez uprawnień do wykorzystywania go komercyjnie, sublicencjonowania itp., nie stanowią należności licencyjnych. Wynika z tego, że z należnością licencyjną, w przypadku opłat za programy komputerowe, będziemy mieli do czynienia tylko wtedy, gdy autor oprogramowania cedowałby część swoich praw na osobę trzecią w celu umożliwienia jej dalszego opracowania lub w celu eksploatacji handlowej oprogramowania.

Zatem płatności dotyczące jedynie faktycznego korzystania z programu, nie zaś do korzystania z praw autorskich do tego programu, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zaznaczyć należy, że Konwencja Modelowa OECD stanowi wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę. Konwencja Modelowa OECD została wypracowana w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Konwencja Modelowa OECD, jak i komentarz do niej, nie są co prawda źródłem powszechnie obowiązującego prawa, stanowią jednak wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotą nabywanej usługi dostępu do oprogramowania B. w ramach usług wsparcia jest uzyskanie dostępu do oprogramowania w celu wykorzystania go wyłącznie dla własnych wewnętrznych potrzeb UMK. UMK nie może wykorzystywać oprogramowania B. w jakikolwiek inny sposób, w szczególności zaś modyfikować go, kopiować, wyświetlać, reprodukować, dystrybuować ani publikować.

Wynika z tego, że w ramach usług wsparcia oprogramowania, Urząd Miasta X. nie nabywa żadnych praw autorskich do oprogramowania, a jedynie prawo do korzystania z dostępu do niego na własne potrzeby, w charakterze użytkownika końcowego (licencja EULA).

W ramach uzyskiwanego w ramach usług wsparcia dostępu do oprogramowania, nie są przenoszone na UM jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do niego, UM nie ma i nie będzie mieć prawa do udzielania sublicencji innym podmiotom, czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu.

W związku z wypłatą należności na rzecz B., w szczególności, UM nie uzyskuje praw do czerpania korzyści z autorskich praw majątkowych na zasadach przewidzianych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.), czyli do:

• trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
• tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
• rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
  
  

Powyższe oznacza, że uzyskiwany w ramach usług wsparcia dostęp do oprogramowania B. ma charakter licencji typu użytkownika końcowego, czyli nie stanowi należności licencyjnej zarówno na podstawie polskich przepisów, jak i w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Analogiczne stanowisko na tle podobnych stanów faktycznych wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej również jako: „KIS”) w interpretacjach indywidulanych.

Przykładowo, w interpretacji z 8 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.91.2018.1.PW, Dyrektor KIS przyznał, że: (...) zgadza się z powyższą tezą oraz wskazuje, że z uwagi na jednakowy zakres praw, określanych jako „end user” dla nabywanych przez nią programów komputerowych, jak i dostępu do baz danych, prawa te nie są kwalifikowane jako należności licencyjne tylko zyski przedsiębiorstwa, a zatem nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. To stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 kwietnia 2016 r., sygn. ILPB4/4510-1-36/16-4/DS oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 czerwca 2016 r. sygn. IPPB5/4510-546/16-2/AJ. Wobec powyższego Uczelnia nie ma obowiązku potrącenia i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat na rzecz kontrahentów zagranicznych tytułem nabycia programów komputerowych i dostępu do baz danych opisanych zgodnie ze stanem faktycznym niniejszego wniosku”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji z 8 kwietnia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1. 4010.36.2020.2.OK, stwierdzając że: (...) należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własny użytek (w charakterze End User) nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop w związku z art. 12 Konwencji polsko-brytyjskiej, umowy polsko-irlandzkiej, umowy polsko-niemieckiej i Konwencji polsko-węgierskiej. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz wymienionych we wniosku spółek irlandzkiej, niemieckiej, brytyjskiej i węgierskiej oraz do wykonywania żadnych innych obowiązków płatnika w związku z wypłatą tych należności. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia za Licencję na korzystanie z programu komputerowego na rzecz irlandzkiej, niemieckiej, brytyjskiej i węgierskiej oraz wykonania innych obowiązków płatnika w związku z tą wypłatą (pyt. 1-4) - jest prawidłowe” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Analogiczne stanowisko wyrażono także w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 października 2019 r., Znak: 0111- KDIB2-1.4010.351.2019.2.AT,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2018 r., Znak: 0114- KDIP2-1.4010.340.2018.I.JC,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2018 r., Znak:. 0111- KDIB2-1.4010.386.2018.1. AT,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.364.2017.LPW,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 czerwca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.111.2018.2.PW,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.265.2019.2.BG,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 sierpnia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.279.2019.2.JS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 stycznia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.521.2018.1.MR,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.320.2018.1.PW,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 marca 2020 r., Znak:. 0111-KDIB2-1.4010.609.2019.1.BKD,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 listopada 2018 r., Znak:. 0114-KDIP2-1.4010.445.2018.1.AJ.
  
  

Usługi niematerialne wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP.

Usługi wsparcia oprogramowania nie noszą również znamion usług doradczych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, czy innych usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP.

Należy zauważyć, że świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP dzielą się na dwie grupy:

• świadczenia wyraźnie nazwane,
• świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych.
  
  

Jak wyjaśniono w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2369/15), w tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. W przypadku usług złożonych (kompleksowych), o potencjalnej możliwości zaliczenia danej usługi do katalogu wskazanego w UPDOP powinien decydować charakter usługi głównej.

Przyjmuje się, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie, a zatem takie, które spełniają takie same przesłanki, albo wynikają z nich takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w powyższych przepisach. Oczywiście, sama nazwa usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła. Decydujące znaczenie ma charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Spośród świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a UPDOP, usługami, które hipotetycznie mogłyby mieścić w swoim zakresie usługi takie jak świadczone przez B. Limited, wydają się być jedynie usługi doradcze, usługi zarządzania i kontroli, usługi przetwarzania danych lub świadczenia o podobnym charakterze.

W ramach usług wsparcia oprogramowania Urząd Miasta X. nie otrzymuje jednak usługi doradczej, czyli usługi stworzonej przez B. indywidualnie dla potrzeb UM przygotowanej w oparciu o ustalone wytyczne, niezależnie adresującej problem, który pojawił się w toku działalności prowadzonej przez UM. W ramach usług wsparcia UM otrzymuje od B. asystę techniczną pozwalającą na sprawne i prawidłowe posługiwanie się oprogramowaniem B. Asystę tą trudno byłoby określić jednak mianem usługi doradztwa. Cechą charakterystyczną doradztwa jest bowiem niezależność formułowania ocen, czy porad. W toku korzystania przez klienta ze sprzedanego mu produktu sprzedawca niejednokrotnie świadczy klientowi usługi posprzedażowe wspierające prawidłowe korzystanie przez niego z nabytego produktu i nakierowane na rozwiązanie bieżących problemów napotkanych w toku jego użytkowania. Nie są to jednak usługi doradcze, gdyż brak im niezależności, w rozumieniu: neutralności, obiektywizmu i szczególnej dbałości o interes podmiotu zlecającego. Innymi słowy, trudno oczekiwać, aby sprzedawca był obiektywnym, niezależnym doradcą w zakresie własnego produktu. W ocenie Wnioskodawcy zatem, usługi wsparcia oprogramowania realizują całkowicie odmienny cel gospodarczy niż usługi doradcze, inna jest zatem ich istota.

W ramach usług wsparcia oprogramowania nie dochodzi również do wykonywania jakichkolwiek usług zarządzania i kontroli przez B. na rzecz UM. To ewentualnie UM samodzielnie zarządza posiadanym oprogramowaniem B. z wykorzystaniem udostępnionego w ramach usług wsparcia narzędzia, pozwalającego monitorować UM zakres i stopień wykorzystania poszczególnych produktów B. przez pracowników UM.

Jednocześnie, mając na uwadze charakter nabywanych od B. Limited usług, nie stanowią one również przetwarzania danych, ani usług o podobnym charakterze. Przetwarzanie danych polega bowiem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników (danych końcowych/wyjściowych) w określonej postaci. W przedmiotowej sprawie natomiast istotą nabywanych usług jest umożliwienie UM dostępu do zasobów B. i sprawnego korzystania z udostępnionych produktów, nie zaś wprowadzenie danych wejściowych w celu ich przetworzenia przez B. i otrzymania przez UM określonych danych końcowych.

Stanowisko, zgodnie z którym usługi IT, zbliżone do usług wsparcia oprogramowania nabywanych przez UM, nie stanowią ani usług doradczych, ani usług przetwarzania danych lub usług o podobnym charakterze, wyraził Dyrektor KIS w interpretacji z 13 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.623.2019.1.ŚS, w której stwierdził, że: Biorąc pod uwagę wnioski płynące z analizy przedstawionych uregulowań prawnych oraz opis analizowanej sprawy stwierdzić należy, że ww. usługi IT nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usług, nie posiadają one bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami. W związku z powyższym Usługi IT nie podlegają dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, a w konsekwencji Wnioskodawca, jako płatnik nie będzie zobowiązany do poboru podatku „u źródła”, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop.

Analogiczne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 30 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.505.2019.1.JC, wskazując że: Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie usługi realizowane w ramach umowy mają niejednorodny charakter i obejmują:

-usługi informatyczne - IT (wsparcia/pomocy technicznej, administrowania różnymi aplikacjami, systemami, w tym w zakresie bezpieczeństwa informatycznego oraz sieci informatycznej) oraz (...).

W świetle powyższych konstatacji, ww. usługi informatyczne (IT) nie wypełnieją zakresu znaczeniowego usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, a w szczególności nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze. Według Organu za takim stwierdzeniem przemawiają różnice funkcjonalne - ww. usługi pełnią inne funkcje, realizują inne podstawowe cele gospodarcze (przede wszystkim zapewnienie wymaganej funkcjonalności, sprawności i ciągłości działania infrastruktury IT), niż usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, w szczególności usługi zarządzania i kontroli, przetwarzania danych oraz doradcze, inna jest ich istota” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Konkludując, w ocenie Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez B. Limited z tytułu świadczonych na rzecz UM usług wsparcia oprogramowania, nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 UPDOP. Oznacza to, że UM dokonując wypłaty należności na rzecz B. Limited nie jest obowiązany do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego, ani wykonania jakichkolwiek innych obowiązków płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.