Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDWP.4011.70.2020.2.KP
z 28 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) na wezwanie Nr 0114-KDWP.4011.70.2020.1.KP z dnia 13 października 2020 r. (data nadania 13 października 2020 r., data odbioru 15 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług na rzecz Spółki oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu świadczonych usług w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskanego na podstawie umowy o świadczenie usług na rzecz Spółki oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu świadczonych usług w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, z tytułu której uzyskuje dochody opodatkowane PIT (stawka 19%). Dodatkowo Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce osobowej (komplementariuszem w spółce komandytowej - dalej ,,Spółka”). Jako wspólnik Wnioskodawca osiąga dochody z udziału w zyskach Spółki opodatkowanej PIT (stawka 19%).

Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki (jako przedsiębiorca) usługi biurowe polegające w szczególności na:

1. udostępnianiu Spółce lokalu biurowego wraz ze znajdującym się tam sprzętem, wyposażeniem i publikacjami, nie wyłączając mediów (prąd, woda, Internet) w celu wykonywania w nim przez Spółkę działalności gospodarczej,
2. procesowaniu poczty przychodzącej na adres siedziby Spółki i adresowanej do Spółki (skanowanie, informowanie o przesyłkach),
3. udostępnianiu telefonów komórkowych wraz z działającymi usługami telekomunikacyjnymi, w celu świadczenia przez Spółkę usług,
4. udostępnianiu sprzętu komputerowego wraz z oprogramowaniem, adresów email, domen internetowych i usług hostingowych w celu świadczenia przez Spółkę usług,
5. udostępnianiu Spółce zasobów wiedzy, takich jak system informacji prawnej, oprogramowanie do generowania druków, dostępu do gazet internetowych.

W tym celu Wnioskodawca nabywa (jako przedsiębiorca) wszelkie usługi oraz towary w celu świadczenia usług biurowych, o których mowa powyżej.

Niezależnie od tego Wnioskodawca świadczy także (jako przedsiębiorca) na rzecz Spółki usługi pomocy prawnej (doradztwa prawnego), które to Spółka, wraz z usługami nabywanymi od innych prawników, wykorzystuje do świadczenia przez Spółkę pomocy prawnej na rzecz klientów Spółki.

Za opisane powyżej usługi biurowe oraz doradztwa prawnego Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenia na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 października 2020 r. Nr 0114-KDWP.4011.70.2020.1.KP (data nadania 13 października 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Pismem z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonanie czynności podejmowanych w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadmienia, że jako radca prawny posiada polisę OC obejmującą odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone przy nieprawidłowym świadczeniu pomocy prawnej.
2. Ponosi także ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością przy świadczeniu usług (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) na rzecz przedmiotowej spółki komandytowej. Jest to ryzyko obejmujące m.in. możliwość poniesienia straty (braku rentowności), a także związane z nieprawidłowym wykonaniem przez Wnioskodawcę usług.
3. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz przedmiotowej spółki komandytowej w ramach swojej jednoosobowej działalności gospodarczej nie są wykonywane pod niczyim kierownictwem. Nie są także wykonywane w czasie i miejscu wyznaczonym przez zlecającego wykonanie usługi. Warto dodać, że świadczenie pomocy prawnej przez radcę prawnego, który jest przedstawicielem tzw. wolnego zawodu zasadniczo nie może odbywać się pod kierownictwem innej osoby.
4. Umowa nie ma charakteru kontraktu menedżerskiego, ani umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem. Wnioskodawca zarządza Spółką komandytową jako jej komplementariusz. Jest to umowa, do której stosuje się art. 750 kodeksu cywilnego - umowa o świadczenie usług opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, które są świadczone przez Wnioskodawcę w ramach mojej jednoosobowej działalności gospodarczej, a które spółka komandytowa ode mnie nabywa w celu prawidłowego wykonywania swojej działalności (prawidłowego umów zawartych przez spółkę z jej kontrahentami). Przedmiotem umowy nie jest zarządzanie spółką, tudzież doradztwo w zakresie zarządzania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kwoty należne od Spółki z tytułu wykonywania przez Wnioskodawcę opisanych usług biurowych oraz usług doradztwa prawnego stanowią przychód Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o PIT z tytułu wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. Czy kwoty, jakie Spółka zapłaciła Wnioskodawcy tytułem wynagrodzenia za świadczenie opisanych powyżej usług biurowych oraz usług doradztwa prawnego stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy z udziału w zysku Spółki, w części przypadającej proporcjonalnie na udział Wnioskodawcy w zysku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Kwoty należne od Spółki z tytułu wykonywania przez Wnioskodawcę opisanych usług biurowych oraz usług doradztwa prawnego stanowią przychód Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o PIT z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Wynagrodzenie za usługi wykonywane przez Wnioskodawcy na rzecz Spółki w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowią kwoty należne, które należy kwalifikować jako przychód Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ad. 2 Kwoty, jakie Spółka zapłaciła Wnioskodawcy tytułem wynagrodzenia za świadczenie opisanych powyżej usług biurowych oraz usług doradztwa prawnego stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy z udziału w zysku Spółki, w części przypadającej proporcjonalnie na udział Wnioskodawcy w zysku.

Poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, udokumentowane fakturami, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zysku tej spółki.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawa o PIT. W przytoczonym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT nie wskazano wprost, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu oraz musi być to koszt odpowiednio udokumentowany.

Mając na uwadze, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usługi w sposób bezpośredni są związane z usługami, jakie Spółka świadczy swoim klientom, występuje bezpośredni związek pomiędzy poniesionym wydatkiem z tytułu wypłaty na jego rzecz wynagrodzenia a przychodami osiąganymi przez Spółkę. W sytuacji gdy wspólnik będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o PIT nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem.

Wydatek z tytułu wypłaty wynagrodzenia za świadczone usługi nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o PIT wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, w zaistniałej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki. Przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów jedynie te wydatki, które stanowią wynagrodzenie wypłacane wskazanym w tym przepisie osobom z tytułu stosunku pracy.

W sytuacji gdy jeden ze wspólników będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z tą spółką następują na podstawie stosunku prawnego łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze.

Przepisy ustawy o PIT nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem. Sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, wydatków na nabycie usług wspólnika - świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym - w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT.

W świetle opisanych okoliczności prawnych i faktycznych, wynagrodzenie wypłacane mi przez Spółkę jest dla mnie, jako wspólnika tej spółki, kosztem uzyskania przychodu z tytułu udziału w zyskach Spółki.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wyrażone powyżej stanowisko jest zgodne z praktyką orzeczniczą Dyrektora KIS - tytułem przykładu: interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2019 r. nr 0115-KDIT2- 3.4011.3787.2019.2.MJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ww. ustawy: źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
  

• działalność wykowywana osobiście (pkt 2),
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  
  

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy – uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto w świetle art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Jak wynika z treści art. 5b ust. 1 powoływanej ustawy, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W kontekście działalności gospodarczej należy także zacytować art. 14 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 13 pkt 7 i pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

• pkt 7 - przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,
  

• pkt 9 - przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
  
  
  

Należy zauważyć, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych między przedsiębiorcą zlecającym zarząd a samodzielnym podmiotem - zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.

W tym miejscu należy również wskazać, że przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że umowa o współpracy, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie usług biurowych oraz usług doradztwa prawnego, dotyczy usług w ramach projektów realizowanych przez spółkę. Natomiast nie obejmują one czynności o zarządzanie spółką lub czynności o podobnym charakterze. Charakter wykonywanych czynności wskazuje także, że nie istnieją okoliczności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze świadczenia tych usług można uznać za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca świadcząc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz spółki usługi biurowe oraz usługi doradcze jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami art. 5b w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii uznania za koszt uzyskania przychodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę ze Spółki faktur VAT wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów luz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl powołanego wyżej przepisu aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. być właściwie udokumentowany.
3. wydatek został poniesiony przez podatnika,
4. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
5. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej usługi biurowe oraz usługi doradztwa prawnego na rzecz Spółki komandytowej, której jest wspólnikiem. Za powyższe usługi Wnioskodawca wystawia w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej faktury VAT Spółce komandytowej, która na nich podstawie wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie.

Stosownie do postanowień art. 1 § 2 i art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółka komandytowa jest osobową spółką handlową. W myśl przepisu art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe. Spółka osobowa ma zdolność do czynności prawnych, nie posiada jednak osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 102 tej ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

• rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  

• ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
  
  
  

Wskazać należy, że w sytuacji gdy jeden ze wspólników będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki jawnej, w której jest również wspólnikiem. Sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej wydatków na nabycie usług od wspólnika, świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie świadczenie przez Wnioskodawcę usług nastąpi na podstawie zawartej umowy o współpracę, łączącej dwa odrębne podmioty gospodarcze - Wnioskodawcę (jako osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą) oraz spółkę komandytową. Dlatego też wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że wydatki spółki komandytowej na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów tej spółki, której jest wspólnikiem, o ile w istocie wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - wydatki poniesione przez spółkę komandytową na wypłatę Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług, spełniające warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowane fakturą VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawcy - jako wspólnika - koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku określonego w umowie spółki.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.