Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.617.2020.3.MWJ
z 2 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7,
  

• braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu darowizny na rzecz brata Wnioskodawcy działek nr 8, nr 9, nr 10, nr 11, nr 12, nr 13, nr 14, nr 15, nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21,
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7,
  

• braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu darowizny na rzecz brata Wnioskodawcy działek nr 8, nr 9, nr 10, nr 11, nr 12, nr 13, nr 14, nr 15, nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21,
  

oraz podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od spodków i darowizn.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, pytania, stanowiska oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W roku 2001 Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o pow. ok. 8,7 ha. W roku 2018 Wnioskodawca złożył wniosek o dokonanie podziału ww. nieruchomości na działki budowlane. Na mocy decyzji Prezydenta Miasta … w 2019 r. nieruchomość rolna została podzielona na kilkadziesiąt działek rolnych.

Wnioskodawca jest osobą zatrudnioną na etacie oraz prowadzi dodatkowo działalność gospodarczą (jednoosobową) w formie radcy prawnego. Od 2011 r. Wnioskodawca pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wyłącznie świadczenie pomocy prawnej.

Opisana nieruchomość nigdy nie była „wprowadzona” do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza dokonywać cyklicznej sprzedaży działek rozłożonej w czasie na przestrzeni wielu lat (max. 2-3 działki rocznie).

Część powstałych działek Wnioskodawca chciałby w drodze darowizny przekazać na rzecz osoby najbliższej to jest brata.

W piśmie z dnia 15 października 2020 r., będącym uzupełnieniem wniosku, na wstępie Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy sprzedaży działek położonych w … ul. … o: nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7 oraz darowizny działek nr 8, nr 9, nr 10, nr 11, nr 12, nr 13, nr 14, nr 15, nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21.

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku opis sprawy następująco:

Ad 1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT od 2011 r. Prowadzi działalność gospodarczą obejmującą usługi prawnicze. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu czy sprzedaży nieruchomości.

Ad 2. Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne z myślą o prowadzeniu gospodarstwa ekologicznego.

Ad 3. Wnioskodawca nigdy nie rozpoczął i nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 4. Wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 5. Z działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego o pow. 8,7 ha Wnioskodawca nie dokonywał zbiorów i dostaw produktów rolnych.

Ad 6. Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne jako osoba fizyczna. W dacie nabycia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Nabycie gospodarstwa nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 7. Wnioskodawcy nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej z wykorzystaniem przedmiotowego gospodarstwa.

Ad 8. Nabycie gospodarstwa rolnego o pow. 8.7 ha nie było udokumentowane fakturą.

Ad 9. Podział na mniejsze działki w związku z zaniechaniem planów prowadzenia gospodarstwa ekologicznego nastąpił na wniosek Wnioskodawcy w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego.

Ad 10. Wnioskodawca wskazuje nr działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży oraz darowizny.

Sprzedaż: działki nr 1, nr 2, nr 3, nr 5, nr 6, nr 7;

Darowizna: działki nr 8, nr 9, nr 10, nr 11, nr 12, nr 13, nr 14, nr 15, nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21.

Ad 11. Działki wchodzące w skład gospodarstwa nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest w chwili obecnej w stanie stwierdzić czy nowopowstałe działki będą wykorzystywane do działalności zwolnionej z podatku VAT. Taka odpowiedź może zostać udzielona przez nabywcę działki lub obdarowanego. Wnioskodawca nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej na przedmiotowych działkach w najbliższej przyszłości.

Ad 12. Działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego objęte wnioskiem od momentu nabycia do momentu podziału nie były wykorzystywane.

Ad 13. Na obecnym etapie Wnioskodawca nie ma żadnych planów wykorzystania przedmiotowych działek do momentu sprzedaży, nie będzie ich wykorzystywał.

Ad 14. Działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego objęte wnioskiem do momentu podziału nie były udostępniane osobom trzecim. Po dokonaniu podziału jedna z działek została nieodpłatnie użyczona na rzecz brata Wnioskodawcy.

Ad 15. Wnioskodawca od daty nabycia gospodarstwa nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.

Ad 16. Wnioskodawca planuje darowiznę działek na rzecz osoby najbliższej tj. brata w miesiącu lutym 2021, natomiast sprzedaż: 1-2 działek czerwcu 2021 ; 1-2 działek lipcu 2022; 1-2 działek kwiecień 2025.

Ad 17. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w związku ze sprzedażą działek poza złożeniem wniosku o podział nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych specjalnych czynność w związku ze sprzedażą działek.

Ad 18. Przedmiotowe działki są objęte planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem w części pod zabudowę jedno/wielorodzinną, a w części usługową. Wnioskodawca nie wie z czyjej inicjatywy nastąpiło uchwalenie planu zagospodarowania, albowiem obejmował on większy obszar. Przystąpienie do sporządzenia planu nastąpiło prawdopodobnie z inicjatywy gminy z uwagi na utratę ważności poprzedniego planu.

Ad 19/20. Wydzielone działki mają dostęp do drogi publicznej za pośrednictwem wydzielonej drogi wewnętrznej, a dwie bezpośrednio.

Ad 21. Wnioskodawca jest zmuszony do sprzedaży działek z udziałem w drodze wewnętrznej, albowiem w innym przypadku nie ma możliwości dojazdu do działek. Podzielona nieruchomość jest otoczona gruntami rolnymi, ma kształt wydłużonego prostokąta, którego tylko jeden z krótszych brzegów przylega do drogi publicznej. Decyzja o podziale nieruchomości jest decyzją warunkową, wydaną pod warunkiem sprzedaży określonych działek z udziałem w prawie do drogi wewnętrznej. Wnioskodawca był niejako zmuszony do wydzielenia takiej drogi.

Ad 22. Dla jednej działki użyczonej dla brata Wnioskodawcy została wydana decyzja o warunkach zabudowy w 2020 r. W przypadku pozostałych działek Wnioskodawca nie wie czy zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i kiedy, albowiem decyzja w tym przedmiocie będzie należała do ewentualnego nabywcy lub obdarowanego.

Ad 23. Dla jednej działki nr 1 użyczonej dla brata Wnioskodawcy została wydana decyzja pozwolenia na budowę. Decyzja została wydana na wniosek brata Wnioskodawcy.

Ad 24. Przed sprzedażą wskazanych w piśmie działek Wnioskodawca nie planuje składania wniosku o wydanie jakichkolwiek decyzji.

Ad 25. Przed sprzedażą i darowizną Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, ani nie planuje żadnych nakładów w okresie najbliższych lat na prace związane z uzbrajaniem terenu.

Ad 26. Wnioskodawca nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu takich jak prasa, radio, tv, internet.

Ad 27. Na chwilę obecną nie ma potencjalnych nabywców działek.

Ad 28. Wnioskodawca nie udzielił żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedaży działek (poza użyczeniem działki dla brata Wnioskodawcy i wyrażeniem zgody na uzyskanie przez niego pozwolenia na budowę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

1. Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi czy w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług sprzedaż działek wyszczególnionych w niniejszym piśmie będzie powodowała konieczność zapłaty podatku VAT?
2. Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi czy w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 22 oraz art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług darowizna na rzecz brata Wnioskodawcy działek wyszczególnionych w niniejszym piśmie będzie powodowała konieczność zapłaty podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku).

1. Obecnie w ewidencji gruntów przedmiotowa nieruchomość pozostaje gruntem rolnym. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży kilku działek w określonych, znacznych odstępach czasu, a zatem trudno mówić o zorganizowanej sprzedaży w sposób ciągły i zorganizowany, mający cechy prowadzenia działalności gospodarczej. W najbliższym okresie 5-6 lat liczba ta nie przekroczy w ocenie Wnioskodawcy 3-6 działek. Odpłatne zbycie nie nastąpi w opisanym przypadku w ramach wykonania działalności gospodarczej, a zatem w ocenie Wnioskodawcy nie będzie opodatkowane podatkiem VAT.
2. Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów lub części składowych.

W przypadku przedmiotowego gruntu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT, a zatem zdaniem Wnioskodawcy dokonanie darowizny na rzecz brata Wnioskodawcy działek wyszczególnionych w niniejszym piśmie nie będzie opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

−jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zatem aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

• nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
  

• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
  

• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.
  
  

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie, w tym także darowizna, tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane/darowane.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Ponadto, należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą/darowizną przedmiotowych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT od 2011 r. i prowadzi działalność gospodarczą obejmującą usługi prawnicze. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu czy sprzedaży nieruchomości. W roku 2001 Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, nabył gospodarstwo rolne o pow. ok. 8,7 ha z myślą o prowadzeniu gospodarstwa ekologicznego. W dacie nabycia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej z wykorzystaniem przedmiotowego gospodarstwa. Nabycie gospodarstwa rolnego o pow. 8,7 ha nie było udokumentowane fakturą. W związku z zaniechaniem planów prowadzenia gospodarstwa ekologicznego i w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, w roku 2018 Wnioskodawca złożył wniosek o dokonanie podziału ww. nieruchomości i na mocy decyzji w 2019 r. nieruchomość rolna została podzielona na kilkadziesiąt działek rolnych. Działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego do momentu podziału nie były udostępniane osobom trzecim. Po dokonaniu podziału jedna z działek została nieodpłatnie użyczona na rzecz brata Wnioskodawcy. Wnioskodawca od daty nabycia gospodarstwa nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności związku ze sprzedażą działek poza złożeniem wniosku o podział nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych specjalnych czynności w związku ze sprzedażą działek. Przedmiotowe działki są objęte planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczenie w części pod zabudowę jedno/wielorodzinną, a w części usługową. Uchwalenie planu zagospodarowania nastąpiło prawdopodobnie z inicjatywy gminy z uwagi na utratę ważności poprzedniego planu. Wydzielone działki mają dostęp do drogi publicznej za pośrednictwem wydzielonej drogi wewnętrznej, a dwie bezpośrednio. Wnioskodawca jest zmuszony do sprzedaży działek z udziałem w drodze wewnętrznej, albowiem w innym przypadku nie ma możliwości dojazdu do działek. Dla jednej działki nr 1 użyczonej dla brata Wnioskodawcy została wydana decyzja o warunkach zabudowy w 2020 r. oraz została wydana - na wniosek brata Wnioskodawcy - decyzja pozwolenia na budowę. Przed sprzedażą i darowizną przedmiotowych działek Wnioskodawca nie planuje składania wniosku o wydanie jakichkolwiek decyzji; nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, ani nie planuje żadnych nakładów w okresie najbliższych lat na prace związane z uzbrajaniem terenu; nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży działek w środkach masowego przekazu takich jak prasa, radio, tv, internet. Na chwilę obecną nie ma potencjalnych nabywców działek. Wnioskodawca nie udzielił żadnych pełnomocnictw dotyczących sprzedaży działek (poza użyczeniem działki dla brata Wnioskodawcy i wyrażeniem zgody na uzyskania przez niego pozwolenia na budowę).

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży oraz darowizny przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż oraz darowiznę przedmiotowych działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż oraz darowizna przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży oraz darowizny działek na rzecz brata nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego planowana sprzedaż działek nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5, nr 6, nr 7, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy oraz darowizna na rzecz brata Wnioskodawcy działek nr 8, nr 9, nr 10, nr 11, nr 12, nr 13, nr 14, nr 15, nr 16, nr 17, nr 18, nr 19, nr 20, nr 21, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 oraz art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Tym samym, z tytułu sprzedaży oraz darowizny ww. działek u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.