Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.246.2020.1.JG
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wypłaty przez Wnioskodawcę czynszu najmu na rzecz osoby fizycznej wynajmującej prywatnie swoją nieruchomość – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wypłaty przez Wnioskodawcę czynszu najmu na rzecz osoby fizycznej wynajmującej prywatnie swoją nieruchomość.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka nasza zawarła w dniu 2 kwietnia 2013 r. umowę na najem lokalu biurowego na czas określony tj. do 31 marca 2021 roku z możliwością przedłużenia tego okresu za zgodą obu stron. Lokal wynajmowany jest od osoby fizycznej, która prywatnie wynajmuje swoją nieruchomość i jednocześnie posiada status podatnika VAT.

W związku z najmem otrzymujemy od wynajmującego w cyklu miesięcznym faktury VAT i opłacamy na rachunek bankowy umieszczony na fakturze. Wskazany tam rachunek bankowy jest rachunkiem prywatnym „rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy – ROR”. Spółka nasza dokonała weryfikacji dostawcy usługi w wykazie podatników celem ustalenia czy wskazany na fakturze rachunek bankowy widnieje w wykazie podatników, o których mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na tzw. „białej liście podatników VAT”, co wykazało, że niniejszy rachunek nie występuje w wykazie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie zapłaty na prywatny rachunek „rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy – ROR”, niewymieniony w wykazie VAT na tzw. „białej liście podatników VAT” pozwala na ujęcie wydatku w kosztach podatkowych, biorąc pod uwagę ograniczenie, o którym mowa w art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406)?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W związku z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2020 r., poz 1406) oraz art. 15d podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, a płatność została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Spółka uważa, że ma do czynienia z sytuacją, w której stroną transakcji jest osoba fizyczna wynajmująca swoją prywatną nieruchomość, co w myśl art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług VAT oznacza, że jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą a dla płatności posługuje się rachunkiem prywatnym typu „rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy – ROR”.

Według Spółki, pomimo że, najem prywatny jest objęty ustawą o podatku od towarów i usług to w przypadku ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców status wynajmującego nie ma charakteru przedsiębiorcy.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że ograniczenie wynikające z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które dotyczy braku możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w części w jakiej płatności są dokonane przelewem na rachunek inny niż zawarty w wykazie na tzw. „białej liście podatników VAT” nie znajdzie w tej sytuacji zastosowania.

W myśl przepisu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców „dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy: stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca”.

Według Spółki nie został spełniony warunek, dla którego wymagane jest, aby transakcja była dokonana pomiędzy dwoma przedsiębiorcami.

W sytuacji naszej Spółki jak wskazano w stanie faktycznym z racji tego, że stroną transakcji jest osoba prywatna nie jest wymagane, aby płatność została dokonana na rachunek z tzw. „białej listy podatników VAT”.

Reasumując, w ocenie Spółki dokonanie zapłaty na rachunek „oszczędnościowo rozliczeniowy -ROR”, który nie jest wymieniony w tzw. „białej liście podatników VAT” nie ogranicza naszej spółki w zakresie możliwości ujęcia wydatków na najem biura dokonywanego od osoby prywatnej zarejestrowanej na potrzeby transakcji najmu jako podatnik VAT czynny w kosztach uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15d ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Stosownie do art. 15d ust. 2 updop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

W myśl natomiast art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej jako: „ustawa o VAT”) – w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. – Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal od osoby fizycznej, która prywatnie wynajmuje swoją nieruchomość i jednocześnie posiada status podatnika VAT. Spółka otrzymuje od wynajmującego w cyklu miesięcznym faktury VAT i dokonuje płatności na rachunek bankowy umieszczony na fakturze. Wskazany tam rachunek bankowy jest rachunkiem prywatnym „rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy – ROR”. Wnioskodawca dokonał weryfikacji dostawcy usługi w wykazie podatników celem ustalenia czy wskazany na fakturze rachunek bankowy widnieje w wykazie podatników, o których mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na tzw. „białej liście podatników VAT”, co wykazało, że niniejszy rachunek nie występuje w wykazie.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa należy zauważyć, że osoba fizyczna, która prywatnie wynajmuje swoją nieruchomość nie spełnia przesłanek do uznania jej w tym zakresie za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo Przedsiębiorców. Najem prywatny nie podlega bowiem do zgłoszenia w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Jednocześnie z art. 19 ust. 1 Prawa Przedsiębiorców, do którego odwołuje w swojej treści art. 15d ust. 1 updop, wynika, że dokonywanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego, gdy stroną transakcji jest inny przedsiębiorca. Skoro zatem w niniejszej sprawie osoba prywatnie wynajmująca nieruchomość nie jest przedsiębiorcą, to w tej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 15d updop. Oznacza to tym samym, że płatności przeprowadzane w ramach tzw. najmu prywatnego mogą być dokonywane bez pośrednictwa rachunku płatniczego nawet jeśli przekraczają 15 tys. zł, w tym są dokonywane jako zapłata za fakturę na rzecz czynnego podatnika VAT i nie będzie rodziło to sankcji z art. 15d ust. 1 pkt 1.

W konsekwencji, należy w podsumowaniu stwierdzić, że dokonanie zapłaty przez Spółkę w ramach najmu prywatnego na prywatny rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy – ROR właściciela nieruchomości nie będzie wiązało się z koniecznością zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.