2020.11.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.307.2020.2.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.307.2020.2.AKR
z 2 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 października 2020 r. (daty wpływu 13 października 2020 r. oraz 16 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 22 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie uznania modelu sprzedaży klientom na terytorium Niemiec za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju,
prawidłowe – w zakresie opodatkowania przedmiotowej sprzedaży na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie określenia, czy dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę są wystarczające do rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku od nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec,
nieprawidłowe – w zakresie wykazania sprzedaży klientom na terytorium Niemiec w deklaracji VAT-7.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: uznania modelu sprzedaży klientom na terytorium Niemiec za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, opodatkowania przedmiotowej sprzedaży na terytorium Niemiec, określenia, czy dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę są wystarczające do rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec, braku obowiązku wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec, prawa do odliczenia podatku od nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec, wykazania sprzedaży klientom na terytorium Niemiec w deklaracji VAT-7. Wniosek uzupełniono w dniu 16 października 2020 r. oraz w dniu 23 października 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w sierpniu 2020 r. zamierza rozpocząć sprzedaż towarów osobom fizycznym. Część sprzedaży będzie sprzedawana w Polsce, część w ramach WDT do innych państw UE. Ponadto istotnym segmentem sprzedaży Spółki będzie sprzedaż towarów obywatelom Niemiec. Towary nie będą wyrobami akcyzowymi, nowymi środkami transportu, ani też nie będą towarami montowanymi na terytorium Niemiec.

W celu realizacji sprzedaży klientom z Niemiec (osobom fizycznym, które nabywają od Spółki towar jako podmiot niebędący podatnikiem podatku od wartości dodanej, niezarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych) Spółka nabędzie środek transportu, zawarła umowę najmu magazynu znajdującego się w Niemczech oraz zawarła umowę z niemieckim oddziałem firmy A.

Model sprzedaży w tym zakresie będzie wyglądał następująco:

po otrzymaniu zamówienia od klienta z Niemiec na terytorium Polski nastąpi konfekcjonowanie towaru: zapakowanie, oklejenie i zaadresowanie na konkretnego adresata w Niemczech,
towar zostanie przetransportowany z Polski do wynajętego magazynu w Niemczech,
z tego magazynu firma A oddział DE odbierała będzie towary przeznaczone do doręczenia klientom Spółki,
towar na magazynie będzie składowany poniżej 24 godzin, ponieważ jednym z kluczowych aspektów sprzedaży e-commerce jest czas dostawy do klienta.

Spółka będzie posiadała przed dniem złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy następujące dokumenty w związku z tym modelem sprzedaży dotyczące miesiąca, za który składana będzie deklaracja:

faktury zakupu,
dokumenty magazynowe w Polsce dotyczące przyjęcia towaru,
zamówienia od Klientów,
faktury sprzedaży,
dokument zatytułowany przesunięcie magazynowe, z którego wynika:
1. data jego sporządzenia,
2. miejsce przesunięcia (z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech),
3. nr rejestracyjny środka transportu, którym nastąpi przewóz towarów z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech,
4. towary transportowane z Polski do Niemiec (nazwa, ilość, cena sprzedaży),
5. miejsce załadunku w Polsce oraz adres magazynu w Niemczech,
raporty dostaw generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech,
potwierdzenia zapłaty za towar.

Spółka będzie w stanie powiązać nabycie w Polsce konkretnego towaru, z konkretnym transportem do Niemiec oraz z konkretną dostawą do Klienta w Niemczech.

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski, jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz zgłoszona do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej w Niemczech. Dodatkowo Spółka złożyła deklarację VAT-21 o wyborze miejsca opodatkowania w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec. W konsekwencji, na moment pierwszego przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec Spółka będzie posiadała NIP polski (PL) oraz NIP niemiecki (DE). Spółka będzie składała w terminie deklaracje VAT-7 oraz informacje podsumowujące. Spółka złoży do właściwego dla siebie naczelnika urzędu skarbowego także potwierdzenie zarejestrowania na terytorium Niemiec.

W uzupełniniu z dnia 12 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że dokumenty posiadane przez niego stanowić będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy VAT oraz dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy VAT. Dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 2 będą raporty generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech oraz potwierdzenia zapłaty za towar. Natomiast pozostałe dokumenty, stanowiące uzupełnienie całego procesu sprzedaży, począwszy od zamówienia towaru po jego dostarczenie, stanowić będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy VAT.

Ponadto, w piśmie z dnia 22 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że w zakresie transportu: transport z Polski do wynajętego magazynu w Niemczech nastąpi środkiem transportu Spółki. Dopiero z tego magazynu firma A oddział DE odbierała będzie towary przeznaczone do doręczenia klientom Spółki. Jednakże towar na magazynie będzie składowany poniżej 24 godzin, ponieważ jednym z kluczowych aspektów sprzedaży e-commerce jest czas dostawy do klienta. Co ważne, towar już na etapie konfekcjonowania w Polsce (zatem przed rozpoczęciem transportu) będzie przeznaczony dla konkretnego klienta.

W zakresie zawiadomień: Spółka złoży naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o wyborze miejsca opodatkowania w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec w terminie 30 dni przed dniem dokonania pierwszej dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej. Ponadto, Spółka w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po wybraniu opodatkowania w Niemczech, przedstawi naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający zawiadomienie właściwego organu podatkowego w Niemczech o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W zakresie nabyć towarów dokonywanych na terytorium kraju, które to towary następnie będą sprzedawane niemieckim klientom – kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, tj. gdyby były sprzedawane polskim klientom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy model sprzedaży klientom na terytorium Niemiec stanowi sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju?
Czy Spółka może opodatkować sprzedaż klientom z Niemiec na terytorium Niemiec?
Czy dokumenty posiadane są wystarczające do rozliczania VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec?
Czy Spółka powinna wykazywać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec?
Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia od nabycia towarów sprzedawanych zgodnie z opisem przedstawionym w stanie sprawy na terytorium Niemiec?
Czy Spółka powinna wykazać sprzedaż klientom na terytorium Niemiec w deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako „ustawa VAT”), przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze fakt, że:

klientami z Niemiec będą osoby fizyczne nie dokonujące nabyć w charakterze podatników podatku od wartości dodanej, niezarejestrowane do transakcji wewnątrzwspólnotowych,
dostawa towarów do magazynu w Niemczech ma wyłącznie charakter techniczny, bowiem miejsce to służy wyłącznie odebraniu towaru przez zewnętrzną firmę kurierską,
pakowanie towaru, w tym zaadresowanie do Klienta, odbywa się w Polsce,

– model sprzedaży realizowany przez Spółkę będzie stanowił sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju.

Ad 2.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy VAT, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy VAT, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy VAT, podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

W myśl art. 23 ust. 6 ustawy VAT, zawiadomienie składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opodatkowania w państwie docelowym.

Jednocześnie na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy VAT, podatnik obowiązany jest, w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po wybraniu opodatkowania w państwie docelowym, przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Spółka będzie mogła opodatkować sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

Ad 3.

Zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy VAT, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
(uchylony);
dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 23 ust. 15 ustawy VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 10 maja 2013 r. (I FSK 895/12, LEX nr 1366328) „Nie można uzależniać skutków podatkowych od posiadania bądź nieposiadania określonej dokumentacji, w oderwaniu od faktycznego spełnienia warunków do uznania dostawy towarów za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej dla nienaliczania VAT w kraju wystarczającym jest posiadanie dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy w innym kraju UE, nawet jeśli nie są to wszystkie dowody wymienione w art. 23 ust. 14 u.p.t.u.”. Podobny pogląd wyraził następnie m.in. WSA w Rzeszowie, który w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r. (I SA/Rz 774/17, Lex nr 2330167) uznał, iż „Dysponowanie przez podatnika dokumentami elektronicznymi udostępnionymi przez przewoźnika pozwala w pewnej mierze prześledzić drogę dostawy i w powiązaniu z innymi dokumentami, w szczególności tymi, o których mowa w art. 23 ust. 15 u.p.t.u., w szczególności z treścią zamówienia i potwierdzenia zapłaty za towar, co do których Spółka deklaruje ich posiadanie, wykazać, że warunki materialne sprzedaży wysyłkowej z kraju zostały spełnione. Tego rodzaju dokumenty są bowiem zgodne z przepisami prawa art. 180 o.p.”.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, posiadana przez nią dokumentacja spełnia wymogi dokumentacyjne, o których mowa w art. 23 ust. 14 i 15 ustawy VAT.

Ad 4.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Z uwagi na fakt, że – jak stwierdzono w odpowiedzi na pytanie 1 – model sprzedaży stanowił będzie sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju – Spółka nie powinna rozpoznawać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

Jak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 13 sierpnia 2018 r. (0115 -KDIT1-3.4012.322.2018.2.AT) „(...) dostawa towarów stanowiąca sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju winna być dokonana w ramach wysyłki lub transportu na rzecz konkretnego podmiotu (klienta), będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej niemającym obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub też niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej”.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec ma charakter wyłącznie techniczny, przed rozpoczęciem tegoż przemieszczenia znany jest klient, sprzedaż ta stanowi sprzedaż wysyłkową.

Na marginesie, Spółka wskazuje, że znana jest jej interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 13 lipca 2018 r. (0111-KDIB3-3.4012.119.2018.2.JS), w której to Organ uznał przemieszczenie towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jednakże interpretacja ta została wydana w innym stanie faktycznym, a niżeli zdarzenie przyszłe będące przedmiotem złożonego wniosku. W szczególności przedstawiony w tejże interpretacji indywidualnej stan faktyczny dotyczył sytuacji, w której Wnioskodawca wysyła własny towar do magazynu w Niemczech gdzie będzie on magazynowany w oczekiwaniu na zamówienie. Dopiero po otrzymaniu zamówienia towar był wysyłany z magazynu w Niemczech. Tymczasem w zdarzeniu przyszłym opisanym w złożonym wniosku magazyn na terytorium Niemiec pełni rolę przeładunkową, gdzie trafia towar nie w celu jego magazynowania i oczekiwania na klienta, lecz już trafiając na ten magazyn znany jest jego odbiorca. Magazyn ten służy jedynie umożliwieniu pobrania towaru niemieckiemu oddziałowi firmy kurierskiej.

Ad 5.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Wobec powyższego zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec.

Ad 6.

Zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 2104), w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych. Wobec powyższego sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju opodatkowanej w państwie członkowskim, na terytorium którego towar jest przemieszczany, nie wykazuje się w deklaracji VAT-7. Podobny pogląd wyraził m.in. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2017 r. (0114-KDIP1-2.4012.352.2017.1.SM).

Wobec powyższego, Spółka nie powinna wykazywać sprzedaży towarów klientom z Niemiec w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie uznania modelu sprzedaży klientom na terytorium Niemiec za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju,
prawidłowe – w zakresie opodatkowania przedmiotowej sprzedaży na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie określenia, czy dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę są wystarczające do rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie braku obowiązku wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec,
prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku od nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec,
nieprawidłowe – w zakresie wykazania sprzedaży klientom na terytorium Niemiec w deklaracji VAT-7.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w sierpniu 2020 r. zamierza rozpocząć sprzedaż towarów osobom fizycznym. Część sprzedaży będzie dokonywana w Polsce, część w ramach WDT do innych państw UE. Ponadto istotnym segmentem sprzedaży Spółki będzie sprzedaż towarów obywatelom Niemiec. Towary nie będą wyrobami akcyzowymi, nowymi środkami transportu, ani też nie będą towarami montowanymi na terytorium Niemiec.

Model sprzedaży w tym zakresie będzie wyglądał następująco:

po otrzymaniu zamówienia od klienta z Niemiec na terytorium Polski nastąpi konfekcjonowanie towaru: zapakowanie, oklejenie i zaadresowanie na konkretnego adresata w Niemczech,
towar zostanie przetransportowany z Polski do wynajętego magazynu w Niemczech,
z tego magazynu firma A oddział DE odbierała będzie towary przeznaczone do doręczenia klientom Spółki,
towar na magazynie będzie składowany poniżej 24 godzin, ponieważ jednym z kluczowych aspektów sprzedaży e-commerce jest czas dostawy do klienta.

faktury zakupu,
dokumenty magazynowe w Polsce dotyczące przyjęcia towaru,
zamówienia od Klientów,
faktury sprzedaży,
dokument zatytułowany przesunięcie magazynowe, z którego wynika:
1. data jego sporządzenia,
2. miejsce przesunięcia (z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech),
3. nr rejestracyjny środka transportu, którym nastąpi przewóz towarów z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech,
4. towary transportowane z Polski do Niemiec (nazwa, ilość, cena sprzedaży),
5. miejsce załadunku w Polsce oraz adres magazynu w Niemczech,
raporty dostaw generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech,
potwierdzenia zapłaty za towar.

Spółka będzie w stanie powiązać nabycie w Polsce konkretnego towaru, z konkretnym transportem do Niemiec oraz z konkretną dostawą do Klienta w Niemczech.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że dokumenty posiadane przez niego stanowiły będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy VAT oraz dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy VAT. Dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 2 będą raporty generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech oraz potwierdzenia zapłaty za towar. Natomiast pozostałe dokumenty, stanowiące uzupełnienie całego procesu sprzedaży, począwszy od zamówienia towaru po jego dostarczenie, stanowiły będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy VAT.

W zakresie transportu: transport z Polski do wynajętego magazynu w Niemczech nastąpi środkiem transportu Spółki. Dopiero z tego magazynu firma A oddział DE odbierała będzie towary przeznaczone do doręczenia klientom Spółki. Jednakże towar na magazynie będzie składowany poniżej 24 godzin, ponieważ jednym z kluczowych aspektów sprzedaży e-commerce jest czas dostawy do klienta. Co ważne, towar już na etapie konfekcjonowania w Polsce (zatem przed rozpoczęciem transportu) będzie przeznaczony dla konkretnego klienta. W zakresie zawiadomień: Spółka złoży naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o wyborze miejsca opodatkowania w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec w terminie 30 dni przed dniem dokonania pierwszej dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej. Ponadto, Spółka w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po wybraniu opodatkowania w Niemczech, przedstawi naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający zawiadomienie właściwego organu podatkowego w Niemczech o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii wskazania, czy przedstawiony model sprzedaży klientom na terytorium Niemiec stanowi sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju.

Przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju – na mocy art. 2 pkt 23 ustawy – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z powyższego przepisu wynika, że sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik podatku od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego – będącego miejscem przeznaczenia tych towarów, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz albo podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo na rzecz innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawca będący polskim podatnikiem podatku od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium Niemiec czyli do miejscem przeznaczenia tych towarów. Dostawa dokonywana jest na rzecz osób fizycznych, które nabywają towar jako podmiot niebędący podatnikiem podatku od wartości dodanej, niezarejestrowane do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spełnione są więc warunki, do uznania danej sprzedaży jako dostawy wysyłkowej z terytorium kraju.

Ad 1.

W konsekwencji, przedstawiony przez Wnioskodawcę model sprzedaży klientom na terytorium Niemiec stanowi sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości opodatkowania sprzedaży klientom z Niemiec na terytorium Niemiec.

Należy wskazać, że terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko czynności, które zostaną wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw – miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy, w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy – art. 23 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 6 ustawy, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5.

Z kolei, na mocy art. 23 ust. 7 ustawy, w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją (art. 23 ust. 8 ustawy).

Natomiast w przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, podatnik rezygnuje z korzystania z opcji, o której mowa w ust. 5, dla jednego lub więcej państw członkowskich, to w myśl art. 23 ust. 9 ustawy, jest on obowiązany przed datą dostawy, począwszy od której rezygnuje z korzystania z tej opcji, zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji.

Z cytowanych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów wówczas, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej do tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, ale podatnik dokonał wyboru opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów. Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu oświadczenie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczenia, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju, tj. w Polsce. Wówczas dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami obowiązującymi w kraju ostatecznego odbiorcy towarów.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca złożył deklarację VAT-21 o wyborze miejsca opodatkowania w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Spółka dokonywała będzie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która – zgodnie ze złożonym zawiadomieniem – będzie opodatkowana w państwie przeznaczenia, tj. na terytorium Niemiec.

Ad 2.

W konsekwencji, Spółka może opodatkować sprzedaż klientom z Niemiec na terytorium Niemiec.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy dokumenty posiadane są wystarczające do rozliczania VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

Z opisu sprawy wynika, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę stanowiły będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy, oraz dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy.

Wnioskodawca będzie posiadał:

faktury zakupu,
dokumenty magazynowe w Polsce dotyczące przyjęcia towaru,
zamówienia od Klientów,
faktury sprzedaży,
dokument zatytułowany przesunięcie magazynowe, z którego wynika:
1. data jego sporządzenia,
2. miejsce przesunięcia (z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech),
3. nr rejestracyjny środka transportu, którym nastąpi przewóz towarów z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech,
4. towary transportowane z Polski do Niemiec (nazwa, ilość, cena sprzedaży),
5. miejsce załadunku w Polsce oraz adres magazynu w Niemczech,
raporty dostaw generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech,
potwierdzenia zapłaty za towar.

Dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 będą raporty generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech oraz potwierdzenia zapłaty za towar. Natomiast pozostałe dokumenty, stanowiące uzupełnienie całego procesu sprzedaży, począwszy od zamówienia towaru po jego dostarczenie, stanowiły będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy.

Na podstawie art. 23 ust. 14 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
(uchylony);
dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 15 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Wnioskodawca wskazał, że jest w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy oraz innych dokumentów, które potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium Niemiec. Dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy będą raporty generowane w systemie A, potwierdzające, że towar dotarł do odbiorcy w Niemczech oraz potwierdzenia zapłaty za towar. Natomiast pozostałe dokumenty, stanowiące uzupełnienie całego procesu sprzedaży, począwszy od zamówienia towaru po jego dostarczenie, stanowiły będą dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy.

Ad 3.

Zatem posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty są wystarczające do rozliczenia VAT z tytułu sprzedaży z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest więc prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia, czy powinien on wykazywać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Ponadto, nabywcą towarów musi być podmiot wskazany w art. 13 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nabywcami towarów będą osoby fizyczne, które będą nabywały towar jako podmioty niebędące podatnikiem podatku od wartości dodanej, niezarejestrowane do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie będzie więc spełniony warunek dla zaklasyfikowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 2 ustawy.

Ad 4.

Tym samym Wnioskodawca nie powinien wykazywać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z przemieszczeniem towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii prawa do odliczenia od nabycia towarów sprzedawanych zgodnie z opisem przedstawionym w stanie sprawy na terytorium Niemiec.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów – kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
(uchylony);
różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Z powołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego),
faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Jednak, jak stanowi art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terytorium kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które opodatkowane są poza terytorium kraju.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z czynnościami świadczonymi poza terytorium kraju:

pierwszym z nich jest to, aby hipotetycznie – w przypadku wykonywania takich samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem świadczenie poza terytorium kraju powinno mieć charakter sprzedaży opodatkowanej;
drugi z tych warunków dotyczy posiadania przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z importem lub nabyciem towarów i usług na terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Wskazane warunki dotyczące skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług odzwierciedlają zapisy art. 168 i art. 169 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W myśl art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 169 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, poza prawem do odliczenia, o którym mowa w art. 168, podatnik ma prawo do odliczenia VAT określonego w tym artykule, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do następujących celów transakcji podatnika związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, dokonywanych poza terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny lub został zapłacony, w odniesieniu do których VAT podlegałby odliczeniu, gdyby zostały one dokonane na terytorium tego państwa członkowskiego,

Regulacja ta rozszerza prawo podatnika do dokonywania odliczeń wyłącznie podatku związanego z działalnością opodatkowaną podatnika, wyrażoną w art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, o prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych następnie w takich transakcjach podatnika, które w ogóle nie podlegają opodatkowaniu VAT w kraju nabycia (kraju odliczenia podatku naliczonego). Transakcjami, które nie podlegają opodatkowaniu w kraju nabycia, mogą być zarówno czynności wykonane za granicą w związku z prowadzoną tam działalnością gospodarczą, jak i czynności wykonane w ramach działalności prowadzonej w kraju zakupu, w stosunku do których za miejsce powstania obowiązku podatkowego uważana jest zagranica.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy warunek związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług przez podatnika poza terytorium kraju, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach wykonywania przez niego takiej działalności.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Ponadto w zakresie nabyć towarów dokonywanych na terytorium kraju, które to towary następnie będą sprzedawane niemieckim klientom – kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, tj. gdyby były sprzedawane polskim klientom.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy – na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec, ponieważ gdyby czynności te były wykonywane w kraju to Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia – z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności.

Ad 5.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów sprzedawanych zgodnie z przedstawionym opisem sprawy na terytorium Niemiec, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy Spółka powinna wykazać sprzedaż klientom na terytorium Niemiec w deklaracji VAT-7.

W myśl art. 23 ust. 15a ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w art. 23 ust. 14 i 15, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Ponadto, na mocy art. 23 ust. 15b ustawy, otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty.

Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

Jak rozstrzygnięto już powyżej, Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów o których mowa w art. 23 ust. 14 oraz innych dokumentów o których mowa w art. 23 ust. 15 ustawy, które potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium Niemiec. W konsekwencji, Wnioskodawca winien wykazać przedmiotowe dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) stanowiących załącznik nr 3 do, obowiązującego do dnia 30 września 2020 r., rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 2104), zgodnie z punktem 3, Część C. Rozliczenie podatku należnego – w poz. 11 „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju” wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Z powyższego wynika, że w pozycji 11 deklaracji VAT-7 obowiązującej do dnia 30 września 2020 r. nie należało uwzględniać wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. Zatem podatnik, który posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju, czynności wykonanych poza Polską, które rozlicza w ramach prowadzonej działalności w tym innym kraju (w UE) nie wykazuje w deklaracjach VAT-7 składanych w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 99 ust. 11c ustawy, obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Jednocześnie, w myśl art. 99 ust. 7c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Przy tym, stosownie do art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, obowiązujących od dnia 1 października 2020 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988), zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki będące objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

W pkt I załącznika jako „Objaśnienia do deklaracji” wskazano w pkt 4.1., iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów sprzedawanych na terytorium Niemiec, dokonywana sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju winna być wykazana w części deklaracyjnej pliku JPK_V7M.

Ad 6.

W związku z powyższym, od dnia 1 października 2020 r., Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, dokonywaną na rzecz klientów z terytorium Niemiec w części deklaracyjnej pliku JPK_V7M.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin