Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.610.2020.2.AK
z 5 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży zabudowanej działki nr .. w drodze egzekucji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży zabudowanej działki nr ...

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w …. , Kancelaria nr …. w ….. prowadzi pod sygnaturą KM … sprawę przeciwko … PESEL …., NIP … oraz … PESEL ….

Na wniosek wierzyciela egzekucja została wszczęta z nieruchomości. Komornik zmierza do wyznaczenia pierwszego terminu licytacji nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości ….. obręb ….., jednostka ewidencyjna ….- obszar wiejski powiat, województwo składającej się z działki oznaczonej nr .., o powierzchni 17400 m² zabudowanej murowanym budynkiem mieszkalnym, o powierzchni użytkowej 1095,90 m² oraz murowanym budynkiem garażowym o powierzchni użytkowej 24,90 m² oznaczonej księgą wieczystą o numerze … w dziale drugim własność: …. figurują jako właściciele na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Przedmiotowa nieruchomość została oszacowana przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 2.670.000 zł (dwa miliony sześćset siedemdziesiąt tysięcy złotych) - data sporządzenia operatu 05 lipca 2018 roku, aktualizacja z dnia 22 sierpnia 2019 roku.

Zgodnie z zapisem umieszczonym w operacie oszacowana wartość nieruchomości nie zawiera podatku VAT. Podatek ten jeśli zajdzie takowa potrzeba musi doliczyć komornik sądowy samodzielnie. Dłużnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i według wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT od dnia 1 stycznia 1994 roku widnieje jako podatnik czynny. Dnia 05 czerwca 2018 roku oświadczył, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej co zostało odnotowane przez Komornika Sądowego w protokole sporządzonym na miejscu oględzin nieruchomości. Jednocześnie dłużnik nie wskazał żadnej podstawy prawnej na mocy której korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Podczas oględzin nieruchomości nie stwierdzono śladów prowadzonej działalności gospodarczej pod wskazanym adresem, nieruchomość nie była użytkowana przez okres około 5 lat. Dodatkowo Komornik Sądowy wezwał dłużników pismem z dnia 12 lipca 2020 roku do udzielenia informacji czy przedmiotowa nieruchomość w przypadku sprzedaży licytacyjnej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, do dnia dzisiejszego brak odpowiedzi.

W wyniku analizy księgi wieczystej … w IV Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w …. w dniu 13 lipca 2020 roku, stwierdzono, że …... nabyli nieruchomość … w ramach majątku wspólnego na podstawie umowy o świadczenie w miejsce wykonania, w wyniku której ich dłużnicy w celu zwolnienia się ze zobowiązań pieniężnych zobowiązują się solidarnie spełnić na rzecz wierzycieli …... inne świadczenie, w postaci przeniesienia do ich małżeńskiego majątku wspólnego ww. nieruchomości – akt notarialny z dnia 12 maja 2014 roku, rep. … sporządzony w: Kancelaria Notarialna, spółka cywilna z siedzibą w ….. Stosownie do paragrafu 11 ww. aktu notarialnego czynność cywilnoprawna objęta tym aktem nie stanowi przedmiotu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie ustawy z dnia 4 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Komornik Sądowy mając na uwadze ustawę z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ma wątpliwości czy oświadczenie dłużnika uznać za wiarygodnie i wiążące w powyższej sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11.09.2020 r. (data wpływu: 15.09.2020 r.) do usunięcia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży zabudowanej nieruchomości w drodze egzekucji, wskazuje, że w piśmie z dnia 22.09.2020r., doręczonym dłużnikom w dniu 24.09.2020r., Komornik Sądowy, wezwał dłużników do udzielenia informacji o nieruchomości, niezbędnych do wydania interpretacji, które to Dyrektor Informacji Skarbowej wymienił w punktach 1-28 zawartych w wezwaniu do usunięciu braków formalnych wniosku. Dłużnicy w wyznaczonym terminie 7 dni nie udzielili informacji żądanych w piśmie. W załączeniu Komornik przesłał dokumenty stwierdzające powyższą okoliczność - odpis pisma z dnia 22.09.2020r., oraz elektroniczne potwierdzenia odbioru przez dłużników przesyłek zawierającej niniejsze pismo.

Komornik Sądowy wniósł o potraktowanie powyższych czynności jako udokumentowane działania komornika, które nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 11.0.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106; dalej: „ustawy o VAT”), zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a ustawy o VAT, w myśl przepisu art. 43 ust. 21 ustawy o VAT oraz punktu 29 wezwania do usunięcia braków formalnych wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości opisanej szczegółowo w poz. 74 Komornik Sądowy w tej konkretnej sprawie powinien do kwoty oszacowania netto doliczyć podatek VAT, a jeżeli tak to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości opisanej w poz. 74 nie powinna być objęta podatkiem od towarów i usług. S.W. złożył oświadczenie do protokołu, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto nieruchomość wchodzi w skład wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, a czynnym podatnikiem podatku VAT jest wyłącznie S.W.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy od sprzedaży nieruchomości należy odprowadzić podatek VAT i w jakiej wysokości.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Zatem – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z opisu sprawy Komornik zmierza do wyznaczenia pierwszego terminu licytacji nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości ….. składającej się z działki oznaczonej nr …, o powierzchni 17400 m² zabudowanej murowanym budynkiem mieszkalnym, o powierzchni użytkowej 1095,90 m² oraz murowanym budynkiem garażowym o powierzchni użytkowej 24,90 m² . …. W. figurują jako właściciele na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Dłużnik ….. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i według wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT od dnia 1 stycznia 1994 roku widnieje jako podatnik czynny. Dnia 05 czerwca 2018 roku …... oświadczył, że przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej co zostało odnotowane przez Komornika Sądowego w protokole sporządzonym na miejscu oględzin nieruchomości. Podczas oględzin nieruchomości nie stwierdzono śladów prowadzonej działalności gospodarczej pod wskazanym adresem, nieruchomość nie była użytkowana przez okres około 5 lat.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie, w związku ze sprzedażą w drodze licytacji komorniczej opisanej we wniosku działki nr …, zabudowanej budynkiem murowanym mieszkalnym, o powierzchni użytkowej 1095,90 m² oraz murowanym budynkiem garażowym o powierzchni użytkowej 24,90 m² , nie będzie można uznać dłużników za podatników podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika bowiem, iż przedmiotowa działka nr … zabudowana budynkiem murowanym mieszkalnym oraz murowanym budynkiem garażowym nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podczas oględzin nieruchomości nie stwierdzono śladów prowadzonej działalności gospodarczej pod wskazanym adresem. Zatem stwierdzić należy, iż sprzedaż ww. działki nr …, zabudowanej budynkiem murowanym mieszkalnym oraz murowanym budynkiem garażowym, będzie dotyczyła majątku prywatnego. Tym samym dłużników w związku z ww. sprzedażą nie będzie można uznać za podatników, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą w drodze egzekucji opisanej we wniosku działki nr …, zabudowanej budynkiem murowanym mieszkalnym oraz murowanym budynkiem garażowym, dłużników nie będzie można uznać za podatników podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. zabudowanej działki nr … będzie sprzedażą majątku prywatnego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem Wnioskodawca - Komornik Sądowy - nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług, od sprzedaży ww. zabudowanej działki nr … w drodze egzekucji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.