Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.587.2020.1.AK
z 5 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14r w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z likwidacją spółki osobowej.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana W.S.; (Wnioskodawca 1)
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  Panią A.S. ( Wnioskodawca 2)
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(„Wnioskodawca 1”) oraz („Wnioskodawca 2”) posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 są wspólnikami (komandytariuszami) w spółce A sp. z o.o. sp.k. (dalej „Spółka osobowa”).

Ze względów biznesowych, w celu uporządkowania i konsolidacji struktury grupy, Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 rozważają likwidację Spółki osobowej.

W ramach likwidacji Spółki osobowej, Wnioskodawca 1 oraz Wnioskodawca 2 jako jej wspólnicy, otrzymają majątek Spółki osobowej obejmujący niepieniężne składniki majątku, które nie zostaną sprzedane przed jej likwidacją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydanie przez Spółkę osobową i otrzymanie przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2 jako wspólników Spółki osobowej w ramach jej likwidacji niepieniężnych składników majątku będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 jakichkolwiek konsekwencji w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności czy będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z jakiegokolwiek tytułu?

Zdaniem Zainteresowanych, wydanie przez Spółkę osobową i otrzymanie przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2 jako wspólników Spółki osobowej w ramach jej likwidacji niepieniężnych składników majątku nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 jakichkolwiek konsekwencji w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z jakiegokolwiek tytułu.

Uzasadnienie stanowiska

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, do przychodów wspólnika likwidowanej spółki niebędącej osobą prawną nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych z tytułu takiej likwidacji.

Dodatkowo, zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy o PIT, przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 tej ustawy rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki - z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki. Przy czym w myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o PIT: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, zasady opodatkowania przysporzenia majątkowego z tytułu otrzymania przez wspólnika majątku likwidowanej spółki, są uzależnione od formy w jakiej majątek ten jest przez wspólnika otrzymywany, tj. w formie pieniężnej, z uwzględnieniem wybranych wierzytelności, lub w innej formie (pozostałe składniki). Zgodnie z treścią art. 5a pkt 26 w zw. z art. 5a pkt 28 Ustawy o PIT. przez spółkę niebędącą osobą prawną uważa się spółkę inną niż:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z póżn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania

W konsekwencji, należy uznać, iż Spółka osobowa jest spółką nieposiadającą osobowości prawnej, ponieważ:

1. zgodnie z ustawodawstwem krajowym nie posiada osobowości prawnej:
2. nie jest spółką kapitałową w organizacji;
3. nie jest spółką komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. nie jest spółką niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie.

Mając na uwadze powyższe, otrzymanie przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2 niepieniężnych składników majątku Spółki osobowej w związku z jej likwidacją nie powinno skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 przychodu do opodatkowania.

Dodatkowo, do likwidacji Spółki osobowej nie powinna mieć zastosowania regulacja, o której mowa w art. 14 ust. 2e w związku z ust. 2f ustawy o PIT.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2e ustawy o PIT w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), po stronie podatnika powstaje przychód podatkowy w wysokość uregulowanego zobowiązania. Przepis ust. 2e stosuje się odpowiednio w przypadku wykonania świadczenia niepieniężnego przez spółkę niebędącą osobą prawną (art. 14 ust. 2f ustawy o PIT).

Przede wszystkim zauważyć należy, że w przypadku zastosowania art. 14 ust. 2e ustawy o PIT do likwidacji spółki osobowej, skutki podatkowe związane z taką likwidacją wystąpiłyby nie po stronie likwidowanej spółki (która nie jest podatnikiem podatku dochodowego), ale po stronie wspólników. Innymi słowy, to po stronie wspólników należałoby określić przychód powstały w związku z wydaniem przez likwidowaną spółkę składników majątku na ich rzecz. Należy jednak zauważyć, że ustawa o PIT zawiera jasne i precyzyjne regulacje dotyczące skutków podatkowych związanych z wydaniem majątku spółki osobowej w toku jej likwidacji po stronie wspólników (art. 14 ust. 2 pkt 17 w zw. z art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o PIT). w świetle których w dacie otrzymania takich składników majątku nie dochodzi do opodatkowania. Analiza wzajemnych relacji obu wskazanych powyżej regulacji prowadzi w ocenie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 do wniosku, że art. 14 ust. 2e ustawy o PIT jest przepisem ogólnym, określającym skutki podatkowe spełnienia zobowiązania poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego, który nie powinien znaleźć zastosowania w przypadku likwidacji spółek osobowych, z uwagi na przepis szczególny regulujący stricte tę materię.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę na fakt, iż zastosowanie art. 14 ust. 2e ustawy o PIT do likwidacji spółki osobowej oznaczałoby podwójne opodatkowanie po stronie wspólników, którzy musieliby zapłacić podatek zarówno w dacie otrzymania danego składnika majątku w toku likwidacji (na podstawie art. 14 ust. 2e ustawy o PIT) jak i później w przypadku jego odsprzedaży (na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o PIT). Ustawa o PIT nie zawiera bowiem przepisu, który pozwoliłby w przypadku późniejszej odsprzedaży zwiększyć koszt nabycia danego aktywa o ewentualną różnicę wartości, która podlegałaby opodatkowaniu w oparciu o art. 14 ust. 2e ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2, wydanie przez Spółkę osobową i otrzymanie przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2 jako wspólników Spółki osobowej w ramach jej likwidacji niepieniężnych składników majątku nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 jakichkolwiek konsekwencji w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy 1 oraz Wnioskodawcy 2 przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z jakiegokolwiek tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto podkreślić należy, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej – zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy uznać, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
   
   

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
   
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki
   
   

- jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku gdy w wyniku likwidacji spółki niebędącej osobą prawną podatnik otrzyma określone składniki majątku, na moment likwidacji spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie odpłatnego zbycia tych składników, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowani są wspólnikami (komandytariuszami) w spółce A. sp. z o.o. sp.k.

Ze względów biznesowych, w celu uporządkowania i konsolidacji struktury grupy, Zainteresowani rozważają likwidację Spółki osobowej. W ramach likwidacji Spółki osobowej, Zainteresowani jako jej wspólnicy, otrzymają majątek Spółki osobowej obejmujący niepieniężne składniki majątku, które nie zostaną sprzedane przed jej likwidacją.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że jeśli Zainteresowani otrzymają w wyniku podziału majątku Spółki komandytowej, po jej likwidacji, niepieniężne składniki majątku, proporcjonalne do posiadanych udziału w zysku likwidowanej Spółki, to nie osiągną z tego tytułu przychodu. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji Spółki komandytowej składników majątku, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-005 Białystok za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.