2020.11.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.393.2020.2.AR
z 5 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2020 r. (data wpływu 4 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości na rzecz wspólnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości na rzecz wspólnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 października 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka komandytowa A Grupa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka), NIP: (…), wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (…), jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność ochroniarską z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa.

W roku 2019 Spółka powzięła decyzję o rozszerzeniu zakresu swojej działalności o usługi w zakresie wznoszenia budynków mieszkalnych, działalność w branży deweloperskiej. Tym samym uchwałą z dnia (…) listopada 2019 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki wyraziło zgodę na nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości w B obejmującej działkę o nr (…) o powierzchni (…)m² oraz udziału wynoszącego (...) we własności działki nr (…), a także służebność w działce nr (…).

Według informacji zawartych w akcie notarialnym z dnia 14 listopada 2019 r.:

Działki nr (…) oraz nr (…) powstały z podziału działki nr (…), która to powstała z połączenia działek nr (…), (…), (…), (…), (…), które natomiast powstały z podziału działki nr (…). Dla wspomnianej z kolei działki nr (…), w dniu (…) maja 2009 r. została wydana decyzja nr (…) o warunkach zabudowy, na mocy której ustalony został sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy.
Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym z upoważnienia Prezydenta Miasta B wg stanu na dzień (…) października 2019 r. wynika, że:
- działka nr (…) położona jest na terenach oznaczonych jako „grunty orne, łąki trwałe”
- działka nr (…) położona jest na terenach oznaczonych jako „grunty orne”.
Według zaświadczenia wydanego z upoważnienia Prezydenta Miasta B przez Dyrektora Wydziału (…) z dnia (…) października 2019 r., wynika, że działki te nie są objęte ustaleniami żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie ogłoszono również uchwały o przystąpieniu przez Gminę Miasta B do sporządzenia planu miejscowego w odniesieniu do tego terenu.

Powyższa nieruchomość została zakupiona od małżeństwa – osób fizycznych za kwotę (…) zł i nie była ona opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z racji tego, iż Spółka miała co do powyższej nieruchomości plany budowy dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w dniu (…) grudnia 2019 r. wystąpiła z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy (decyzję w tej sprawie otrzymała w dniu (…) maja 2020 r.). Jednocześnie powyższy zakup został ujęty w księgach rachunkowych w dacie aktu notarialnego na koncie „towary”, a od faktury dokumentującej sporządzenie aktu notarialnego, jego wypisu oraz za wniosek WK, Spółka odliczyła VAT naliczony w kwocie (…) zł. Poza wymienionymi wyżej kosztami, jedynym dodatkowym, jaki Spółka poniosła i odliczyła VAT naliczony w wysokości (…) zł to zakup map dla celów projektowych.

Rok 2020 przyniósł dużo niespodziewanych zdarzeń, z których najbardziej znaczącym jest utrzymująca się pandemia. Obawiając się kryzysu, nieoczekiwanych skutków COVID-19, chcąc uniknąć ryzyka z podjęciem nowej inwestycji oraz dla bezpieczeństwa finansowego firmy, a co za tym idzie w celu ochrony miejsc pracy zatrudnionych osób, Wnioskodawca podjął decyzję o niepodejmowaniu jakichkolwiek działań związanych z zakupioną nieruchomością, a także wycofania się z założonej koncepcji rozszerzenia profilu działalności o usługi deweloperskie. Jednocześnie w międzyczasie, wspólnik Spółki zwrócił się z wnioskiem o wypłatę części wypracowanego zysku za rok 2018, który to uchwałą Zgromadzenia Wspólników z dnia (…) czerwca 2019 r. został zatrzymany w Spółce jako kapitał rezerwowy. Przy czym we wspomnianej uchwale Spółka zadeklarowała jego wypłatę nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r.

Aby nie sparaliżować funkcjonowania Spółki poprzez gwałtowny odpływ znacznej ilości środków pieniężnych, po licznych dyskusjach i zgodzie zainteresowanego wspólnika, podjęto decyzję o wypłacie zysku w formie rzeczowej, tj. poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości na cele osobiste wspólnika. Wypłata zysku w postaci rzeczowej nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 października 2020 r. o poniższe informacje:

Spółka zamierza dokonać przeniesienia prawa własności na rzecz wspólnika [w ramach wypłaty przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej)] do działki nr (…) o powierzchni (…)m² (identyfikator działki (…)) oraz do działki nr (…) o powierzchni (…)m² (identyfikator działki (…)), a także prawo służebności w działce nr (…) (identyfikator działki (…)).
Wnioskodawca jest właścicielem działek (nr (…), nr (…) oraz posiada prawo służebności gruntowej w działce nr (…)), które mają stanowić przedmiot przeniesienia własności na rzecz wspólnika. Nabycie prawa własności do tych działek przez Spółkę miało miejsce na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego w dniu (…) listopada 2019 r.
Spółka zakupiła działki (nr (…), nr (…) oraz nabyła prawo służebności gruntowej w działce nr (…)) od małżeństwa – osób fizycznych (będących właścicielami ww. działek na podstawie umowy darowizny) i nie przysługiwało Spółce z tytułu tego nabycia prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Jedyne czynności, podejmowane w odniesieniu do nabytych działek, od których przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego to:
- sporządzenie aktu notarialnego, jego wypisu oraz wniosku WK (Spółka odliczyła VAT naliczony w łącznej kwocie (…) zł);
- zakup map dla celów projektowych (Spółka odliczyła VAT naliczony w wysokości (…) zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej – poprzez przeniesienie na rzecz wspólnika prawa własności nieruchomości, będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa czynność nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Aby zatem doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Jednocześnie należy podkreślić, że przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie określają formy wypłaty zysku. W praktyce najpopularniejszą formą wypłaty zysku jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także jego wypłata w naturze np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze.

Należy również zaznaczyć, iż Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości. Istotą odpłatnego zbycia jest wzajemność, a więc uzyskanie przez zbywającego od nabywcy stanowiącego przysporzenie świadczenia ekwiwalentnego w stosunku do jego świadczenia. Tymczasem o ekwiwalentności nie można mówić w sytuacji wypłaty z zysku. Wspólnik nie jest zobowiązany do żadnego świadczenia na rzecz firmy w zamian za uzyskanie udziału w dochodach. W powyższej sytuacji nastąpi jedynie przesunięcie pozycji z aktywów na pasywa w bilansie Spółki, nie powodując żadnego przysporzenia majątkowego. I nie ma znaczenia, czy wypłata została dokonana w formie pieniężnej, czy rzeczowej. Potwierdzenie nieodpłatnego charakteru wypłaty zysku w formie rzeczowej można również znaleźć w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2016 r., I FSK 1728/16, który uznał, iż „(...) wypłata przez spółkę dywidendy w formie niepieniężnej – poprzez przeniesienie na rzecz wspólników prawa własności nieruchomości – jest nieodpłatnym przeniesieniem towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT”.

Zatem, zdaniem Spółki, wycofanie z działalności wspomnianej wyżej nieruchomości w formie rzeczowej wypłaty zysku, nie będzie się mieściło w pojęciu dostawy towaru, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT:

nastąpi nieodpłatne przekazanie nieruchomości (wypłata zysku należnego wspólnikowi w formie rzeczowej) na potrzeby osobiste wspólnika,
przedmiotem przekazania będzie towar należący do przedsiębiorstwa podatnika podatku od towarów i usług (spółki komandytowej),
jednak przy nabyciu tego towaru (gruntu) od osób fizycznych, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A zatem czynność ta – zdaniem Spółki – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem „odpłatności dostawy towarów” lub „odpłatności świadczenia usług” rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Natomiast na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, jako czynności wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały przekazane.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych nieodpłatnie usług.

Natomiast zgodnie z treścią powołanego powyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

W tym miejscu podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy ) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i prowadzi działalność ochroniarską z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa.

W roku 2019 Spółka powzięła decyzję o rozszerzeniu zakresu swojej działalności o usługi w zakresie wznoszenia budynków mieszkalnych, działalność w branży deweloperskiej. Tym samym Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki wyraziło zgodę na nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości obejmującej działkę o nr (…) o powierzchni (…)m² oraz udziału wynoszącego (…) we własności działki nr (…), a także służebność w działce nr (…).

Powyższa nieruchomość została zakupiona od małżeństwa – osób fizycznych za kwotę i nie była ona opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z racji tego, iż Spółka miała co do powyższej nieruchomości plany budowy dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych, wystąpiła z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy.

W roku 2020 Wnioskodawca podjął decyzję o niepodejmowaniu jakichkolwiek działań związanych z zakupioną nieruchomością, a także wycofania się z założonej koncepcji rozszerzenia profilu działalności o usługi deweloperskie. Jednocześnie w międzyczasie, wspólnik Spółki zwrócił się z wnioskiem o wypłatę części wypracowanego zysku za rok 2018, który to uchwałą Zgromadzenia Wspólników został zatrzymany w Spółce jako kapitał rezerwowy. Przy czym we wspomnianej uchwale Spółka zadeklarowała jego wypłatę nie później niż do dnia 31 grudnia 2020 r.

Aby nie sparaliżować funkcjonowania Spółki poprzez gwałtowny odpływ znacznej ilości środków pieniężnych, podjęto decyzję o wypłacie zysku w formie rzeczowej, tj. poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości na cele osobiste wspólnika. Wypłata zysku w postaci rzeczowej nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Spółka zamierza dokonać przeniesienia prawa własności na rzecz wspólnika [w ramach wypłaty przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej] do działki nr (…) o powierzchni (…)m² oraz do działki nr (…) o powierzchni (…)m², a także prawo służebności w działce nr (…).

Wnioskodawca jest właścicielem działek (nr (…), nr (…) oraz posiada prawo służebności gruntowej w działce nr (…)), które mają stanowić przedmiot przeniesienia własności na rzecz wspólnika. Nabycie prawa własności do tych działek przez Spółkę miało miejsce na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Spółka zakupiła działki (nr (…), nr (…) oraz nabyła prawo służebności gruntowej w działce nr (…)) od małżeństwa – osób fizycznych (będących właścicielami ww. działek na podstawie umowy darowizny) i nie przysługiwało Spółce z tytułu tego nabycia prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jedyne czynności, podejmowane w odniesieniu do nabytych działek, od których przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego to: sporządzenie aktu notarialnego, jego wypisu oraz wniosku WK (Spółka odliczyła VAT naliczony w łącznej kwocie (…) zł) oraz zakup map dla celów projektowych (Spółka odliczyła VAT naliczony w wysokości (…) zł).

W analizowanym przypadku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie prawa własności nieruchomości na rzecz wspólnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „dywidenda”. Zatem, w celu jego zdefiniowania należy odwołać się do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową, zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), słowo dywidenda oznacza „część rocznego zysku spółki akcyjnej dzielona między akcjonariuszy odpowiednio do posiadanych przez nich akcji”.

Przepisy regulujące wypłatę dywidendy zawarte są w art. 191-197 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1526), zwanej dalej k.s.h.

Zgodnie z art. 191 § 1 k.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1.

Stosownie do art. 191 § 3 k.s.h., jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Na podstawie art. 193 § 1 k.s.h., uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Zgodnie z art. 193 § 4 k.s.h., stanowi, że dywidendę wypłaca się w dniu określonym w uchwale wspólników. Jeżeli uchwała wspólników takiego dnia nie określa, dywidenda jest wypłacana w dniu określonym przez zarząd.

Umowa spółki może upoważniać zarząd do wypłaty wspólnikom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy za rok obrotowy, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę (art. 194 k.s.h.).

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dywidenda jest formą partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia wspólników do wypłaty. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

Podkreślenia wymaga fakt, że wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez wspólnika spółki nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że dostawę towarów stanowią – co do zasady – tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów. Wskazać należy, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi systemu VAT, usługą jest każde świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Natomiast opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyrażającej się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie nieruchomości czy też innych towarów w formie wypłaty dywidendy. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy Wnioskodawca będzie przekazywać prawo własności nieruchomości, mamy do czynienia z czynnością nieodpłatnej dostawy (przekazania) towarów.

Jednakże, zgodnie z powyższymi unormowaniami, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatną dostawę towarów należy uznać za spełniającą definicję odpłatnej dostawy towarów, która na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

W rozpatrywanej sprawie, skoro wypłata przez Spółkę zysku (dywidendy) nastąpi w formie niepieniężnej (rzeczowej) poprzez przeniesienie na rzecz wspólnika (na jego cele osobiste) prawa własności nieruchomości (działki nr (…) o powierzchni (…)m² oraz działki nr (…) o powierzchni (…)m², a także prawa służebności gruntowej w działce nr (…)), tj. przedmiotem dywidendy będzie towar, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, to w tej sytuacji – w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 7 ust. 2 ustawy – mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnego przekazania towaru.

Koniecznym jest zatem dokonanie analizy, czy w świetle art. 7 ust. 2 ustawy, zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa we wskazanym przepisie.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Spółce z tytułu nabycia nieruchomości, która ma być przedmiotem dywidendy (działki nr (…) oraz działki nr (…), a także prawo służebności gruntowej w działce nr (…)), nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem nie zostaną spełnione warunki do uznania tej czynności za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym, czynność wypłaty zysku w formie niepieniężnej (rzeczowej) poprzez przeniesienie na rzecz wspólnika nieruchomości (działki nr (…) oraz działki nr (…), a także prawa służebności gruntowej w działce nr (…)) nabytej przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy potraktować jako nieodpłatne przekazanie towaru niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, wypłata przez Spółkę zysku w formie niepieniężnej, poprzez przeniesienie na rzecz wspólnika prawa własności nieruchomości, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin