Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.388.2019.6.IK
z 5 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt I Sa/Gd 1922/19 (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.) - stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące w związku z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej do celów odpłatnego świadczenia usług na rzecz odbiorców zewnętrznych i odbiorców wewnętrznych Gminy za pomocą bardziej reprezentatywnego klucza odliczenia podatku niż wynikający z Rozporządzenia, tj. obliczonego w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/od podmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług prawa do częściowego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące w związku z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej do celów odpłatnego świadczenia usług na rzecz odbiorców zewnętrznych i odbiorców wewnętrznych Gminy za pomocą bardziej reprezentatywnego klucza odliczenia podatku niż wynikający z Rozporządzenia, tj. obliczonego w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/od podmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 13 sierpnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Gminy interpretację indywidualną nr 0115-KDIT1-1.4012.388.2019.2.IK, w której uznał stanowisko Gminy za nieprawidłowe w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i wydatki bieżące w związku z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej do celów odpłatnego świadczenia usług na rzecz odbiorców zewnętrznych i odbiorców wewnętrznych Gminy za pomocą bardziej reprezentatywnego klucza odliczenia podatku niż wynikający z Rozporządzenia, tj. obliczonego w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/od podmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków

W dniu 6 września 2019 r. (data nadania) Gmina złożyła skargę na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 sierpnia 2019 r nr 0115-KDIT1-1.4012.388.2019.2.IK.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 1922/19 uchylił zaskarżoną interpretację. W uzasadnieniu stwierdził m.in., że spór w rozpatrywanej sprawie sprowadza się do ustalenia proporcji (tzw. prewspółczynnika) odliczenia podatku naliczonego w ramach prowadzonej przez Gminę działalności wodociągowo-kanalizacyjnej. Działalność Gminy cechuje charakter mieszany, co przekłada się na rozmiar dokonywanych przez nią odliczeń w zakresie VAT.

Sąd wskazał, że podziela stanowisko i argumentację na jego poparcie zaprezentowane w uzasadnieniach orzeczeń zarówno Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) (m.in. wyroki z dnia 14 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 347/18, z dnia 10 maja 2019 r. sygn. akt I FSK 1971/18), jak i wojewódzkich sądów administracyjnych (wyroki WSA w Rzeszowie z dnia 2 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 362/19, WSA w Olsztynie z dnia 27 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/OI 364/19)

Sąd podkreślił, że „przepisy art. 86 ust. 2a-2b oraz 2h ustawy o VAT, a także wydanego na podstawie art. 86 ust. 22 tej ustawy Rozporządzenia wskazują możliwość szacunkowego ustalenia wysokości podatku naliczonego, jeżeli nabyte towary i usługi są wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Przepisy te - co ważne - nie określają jedynego obowiązującego sposobu określenia proporcji. Przesądza o tym treść art. 86 ust. 2h ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22 (tj. przepisy Rozporządzenia), uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji. Ponieważ prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług, sposób określenia proporcji powinien prowadzić do jak najlepszego odzwierciedlenia tego, w jaki sposób zakupy służące całości jego aktywności służą sprzedaży podlegającej opodatkowaniu, a w jaki sposób - pozostałemu rodzajowi sprzedaży”.

Sąd przyjął za swoje stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2018 r. sygn. akt I FSK 219/18 (POP 2018/5/414-416). W wyroku tym NSA stwierdził m.in., „że w obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. przepisach ustawy o VAT, poświęconych określaniu proporcji odliczenia w przypadku wykonywania działalności o charakterze mieszanym, ustawodawca - mając na względzie różnorodność czynności dokonywanych przez podatnika - nie narzucił w tym względzie jakichkolwiek rozwiązań czy schematów, których stosowanie miałoby być obligatoryjne. NSA podkreślił, że nawet tam, gdzie ustawodawca dopuszcza możliwość ustalenia konkretnego wzoru w drodze rozporządzenia, podatnikowi (gminie) pozostawiono swobodę i możliwość rozliczenia podatku według proporcji bardziej reprezentatywnej dla prowadzonej przez nią działalności i dokonywanych nabyć towarów i usług”.

Sąd uznał zatem, że „nie ma w związku z tym przeszkód prawnych, aby w odniesieniu do wydatków na konkretną działalność gospodarczą prowadzoną przez gminę, jako podatnika podatku od towarów i usług, zastosować odrębnie wyliczony współczynnik proporcji, jeśli będzie on stanowił bardziej reprezentatywny w danym przypadku sposób określenia proporcji. Istotne jest przy tym to, czy gmina działa w tym przypadku jako podatnik podatku od towarów i usług. Pojęcie „podatnika” jest przy tym szerokie, co - jak wyjaśnił TSUE w wyroku z dnia 25 lipca 2018 r. w sprawie C-140/17 Szef Krajowej Administracji Skarbowej przeciwko Gminie Ryjewo (pkt 29-31) (….)”.

Sąd również zwrócił uwagę na specyfikę rodzaju działalności wodociągowo-kanalizacyjnej, stwierdzając, że „specyfika tego rodzaju działalności przejawia się w odwrotnej proporcji czynności opodatkowanych w stosunku do niepodlegających VAT”.

Sąd wskazał, że o ile prewspółczynnik proponowany w Rozporządzeniu odpowiada charakterowi określonych obszarów działalności Gminy, to nie uwzględnia specyfiki działalności wodociągowo-kanalizacyjnej.

W ocenie Sądu, Gmina przedstawiła wystarczające argumenty, potwierdzające, że proponowana przez nią metoda „ilościowa” jest reprezentatywna i odpowiada specyfice wykonywanej przez nią działalności. Prewspółczynnik obliczony przez Gminę opiera się na jednoznacznych i jasnych kryteriach (wielkość obrotu ustalona w oparciu o ilość zużytej wody i odprowadzonych ścieków) obrazujących specyfikę działalności wodociągowo-kanalizacyjnej i - co kluczowe z punktu widzenia wymogów ustawowych - pozwala na obiektywne ustalenie struktury sprzedaży, tj. proporcji między czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi w tym obszarze.

W dniu 13 sierpnia 2020 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, sygn. akt I SA/Gd 1922/19, uchylający zaskarżoną interpretację.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i składa deklaracje VAT-7. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług z podległymi jednostkami budżetowymi. W strukturze organizacyjnej Gminy funkcjonują jednostki budżetowe – Urząd Gminy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoła Podstawowa oraz Przedszkole Samorządowe. W ramach zadań własnych dla których Gmina została powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Gmina świadczy odpłatnie m.in. usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków (podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8%). Usługi te świadczone są w przeważającej części na rzecz podmiotów trzecich, tj. mieszkańców Gminy oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Z ww. podmiotami trzecimi Gmina zawarła umowy cywilnoprawne, co miesiąc wystawia faktury i rozlicza należny podatek w składanych deklaracjach. Jednocześnie Gmina pragnie podkreślić, iż przy wykorzystaniu infrastruktury wodno-kanalizacyjnej woda jest dostarczana, a ścieki są odbierane z budynku Urzędu Gminy, oraz jednostek budżetowych Gminy, a więc w ramach potrzeb własnych Gminy. Jednostki budżetowe są obciążane na podstawie wystawianych not księgowych, jako świadczenia niepodlegające opodatkowaniu VAT.

W związku z wykonywaniem działalności wodno-kanalizacyjnej Gmina ponosi wydatki związane z bieżącym wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz o charakterze inwestycyjnym (budowa lub modernizacja). Wydatki te mają bezpośredni i ścisły związek ze sprzedażą opodatkowaną VAT, a to daje możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 17 lipca 2019 r., znak: 0115-KDIT1-1.4012.388.2019.1.IK, wezwano do jego uzupełnienia. W piśmie z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu – 1 sierpnia 2019 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania.

1. Co mieści się w pojęciu „infrastruktura wodno-kanalizacyjna”, należy również wyjaśnić kiedy została wybudowana i oddana do użytkowania (inwestycja), przy pomocy której Gmina świadczy usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków?
   
   
   Ad. 1.
   
   Przez infrastrukturę wodno-kanalizacyjną należy rozumieć układ przewodów wodociągowych oraz kanalizacyjnych, które służą do zaopatrywania odbiorców w wodę oraz do zbierania, transportu, unieszkodliwiania oraz odprowadzania ścieków. Infrastruktura wodno-kanalizacyjna w powyższym znaczeniu, oznacza istniejącą infrastrukturę (utrzymywaną oraz modernizowaną przez Gminę) oraz planowaną, która może zostać wybudowana w przyszłości. Tym samym stan faktyczny i zdarzenie przyszłe złożonego wniosku nie dotyczy jednego, konkretnego zadania inwestycyjnego. Przedmiotowy wniosek dotyczy zarówno bieżących wydatków związanych z prowadzoną przez Gminę działalnością wodno-kanalizacyjną przy użyciu wcześniej wybudowanej infrastruktury w ramach licznych zadań inwestycyjnych jak i przyszłych wydatków inwestycyjnych i eksploatacyjnych.
   
   
   
2. Jakiego rodzaju towary i usługi należy rozumieć pod pojęciem „wydatki bieżące”, będące przedmiotem wniosku i czy wydatki te są związane wyłącznie z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, czy również z inną działalnością Gminy (jaką)?
   
   
   Ad. 2.
   
   Do wydatków bieżących Gmina zalicza przykładowo: usługi remontowe, nabycie materiałów budowlanych i eksploatacyjnych, zakup energii elektrycznej, nabycie wyposażenia, części zamiennych, itd.
   
   Jednocześnie Gmina podkreśliła, że zakres powyższych wydatków jest ustalany na bieżąco, w odniesieniu do aktualnych potrzeb. Stąd w przyszłości Gmina może ponosić również inne uzasadnione wydatki o charakterze bieżącym niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w określonym zakresie, których na tym etapie Wnioskodawca nie mógł określić. Uwzględniając ten fakt, za wydatki bieżące należy rozumieć wszystkie koszty towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia bieżącej działalności wodno-kanalizacyjnej Gminy.
   
   
   
3. Na jakich zasadach Gmina prowadziła działalność wodno-kanalizacyjną przed dniem 1 stycznia 2017 r. (należało wskazać, czy działalność ta była prowadzona przez Gminę, czy też zlecona/powierzona innemu podatnikowi lub jednostce organizacyjnej Gminy)?
   
   
   Ad. 3.
   
   
   Przed dniem 1 stycznia 2017 r. działalność wodno-kanalizacyjna była prowadzona przez Gminę, to znaczy Gmina nie zlecała prowadzenia tej działalności innemu podatnikowi lub swojej jednostce organizacyjnej.
   
   
   
4. Czy w 2016 r. Gmina dokonywała odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków objętych wnioskiem (należało wskazać czy Gmina dokonywała jakichkolwiek odliczeń z tytułu wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną i ewentualnie w jakim zakresie)?
   
   
   Ad. 4.
   
   Gmina od 1 stycznia 2016 r. dokonywała odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatki te były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi VAT.
   
   
   
5. Czy ewentualnie Gmina dokonała korekt rozliczeń podatku związanych z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r . w sprawie C-276/174 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów za okresy rozliczeniowe upływające przed dniem podjęcia przez nią rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi (upływające przed 1 stycznia 2017 r.) na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotów środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454), a jeżeli tak, to jakie okresy rozliczeniowe zostały objęte ww. korektą?
   
   
   Ad. 5.
   
   Gmina nie dokonywała korekt rozliczeń podatku związanych z wyrokiem w sprawie C-276/174.
   
   
   
6. Czy infrastruktura wodno-kanalizacyjna Gminy jest wykorzystywana wyłącznie do dostawy wody i odbioru ścieków?
   
   
   Ad. 6.
   
   Gmina wskazała, że infrastruktura wodno-kanalizacyjna Gminy jest wykorzystywana wyłącznie do dostawy wody i odbioru ścieków.
   
   
   
7. Czy Gmina dysponuje aparaturą pomiarową, która pozwala na dokładne i obiektywne wyliczenie, jaka ilość wody/ścieków jest dostarczana/odbierana do/od poszczególnych kategorii odbiorców, i czy tą aparaturę stosuje?
   
   
   Ad. 7.
   
   Gmina nie dysponuje taką aparaturą pomiarową.
   
   
   
8. Czy Gmina w związku z działalnością wodno-kanalizacyjną jest w stanie precyzyjnie wskazać, ile metrów sześciennych wody zostało/zostanie zużyte/ile zostanie odebranych ścieków z wykorzystaniem infrastruktury na potrzeby odbiorców zewnętrznych (w ramach opodatkowanej VAT dostawy wody/odbioru ścieków), a ile na potrzeby odbiorców wewnętrznych (w toku działalności realizowanej przez Gminę za pośrednictwem odbiorców wewnętrznych, na własne potrzeby Gminy)?
   
   
   Ad. 8.
   
   Gmina nie jest w stanie tego precyzyjnie określić.
   
   
   
9. Jak wynika porównanie indywidualnie wyliczonego „prewspółczynnika” opartego na ilości dostarczanej wody/odebranych ścieków w stosunku do „prewspółczynnika” obliczonego zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r., poz. 2193) za poszczególne lata, objęte zakresem wniosku – m.in. należy wskazać, jakiego rzędu są to wartości procentowe, na podstawie danych z jakich okresów rozliczeniowych Gmina korzystała i dlaczego, obliczając „prewspółczynniki” uznała go za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć?
   
   
   Ad. 9.
   
   Gmina podkreśliła, że stan faktyczny i zdarzenie przyszłe dotyczy zarówno rozliczeń przeszłych, jak i bieżących i przyszłych. Tak jak Gmina wskazała we wniosku, prewspółczynnik wyliczony za 2018 r. dla Urzędu Gminy w oparciu o regulacje wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów wyniósł 15%.
   
   Jednocześnie mając na uwadze, że złożony wniosek dotyczy również przyszłych wydatków inwestycyjnych, z przyczyn obiektywnych Gmina nie jest w stanie wskazać wartości prewspółczynnika wyliczonego dla lat następnych. Generalnie, prewspółczynnik dla Urzędu Gminy za inne lata co do zasady powinien mieć zbliżoną wartość do prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy za 2018 r.
   
   Dodatkowo Gmina podkreśliła, że zgodnie z informacjami wskazanymi we wniosku, prewspółczynnik za 2018 r. obliczony w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/od podmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków wyniósł 99,05%. Prewspółczynnik ten został wyliczony w oparciu o dane obejmujące okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2018 r.
   
   Ponadto, zgodnie z uzasadnieniem Gminy zawartym w złożonym wniosku, sposób kalkulacji prewspółczynnika w oparciu o kryterium obrotu w najbardziej dokładny sposób określi proporcję, w jakiej infrastruktura Gminy jest używana do czynności opodatkowanych rodzących prawo do odliczenia podatku naliczonego, a jaka część tej infrastruktury jest używana do czynności pozostających poza zakresem czynności opodatkowanych tj. nierodzących prawa do odliczenia podatku naliczonego.
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. w przypadku działalności wodno-kanalizacyjnej w odniesieniu do wydatków na wytworzenie oraz utrzymanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina można zastosować sposób inny, niż wymienione w Rozporządzeniu sposoby obliczania prewspółczynnika, odpowiadający specyfice wykonywanych przez Gminę czynności i dokonywanych nabyć, tj.: prewspółczynnik obliczony w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/odpodmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków do/z Urzędu Gminy i jednostek organizacyjnych Gminy oraz do/od podmiotów trzecich?

Zdaniem Wnioskodawcy, W odniesieniu do wydatków na wytworzenie oraz utrzymanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej działalności wodno-kanalizacyjnej Gmina może zastosować sposób inny, niż wymienione w Rozporządzeniu sposoby obliczania prewspółczynnika, odpowiadający specyfice wykonywanych przez Gminę czynności i dokonywanych nabyć, tj. w oparciu o udział rocznego obrotu z transakcji opodatkowanych związanych z dostawą wody i odbiorem ścieków do/od podmiotów trzecich w całkowitym obrocie związanym z dostawą wody i odbiorem ścieków do/z Urzędu Gminy i jednostek organizacyjnych Gminy oraz do/odpodmiotów trzecich.

W dalszej części wniosku Gmina dokonała szerokiego uzasadnienia zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 1922/19.

Końcowo podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, w szczególności przy założeniu, że Gmina faktycznie w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, jak i wydatków bieżących w związku z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej do celów odpłatnego świadczenia usług na rzecz odbiorców zewnętrznych i odbiorców wewnętrznych nie jest w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, a zaproponowany sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Gminę działalności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, bądź jeśli w wyniku zebranego materiału dowodowego organ podatkowy stwierdzi, że określona proporcja według przyjętych przez Gminę wyliczeń nie odpowiada najbardziej specyfice działalności, to interpretacja nie wywołuje skutków podatkowoprawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.