Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.586.2020.1.MT
z 13 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późń. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania uzyskiwanych przychodów (dochodów) z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania uzyskiwanych przychodów (dochodów) z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Od dnia 12 września 2007 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na działalności prawniczej, która następnie od dnia 21 lipca 2017 r została rozszerzona o działalność w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Działalność ta została zarejestrowana w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, zaś przychody z niej opodatkowywane są na zasadach przewidzianych w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o p.d.o.f.”), tj. art. 9a ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 27 ust. 1 Ustawy o p.d.o.f. (z zastosowaniem stawki liniowej). Wskazana działalność gospodarcza jest ewidencjonowana przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca planuje dalsze rozszerzenie prowadzonej działalności gospodarczej o wynajem nieruchomości. W tym celu Wnioskodawca planuje nabycie lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość, zlokalizowanego w budynku wielomieszkaniowym, z wyodrębnioną własnością poszczególnych lokali (dalej: „Lokal”). Po nabyciu Lokalu Wnioskodawca planuje zaliczyć Lokal do składników majątkowych związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, wprowadzić Lokal do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz, w konsekwencji, rozpocząć jego amortyzację oraz zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca planuje nabyć prawo własności Lokalu na podstawie umowy sprzedaży (zawartej w formie aktu notarialnego), która wskaże wartość rynkową Lokalu (wraz z przynależnym do niego proporcjonalnie gruntem). W konsekwencji, jako wartość początkową lokalu dla potrzeb amortyzacji Wnioskodawca planuje przyjąć, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy o p.d.o.f., wartość rynkową Lokalu z dnia zawarcia umowy sprzedaży, przy czym na potrzeby ustalenia wartości początkowej Lokalu Wnioskodawca planuje wyłączyć wartość przypisanego do niego gruntu).

Jednocześnie, ponieważ Lokal zlokalizowany jest w budynku wybudowanym w latach 1880-tych, następnie zniszczonym w czasie wojny i odbudowanym i oddanym do używania w latach 1950-tych, zaś przed dokonaniem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy będzie on wykorzystywany (zamieszkiwany) przez okres około 50 lat. działając na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 22j ust. 3 Ustawy o p.d.o.f. Wnioskodawca planuje podjąć decyzję o zastosowaniu indywidualnej sławki amortyzacji, i dokonywaniu amortyzowania lokalu w okresie 10-cio letnim (jako „używanego” środka trwałego w rozumieniu ww. przepisów).

Wnioskodawca wskazuje, że w zależności od konkretnych uzgodnień z każdorazowym przyszłym najemcą Lokalu, przychód z tytułu wynajmu lokalu może być (lub nie) niższy od miesięcznego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego wg wyżej wskazanych zasad. Ponadto, Lokal może być wynajmowany zarówno osobom fizycznym, dla zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, osobom prawnym dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ich pracowników albo na cele dalszego podnajmu, w tym podnajmu krótkoterminowego, jak również - zarówno osobom fizycznym, jak również osobom prawnym dla potrzeb innych niż mieszkaniowe (np. na potrzeby prowadzenia biura). Umowy mogą być zawierane zarówno na czas określony, jak również na czas nieokreślony.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż niewykluczone jest, że w przyszłości podejmie decyzję o sprzedaży Lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoczęcia opodatkowywania przychodów z wynajmu Lokalu na takich samych zasadach jak przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na działalności prawniczej i działalności w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, tj. opodatkowania tych przychodów na przewidzianych w Ustawie o p.d.o.f zasadach ogólnych dla działalności gospodarczej określonych w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 27 ust. 1 tej Ustawy?
2. W przypadku uznania stanowiska na pytanie nr 1 za prawidłowe, czy na potrzeby kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, przychodem z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie łączna suma przychodów uzyskanych zarówno z działalności prawniczej i działalności w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz przychodów uzyskanych z tytułu wynajmu Lokalu?
3. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane w odniesieniu do Lokalu będą stanowiły koszt uzyskania przychodów pomniejszający łączny przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, obliczony w sposób wskazany w pytaniu nr 2, nawet wówczas gdy w konkretnym miesiącu kwota odpisu amortyzacyjnego będzie wyższa niż przychód z tytułu wynajmu Lokalu?
4. Czy w prawidłowy sposób określona została wartość początkowa lokalu, jako jego wartość rynkowa z dnia zawarcia umowy sprzedaży (bez uwzględnienia wartości przypisanego do lokalu gruntu)?
5. Czy w odniesieniu do Lokalu Wnioskodawca będzie uprawniony do określenia indywidualnej stawki amortyzacji właściwej dla tzw. „używanego” środka trwałego, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 22j ust. 3 Ustawy o p d.o.f.?
6. Uwzględniając okoliczność, że Lokal stanowi lokal mieszkalny stanowiący oddzielną nieruchomość, jeśli w przyszłości Wnioskodawca podejmie decyzję o sprzedaży lokalu, to czy przychód z tytułu ww. sprzedaży będzie opodatkowany zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o p.d.o.f., tj. nie wystąpi przychód, jeśli zbycie nastąpi po 5 latach licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie Lokalu (pomimo okoliczności, że Lokal został zaliczony do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1-3. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do rozpoczęcia opodatkowywania przychodów z wynajmu Lokalu na takich samych zasadach jak przychodów z prowadzonej działalności prawniczej i działalności w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, tj. opodatkowania tych przychodów na przewidzianych w Ustawie o p.d.o.f. zasadach ogólnych dla działalności gospodarczej określonych w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 27 ust. 1 tej Ustawy.

Ad. 2

Na potrzeby kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, przychodem z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie łączna suma przychodów uzyskanych zarówno z prowadzonej działalności prawniczej i działalności w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz przychodów uzyskanych z tytułu wynajmu Lokalu.

Ad. 3

Odpisy amortyzacyjne dokonywane w odniesieniu do Lokalu będą stanowiły koszt uzyskania przychodów pomniejszający łączny przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, obliczony w sposób wskazany w pytaniu nr 2, nawet wówczas gdy w konkretnym miesiącu kwota odpisu amortyzacyjnego będzie wyższa niż przychód z tytułu wynajmu Lokalu.

UZASADNIENIE

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z regulacjami Ustawy o p.d.o.f. oraz Ustawy o podatku ryczałtowym, najem nieruchomości może być opodatkowany, co do zasady, na trzy sposoby.

Po pierwsze, jeżeli najem dotyczy składnika majątku niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą (a więc składnika majątku, który nie został zaliczony przez podatnika do majątku jego przedsiębiorstwa), to jest on opodatkowany: bądź zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o p.d.o.p., na podstawie którego: „Źródłami przychodów są: (...) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą”. W takim przypadku opodatkowanie następuje wg zasad ogólnych przewidzianych w Ustawie o p.d.o.f., z zastosowaniem skali podatkowej: bądź zgodnie z art. 1 pkt 2 Ustawy o podatku ryczałtowym, na podstawie którego: „Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne: (...) 2) osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Po drugie, jeżeli najem dotyczy składnika majątku związanego z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jest on opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o p.d.o.f.

W tym zakresie, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o p.d.o.f.: „Źródłami przychodów są: (...) 3) pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o p.d.o.f.: „Przychodem z działalności gospodarczej są również 11) przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą”. Jednocześnie należy wskazać, że z całokształtu przepisów Ustawy o p.d.o.f. (w tym przede wszystkim z art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 10 ust. 3, art. 14 ust. 2, art. 22a ust. 1 Ustawy o p.d.o.f.) wynika, że to do podatnika należy z wszystkimi tego konsekwencjami podatkowymi - decyzja o włączeniu, lub nie, danego składnika majątku prywatnego do majątku przedsiębiorstwa, a więc powiązanie określonego składnika majątku z jego działalnością gospodarczą.

Kwestię tą potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji o sygn. IBPBI/1/415-584/10/AP wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 września 2010 r wskazano, że: „Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz, w najem Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.”

Dlatego też w momencie podjęcia decyzji o wprowadzeniu lokalu do składników prowadzonej działalności gospodarczej (a w konsekwencji, wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, rozpoczęcia amortyzacji itp.) przychody z tytułu wynajmu Lokalu zaczną być opodatkowane w reżimie właściwym dla przychodów z działalności gospodarczej. Tym samym od momentu podjęcia decyzji o rozszerzeniu działalności gospodarczej o najem lokali oraz wprowadzeniu Lokalu do składników prowadzonego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca będzie uprawniony (i zobowiązany) do opodatkowywania przychodów z wynajmu Lokalu z zastosowaniem takich samych ogólnych zasad, jak mają zastosowanie do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (tekst jedn.: zasad ogólnych przewidzianych w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 27 ust. 1 Ustawy o p.d.o.f.).

Ad. 2 i 3

Zgodnie z art. 24 ust. 2 Ustawy o p.d.o.f.: „2. U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków; jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Z kolei, zgodnie z zacytowanym w ww. art. 14 Ustawy o p.d.o.f.:

1. Co do zasady (ust. 1): „Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług” opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług”.
2. b Jednocześnie (ust. 2 pkt 11 Ustawy o p.d.o.f: „Przychodem z działalności gospodarczej są również: (...) przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą”.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe regulacje wskazują, że w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą (ewidencjonowaną przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów) i uzyskujących - w ramach tej działalności - przychody z różnych tytułów (np. z tytułu sprzedaży towarów, świadczenia usług, wynajmu składników majątku, uzyskiwania różnic kursowych, otrzymywania dotacji itp. ), to na potrzeby kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody z tych poszczególnych tytułów sumuje się. Następnie, od tak zsumowanych przychodów odejmuje się koszty uzyskania przychodów. Innymi słowy, w sytuacji, w której podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą uzyskuje przychody w ramach tej działalności - z różnych tytułów (np. jednocześnie sprzedaje towary, świadczy usługi, wynajmuje składniki majątku, uzyskuje różnice kursowe), to podstawy opodatkowania nie kalkuluje się odrębnie dla każdego źródła, lecz łączy się je (w „jeden” przychód).

Ustawa o p.d.o.f przewiduje od tej zasady pewne wyjątki. Wyjątki te nie mają jednak zastosowania do łączenia przychodów z tytułu działalności usługowej oraz z tytułu wynajmu składników majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli więc, jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą, Wnioskodawca otrzymuje przychody zarówno z tytułu świadczonych przez niego usług prawnych oraz doradztwa gospodarczego, jak również przychody z wynajmu składników majątku włączonych do majątku przedsiębiorstw, to w pierwszej kolejności, na potrzeby kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, przychody te należy zsumować. Następnie, od tak zsumowanych przychodów odejmuje się koszty uzyskania przychodów.

Ponieważ w opisanym stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od opisanego lokalu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów (gdyż: istnieje związek pomiędzy dokonywanym odpisami amortyzacyjnymi, a przychodom, oraz odpisy te będą pomniejszały łączny przychód, a więc zarówno przychód z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług, jak również przychód z tytułu wynajmu Lokalu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 9 ust. 1a ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W myśl natomiast art. 9 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy ‒ odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej ‒ oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej użyta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  
  

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższy przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy podkreślić, że co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

W przypadku dochodów z tytułu usług najmu zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może dokonać wyboru opodatkowania wg 19% stawki podatku bądź opodatkować je według skali podatkowej.

Stosownie do treści przepisu art. 9a ust. 1 wyżej powołanej ustawy: dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 tej ustawy: podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

W myśl art. 9a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik:

1. prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
2. jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną

– wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy.

Zatem do dochodów z tytułu najmu zaliczonych do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik prowadzi taką działalność gospodarczą, a oprócz tego również działalność w innym zakresie opodatkowaną podatkiem liniowym, należy zastosować opodatkowanie według 19% stawki podatku, o której mowa w art. 30c ust. 1 ww. ustawy.

W myśl bowiem art. 30c ust. 1 ww. ustawy: podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na działalności prawniczej, która została rozszerzona o działalność w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Przychody z działalności opodatkowywane są na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki liniowej. Wskazana działalność gospodarcza jest ewidencjonowana przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca planuje dalsze rozszerzenie prowadzonej działalności gospodarczej o wynajem nieruchomości. W tym celu Wnioskodawca planuje nabycie lokalu mieszkalnego. Po nabyciu Lokalu Wnioskodawca planuje zaliczyć Lokal do składników majątkowych związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, wprowadzić Lokal do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz, w konsekwencji, rozpocząć jego amortyzację oraz zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze powyższy opis oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca rozważa podjęcie aktywności gospodarczej, polegającej na prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie najmu, to nie ma przeszkód, aby uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z najmu nieruchomości były rozliczane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkowane 19% podatkiem liniowym, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 9a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie w przypadku, gdy Wnioskodawca zakwalifikuje lokal mieszkalny do składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, z których przychody opodatkowane są według stawki liniowej, określonej w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas będzie zobowiązany przychody oraz koszty uzyskania przychodów z tego tytułu połączyć z innymi przychodami oraz kosztami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednocześnie, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżania osiągniętego przychodu z tytułu działalności gospodarczej o koszty jego uzyskania, w tym odpisy amortyzacyjne dotyczące składnika majątku będącego przedmiotem najmu.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca zakwalifikuje przedmiotowy lokal do składników majątku związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, to będzie on łączył uzyskiwane przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności prawniczej, działalności w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarcze i zarządzania i z tytułu przychodów z najmu. Uzyskiwane dochody z najmu przedmiotowego lokalu będą opodatkowane na takich samych zasadach jak pozostałe przychody (dochody) z działalności gospodarczej, tj. według stawki liniowej na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym Wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć łączny przychód z działalności gospodarczej o wartość zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, nawet w przypadku gdy w danym miesiącu kwota odpisu amortyzacyjnego będzie wyższa niż przychód uzyskany z tytułu wynajmu przedmiotowego lokalu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.