INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 25 listopada 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 30 listopada 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 września 2011 r., znak ILPP2/443-932/11-2/EN w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług nabywanych ze środków ZFŚP w części finansowanych przez pracowników, doręczoną w dniu 15 września 2011 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 września 2011 r. znak ILPP2/443-932/11-2/EN, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania usług nabywanych ze środków ZFŚP w części finansowanych przez pracowników – zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 września 2011 r., znak ILPP2/443-932/11-2/EN, stwierdzając nieprawidłowość zajętego przez Wnioskodawcę w ww. wniosku stanowiska.

We wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Bank) jako pracodawca, administruje środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS), zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 43, poz. 163 z późn. zm.), utworzonego na podstawie tej ustawy. W ramach administrowania oferowane są pracownikom Banku świadczenia socjalne zgodnie z regulaminem ZFŚS, obejmujące w szczególności:

1. imprezy sportowo-rekreacyjne (np.: festyny, wycieczki, imprezy sportowe),
2. różne formy świadczeń o charakterze sportowym (np.: basen, sala gimnastyczna, korty tenisowe),
3. udzielanie oprocentowanych pożyczek na cele mieszkaniowe.

Na podstawie regulaminu ZFŚS, w zależności od sytuacji majątkowej, pracownicy mogą ponosić częściową odpłatność za przyznawane im w ramach działalności socjalnej świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia socjalne oferowane pracownikom w ramach administrowania przez Bank ZFŚS na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS oraz regulaminie wydanym na jej podstawie, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy (Banku), świadczenia socjalne oferowane pracownikom w ramach administrowania przez Bank ZFŚS na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS oraz regulaminie wydanym na jej podstawie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, przy czym zgodnie z ust. 2 działalność ta obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, działalność osób wykonujących wolne zawody, w tym również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym – w ocenie Banku – opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają czynności wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, ale tylko wtedy, gdy konkretne zdarzenie jest związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Innymi słowy, obowiązkowi podatkowemu podlegają tylko takie odpłatne czynności, w stosunku, do których podmiot je wykonujący występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Uznanie działalności socjalnej prowadzonej przez Bank w ramach administrowania ZFŚS za działalność niemającą charakteru gospodarczego, uniemożliwia przyznania jej w takim wypadku statusu podatnika VAT, a co za tym idzie, opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych w ramach tejże działalności. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają bowiem czynności wymienione m.in. w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, wykonywane przez Bank, ale tylko wtedy, gdy w odniesieniu do tych czynności występuje on w roli podatnika podatku VAT.

Administrowanie środkami ZFŚS przez pracodawcę wykonywane jest na podstawie ustawy o ZFŚS. Środki Funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a ich wydatkowanie może odbywać się tylko i wyłącznie na zasadach określonych w regulaminie ZFŚS. Bank wykonuje zatem czynności w ramach działalności socjalnej na rzecz swoich pracowników w ramach administrowania środkami ZFŚS, zgodnie z ustawą o ZFŚS i nie może się z tego obowiązku zwolnić.

Bank nie ma także prawa swobodnie dysponować środkami Funduszu. Administrowanie przez Bank ZFŚS ma swoje źródło nie w działalności gospodarczej czy aktywności biznesowej, ale w przepisach ustawy o ZFŚS i nie jest wykonywane w celach zarobkowych. Bank oferując swoim pracownikom świadczenia finansowane z ZFŚS nie uzyskuje w zamian żadnego wynagrodzenia czy innego świadczenia o charakterze odpłatnym, jak również nie działa w celu jego uzyskania. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż prowadzenie działalności socjalnej przez Bank nie może być utożsamiane z działalnością gospodarczą. Działalność socjalna stanowi wyłącznie wypełnienie obowiązków nakładanych na podmiot gospodarczy przepisami prawa i jest niezależna od jego woli, podczas gdy działalność gospodarcza nastawiona jest na generowanie zysków i może być prowadzona w takim zakresie i skali, jak wynika z interesów danego podmiotu.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił fakt, iż odpłatność dokonywana przez pracowników z tytułu świadczeń z ZFŚS, jak również odsetki od pożyczek udzielanych na cele mieszkaniowe nie stanowią przychodu Banku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie są kwalifikowane jako przychody podlegające opodatkowaniu. Środki te zwiększają środki ZFŚS, gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a Bank jedynie administruje tymi środkami.

Potwierdzeniem prezentowanego przez Bank stanowiska jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 423/09 uchylający interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W wyroku tym wskazano m.in., że: „z ogólnych zasad podatku VAT wynika, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy jest wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim charakterze. Wymóg ten wynika także bezpośrednio z szóstej dyrektywy 77/388/EWG Rady WE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE sp. 09-1-23) oraz obecne obowiązującej dyrektywy 2006/112/WE. Po drugie świadczenie usług musi mieć charakter odpłatny, czyli musi być wykonywane za wynagrodzeniem (z zaznaczeniem, że niektóre czynności nieodpłatne zostały z mocy ustawy zrównane z odpłatnym świadczeniem usługi)”.

W interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2011 r. Nr IPPP2/443-1345/08/10-4/S/ASi/KOM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził m.in.: „za słuszny należy uznać pogląd, że co prawda przepisy ustawy nie wyrażają tego wprost, niemniej z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku, w tym również podatku od towarów i usług, wynika konieczność, aby podmiot wykonujący czynność opodatkowaną występował w odniesieniu do niej jako podatnik. Regulacje VI dyrektywy (podobnie jak i dyrektywy VAT z 2006 r.) wyrażają ten wymóg wprost – stanowią bowiem o wykonywaniu czynności opodatkowanych przez podatnika działającego w takim charakterze. W związku z powyższym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT, w tym odpłatne świadczenie usług, ale tylko te, które wykonuje podatnik występujący w danej transakcji w takim charakterze. Tylko zatem wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podatnika VAT, może prowadzić do powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Dokonując analizy przepisów ustawy o ZFŚS można wywieść następujące wnioski:

• pracodawca pełni rolę administratora środków funduszu,
• ZFŚS stanowi masę majątkową odrębną od majątku pracodawcy,
• swoboda pracodawcy w rozporządzaniu środkami ZFŚS ograniczona jest ustawowo, a przede wszystkim poprzez obowiązek dokonywania uzgodnień z pracownikami.
  
  

Biorąc zatem pod uwagę zakres przedmiotowy i podmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz charakter ZFŚS uprawniona jest teza, że podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą”.

Ponadto Bank zauważył, że jego stanowisko zaprezentowane we wniosku, znajduje także potwierdzenie w innych orzeczeniach, czego przykładem jest wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 września 2009 r., sygn. I SA/Wr 109/09, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Bd 926/09 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 lutego 2010 r., sygn. I SA/Wr 1769/09.

Tym samym w ocenie Banku właściwe jest twierdzenie, iż oferowanie pracownikom świadczeń socjalnych należnych im z ZFŚS nie podlega opodatkowaniu VAT, jako że czynności te nie stanowią działalności gospodarczej, a co za tym idzie Bank wykonując je nie występuje w charakterze podatnika VAT.

W dniu 12 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak ILPP2/443-932/11-2/EN uznając, stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania usług nabywanych ze środków ZFŚP w części finansowanych przez pracowników za nieprawidłowe. Organ podatkowy stwierdził, iż świadczenie usług na rzecz pracowników w ramach ZFŚS za częściową odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danej usługi lub z zastosowaniem zwolnienia, jeśli takie wynika z przepisów.

Zauważyć jednak należy, iż w przypadku częściowej odpłatności za usługę, podstawę opodatkowania stanowi kwota otrzymana od pracownika – odbiorcy usług.

Kwota płacona przez pracownika stanowi kwotę należną z tytułu świadczenia usługi. W przypadku częściowej odpłatności za usługę do podstawy opodatkowania nie włącza się kwoty dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz tylko kwotę faktycznie otrzymaną od pracownika (odbiorcy usługi). Zatem czynność podlega opodatkowaniu w części, którą korzystający z ZFŚS pracownik ma potrącaną z wynagrodzenia.

Nie zgadzając się z ww. interpretacją Wnioskodawca pismem z dnia 23 września 2011 r. (data nadania 26 września 2011 r., data wpływu do tut. Biura 29 września 2011 r.) wezwał do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji przepisów podatkowych.

W odpowiedzi z dnia 20 października 2011 r., znak ILPP2/443/W-73/11-2/SJ na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 12 września 2011 r., znak ILPP2/443-932/11-2/EN podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Pismem z dnia 22 listopada 2011 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Radcę Prawnego, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na indywidualną interpretację z dnia 12 września 2011 r., znak ILPP2/443-932/11-2/EN zarzucając jej nieprawidłową wykładnię przepisów art. 5 pkt 1, art. 8 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177. poz. 1054).

Mając powyższe na uwadze, Skarżąca wniosła o:

1. Zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2011 r. Nr ILPP2/443-932/11-2/EN i uznanie za prawidłowe stanowiska Skarżącej, zgodnie z którym świadczenia socjalne oferowane pracownikom w ramach administrowania przez Bank ZFŚS na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS oraz regulaminie wydanym na jej podstawie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
2. Zasądzenie od Organu podatkowego na rzecz Skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 22 listopada 2011 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług nabywanych ze środków ZFŚP w części finansowanych przez pracowników – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Brzmienie powołanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Bank) jako pracodawca, administruje środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS), zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, utworzonego na podstawie tej ustawy. W ramach administrowania oferowane są pracownikom Banku świadczenia socjalne zgodnie z regulaminem ZFŚS, obejmujące w szczególności:

• imprezy sportowo-rekreacyjne (np.: festyny, wycieczki, imprezy sportowe),
• różne formy świadczeń o charakterze sportowym (np.: basen, sala gimnastyczna, korty tenisowe),
• udzielanie oprocentowanych pożyczek na cele mieszkaniowe.
  
  

Na podstawie regulaminu ZFŚS, w zależności od sytuacji majątkowej, pracownicy mogą ponosić częściową odpłatność za przyznawane im w ramach działalności socjalnej świadczenia.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować czy Wnioskodawca oferując pracownikom ww. świadczenia ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych występuje w roli podatnika i czy czynnościom tym można przypisać cechy działalności gospodarczej.

Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, zwanej dalej ustawą o ZFŚS (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo -rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Jak stanowi pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększa się o wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 do 9 tej ustawy, dochody. Wśród nich wymienione zostały m.in. wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 10 oraz art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, a pracodawca jedynie administruje tymi środkami.

Według definicji przedstawionej w Słowniku języka polskiego PWN administrować oznacza zarządzać, zawiadywać czymś (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, pod red. Elżbiety Sobol, str. 3). Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku współczesnego języka polskiego administrować oznacza zarządzać, kierować czymś; administrować czyimiś dobrami, majątkiem (Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, str. 3).

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest jedynie administratorem funduszu i nie może dowolnie dysponować środkami socjalnymi, które są prawnie i rachunkowo wyodrębnione z innych jego środków finansowych. Zatem, właścicielem środków zgromadzonych na rachunku bankowym Funduszu jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, a nie Wnioskodawca. Ponadto dokonując analizy powołanych wyżej przepisów tut. Organ stwierdza, iż w przypadku gdy pracodawca dokonuje zakupu usług i towarów finansując wydatki w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz w sytuacji, w której dany wydatek jest częściowo finansowany również przez pracownika, pracodawca odbierając i przekazując określone środki poza rachunkiem Funduszu, działa jedynie jako swego rodzaju pośrednik, a jego czynności związane są ściśle z rolą administratora ZFŚS. Tym samym, w takich sytuacjach w których pracodawca najczęściej realizuje swoje zadania socjalne poprzez zakup finansowanych z ZFŚS towarów i usług od podmiotów trzecich (np. zakup imprez sportowo-rekreacyjnych w postaci festynów, wycieczek, imprez sportowych oraz różnych form świadczeń o charakterze sportowym w postaci wstępu na basen, salę gimnastyczną, kort tenisowy) – występuje jedynie jako podmiot administrujący środkami funduszu i nie jest w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto, w przypadku częściowego partycypowania w kosztach nabytych usług obcych przez pracownika, trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika, ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie – jako administratora Funduszu – ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu pracownikowi usługi obcej, sfinansowanej ze środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika przekazywana jest na rachunek ZFŚS. Również w przypadku pożyczek na cele mieszkaniowe udzielanych z ZFŚS trudno uznać, że odpłatność czyniona przez pracownika ma charakter wynagrodzenia za usługę pracodawcy, gdyż jego usługa w tym zakresie – jako administratora Funduszu – ma charakter jedynie pośredniczenia w udostępnianiu pracownikowi środków Funduszu, z tytułu którego to działania pracodawca nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia, gdyż odpłatność pracownika (odsetki od pożyczki) przekazywana jest na rachunek ZFŚS.

Biorąc zatem pod uwagę zakres przedmiotowy i podmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz charakter ZFŚS wskazać należy, iż podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym, w zakresie środków zgromadzonych na rachunki ZFŚS podejmuje jedynie działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym i aby w jego ramach świadczyć na rzecz pracowników usługi i udzielać im pożyczek mieszkaniowych. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W konsekwencji podmiot wykonujący czynności związane z przyznawaniem świadczeń socjalnych (w postaci imprez sportowo-rekreacyjnych, świadczeń o charakterze sportowym, pożyczek na cele mieszkaniowe) sfinansowanych z ZFŚS nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, w związku z tym działalność socjalna wykonywana przez niego jako administratora ZFŚS nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. było zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, z uwzględnieniem terminu wydania pierwszej interpretacji, tj. dnia 12 września 2011 r.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.