Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.662.2020.2.MJ
z 16 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 2 września 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „X” będącego składnikiem likwidowanego majątku – jest nieprawidłowe,

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „Y” będącego składnikiem likwidowanego majątku – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „X” będącego składnikiem likwidowanego majątku,
  

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „Y” będącego składnikiem likwidowanego majątku.
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 października 2020 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 07.02.1996 r. do 30.12.2019 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą (kod PKD 90.04.Z) jako czynny podatnik VAT.

1. W 1997 roku Wnioskodawca zakupił od Gminnej Spółdzielni budynek w miejscowości … gmina … (który wcześniej wynajmował z przeznaczeniem na klub dyskotekowy) ze stawką podatku VAT zwolnioną. Przez cały okres prowadzenia działalności gospodarczej ww. budynek był użytkowany jako klub dyskotekowy o nazwie „X”.
2. W latach 2003-2008 był budowany nowy klub dyskotekowy w miejscowości … gmina …. Podatek VAT od zakupionych materiałów budowlanych Wnioskodawca odliczał na bieżąco w deklaracjach VAT-7. Faktury za robociznę były ze stawką zwolnioną, wystawione przez podatników zwolnionych z podatku VAT. Pierwszy etap budowy Wnioskodawca zakończył 31.12.2005 r. i oddał do użytkowania klub o nazwie „Y”. Drugi i ostatni etap budowy Wnioskodawca zakończył 11.03.2008 r. W sumie inwestycja na podstawie faktur i rachunków została wyceniona na 598295 zł. Klub dyskotekowy „Y” był użytkowany do końca 2019 roku.
   
   

W dniu 30.12.2019 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej. W remanencie likwidacyjnym na dzień 30.12.2019 r. Wnioskodawca uwzględnił oba budynki - kluby dyskotekowe.

1. Klub „X” z adnotacją: nie podlega opodatkowaniu (podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, budynek zakupiony ze stawką „zw” na fakturze zakupu).
2. Klub „Y” z adnotacją: zwolniony od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz minął 10 letni okres korekty.

Sprzedaż nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT. Może pojawić się wątpliwość, czy przywołany przepis ma także zastosowanie do nieruchomości ujętych w remanencie likwidacyjnym firmy. Kwestię tę doprecyzował Dyrektor Izby Skarbowej w …w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. (sygn. ILPP5/4512-1-66/15-2/KG). Tym samym zwolnienie z VAT, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, obejmuje także nieruchomości pozostające w firmie na dzień jej likwidacji.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca od 31.12.2019 roku nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z dniem 30.12.2019 roku zakończył również prowadzenie działalności gospodarczej.

1. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, został wyrejestrowany z rejestru podatników VAT w związku z zakończeniem działalności gospodarczej z dniem 30.12.2019 r.
2. Każdy z wymienionych we wniosku klubów dyskotekowych stanowi oddzielny budynek, który jest trwale związany z gruntem, posiada fundamenty oraz dach, jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Każdy z budynków jest obiektem oddzielnym i samodzielnym (nie stanowi żadnej części innego budynku lub tp.).
3. Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków, które przekraczały 30% wartości początkowej budynków w ciągu ostatnich 20 lat.
   
   

Pierwszy z budynków klub „X” w 1999 roku poniósł wydatki na ulepszenie w wysokości 40% wartości początkowej budynku. W stosunku do tych wydatków podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dostawcami towarów i usług składających się na ww. nakłady byli kontrahenci zwolnieni z podatku VAT. Wydatki te powiększyły wartość środka trwałego i tym samym powiększyły postawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Pierwsze zasiedlenie po modernizacji budynku nastąpiło 20 grudnia 1999 roku. Ulepszony budynek nie zmienił swojego przeznaczenia, w dalszym ciągu był używany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Drugi z budynków Klub „Y” został wybudowany przez Wnioskodawcę i jego pierwsze zasiedlenie w stosunku do pierwszego etapu inwestycji nastąpiło 31.12.2005 roku oraz w stosunku do drugiego etapu inwestycji pierwsze zasiedlenie nastąpiło 11.03. 2008 roku. W stosunku do klubu „Y” nie były ponoszone żadne wydatki na ulepszenie, które przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Budynek był użytkowany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieruchomości wchodzące w skład majątku likwidowanej firmy z uwagi na fakt, że spełnione są przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, w odniesieniu do ww. nieruchomości mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku),

1. Budynek klub „X” zakupiony w 1997 r., udokumentowany fakturą ze stawką „zw”, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku VAT, ponieważ: - w stosunku do tego obiektu nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata.
2. Budynek klub „Y” jest zwolniony od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ:
• został wybudowany - nabyty w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata.
  
  

W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, że zwolnienie z podatku VAT, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT obejmuje także nieruchomości pozostające w firmie na dzień jej likwidacji, Wnioskodawca uważa, że budynki klub „X” i klub „Y” ujęte w remanencie likwidacyjnym firmy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „X” będącego składnikiem likwidowanego majątku – jest nieprawidłowe.

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku klubu „Y” będącego składnikiem likwidowanego majątku–jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi, w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6 ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 7 ustawy, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy.

W myśl art. 29a ust. 2 cyt. ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W tym miejscu należy zauważyć, że definicja pojęcia „wytworzenie nieruchomości” zawarta jest w art. 2 pkt 14a ustawy, zgodnie z którym ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie towary, zarówno nabyte, jak i wytworzone (środki trwałe oraz towary handlowe), które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku od towarów i usług opartego na zasadzie neutralności. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby natomiast w istocie dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie – po zaprzestaniu działalności).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od 31.12.2019 roku nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1997 roku Wnioskodawca zakupił budynek (który wcześniej wynajmował z przeznaczeniem na klub dyskotekowy) ze stawką podatku VAT zwolnioną. Przez cały okres prowadzenia działalności gospodarczej ww. budynek był użytkowany jako klub dyskotekowy o nazwie „X”. W latach 2003-2008 był budowany nowy klub dyskotekowy. Podatek VAT od zakupionych materiałów budowlanych Wnioskodawca odliczał na bieżąco w deklaracjach VAT-7. Pierwszy etap budowy Wnioskodawca zakończył 31.12.2005 r. i oddał do użytkowania klub o nazwie „Y”. Drugi i ostatni etap budowy Wnioskodawca zakończył 11.03.2008 r. Klub dyskotekowy „Y” był użytkowany do końca 2019 roku. W dniu 30.12.2019 r. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej. W remanencie likwidacyjnym na dzień 30.12.2019 r. Wnioskodawca uwzględnił oba budynki. Wnioskodawca w 1999 r. poniósł wydatki na ulepszenie budynku klubu „X” w wysokości 40% wartości początkowej budynku. W stosunku do tych wydatków podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków, które przekraczały 30% wartości początkowej budynków w ciągu ostatnich 20 lat. Pierwsze zasiedlenie po modernizacji budynku klubu „X” nastąpiło 20 grudnia 1999 roku. Drugi z budynków Klub „Y” został wybudowany przez Wnioskodawcę i jego pierwsze zasiedlenie w stosunku do pierwszego etapu inwestycji nastąpiło 31.12.2005 roku oraz w stosunku do drugiego etapu inwestycji pierwsze zasiedlenie nastąpiło 11.03. 2008 roku.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, w przypadku zaprzestania przez podatnika (osobę fizyczną) wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, opodatkowaniu podlegają wszystkie te środki trwałe oraz towary handlowe, które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź nabyciem tych składników majątkowych.

Zatem, skoro Wnioskodawcy przy nabyciu budynku Klubu „X” nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i poniósł wydatki na ulepszenie wartości początkowej budynku, w stosunku do których nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to nie był on zobowiązany do ujęcia tego budynku w spisie z natury, tym samym sprzedaż ww. budynku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym budynek klub „X” korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast, w przypadku budynku Klubu „Y”, z uwagi na fakt, że wybudowany budynek wykorzystywany był w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej to powinien on zostać wykazany w spisie z natury, sporządzonym na dzień rozwiązania działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy i opodatkowany na zasadach obowiązujących jak przy sprzedaży tego budynku. Powyższe wynika z faktu, że – jak wynika z wniosku – przy wytworzeniu (budowie) Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Zatem Wnioskodawca był zobowiązany ująć ten budynek w spisie z natury (sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu) i opodatkować podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki lub też stosując zwolnienie od podatku, jeżeli taka możliwość wynika z przepisów.

Zatem należy rozważyć, czy w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o jedną z ww. podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii zwolnienia dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w latach 2003-2008 wybudował klub dyskotekowy „Y”. Podatek VAT od zakupionych materiałów budowlanych Wnioskodawca odliczał na bieżąco. Pierwszy etap budowy Wnioskodawca zakończył 31.12.2005 r. i oddał budynek do użytkowania. Drugi i ostatni etap budowy Wnioskodawca zakończył 11.03.2008 r. W stosunku do klubu „Y” nie były ponoszone żadne wydatki na ulepszenie, które przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Budynek był użytkowany do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że dostawa wskazanego we wniosku budynku usługowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres co najmniej 2 lat. Jak wynika bowiem z opisu sprawy pierwsze zasiedlenie w stosunku do pierwszego etapu inwestycji nastąpiło 31.12.2005 roku oraz w stosunku do drugiego etapu inwestycji pierwsze zasiedlenie nastąpiło 11.03.2008 roku. Tym samym od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w związku z likwidacją działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przy wytworzeniu budynku usługowego przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, budynek ten powinien zostać wykazany w spisie z natury sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, z zastosowaniem zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż klubu „Y” nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę na to, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych (jak ma to też miejsce w odniesieniu do powołanych interpretacji) występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.