2020.11.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.707.2020.1.AZ
z 9 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2020 r. (data wpływu 9 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

dokumentowania notą obciążeniową przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku w sytuacji braku pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku, przez złożenie korekt deklaracji – jest prawidłowe,
dokumentowania fakturą przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania notą obciążeniową przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku w sytuacji braku pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami, prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te Powiat zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku, przez złożenie korekt deklaracji, dokumentowania fakturą przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami, prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te Powiat zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Powiat (dalej Powiat) od dnia 1 lipca 2016 r. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z siedzibą w …, NIP: … i począwszy od lipca 2016 r. składa deklaracje VAT we własnym imieniu. Z dniem 1 stycznia 2017 roku zgodnie z wymogami art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1454) o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowych z udziałem środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (dalej: ustawa o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług) powiat podjął rozliczenie podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi. Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną i sporządza scentralizowaną deklarację podatku od towarów i usług VAT -7. W imieniu Powiatu jako „Sprzedawcy i podatnika podatku VAT” faktury VAT wystawiają poszczególne jednostki organizacyjne jako „Wystawca faktury” z NIP-em Powiatu. Obsługę scentralizowanych rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług VAT prowadzi Starostwo Powiatowe.

Powiat na podstawie zawartej umowy najmu ze spółką D. wynajmuje część budynku położonego w ……. Zgodnie z umową Powiat miał być obciążany kosztami zużycia mediów, jak również kosztami ochrony i monitoringu proporcjonalnie do najmowanej powierzchni w stosunku do całej powierzchni budynku. Jako, iż w stosunku do spółki D. zostało ogłoszone postępowanie upadłościowe, aby uniknąć zakłóceń w dostawach mediów do wynajmowanych pomieszczeń Powiat zawarł odrębne umowy o dostawy gazu, wody, prądu oraz ochrony i monitoringu, i obecnie we własnym zakresie i na własny koszt pokrywa koszty dostaw mediów oraz ochrony i monitoringu dla powierzchni wspólnej budynku. Koszty te są pokrywane przez Powiat w związku z koniecznością funkcjonowania budynku.

Z części wspólnej danego budynku korzystają również inne podmioty w tym G. oddział (dalej G.) oraz sp. z o.o. Ze wskazanymi podmiotami Powiat ma zamiar w przyszłości zawrzeć osobne porozumienia cywilnoprawne, na mocy których dane podmioty będą partycypowały w ww. kosztach mediów oraz ochrony i monitoringu. Ponadto w związku z brakiem wyodrębnienia podliczników w użytkowanych przez ww. podmioty lokalach Powiat wystawia noty obciążeniowe za ww. koszty proporcjonalnie do powierzchni użytkowanych lokali oraz według odczytów uwzględniających faktyczne zużycie wynikające z faktur rozliczeniowych wystawianych przez dostawców mediów.

Z uwagi na brak podpisanych pisemnych porozumień obciążenie G. oraz sp. z o.o. następuje na mocy noty obciążeniowej, nie zaś faktury VAT. W wypadku podpisania w przyszłości porozumień z ww. podmiotami Powiat będzie dokonywał obciążenia na podstawie faktur VAT wraz z naliczeniem odpowiedniego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wobec braku pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a - odpowiednio – G. oraz sp. z o.o. określających zasady współuczestniczenia przez ww. podmioty w ponoszonych przez Powiat kosztach dostawy wody, prądu i gazu do budynku przy ……Powiat prawidłowo dokumentuje obciążenie ww. podmiotów wzmiankowanymi kosztami poprzez wystawienie noty obciążeniowej?
W przypadku odpowiedzi negatywnej, czyli uznania za błędne wystawiania not obciążeniowych i obowiązku wystawiania faktur VAT czy Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, którą obciąży G. oraz sp. z o.o.?
Czy po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a - odpowiednio – G. oraz sp. z o.o. określających zasady współuczestniczenia przez ww. podmioty w ponoszonych przez Powiat w kosztach dostawy wody, prądu, gazu oraz ochrony i monitoringu do budynku przy …. Powiat wystawiając fakturę VAT i odprowadzając podatek należny od towarów i usług na rachunek właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego prawidłowo udokumentuje partycypację G. oraz sp. z o.o. we wskazanych kosztach (gaz, woda, prąd, ochrona i monitoring)?
Czy Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez dostawców mediów, w tej części, które zrefakturuje następnie na G. oraz sp. z o.o.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Wobec braku zawartych pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a G. oraz sp. z o.o. określających zasady współuczestniczenia przez dane podmioty w ponoszonych przez Powiat kosztach dostawy mediów oraz ochrony i monitoringu do budynku przy …., Powiat wystawiając na dane podmioty noty obciążeniowe prawidłowo dokumentuje obciążenie danymi kosztami ww. podmioty. Ponieważ bez zawartych umów regulujących zasady współuczestniczenia przez dane podmioty w ponoszeniu kosztów dostawy mediów oraz ochrony i monitoringu, zapłata za dane koszty nie stanowi wynagrodzenia za usługę, a zatem powinna być dokumentowaną notą obciążeniową. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego jest możliwe w tedy gdy wykonują one czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego. Natomiast będą w przypadku wykonywania przez nich czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Z powyższymi podmiotami nie zostały zawarte żadne umowy cywilnoprawne.

Ad.2. W przypadku uznania za błędne stosowanie not księgowych zamiast faktur VAT z tytułu współuczestnictwa ww. podmiotów w kosztach dotyczących mediów Powiatowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego. W związku z powyższym Powiat jest w stanie przyporządkować poniesione zakupy do sprzedaży opodatkowanej. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku VAT należnego od kwotę podatku VAT naliczonego. Powiat będzie mógł dokonać odliczenia podatku poprzez złożenie korekt we wskazanych okresach rozliczeniowych.

Ad.3. Po podpisaniu porozumień cywilnoprawnych pomiędzy Powiatem, a G. oraz sp. z o.o., Powiat wystawiając faktury VAT na dane podmioty prawidłowo udokumentuje partycypację danych podmiotów we wskazanych kosztach takich jak (gaz, woda, prąd, ochrona i monitoring) gdyż świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy , przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie usług na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Z takiej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika ze stosunku zobowiązaniowego, gdzie istnieje podmiot będący odbiorcą lub nabywcą usług oraz podmiot świadczący usługę. Niezbędnym elementem do uznania takiego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest odpłatność świadczenia.

W niniejszej sprawie zawarte zostanie właśnie takie porozumienie cywilnoprawne, na mocy którego Powiat będzie co miesiąc opłacał całość kosztów za media oraz ochronę i monitoring w wynajmowanym przez siebie budynku, a następnie będzie rozliczał się ze wskazanymi podmiotami za wykorzystane przez nich media oraz ochronę i monitoring proporcjonalnie do zajmowanych przez nich powierzchni oraz do zużycia mediów wynikających z faktur wystawionych przez dostawców mediów. Powiat niejako będzie świadczył usługę odsprzedaży mediów oraz ochrony i monitoringu, dlatego też, po podpisaniu porozumień cywilnoprawnych z G. oraz sp. z o.o. powinien wystawiać faktury VAT za świadczone usługi.

Ad.4. W przypadku korzystania przez podmioty z powierzchni wspólnej budynku oraz gdy w lokalach użytkowych nie są zainstalowane podliczniki, a opłaty z tyt. mediów będą pokrywane przez G. oraz sp. z o.o. w sposób określony w planowanym porozumieniu tj. proporcjonalnie do użytkowanej powierzchni, w stosunku do kosztów zużycia mediów w całym budynku, wówczas Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych otrzymanych od dostawców mediów oraz ochrony i monitoringu w części odpowiadającej temu procentowi, ponieważ będzie istniała możliwość ścisłego przyporządkowania poniesionego zakupu do sprzedaży opodatkowanej VAT, a jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Będzie istniał dostrzegalny związek pomiędzy zakupem, a sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT, ponieważ Powiat będzie płacił podatek VAT należny od tej części, którą będzie pokrywał za media zużyte przez podmioty użytkujące lokale.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

dokumentowania notą obciążeniową przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku w sytuacji braku pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku, przez złożenie korekt deklaracji – jest prawidłowe,
dokumentowania fakturą przeniesienia kosztów mediów, ochrony i monitoringu na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej koszty te zrefakturuje na podmioty korzystające z części wspólnych budynku po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a tymi podmiotami – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy zauważyć, że w świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W tym miejscu należy wskazać, że dokumentowanie czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Elementy jakie powinna zawierać faktura określa przepis art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy oraz dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 przywołanej ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej (oraz urzędy obsługujące te organy) z grona podatników podatku od towarów i usług, konieczne jest określenie czy zadania realizowane przez te organy (np. powiat) są zadaniami, dla których zostały powołane w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane w warunkach cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu, bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika tego podatku jest zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako podatnika w stosunku do określonych świadczeń. Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej (oraz urzędów obsługujących te organy) z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,
wykonywane są czynności, które związane są wyłącznie z realizacją zadań nałożonych na ten podmiot przepisami prawa, do realizacji których został on powołany.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Przy czym podkreślenia wymaga, że o tym czy dany stosunek prawny ma charakter cywilny czy publiczny, nie decyduje sam fakt zawarcia pisemnej (lub też w innej formie) umowy z podmiotem, lecz rzeczywisty zamiar stron i zaistniałe okoliczności. W konsekwencji nawet wykonywanie umowy bez jej formy pisemnej, przy zachowaniu jednakże cech charakterystycznych dla danego stosunku prawnego, nakazuje oceniać taką umowę pod kątem sposobu jej realizacji, nie zaś nadanej nazwy. Często zdarza się bowiem tak, że zgodny zamiar stron i cel umowy objawiają się w sposobie jej realizacji, odsłaniającym rzeczywiste intencje stron.

Zatem aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania – określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym – organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasady konkurencji.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat na podstawie zawartej umowy najmu ze spółką D. wynajmuje część budynku. Powiat zawarł odrębne umowy o dostawy gazu, wody, prądu oraz ochrony i monitoringu, i obecnie we własnym zakresie i na własny koszt pokrywa koszty dostaw mediów oraz ochrony i monitoringu dla powierzchni wspólnej budynku. Z części wspólnej danego budynku korzystają również inne podmioty w tym G. oraz spółka z o.o.. Powiat wystawia noty obciążeniowe za ww. koszty proporcjonalnie do powierzchni użytkowanych lokali oraz według odczytów uwzględniających faktyczne zużycie wynikające z faktur rozliczeniowych wystawianych przez dostawców mediów. Z uwagi na brak podpisanych pisemnych porozumień obciążenie G. oraz spółki z o.o. następuje na mocy noty obciążeniowej, nie zaś faktury VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności dotyczą prawidłowości dokumentowania obciążenia ww. podmiotów wzmiankowanymi kosztami przez wystawienie noty obciążeniowej, w okolicznościach braku pisemnych porozumień pomiędzy Powiatem, a - odpowiednio – G. oraz spółką z o.o. określających zasady współuczestniczenia przez ww. podmioty w ponoszonych przez Powiat kosztach dostawy wody, prądu i gazu do budynku.

Norma zawarta w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT służy do uregulowania sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie to świadczenie realizowane jest przez inny podmiot. Celem tej instytucji nie jest bowiem rzeczywiste wykonanie usługi przez podatnika lecz doprowadzenie do świadczenia takiej usługi przez właściwego wykonawcę. Dlatego też w wymienionych wyżej przepisach prawa krajowego i unijnego (wspólnotowego) jest mowa o tym, że podatnik bierze udział w świadczeniu usług, a nie że świadczy te usługi. Do zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy, nie jest istotny rodzaj usługi, w świadczeniu której bierze udział podatnik, ponieważ i tak faktycznie usługa świadczona jest przez inny podmiot. Dla celów podatku od towarów i usług przyjmuje się na podstawie analizowanej normy prawnej swoistą fikcję prawną, że podatnik, który najpierw występuje jako zleceniobiorca, sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy.

Warunek zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT (art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE) stanowi nabycie usługi przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej. W praktyce oznacza to, że podatnik, któremu rzeczywisty wykonawca usługi wystawił pierwotną fakturę, nie korzysta z takiej usługi, lecz jej beneficjentem jest osoba trzecia, na rzecz której usługa została przez podatnika zakupiona i której podatnik wystawia kolejną fakturę, obejmującą taką samą usługę („refakturuje” usługę).

Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę we własnym imieniu ale na rzecz kontrahenta, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia.

Podkreślić w tym miejscu należy – mając na uwadze treść zadanego pytania – że jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę (inny podmiot), nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego usługę, jest obowiązek wystawienia przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Podatnik biorący udział w odsprzedaży usługi wystawia fakturę dokumentującą wyświadczenie tej usługi. Fakturę tę potocznie nazywa się „refakturą”. W praktyce „refaktura” jest fakturą, którą wystawia podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi, w związku z czym ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym konsumencie.

Czynność refakturowania, której zasadniczym celem jest przeniesienie przez refakturującego kosztów danej usługi na rzecz faktycznego jej beneficjenta, polega zatem na wystawieniu przez podatnika na rzecz tego beneficjenta „refaktury” dokumentującej wyświadczenie przez podatnika tej samej usługi, którą otrzymał.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług oraz towarów zakupionych przez Powiat od dostawców mediów), a nie z realizacją zadań Powiatu w charakterze organu władzy publicznej. Powiat dokonując nabycia opisanych mediów w imieniu własnym w pierwszej kolejności traktowany jest jako usługobiorca/nabywca. Natomiast przenosząc koszty mediów na inny podmiot Powiat występuje jako usługodawca/dostawca tej samej usługi/towaru. Wnioskodawca bowiem nabywa przedmiotowe usługi/towary, we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich, a więc stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, bez względu na fakt zawarcia umowy, wejdzie w rolę podmiotu uczestniczącego w świadczeniu usług. Sam fakt, że Powiat nie zawiera z G. oraz spółką z o.o. umów cywilnoprawnych na odsprzedaż mediów, kosztów ochrony i monitoringu, nie powoduje że Powiat w tym przypadku działa jako organ publiczny realizujący zadania Powiatu. Zatem w przedstawionych okolicznościach Powiat wykonując czynności na warunkach i w okolicznościach właściwych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinien być traktowany jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nawiązany stosunek prawny między Wnioskodawcą, a G. oraz spółką z o.o. będzie stosunkiem cywilnoprawnym. Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy.

Wobec powyższego, w świetle powołanych przepisów, czynność przeniesienia kosztów dostawy wody, prądu i gazu do budynku oraz kosztów ochrony i monitoringu na rzecz korzystających z tych mediów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług/odpłatna dostawa towarów i zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy winna być udokumentowana fakturą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Jak podano w treści wniosku ze wskazanymi podmiotami korzystającymi z części wspólnej budynku (G.. oraz spółką z o.o.) Powiat ma zamiar w przyszłości zawrzeć osobne porozumienia cywilnoprawne, na mocy których dane podmioty będą partycypowały w ww. kosztach mediów oraz ochrony i monitoringu. W wypadku podpisania w przyszłości porozumień z ww. podmiotami Powiat będzie dokonywał obciążenia na podstawie faktur VAT wraz z naliczeniem odpowiedniego podatku VAT.

W świetle argumentacji przedstawionej przez organ w odpowiedzi na pytanie nr 1 należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że po podpisaniu porozumień pomiędzy Powiatem, a - odpowiednio – G. oraz spółką z o.o., określających zasady współuczestniczenia przez ww. podmioty w ponoszonych przez Powiat kosztach dostawy wody, prądu, gazu oraz ochrony i monitoringu do budynku, Powiat wystawiając fakturę VAT i odprowadzając podatek należny od towarów i usług na rachunek właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego prawidłowo udokumentuje partycypację G.oraz sp. z o.o. we wskazanych kosztach (gaz, woda, prąd, ochrona i monitoring).

Jak już wyjaśniono powyżej Powiat nabywa przedmiotowe usługi/towary, we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich, a więc stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, bez względu na fakt zawarcia umowy, wejdzie w rolę podmiotu uczestniczącego w świadczeniu usług/dostawie towarów. Zatem powinien wystawiać faktury VAT za świadczone usługi/dostawę towarów oraz odprowadzić podatek należny od towarów i usług na rachunek właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez dostawców mediów, w tej części, które Powiat zrefakturuje następnie na G. oraz spółkę z o.o., należy podkreślić, iż zasadą jest uzależnienie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od spełnienia określonych warunków w tym w szczególności od tego czy towar lub usługa, z którą wiąże się podatek naliczony wykorzystywane są do czynności opodatkowanych tj. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Stosownie bowiem do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wykluczają możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami lub usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższe prowadzi do stwierdzenia, iż w przypadku wykorzystania ich do czynności do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi nie ma możliwości zastosowania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim został on wykorzystany do działalności opodatkowanej należy mieć na uwadze, że celem powyższych regulacji jest realizowanie zasad neutralności i proporcjonalności podatku od towarów i usług.

Analiza opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług. Bowiem, jak wyżej wskazano, działanie Powiatu, polegające na refakturowaniu kosztów mediów oraz ochrony i monitoringu stanowi odpłatne świadczenie usług/odpłatną dostawę towarów, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Powiat, w związku z ww. czynnościami występuje w charakterze podatnika tego podatku. Ponadto, ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla świadczenia usług/dostawy towarów w omawianym zakresie. Zatem czynności te będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

Powiat wystawia noty obciążeniowe za ww. koszty proporcjonalnie do powierzchni użytkowanych lokali oraz według odczytów uwzględniających faktyczne zużycie wynikające z faktur rozliczeniowych wystawianych przez dostawców mediów. Zatem w zakresie rozliczenia opłat za media zostanie zachowana neutralność podatku, ponieważ Powiat refakturując na poszczególnych najemców należną część opłaty za media odzyskiwać będzie część podatku należnego, w jakiej udostępniać będzie media poszczególnym najemcom. Zatem podatek od towarów i usług wynikający z opłat za media, podlegać będzie odliczeniu w części w jakiej będzie refakturowany na G. oraz spółkę z o.o.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, jest prawidłowe.

Przechodząc do odpowiedzi na pytanie czy w przypadku odpowiedzi negatywnej, czyli uznania za błędne wystawiania not obciążeniowych i obowiązku wystawiania faktur VAT, czy Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, którą obciąży G. oraz spółkę z o.o., należy stwierdzić, że w konsekwencji uznania w odpowiedzi na pytanie 4, że z tytułu refakturowania kosztów mediów oraz kosztów ochrony i monitoringu, Powiatowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych od dostawców mediów i usług w części w jakiej podatkiem należnym Powiat obciąży G. oraz spółkę z o.o., Powiat co do zasady będzie mógł dokonać odliczenia podatku przez złożenie korekt deklaracji VAT.

Podkreślenia jednak wymaga, iż będzie to możliwe pod warunkiem, że Powiat zrefakturuje na G. oraz spółkę z o.o. poniesione koszty, i odprowadzi podatek należny od towarów i usług na rachunek właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Jak już bowiem powyżej wskazano, prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego powstaje, gdy dokonywane przez niego zakupy mają związek z czynnościami, których następstwem jest określenie kwot podatku należnego. Natomiast konsekwencją przyjęcia fikcji prawnej, według której podatnik działający we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, uznawany jest za świadczącego usługę, jest obowiązek rozliczenia refakturowanej usługi zgodnie z obowiązującymi przepisami. Oznacza to, że podmiot dokonujący odsprzedaży usługi na rzecz kontrahenta powinien zachować się tak, jakby sam wyświadczył tę usługę, zatem winien wystawić fakturę oraz wykazać w deklaracji podatek należny z tytułu refakturowania usług i towarów.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Według art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d. l0e i 11 może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z powołanych przepisów wynika, że nieodliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać odliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe wyłącznie przez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca zgodnie z art. 106b ust. 1 w związku z art. art. 8 ust. 2a ustawy miał obowiązek wystawić faktury, obciążając G. oraz spółkę z o.o. kosztami mediów oraz kosztami ochrony i monitoringu. Podkreślić należy, że w tej sytuacji Wnioskodawca, biorący udział w odsprzedaży ww. usług jest uznawany za dokonującego sprzedaży tych usług, czego konsekwencją jest powstanie obowiązku podatkowego z tego tytułu, a tym samym obowiązek wykazania podatku należnego w składanych deklaracjach VAT.

W świetle uznania przez organ za błędne wystawianie not obciążeniowych w przedstawionych okolicznościach oraz wskazanie na obowiązek wystawiania faktur, należy stwierdzić, że Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w tej części, w jakiej podatkiem należnym Powiat obciąży G. oraz spółkę z o.o. na podstawie wystawionych faktur (refaktur).

Przy czym, jak już wskazano powyżej, korekta nieodliczonego podatku może nastąpić jedynie przez dokonanie korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy, tj. przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełniono wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin