Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.621.2020.2.AB
z 10 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 12 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 15 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w nieruchomości, która posiada linie rozgraniczające i część tej nieruchomości jest zabudowana a część niezabudowana – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w nieruchomości, która posiada linie rozgraniczające i jedna część tej nieruchomości jest zabudowana a druga część niezabudowana.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 15 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 października 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.621.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina nabyła - w drodze ustawowego dziedziczenia - udział w wysokości 1/2 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 119 m2 oraz budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym o powierzchni użytkowej 244 m2 położone (…), składającej się między innymi z działki 1 o pow. 0.3968 ha, co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego (…) z dnia 17 stycznia 2018 r. Sygn. akt (…) o stwierdzenie nabycia spadku po spadkodawcy.

Spadek został odrzucony przez spadkobierców (żonę i córkę), dlatego też Gmina – z mocy ustawy - stała się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości, wraz z żoną spadkodawcy. Gmina zamierza zbyć swój udział w wyżej wymienionej nieruchomości.

Budynek mieszkalny został wybudowany w styczniu 2003 roku, ma powierzchnię użytkową 119 m2, pow. zabudowy 71 m2.

Budynek w stanie surowym rozpoczęto budowę w 1992 roku i przerwano w styczniu 2001 r. Budynek ma 244 m2 powierzchni użytkowej. Budynek w stanie surowym ma stolarkę okienną i drzwiową oraz dach.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działka 1 o pow. 0.3968 ha położona (…), na której posadowione są oba budynki, znajduje się w terenach: pow. 0.0062 ha znajduje się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, pow. 0.1163 ha znajduje się w terenach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk, pow. 0.1265 ha znajduje się w terenach „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych, pow. 0.0484 ha znajduje się w terenach „C 145 MN” tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, pow. 0.0994 ha znajduje się w terenach „C 148 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

Budynek w stanie surowym zamkniętym nie był do tej pory przez nikogo zamieszkały ani używany. Nie nastąpiło jego zasiedlenie. Z kolei budynek mieszkalny pierwszy raz zasiedlony (zamieszkany) został 1 czerwca 2001 r. przez spadkodawcę oraz jego żonę obecnie współwłaścicielkę nieruchomości. Od pierwszego zasiedlenia minęło 19 lat - od tego czasu jest ciągle użytkowany przez drugiego współwłaściciela. Do chwili obecnej Gmina w żaden sposób nie używała żadnego z wyżej wymienionych budynków. Od momentu powzięcia informacji tj. od 17.01.2018 r. do dnia dzisiejszego Gmina w żaden sposób nic zajmowała, nie wykorzystywała ani też nie użytkowała żadnego z wyżej wymienionych budynków. W związku z nabyciem wyżej wymienionej nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynków.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Zarówno budynek mieszkalny, jak i budynek w stanie surowym zamkniętym, znajdują się w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonej symbolem „C 148 MN”.
2. Wnioskodawca - Gmina - w żaden sposób nie wykorzystywała poszczególnych terenów działki numer 1, tj. terenów „100 KDD” (tereny dróg publicznych dojazdowych), terenów „RZ” (tereny rolniczych z przewagą łąk i pastwisk), terenów „R” (tereny rolniczych z przewagą gruntów ornych), terenów „C 145 MN” (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej), terenów „C 148 MN” (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej). Od momentu powzięcia informacji że Gmina nabyła - w drodze ustawowego dziedziczenia z mocy samego prawa - tj. od 17.01.2018 r. do dnia dzisiejszego Gmina w żaden sposób nie zajmowała, nie wykorzystywała, nie używała ani też nie użytkowała żadnego z budynków ani żadnych terenów działki 1.
3. Dla terenów działki 1 o symbolach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk oraz „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy ani też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z planowanym przeznaczeniem do sprzedaży udziału w wysokości 1/2 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem w stanie surowym zamkniętym Wnioskodawca (Gmina) zwraca się z zapytaniem, czy w rozumieniu art. 43 ust 1 pkt 10) lub art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie udziału w wysokości 1/2 części w działce budowlanej, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 119 m2 oraz budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym o pow. użytkowej 244 m2 podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) lub art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle spełniają definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Nie ulega wątpliwości, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca dokonując zbycia udziału w opisanej nieruchomości – działa w charakterze podatnika, a czynność ta dokonywana będzie przez niego w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520), rozumie oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać Gmina zamierza zbyć swój udział w wysokości 1/2 części w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym, który nabył w drodze ustawowego dziedziczenia. Budynek mieszkalny został wybudowany w styczniu 2003 roku. Budynek w stanie surowym rozpoczęto budowę w 1992 roku i przerwano w styczniu 2001 r. Budynek w stanie surowym ma stolarkę okienną i drzwiową oraz dach.

Budynek w stanie surowym zamkniętym nie był do tej pory przez nikogo zamieszkały ani używany. Nie nastąpiło jego zasiedlenie. Z kolei budynek mieszkalny pierwszy raz zasiedlony (zamieszkany) został 1 czerwca 2001 r. przez spadkodawcę oraz jego żonę obecnie współwłaścicielkę nieruchomości. Od pierwszego zasiedlenia minęło 19 lat - od tego czasu jest ciągle użytkowany przez drugiego współwłaściciela. Do chwili obecnej Gmina w żaden sposób nie używała żadnego z wyżej wymienionych budynków. W związku z nabyciem wyżej wymienionej nieruchomości Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie poniosła żadnych wydatków na ulepszenie budynków.

Zarówno budynek mieszkalny, jak i budynek w stanie surowym zamkniętym, znajdują się w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonej symbolem „C 148 MN”. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy działka 1 o pow. 0.3968 ha, na której posadowione są oba budynki, znajduje się w terenach: pow. 0.0062 ha znajduje się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, pow. 0.1163 ha znajduje się w terenach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk, pow. 0.1265 ha znajduje się w terenach „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych, pow. 0.0484 ha znajduje się w terenach „C 145 MN” tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, pow. 0.0994 ha znajduje się w terenach „C 148 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał poszczególnych terenów działki numer 1, tj. terenów „100 KDD” (tereny dróg publicznych dojazdowych), terenów „RZ” (tereny rolniczych z przewagą łąk i pastwisk), terenów „R” (tereny rolniczych z przewagą gruntów ornych), terenów „C 145 MN” (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej), terenów „C 148 MN” (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej). Od momentu powzięcia informacji że Gmina nabyła - w drodze ustawowego dziedziczenia z mocy samego prawa - tj. od 17.01.2018 r. do dnia dzisiejszego Gmina w żaden sposób nie zajmowała, nie wykorzystywała, nie używała ani też nie użytkowała żadnego z budynków ani żadnych terenów działki 1. Dla terenów działki 1 o symbolach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk oraz „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy ani też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa udziału w budynku mieszkalnym znajdującego się w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonej symbolem „C 148 MN” nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy do pierwszego zasiedlenia ww. budynku mieszkalnego doszło 1 czerwca 2001 r. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynku.

Spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. udziału w budynku mieszkalnego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku minął okres dłuższy niż 2 lata.

Natomiast odnosząc się do sprzedaży udziału w budynku w stanie surowym zamkniętym znajdującego się w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonej symbolem „C 148 MN” dostawa tego budynku będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy budynek w stanie surowym zamkniętym nie był do tej pory przez nikogo zamieszkały ani używany. Tym samym nie zostanie spełniony warunek umożliwiający zwolnienie dostawy udziału w ww. budynku w stanie surowym zamkniętym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dostawa udziału w budynku w stanie surowym zamkniętym będzie mogła natomiast korzystać ze zwolnienia na podstawie ust. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego przy nabyciu nieruchomości zabudowanej przedmiotowym budynkiem nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie ww. budynku.

W związku z powyższym dostawa udziału w budynku mieszkalnym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT natomiast dostawa udziału w budynku w stanie surowym zamkniętym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem objęta będzie także dostawa udziału w działce oznaczonej symbolem „C 148 MN” - tereny zabudowy mieszkalnej znajdujące się w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, na której ww. budynki są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Natomiast odnośnie dostawy udziału pozostałej części działki nr 2754/14, która znajduje się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, pow. 0.1163 ha znajduje się w terenach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk, pow. 0.1265 ha znajduje się w terenach „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych dla której istnieją linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu należy zauważyć co następuje:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że Wnioskodawca chce sprzedać udziały w działce nr 1, która znajduje się m.in. w terenach: „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, w terenach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk i w terenach „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych, w terenach „C 145 MN” tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał poszczególnych terenów działki numer 1, tj. terenów „100 KDD” (tereny dróg publicznych dojazdowych), terenów „RZ” (tereny rolniczych z przewagą łąk i pastwisk), terenów „R” (tereny rolniczych z przewagą gruntów ornych), terenów „C 145 MN” (tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej). Od momentu powzięcia informacji że Gmina nabyła - w drodze ustawowego dziedziczenia z mocy samego prawa - tj. od 17.01.2018 r. do dnia dzisiejszego Gmina w żaden sposób nie zajmowała, nie wykorzystywała, nie używała ani też nie użytkowała żadnego z budynków ani żadnych terenów działki 1. Dla terenów działki 1 o symbolach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk oraz „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy ani też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że skoro z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że część działki nr 1, która znajduje się w terenach „RZ” - tereny rolnicze z przewagą łąk i pastwisk oraz terenach „R” - tereny rolnicze z przewagą gruntów ornych oraz dla przedmiotowych części działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy ani też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie stanowi terenów budowlanych i tym samym dostawa udziału w ww. częściach działki korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Natomiast odnosząc się do dostawy części działki nr 1, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, terenach „C 145 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, stwierdzić należy, że te części działki stanową tereny budowlane, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a zatem sprzedaż przedmiotowej udziału w tych częściach działek nr 1 nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla sprzedaży części przedmiotowej działki nr 1 znajdującej się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, terenach „C 145 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy udziału w ww. części działki na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że od momentu nabycia udziału w działce nr 109/25 Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał poszczególnych terenów działki numer 1, tym samym nie wykorzystywał przedmiotowej tej części działki wyłącznie do działalności zwolnionej, tym samym nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż udziału w działce nr 1 znajdującej się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, terenach „C 145 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jak również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż udziału w części działki nr 1 znajdującej się w terenach „100 KDD” - tereny dróg publicznych dojazdowych, terenach „C 145 MN” - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej będzie opodatkowana właściwą stawką VAT dla gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.