Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.150.2020.2.PJ
z 12 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lipca 2020 r. (data wpływu: 6 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 5 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego oraz obowiązku żądania od kontrahentów części 1 dokumentu UDT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie wyrobów akcyzowych, w której transport jest dokonywany przez nabywcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego oraz obowiązku żądania od kontrahentów części 1 dokumentu UDT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie wyrobów akcyzowych, w której transport jest dokonywany przez nabywcę. Wniosek został uzupełniony pismem z 6 listopada 2020 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 29 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka zajmuje się m.in. sprzedażą hurtową napojów alkoholowych. Spółka proponuje swoim kontrahentom transport. Niemniej, zdarza się że kontrahenci nie korzystają z usługi transportowej i organizują transport we własnym zakresie. Wśród klientów Spółka będzie miała klientów zagranicznych.

W uzupełnieniu z 6 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał ponadto następujące okoliczności:

1. Napoje alkoholowe są wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.
2. Napoje alkoholowe, których dotyczy wniosek nie są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.
3. Przekazanie towaru oraz przeniesienie własności następuje na terytorium kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku dostawy, w której transport leży po stronie nabywcy, Spółka ma obowiązek wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT)?
2. W przypadku uznanie iż Spółka nie ma obowiązku wystawienia UDT, to czy w sytuacji, w której transport leży po stronie nabywcy, Spółka ma obowiązek żądania od kontrahentów części 1 dokumentu UDT?
   
   

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzeń przyszłych:

Ad. 1

W ocenie Spółki, w przypadku dostawy, w której transport leży po stronie nabywcy, Spółka nie ma obowiązku wystawiania UDT. Obowiązek ten leży po stronie kontrahenta, który dokonuje wywozu towarów.

W świetle art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, dostawa wewnątrzwspólnotowa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe, na potrzeby działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium kraju, wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji EWG nr 3649/92 w sprawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego w wewnątrzwspólnotowym przepływie produktów objętych podatkiem akcyzowym, przeznaczonych do konsumpcji w Państwie Członkowskim wysyłki jeżeli produkty objęte podatkiem akcyzowym, które zostały przeznaczone do konsumpcji w jednym państwie członkowskim, mają być wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim w celach określonych w art. 7 dyrektywy 92/12/EWG. osoba, która jest odpowiedzialna za przepływ wewnątrzwspólnotowy, ma obowiązek sporządzenia uproszczonego dokumentu towarzyszącego. W czasie przepływu tych produktów z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego dokument musi towarzyszyć przesyłce w czasie przepływu i być dostępny dla właściwych władz państwa członkowskiego w celu kontroli.

W związku z tym, jeżeli transport leży po stronie kontrahenta, to podmiotami odpowiedzialnymi za przepływ wewnątrzwspólnotowy, są nabywcy, a więc w konsekwencji to nabywcy są obowiązani do wystawienia UDT (por. wyrok TSUE z dnia 18 lipca 2013 r. C-315/12).

Ad. 2

Zdaniem Spółki, nie ma po Jej stronie obowiązku żądania części 1 dokumentu UDT, w przypadku dostawy w której transport leży po stronie nabywcy.

Zgodnie z art. 2 ww. rozporządzenia, uproszczony dokument towarzyszący jest sporządzany w trzech egzemplarzach. Egzemplarz 1 powinien być zachowany przez dostawcę do celów kontroli fiskalnej, egzemplarz 2 towarzyszy towarom podczas ich przewozu i pozostaje u odbiorcy, a egzemplarz 3 towarzyszy towarom i jest odsyłany przez odbiorcę do dostawcy wraz z potwierdzeniem odbioru, jeżeli dostawca wnosi o to, w szczególności w celu późniejszego zwrotu podatku.

Jednak w świetle art. 1 rozporządzenia dostawca zatrzymuje egzemplarz nr 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego tylko w wypadku, gdy dokument ten, zgodnie z art. 1 Rozporządzenia 3649/92, wystawiła „osoba, która jest odpowiedzialna za przepływ wewnątrzwspólnotowy”, która powinna w związku z tym wydać ten dokument dostawcy w razie stwierdzenia, że wyroby akcyzowe dopuszczone już do konsumpcji w jednym z państw członkowskich mają być przechowywane w innym państwie członkowskich w celach handlowych.

Na gruncie sprawy rozpatrywanej przez TSUE, w której stan faktyczny był podobny do objętego niniejszym wnioskiem (transport leżał po stronie nabywców) i Skatteministeriet wydało decyzję nakazującą spółce Metro żądać przekazania egzemplarza nr 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego przy sprzedaży napojów alkoholowych klientom szwedzkim, TSUE w wyroku z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. C-315/12 stwierdził że podmiotu gospodarczego takiego jak spółka Metro nie można uznać za „osobę, która jest odpowiedzialna za przepływ wewnątrzwspólnotowy” w rozumieniu art. 1 rozporządzenia nr 3649/92, zatem podmiot ten nie jest zobowiązany sprawdzać zaistnienia przesłanek wystawienia przez osobę odpowiedzialną i wydania mu uproszczonego dokumentu towarzyszącego w celu zachowania go. Wobec całości powyższych rozważań na pierwsze pytanie trzeba odpowiedzieć, iż art. 7-9 dyrektywy 92/12 oraz art. 1 i 4 rozporządzenia nr 3649/92 należy interpretować w ten sposób, że nie zobowiązują one podmiotu gospodarczego, takiego jak w postępowaniu głównym, do sprawdzenia, czy nabywcy z jednego z państw członkowskich zamierzają dokonać przywozu wyrobów akcyzowych do innego państwa członkowskiego, a jeżeli tak, to czy przywóz ten dokonywany jest w celach prywatnych, czy handlowych.

Z powyższego zatem wynika, że Spółka nie ma obowiązku żądać części 1 UDT od kontrahentów, w przypadku transakcji w której transport leży po stronie nabywcy. Spółka nie jest bowiem zobowiązana sprawdzać zaistnienie przesłanek zobowiązujących do wystawienia UDT przez osobę odpowiedzialną, tj. nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku akcyzowego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 722 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” – wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Załącznik nr 2 do ustawy zawiera Wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w dyrektywie rady 92/12/EWG.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy - dostawa wewnątrzwspólnotowa to przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Ustawa nie definiuje pojęcia „przemieszczenie” użytego w przedmiotowym przepisie. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) „przemieścić” – „przemieszczać” to „przenieść kogoś, coś lub przesunąć coś na inne miejsce”. Pojęcie „przemieszczenie” należy zatem wiązać ze zmianą miejsca położenia danej rzeczy (lub osoby).

Stosownie do art. 77 ust. 1 ustawy dostawa wewnątrzwspólnotowa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe, na potrzeby działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium kraju, wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Jednocześnie w myśl art. 77 ust. 2 ustawy uproszczony dokument towarzyszący może być zastąpiony przez dokument handlowy w przypadku, gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Do dokumentu handlowego zastępującego uproszczony dokument towarzyszący stosuje się odpowiednio przepisy o uproszczonym dokumencie towarzyszącym.

Stosownie do § 11 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie dokumentacji i procedur związanych z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych (Dz. U. poz. 334 – dalej: „rozporządzenie MRiF”) wzór uproszczonego dokumentu towarzyszącego, wraz z wyjaśnieniami co do jego wypełniania i przeznaczenia, określa załącznik do rozporządzenia. Dopuszcza się również możliwość stosowania poprawnie wypełnionego uproszczonego dokumentu towarzyszącego zgodnie z wzorem zamieszczonym w załączniku do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3649/92 z dnia 17 grudnia 1992 r. w sprawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego w wewnątrzwspólnotowym przemieszczaniu wyrobów akcyzowych, przeznaczonych do konsumpcji w Państwie Członkowskim wysyłki (Dz. Urz. WE L 369 z 18.12.1992, str. 17, Dz. Urz. WE L 369 z 18.12.1992, str. 17/1 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 216).

Z art. 1 przedmiotowego rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3649/92 wynika natomiast, że jeżeli wyroby akcyzowe, które zostały przeznaczone do konsumpcji w jednym Państwie Członkowskim, mają być wprowadzone do obrotu w innym Państwie Członkowskim w celach określonych w art. 7 dyrektywy 92/12/EWG, osoba, która jest odpowiedzialna za przemieszczanie wewnątrzwspólnotowe, ma obowiązek sporządzenia uproszczonego dokumentu towarzyszącego. W czasie przemieszczania tych wyrobów z jednego Państwa Członkowskiego do innego Państwa Członkowskiego dokument musi towarzyszyć przesyłce w czasie przemieszczania i być dostępny dla właściwych władz Państwa Członkowskiego w celu kontroli.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż obowiązek wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego jest związany z dostawą wewnątrzwspólnotową (przemieszczeniem) wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą, a podmiotem do tego zobowiązanym jest „osoba odpowiedzialna za przemieszczanie wewnątrzwspólnotowe”.

Odnosząc powyższe do sytuacji, której dotyczy pytanie nr 1, tj. w przypadku dostawy, w której transport leży po stronie klienta, zasadnym będzie uznanie, że gdy dostawa i przemieszczenie wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy na terytorium innego państwa członkowskiego, dokonywane są przez kontrahentów, będący klientami zagranicznymi, i nie korzystają oni z usługi transportowej proponowanej przez Spółkę a organizują transport sami we własnym zakresie (nabywca sam zajmuje się transportem zakupionych towarów), Spółka nie będzie dokonywać dostawy wewnątrzwspólnotowej, nie będzie zatem podmiotem odpowiedzialnym za przemieszczanie wewnątrzwspólnotowe, zobowiązanym do wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z § 12 rozporządzenia MRiF:

1. Uproszczony dokument towarzyszący składa się z trzech kart.
   
2. Jeżeli wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy są przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej:
   
   1. karta 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u dostawcy;
   2. karty 2 i 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego są dołączane do wysyłanych wyrobów akcyzowych.
3. W przypadku odbioru przez odbierającego na terytorium kraju wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, będących przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego:
   
   1. karta 2 uproszczonego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u odbierającego;
   2. karta 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego, po potwierdzeniu odbioru wyrobów przez odbierającego, jest przez niego przekazywana do dostawcy w państwie członkowskim.
   
   
   

Podobnie w myśl art. 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3649/92 uproszczony dokument towarzyszący jest sporządzany w trzech kartach.

Karta 1 powinna być zachowana przez dostawcę do celów kontroli fiskalnej

Karta 2 towarzyszy towarom podczas ich przewozu i pozostaje u odbiorcy.

Karta 3 towarzyszy towarom i jest odsyłana przez odbiorcę do dostawcy wraz z potwierdzeniem odbioru, jeżeli dostawca wnosi o to, w szczególności w celu późniejszego zwrotu podatku. Potwierdzenie odbioru powinno zawierać także informację odbiorcy o dalszym postępowaniu podatkowym wobec tych wyrobów w Państwie Członkowskim przeznaczenia. Karta ta jest załączana do określonego w art. 22 ust. 3 dyrektywy 92/12/EWG wniosku o zwrot zapłaconego podatku akcyzowego.

Jak wskazano w odpowiedzi na pierwsze ze sformułowanych we wniosku pytań, w sytuacji przedstawionej we wniosku, gdy dostawa i przemieszczenie wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy na terytorium innego państwa członkowskiego, dokonywane są przez kontrahentów, będący klientami zagranicznymi, i nie korzystają oni z usługi transportowej proponowanej przez Spółkę a organizują transport sami we własnym zakresie (nabywca sam zajmuje się transportem zakupionych towarów), Spółka nie będzie dokonywać dostawy wewnątrzwspólnotowej, nie będzie zatem podmiotem odpowiedzialnym za przemieszczanie wewnątrzwspólnotowe, zobowiązanym do wystawienia uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie C 315/12 Metro Cash & Carry Danmark ApS przeciwko Skatteministeriet rozpatrywana była sytuacja analogiczna do opisanej w przedmiotowym wniosku: Spółka Metro prowadziła w Danii działalność w zakresie sprzedaży szerokiego asortymentu wyrobów, w tym napojów alkoholowych, klientom z Danii oraz innych państw członkowskich. Stosowana metoda sprzedaży, zwana „cash & carry”, polegała na tym, że klienci samodzielnie zabierają towar z półek i magazynów i za pomocą wózków przewożą do kasy, gdzie płacą za nie gotówką („cash”). Po zapłaceniu towary są wydawane klientom, którzy sami zajmują się ich transportem („carry”). Trybunał, odnosząc do nałożonego na Makro obowiązku żądania przekazania egzemplarza nr 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego przy sprzedaży napojów alkoholowych klientom szwedzkim stwierdził, że (pkt 37 wyroku) „podmiotu takiego jak spółka Metro nie można uznać za „osobę, która jest odpowiedzialna za przepływ wewnątrzwspólnotowy” w rozumieniu art. 1 rozporządzenia nr 3649/92. Ponadto TSUE wskazał, że (pkt 38 wyroku) „ art. 7-9 dyrektywy 92/12 oraz art. 1 i 4 rozporządzenia nr 3649/92 należy interpretować w ten sposób, że nie zobowiązują one podmiotu gospodarczego, jak w postępowaniu głównym, do sprawdzenia, czy nabywcy z jednego z państw członkowskich zamierzają dokonać przywozu wyrobów akcyzowych do innego państwa członkowskiego, a jeżeli tak, to czy przywóz ten dokonywany w celach prywatnych, czy handlowych”.

Istotne w analizowanej sprawie jest to, iż przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało oparte na założeniu (akcentowanym m.in. w pierwszym pytaniu prejudycjalnym), że „sprzedawca nie zapewnia przewozu ani nie udziela pomocy w jego zorganizowaniu”, czy stwierdzenie w punkcie 31 wyroku, iż „to sam klient zajmuje się transportem zakupionych towarów”.

Rozpatrywany wniosek Spółki dotyczy sytuacji, w której – jak wskazano w opisie zdarzeń przyszłych – kontrahenci nie korzystają z proponowanej przez Spółkę usługi transportowej i organizują transport we własnym zakresie.

Zatem wobec powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że „Spółka nie ma obowiązku żądać części 1 UDT od kontrahentów, w przypadku transakcji w której transport leży po stronie nabywcy. Spółka nie jest bowiem zobowiązana sprawdzać zaistnienie przesłanek zobowiązujących do wystawienia UDT przez osobę odpowiedzialną, tj. nabywcę”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.