Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP10/DOP8.841.11.2020
z 29 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020r. poz. 1325 z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21.02.2017r. nr 2461-IBPB-2-1.4514.629.2016.2.MZ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach upoważnionego do wydania interpretacji przez Ministra Rozwoju i Finansów, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko p. S.G. przedstawione we wniosku z dnia 18.11.2016r. (data wpływu 21.11.2016r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych (zwanego dalej p.c.c) w zakresie skutków podatkowych przysądzenia nieruchomości w zamian za wierzytelność w postępowaniu egzekucyjnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 18.11.2016r. p. S.G. zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach upoważnionego przez Ministra Rozwoju i Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej p.c.c w zakresie skutków podatkowych przysądzenia nieruchomości w zamian za wierzytelność w postępowaniu egzekucyjnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 02.10.2008r. wyrokiem Sądu Okręgowego w E. zasądzona została na rzecz wnioskodawczyni kwota 50.000 zł od J.G. W dniu 29.07.2009r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w G. zasądzona została na rzecz Wnioskodawczyni kwota 115.200 zł od J.G. W dniu 29.02.2012r. wyrokiem Sądu Okręgowego w E. zasądzona została na rzecz Wnioskodawczyni kwota 76.049,44 zł od J.G. Łączna kwota należności od J.G wyniosła zatem 241.249,44 zł oraz odsetki ustawowe do dnia zapłaty. Na podstawie powyższych wyroków Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w E. dokonał egzekucji z majątku dłużnika. Jednym z elementów majątku dłużnika poddanym egzekucji była nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym o pow. 0,0927 ha (zwana dalej nieruchomością). Po przeprowadzeniu przez Komornika Sądowego dwóch bezskutecznych licytacji nieruchomości, Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przejęcie na własność nieruchomości za cenę 2/3 sumy oszacowania własności nieruchomości. We wniosku o przejęcie nieruchomości Wnioskodawczyni wniosła o zaliczenie na poczet ceny części własnej wierzytelności wskazując, że wierzytelność ta na dzień 19.01.2016r. wyniosła 269.292,84 zł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w E. z dnia 21.03.2016r. prawo do nieruchomości zabudowanej zostało przesadzone na rzecz Wnioskodawczyni z zaliczeniem na poczet ceny części własnej wierzytelności, zgodnie z art. 968 § 1 ustawy z dnia 17.11.1964r. Kodeks postępowania cywilnego (zwanego dalej K.p.c.). W związku z decyzją Sądu tj. przysądzeniem nieruchomości na rzecz wierzyciela z zaliczeniem na poczet ceny części wierzytelności Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o wskazanie wysokości podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym zadała następujące pytania:

1. Czy zasadne jest naliczenie i pobranie podatku p.c.c od wierzyciela, na rzecz którego przysądzono nieruchomość w zamian za wierzytelność ?
2. Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca, to jak powinna zostać wyliczona wysokość podstawy opodatkowania p.c.c zgodnie z art. 10 u.p.c.c?
3. Ponieważ wierzyciel opłacił koszty egzekucyjne na rzecz komornika sądowego w kwocie 45.067,20 zł, to czy w przypadku konieczności opłacenia p.c.c kwota zapłaconych kosztów egzekucyjnych nie pomniejsza wartości podstawy opodatkowania p.c.c.?
   
   

W opinii Wnioskodawczyni pobranie podatku p.c.c nie powinno mieć miejsca, gdyż przysądzenie prawa własności nieruchomości zaspokoiło jedynie częściowe jej roszczenie względem dłużnika. W przypadku skutecznej egzekucji komorniczej spłata należności Wnioskodawczyni nastąpiłaby w formie gotówki, która to nie podlegałaby opodatkowaniu p.c.c.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia 21.02.2017r. nr 2461-IBPB-2- 1.4514.629.2016.2.MZ, w świetle obowiązującego stanu prawnego uznał stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku podatkowego z tytułu przysądzenia nieruchomości w zamian za wierzytelność w postepowaniu egzekucyjnym - za prawidłowe.

W wydanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów, w pierwszej kolejności wskazał, iż w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09.09.2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016r., poz. 233 ze zm. - zwana dalej u.p.c.c), ustawodawca wprowadził zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c czynnościami tymi są: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, umowy pożyczki pieniędzy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy darowizny - w części dotyczącej przyjęcia przez obdarowanego długów i ciężarów lub zobowiązań darczyńcy, umowy dożywocia, umowy o dział spadku i zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat i dopłat, ustanowienie hipoteki, ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności, umowy depozytu nieprawidłowego oraz umowy spółki. Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zaznaczył, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 u.p.c.c podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają zmiany wyżej wskazanych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania a według art. 1 ust. 1 pkt 3 u.p.c.c orzeczenia sądów, w tym również polubownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne jak w pkt 1 lub 2. Dlatego też, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach poprzez zawarcie w wyżej wskazanych przepisach zamkniętego katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem p.c.c ustawodawca automatycznie wyłączył z opodatkowania, inne podobne czynności, które nie zostały enumeratywnie wymienione we wskazanych wyżej przepisach. Tym samym czynności niewymienione w ustawowym katalogu, nie podlegają opodatkowaniu, nawet w sytuacji gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej podobne, bądź takie same do tych, które zostały w nim wyliczone.

W drugiej kolejności Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż zgodnie z art. 952 K.p.c. zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytacje publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie 2 tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też przed uprawomocnieniem się wyroku, na podstawę którego wszczęto egzekucję. Według art. 972 K.p.c licytacja odbywa się publicznie w obecności i pod nadzorem sędziego albo referendarza sądowego. W myśl art. 984 § 1 K.p.c. jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przyjęcie nieruchomości może nastąpić na własność w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna stosuje się art. 982 z wynikającą z niniejszego przepisu zmianą, co do ceny przejęcia. W przypadku gdy osoby określone w art. 982 nie skorzystają z prawa przejęcia nieruchomości prawo to przysługuje także wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu. W myśl art. 968 § 1 K.p.c nabywca może zaliczyć na poczet ceny własną wierzytelność lub jej część, jeżeli znajduje ona pokrycie w cenie nabycia. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, iż zgodnie z art. 999 § 1 (zdanie pierwsze) K.p.c, prawomocne orzeczenie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbiorów dokumentów.

Przenosząc zaś wyżej wskazane przepisy na grunt złożonego wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż z opisu zdarzenia wynika, że po dwóch bezskutecznych licytacjach nieruchomości Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przejęcie na własność nieruchomości. Postanowieniem Sądu z dnia 21.03.2016r. nastąpiło przysądzenie nieruchomości na rzecz wierzyciela (Wnioskodawczyni) z zaliczeniem na poczet ceny części własnej wierzytelności, która przysługiwała jej wobec dłużnika. Z powyższego wynika zatem, iż na mocy orzeczenia Sądu, wydanego w postępowaniu egzekucyjnym Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości na skutek jej przysądzenia w zamian za wierzytelność, która przysługiwała jej wobec dłużnika. W rezultacie wskazane we wniosku postanowienie Sądu nie będzie podlegało opodatkowaniu p.c.c gdyż nie wywołuje ono skutków tożsamych do czynności określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. W opisanym zdarzeniu nie dochodzi bowiem do sprzedaży nieruchomości lecz do jej przejęcia przez wierzyciela z uwagi na bezskuteczne licytacje. Tym samym w związku z przysądzeniem własności nieruchomości - na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek podatkowy w p.c.c. gdyż opisane nabycie nie podlega opodatkowaniu p.c.c. Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zaznaczył, iż okoliczności że przysądzenie własności nieruchomości zaspokoiło jedynie część roszczenia Wnioskodawczyni względem dłużnika pozostają w przedmiotowej sprawie bez znaczenia.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna z dnia 21.02.2017r. nr 2461-IBPB-2-1.4514.629.2016.2.MZ wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów - jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Ponadto zgodnie z pkt 2 i 3 tego artykułu podatkowi podlegają zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 a także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Jak wynika z wyżej wskazanych przepisów w zamkniętym katalogu czynności opodatkowanych p.c.c wskazana została między innymi umowa sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. Podatkowi temu podlegają również orzeczenia sądów, w tym polubownych lub ugody, które wywołują takie same skutki prawne między innymi jak umowa sprzedaży. Obowiązek podatkowy w p.c.c w przypadku umowy sprzedaży powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej ( art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c) a w przypadku postanowienia sądu w chwili jego uprawomocnienia (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.p.c.c). Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Jednocześnie zgodnie z ust. 2 tego artykułu wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Ponieważ u.p.c.c nie zawiera definicji umowy sprzedaży w tym celu należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (zwany dalej K.c). Zgodnie z definicją zawartą w art. 535 § 1 K.c przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z powyższym, zawarcie umowy sprzedaży wymaga zobowiązania się sprzedawcy względem kupującego do przeniesienia własności rzeczy i wydania mu jej oraz wzajemnego zobowiązania się kupującego względem sprzedawcy do odebrania rzeczy i zapłaty jej ceny. Istotą kreowanego przez zawarcie takiej umowy stosunku jest przejście własności w zamian za cenę wyrażoną w pieniądzu jako nośniku "uniwersalnej" wartości ekonomicznej.

Dlatego też jeżeli na rzecz osoby (wierzyciela) następuje przysądzenie własności nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, zakończone prawomocnym postanowieniem sądu, które potwierdza fakt tego przysądzenia, to dla oceny sytuacji podatnika w zakresie p.c.c znaczenie ma czy postanowienie to będzie wywierało takie same skutki jak umowa sprzedaży. Zasady związane z udzieleniem przybicia i przysądzeniem własności na rzecz licytanta (wierzyciela) zostały określone w przepisach K.p.c. Zgodnie z art. 952 K.p.c zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytacje publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie dwóch tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też uprawomocnieniem się wyroku, na podstawę którego wszczęto egzekucję. Według art. 972 K.p.c licytacja odbywa się publicznie w obecności i pod nadzorem sędziego albo referendarza sadowego. Na podstawie art. 983 K.p.c. jeżeli nikt nie zgłosił wniosku o przejęcie nieruchomości w myśl artykułu poprzedzającego albo przedmiot egzekucji nie jest nieruchomością rolną, komornik na wniosek wierzyciela wyznacza drugą licytację na której cena wywołania stanowi dwie trzecie sumy oszacowania. Cena ta jest najniższą za która można nabyć nieruchomość. W myśl art. 984 § 1 K.p.c. jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przyjęcie nieruchomości może nastąpić na własność w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna stosuje się art. 982 z wynikającą z niniejszego przepisu zmianą, co do ceny przejęcia. W przypadku gdy osoby określone w art. 982 nie skorzystają z prawa przejęcia nieruchomości prawo to przysługuje także wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu. Zgodnie z art. 987 K.p.c po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego albo referendarz sądowy, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników. Zgodnie z art. 990 K.p.c. w postanowieniu o przybiciu wymienia się imię i nazwisko nabywcy, oznaczenie nieruchomości, datę przetargu i cenę nabycia. Składowym elementem postanowienia o przybiciu jest data przetargu, gdy nabywcą jest licytant. Jeżeli przybicie następuje po uwzględnieniu wniosku o przejęcie nieruchomości, w postanowieniu zamieszcza się datę zgłoszenia wniosku o przejęcie. Według art. 998 § 1 K.p.c po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności. Jednocześnie według art. 999 § 1 K.p.c prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności.

Skoro zatem postanowienie o przybiciu tak jak i postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości zawiera przedmiot i cenę nabycia - podobnie jak w przypadku elementów przedmiotowo istotnych umowy sprzedaży a to ostatnie dodatkowo przenosi własność nieruchomości na rzecz wierzyciela, to postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości wywołuje tożsamy skutek jak umowa sprzedaży. Powoduje ono bowiem, że wierzyciel nabywa na własność konkretną nieruchomość za określoną cenę. I mimo, iż czynność ta nie jest zawarciem umowy sprzedaży to de facto wywiera skutki tożsame ze skutkami umowy sprzedaży. Również w literaturze podmiotu, jako przykład orzeczeń, które wywołują takie same skutki prawne jak podlegające podatkowi czynności cywilnoprawne, wskazuje się m.in. przysądzenie przez sąd własności rzeczy (K. Chustecka, Podatek od czynności cywilnoprawnych w 2009 r., Warszawa 2009, s. 95).

Należy zatem uznać, że sądowe postanowienie o przysądzeniu własności jest orzeczeniem, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy u.p.c.c.

W świetle powyżej powołanych przepisów, należy stwierdzić, że nabycie nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, na gruncie u.p.c.c kwalifikowane jest tak jak sprzedaż i z tej przyczyny podlega temu podatkowi na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 1 ust. 1 pkt 3 u.p.c.c.

Momentem powstania obowiązku podatkowego w p.c.c w związku z wydaniem postanowienia sądu o przysądzeniu własności nieruchomości, jest dzień uprawomocnienia się tego postanowienia. Z tym bowiem dniem następuje przeniesienie własności na rzecz nabywcy. Zatem z tytułu ww. czynności, stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 pkt 3 i art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu i ciąży na kupującym. Podstawę opodatkowania w przypadku przysądzenia własności nieruchomości postanowieniem sądu, podobnie jak przy umowie sprzedaży zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 u.p.c.c. stanowi wartość rynkowa nabytej (tu przysądzonej) nieruchomości. Należy przy tym pamiętać, że taką wartość, zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.c.c określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. Przeciętne ceny, o jakich mowa, zgodnie z rozważaną regulacją prawną - to ceny stosowane w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku. Okoliczność, że w stosunku do danej nieruchomości prowadzone było postępowanie egzekucyjne nie określa tej rzeczy jako rzeczy określonego rodzaju lub rzeczy określanego gatunku. Zarówno w języku potocznym jak i wypowiedziach stanowionego prawa pojęcie rodzaju albo gatunku rzeczy nie jest konstytuowane incydentalnym i przejściowym np. obciążeniem rzeczy hipoteką lub objęciem postępowaniem egzekucyjnym. Przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego nie ma wpływu na stan rzeczy, zasadnie rozumiany jako właściwości rzeczy tworzące przedmiotową użyteczność i przeznaczenie rzeczy. Ustalenie podstawy opodatkowania ma nastąpić bowiem w oparciu o wartość rynkową rzeczy lub prawa majątkowego, a więc w oparciu o wartość, po której dana rzecz lub prawo majątkowe może być aktualnie zbyte. Dlatego też podstawy opodatkowania nie można pomniejszyć o długi i ciężary, na co wprost wskazuje ustawodawca w brzmieniu przepisu. Pojęcie „długów i ciężarów” ogólnie rzecz mówiąc obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia związane z faktem nabycia i samym przedmiotem nabycia, łącznie z roszczeniami z tytułu poczynionych przez nabywcę nakładów na nabytą nieruchomość oraz obciążenia nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza wartość rynkową tej rzeczy lub prawa. Na sposób ustalenia wartości rynkowej i jej wysokość nie mają wpływu ciążące na właścicielu nieruchomości a związane z nią zobowiązania publicznoprawne (np. podatkowe, celne) czy prywatnoprawne (np. z tytułu składek ubezpieczeniowych, niespłaconych pożyczek, kredytów czy ceny kupna, zwrotu nakładów itp.). Poniesienie wydatków związanych z nabyciem nieruchomości w drodze licytacji komorniczej tj. opłacenie kosztów egzekucyjnych na rzecz komornika sądowego nie może zatem wpływać na ustalenie wartości rynkowej nieruchomości a w konsekwencji na ustalenie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż po przeprowadzeniu przez Komornika Sądowego dwóch bezskutecznych licytacji nieruchomości złożyła wniosek o przyjęcie na własność nieruchomości. Postanowieniem Sądu Rejonowego w E. z dnia 21.03.2016r. prawo do nieruchomości zabudowanej zostało przysądzone na rzecz Wnioskodawczyni z zaliczeniem na poczet ceny części własnej wierzytelności. W związku z powyższym postanowienie przeniosło prawo własności nieruchomości na Wierzyciela i ma takie same skutki jak umowa sprzedaży co powoduje, iż na Wnioskodawczyni ciążył będzie obowiązek w p.c.c. Podstawę opodatkowania w p.c.c zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 u.p.c.c stanowić będzie wartość rynkowa nieruchomości bez potrącenia długów i ciężarów czyli bez uwzględnienia kosztów egzekucyjnych zapłaconych na rzecz komornika.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość. Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie. Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji zmienianej.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ..., w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy), lub
• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.