Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.112.2017.10.APO
z 16 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 766/18, oddalającym skargę kasacyjną Organu wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 15 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 861/17, wniosku z 12 maja 2017 r., który wpłynął do Organu 22 maja 2017 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik podatku u źródła z tytułu usług wykonanych przez Spółkę Indyjską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik podatku u źródła z tytułu usług wykonanych przez Spółkę indyjską.

W dniu 21 czerwca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: 0111-KDIB1-3.4010.112.2017.1.APO, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik podatku u źródła z tytułu usług wykonanych przez Spółkę indyjską -za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 26 czerwca 2017 r. Pismem z 20 lipca 2017 r., które wpłynęło do tut. Organu 28 lipca 2017 r., wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z 28 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.112.2017.5.APO udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 861/17 uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 4 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 766/18 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 861/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 19 sierpnia 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”).

Spółka jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). W ramach Grupy wprowadzony został nowy model biznesowy w zakresie świadczenia określonych usług na rzecz wielu podmiotów należących do Grupy przez centrum usług wspólnych zlokalizowane w Polsce, z możliwością podzlecenia wykonania wybranych usług innym podmiotom, w tym innej spółce z grupy zlokalizowanej w Indiach, będącej rezydentem podatkowym tego kraju (dalej: „Spółka Indyjska”). Początkowo rolę centrum usług wspólnych pełniła inna spółka zlokalizowana w Polsce - podmiot powiązany z Wnioskodawcą. Obecnie rolę centrum usług wspólnych pełni Spółka, jako podmiot dedykowany do świadczenia usług.

Zgodnie z przyjętymi założeniami biznesowymi w pierwszej kolejności wszelkie koszty świadczenia usług na rzecz wielu podmiotów z Grupy (w tym przez zaangażowanych podwykonawców) są alokowane do Spółki, a następnie - zgodnie z odpowiednimi kluczami podziału - pozostałe podmioty wchodzące w skład Grupy są obciążane kosztami związanymi ze wskazanymi usługami przez Spółkę.

W ramach opisanego modelu współpracy, w związku z zaangażowaniem Spółki Indyjskiej, Spółka będzie dokonywała wypłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki Indyjskiej z tytułu świadczenia w szczególności następujących kategorii usług (określonych szczegółowo w umowie zawartej przez strony):

1. wsparcie w procesowaniu zobowiązań;
2. wsparcie w procesowaniu należności;
3. raportowanie księgowe;
4. wsparcie w procesach EXIM (procesy pomocnicze dla usług importu i eksportu);
5. wsparcie w zakresie sprawozdawczości finansowej.
   
   

Usługi wykonywane w ramach powyższych obszarów będą czynnościami powtarzalnymi, wykonywanymi według z góry ustalonych w Grupie procedur lub standardów, będąc w swojej istocie usługami księgowymi i usługami polegającymi na przetwarzaniu danych. Usługi będą świadczone przez Spółkę Indyjską na terytorium Indii.

Spółka Indyjska nie prowadzi w Polsce działalności poprzez tzw. stały zakład (permanent establishment). Ponadto, Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji Spółki Indyjskiej potwierdzający rezydencję dla celów podatkowych tego podmiotu, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej Indii.

Wnioskodawca wskazuje, że uprzednio złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący przedmiotowego zagadnienia. W tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach 26 stycznia 2017 r. wydał interpretację indywidualną znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1037.2016.1.MM.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane przez Spółkę na rzecz Spółki Indyjskiej wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego mieści się w dyspozycji art. 13 ust. 4 Umowy polsko-indyjskiej i w efekcie Spółka będzie zobowiązana do pobrania, jako płatnik, podatku u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane przez Spółkę na rzecz Spółki Indyjskiej wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie mieści się w dyspozycji art. 13 ust. 4 Umowy polsko-indyjskiej i w efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania, jako płatnik, podatku u źródła.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm, dalej: „ustawa o PDOP”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Należy jednak podkreślić, że przepis powyższy stosuje się z uwzględnieniem postanowień konkretnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, co wynika z art. 21 ust. 2 ustawy o PDOP. Umowy te określają bowiem, czy dany przychód w ogóle może być opodatkowany w państwie źródła. Zatem, w celu określenia, czy z wypłatą wynagrodzenia na rzecz zagranicznego podmiotu, niebędącego polskim rezydentem podatkowym, wiąże się obowiązek pobrania podatku u źródła, należy w pierwszej kolejności odwołać się do postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a krajem rezydencji podatkowej kontrahenta, jeśli z danym krajem łączy Polskę umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pobranie podatku u źródła na podstawie przepisów ustawy o PDOP będzie dopuszczalne wyłącznie w sytuacji, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje opodatkowanie w Polsce tego rodzaju przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydenta podatkowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

A zatem, warunkiem możliwości skorzystania z postanowień konkretnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zastosowania stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową, jest posiadanie certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej dokumentującego miejsce siedziby podatnika. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie posiadała certyfikat rezydencji Spółki Indyjskiej.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy zatem w pierwszej kolejności przeprowadzić analizę postanowień Umowy polsko-indyjskiej, uwzględniając przy tym postanowienia protokołu podpisanego w dniu 29 stycznia 2013 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 1336), o zmianie Umowy polsko-indyjskiej, aby stwierdzić czy i jakie usługi o charakterze niematerialnym mogą być opodatkowane w państwie źródła, czyli w Polsce.

Stosownie do postanowień Umowy polsko-indyjskiej, należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 13 ust. 1 Umowy polsko-indyjskiej), jednakże, takie należności lub opłaty za usługi techniczne mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba uprawniona do należności lub opłat za usługi techniczne ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15% kwoty należności licencyjnych lub opłat za usługi techniczne brutto (art. 13 ust. 2 Umowy polsko-indyjskiej).

Art. 13 ust. 3 tejże Umowy wskazuje, że określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw autorskich, w tym praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, łącznie z filmami dla kin, oraz filmami i taśmami dla telewizji oraz radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, usług wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego wykonywanych przez Spółkę Indyjską nie można w żadnym przypadku zakwalifikować jako należności licencyjnych w rozumieniu tego przepisu (Wnioskodawca wskazuje powyższy przepis wyłącznie w celach porządkowych).

Z kolei zgodnie z art. 13 ust. 4 Umowy polsko-indyjskiej, określenie „opłaty za usługi techniczne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju opłaty inne niż te wymienione w artykułach 15 i 16 będące wynagrodzeniem za usługi menadżerskie, techniczne lub doradcze, włącznie z dostarczaniem usług personelu technicznego lub innego personelu.

Z przepisu tego wynika zatem, że usługi techniczne obejmują także usługi o charterze menadżerskim i doradczym, przy czym Umowa polsko-indyjska nie precyzuje bliżej na czym miałyby one polegać. Pojęcie usług technicznych nie jest również wyjaśnione w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, bowiem Modelowa Konwencja nie zawiera odpowiednika wspomnianych wyżej postanowień umowy polsko-indyjskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Umowy polsko-indyjskiej, przy stosowaniu Umowy, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie, nie zdefiniowane w niej odmiennie, będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, których dotyczy Umowa. Pojęcie usług technicznych nie zostało jednak zdefiniowane także w ustawie o PDOP.

W ocenie Spółki, w tej sytuacji, z uwagi na brak doprecyzowania, na czym miałyby polegać usługi zarządzania, techniczne i konsultacyjne, należy odwołać się do rozumienia tych pojęć funkcjonujących w języku potocznym. I tak, zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl/), ”menadżer” oznacza ”osobę zarządzającą przedsiębiorstwem lub jego częścią” natomiast „zarządzać” oznacza „wydać polecenie, sprawować nad czymś zarząd”. Pojęcie „techniczny” oznacza „odnoszący się do techniki jako dziedziny wiedzy”, „używany przy kreśleniu projektów maszyn, urządzeń, rozwiązań architektonicznych, planów, map itp.”, „dotyczący techniki wykonywania jakichś czynności lub sposobu realizacji czegoś”. „Doradczy” to „służący radą”, „doradzający”.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega zatem wątpliwości, że usługi zawarte w opisie zdarzenia przyszłego wykonywane przez Spółkę Indyjską, tj.:

1. wsparcie w procesowaniu zobowiązań;
   
2. wsparcie w procesowaniu należności;
   
3. raportowanie księgowe;
   
4. wsparcie w procesach EXIM (procesy pomocnicze dla usług importu i eksportu);
   
5. wsparcie w zakresie sprawozdawczości finansowej,
   będące powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur lub standardów, w sposób oczywisty nie mają charakteru:
   
   • menadżerskiego - istota omawianych usług w żadnym wypadku nie jest związana z usługami menadżerskimi i usługi te nie służą zarządzaniu działalnością Wnioskodawcy; fakt, że efekty usług wykorzystywane są przez Spółkę w działalności gospodarczej nie zmienia ich podstawowej i fundamentalnej natury;
   • technicznego - istotą tych usług nie jest udostępnianie pracownikom Spółki wiedzy technicznej ani specjalistycznej w określonych dziedzinach ani przygotowywanie projektów technicznych, nie są one również związane z maszynami lub urządzeniami;
   • doradczego - zasadniczym celem świadczonych usług nie jest także udzielanie Spółce specjalistycznych porad; analizowane usługi ze swej natury mają charakter bieżący, porządkowy i są wykonywane zgodnie z wcześniej zaplanowanymi procedurami; dopiero przetwarzanie dostarczonych danych w odpowiedni sposób, przy zastosowaniu odpowiednich instrumentów oraz mechanizmów, może w jakikolwiek sposób przyczynić się do planowania działalności Spółki (takie czynności nie będą jednak wchodziły w zakres usług wykonywanych przez Spółkę Indyjską).
   
   
   

Spółka podkreśla, że w tożsamym stanie faktycznym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (orzeczenie z 18 sierpnia 2016 r., sygn. I SA/Łd 540/16) wskazał, że zasadne jest odwoływanie się do rozumienia ww. pojęć w języku potocznym i ich cytowanego, słownikowego znaczenia, uznając w konsekwencji, że stanowiące przedmiot sporu usługi (o zakresie identycznym do stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku) „będące powtarzalnymi czynnościami wykonywanymi według z góry ustalonych procedur lub standardów, nie mają charakteru menadżerskiego (...), technicznego (...) oraz doradczego”, a tym samym „wynagrodzenie za usługi opisane w zdarzeniu przyszłymi nie stanowi opłat za usługi techniczne i nie mieści się ono w dyspozycji art. 13 ust. 4 umowy polsko-indyjskiej”.

Tożsame stanowisko w odniesieniu do usług księgowych oraz usług polegających na przetwarzaniu i procesowaniu danych, przygotowaniu raportów, baz danych prezentujących poziom sprzedaży, cen, dystrybucję i inne zmienne dotyczące rynku oraz zestawień i innych o podobnym charakterze usług zajął również w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 13 lutego 2012 r. (IPPB5/423-1151/11-2/AJ).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane przez Spółkę na rzecz Spółki Indyjskiej wynagrodzenie z tytułu usług wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie mieści się w dyspozycji art. 13 ust. 4 Umowy polsko-indyjskiej i w efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania, jako płatnik, podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.