2020.11.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-1.4012.649.2020.2.ICZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.649.2020.2.ICZ
z 17 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 24 października 2020 r. (data wpływu 24 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego studentom w okresie od października do czerwca (kwestia poruszona w pytaniu nr 1) - jest prawidłowe;
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego przed prowadzeniem czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 3) - jest nieprawidłowe;
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego w trakcie wykonywania czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 4) - jest nieprawidłowe;
opodatkowania czynności sprzedaży ulepszonego lokalu mieszkalnego w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 5) - jest prawidłowe;
opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania ulepszonego lokalu mieszkalnego na cele osobiste w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 6) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r., do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego studentom w okresie od października do czerwca (kwestia poruszona w pytaniu nr 1);
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego przed prowadzeniem czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 3);
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego w trakcie wykonywania czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 4);
opodatkowania czynności sprzedaży ulepszonego lokalu mieszkalnego w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 5);
opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania ulepszonego lokalu mieszkalnego na cele osobiste w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 6).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 października 2020 r. (data wpływu 24 października 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 16 października 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.649.2020.1.ICZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 8 stycznia 2019 r. w zakresie czynności związanych z oprogramowaniem PKO 63.01.Z. Wnioskodawca jestem czynnym podatnikiem VAT, a swoją sprzedaż opodatkowuję stawką 23%. W dniu 15 maja 2020 r. zakupił od osoby prywatnej lokal mieszkalny (rynek wtórny). Cena mieszkania wynosi 300.000,00 zł. Dokumentem potwierdzającym nabycie prawa do własności lokalu mieszkalnego jest akt notarialny. Wnioskodawca posiada małżeńską wspólność majątkową. Zakupiony lokal mieszkalny będzie ulepszony. Wydatki poniesione na materiały budowlane, sprzęt elektroniczny, meble będą udokumentowane za pomocą faktur, a ich łączna wartość netto wyniesie 25.000,00 zł. Ulepszony lokal mieszkalny będzie stanowił majątek firmy i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Od dnia 1 października 2020 r. zostanie wynajęty. W miesiącach od października do czerwca najemcami będą studenci (cel mieszkaniowy), natomiast w okresie letnim tj. od lipca do września najemcami będą turyści.

Pismem z 24 października 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wyjaśnił co następuję:

Umowa najmu zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a najmującymi posiada zapis informujący, iż lokal mieszkalny wynajmowany jest wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny w imieniu własnym i na własny rachunek.
W okresie letnim zamierza wynajmować turystom lokal mieszkalny na cele krótkotrwałego zakwaterowania, (o ile aktualni najemcy nie wyrażą chęci podpisania kolejnej umowy długoterminowej na cele mieszkaniowe).
Wnioskodawca wie, że poniesione na remont i wyposażenie wydatki NIE posłużą w żadnym momencie działalności w zakresie czynności związanych z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Na chwilę obecną (w obecnym roku podatkowym) w związku z lokalem będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, Wnioskodawca prowadzi działalność tylko związaną z najmem długoterminowym na cele mieszkaniowe, zatem wydatki na remont posłużą działalności zwolnionej.
1. Wydatki na materiały budowlane dokonane przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w zakresie najmu, posłużą tylko działalności związanej z długoterminowym najmem na cele mieszkaniowe (PKD 68.20.Z), gdyż taki jest główny zamiar działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wie natomiast czy w przyszłości trudności na rynku najmu nie wymuszą na Wnioskodawcy poszerzenia działalności o najem na cele krótkotrwałego zakwaterowania.
2. Wydatki na materiały budowlane dokonane w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu posłużą na chwilę obecną także tylko działalności związanej z długoterminowym najmem na cele mieszkaniowe (z pewnością w obecnym roku). Wnioskodawca nie wie jednak, jak wyżej, czy w kolejnym roku nie poszerzy swojej działalności o najem na cele krótkotrwałego zakwaterowania.
  Już po poszerzeniu działalności o najem krótkoterminowy, nie będzie możliwości przyporządkowania konkretnego wydatku do działalności związanej z najmem długoterminowym na cele mieszkaniowe czy najmem na cele krótkotrwałego zakwaterowania.
Lokal mieszkalny będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej w charakterze najmu.
Wydatki poniesione na ulepszenie lokalu, od nabycia których będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego będą niższe niż 30% wartości początkowej lokalu.
Po ww. ulepszeniu dojdzie do używania lokalu poprzez oddanie go do użytku najemcom (będzie prowadzony długoterminowy najem na cele mieszkaniowe). Ewentualna sprzedaż na pewno nie nastąpi wcześniej niż 2 lata od zasiedlenia tego lokalu.
Przy zakupie lokalu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

1. Jaką stawkę VAT należy zastosować przy wynajmie studentom w okresie od października do czerwca?

3. W jakiej wysokości można odliczyć VAT od zakupów materiałów budowlanych, gdy będzie prowadzony wynajem mieszany (na stawce 8% oraz zwolnionej) oraz nie będzie możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do konkretnego rodzaju wynajmu (wydatki te zostały poniesione przed prowadzeniem wynajmu)?

4. W jakiej wysokości można odliczyć podatek VAT od zakupionych materiałów budowlanych w trakcie prowadzonego wynajmu?

5. Czy przy sprzedaży ulepszonego mieszkania w dniu 2 października 2022 roku powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT?

6. Czy przy przeniesieniu ulepszonego mieszkania w dniu 2 października 2022 do majątku osobistego powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone jak we wniosku):

1. Wynajem mieszkania studentom w sposób długoterminowy przez 9 miesięcy będzie podlegał pod stawkę zwolnioną. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, usługi wynajmu o charakterze mieszkalnym są zwolnione od podatku VAT.

3. Z racji, iż w roku 2019 prowadzona była tylko i wyłącznie sprzedaż opodatkowana stawką 23%, a rok 2020 będzie pierwszym, w którym będzie prowadzona sprzedaż mieszana ze stawką 8% oraz zwolnioną, należy złożyć wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o ustalenie szacunkowej proporcji, według której należy odliczyć podatek VAT od dokonanych zakupów. W ciągu dziesięciu lat począwszy od roku, w którym mieszkanie zostało oddane do użytkowania należy dokonywać rocznej korekty w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego przy ich ulepszeniu.

4. Z racji, iż w trakcie prowadzonego wynajmu, będzie można wyodrębnić wydatki służące do wykonywania działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej (na podstawie dat ponoszonych wydatków) będzie przysługiwało całkowite odliczenie podatku VAT bądź brak odliczenia, niezależnie od tego, iż wydatek poniesiony w związku działalnością opodatkowaną posłuży również działalności zwolnionej. Dla zobrazowania Wnioskodawca przytacza przykład: przy zakupie rolety okiennej w okresie letnim, na cele działalności opodatkowanej (wynajem turystom) będzie przysługiwało całkowite odliczenie podatku VAT, niezależnie od tego, iż roleta posłuży również działalności zwolnionej.

5. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT przy sprzedaży mieszkania zastosowanie znajdzie stawka zwolniona pod warunkiem, że sprzedaż nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Sprzedaż mieszkania w dniu 2 października 2022 r. nie rodzi zatem obowiązku zapłaty podatku VAT. Ponieważ poniesie wydatki na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej mieszkania, sprzedaż mieszkania przed upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, również nie rodziłaby obowiązku zapłaty VAT.

6. Z racji, że ustawodawca zrównuje nieodpłatne przekazanie towaru z dostawą towaru, to w tej sytuacji również zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wynika z niego, że jeżeli przekazanie majątku firmowego na cele osobiste nie jest dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a od pierwszego zasiedlenia upłyną dwa lata, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego studentom w okresie od października do czerwca (kwestia poruszona w pytaniu nr 1) - jest prawidłowe;
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego przed prowadzeniem czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 3) - jest nieprawidłowe;
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont lokalu mieszkalnego w trakcie wykonywania czynności najmu (kwestia poruszona w pytaniu nr 4) - jest nieprawidłowe;
opodatkowania czynności sprzedaży ulepszonego lokalu mieszkalnego w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 5) - jest prawidłowe;
opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania ulepszonego lokalu mieszkalnego na cele osobiste w dniu 2 października 2022 r. (kwestia poruszona w pytaniu nr 6) - jest prawidłowe.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 należy mieć na uwadze niżej cytowane przepisy prawa:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, przy czym wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku, może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 maja 2020 r. zakupił od osoby prywatnej lokal mieszkalny (rynek wtórny). Od dnia 1 października 2020 r. zostanie wynajęty. W miesiącach od października do czerwca najemcami będą studenci (cel mieszkaniowy), natomiast w okresie letnim tj. od lipca do września najemcami będą turyści. Umowa najmu zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a najmującymi posiada zapis informujący, iż lokal mieszkalny wynajmowany jest wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny w imieniu własnym i na własny rachunek.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi najmu lokalu mieszkalnego studentom w okresie od października do czerwca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy podatku.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Zatem analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu lokalu mieszkalnego na rzecz studentów powinna korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny. W miesiącach od października do czerwca najemcami tego lokalu będą studenci. Umowa najmu zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a najmującymi posiada zapis informujący, iż lokal mieszkalny wynajmowany jest wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wynajmuje lokal mieszkalny w imieniu własnym i na własny rachunek.

Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), bowiem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe – co w przedmiotowej sprawie ma miejsce.

Zatem w przedstawionych okolicznościach za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej – studenta z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe tego studenta, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 3 i 4, tj. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na remont mieszkania poniesionych przed wprowadzeniem najmu oraz od zakupionych materiałów budowlanych w trakcie prowadzonego najmu, należy mieć na uwadze niżej cytowane przepisy prawa:

Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabycia towaru lub wykonania usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w przepisach art. 86 ust. 10-19b ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Podsumowując, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz w sytuacji, gdy towary i usług nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto wskazać należy, że przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 oraz art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy – jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Należy podkreślić, że przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona za podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad nie jest jednak ostateczna.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub w przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Jak wynika z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Na podstawie o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Z treści art. 91 ust. 7d ustawy wynika, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług (zmiany przeznaczenia), tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku. Jak wynika z art. 91 ust. 2 ustawy dla nieruchomości, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł i które zostały zaliczone do środków trwałych, ustawodawca przewidział 10-letni okres korekty licząc od roku, w którym nieruchomość oddana została do użytkowania, natomiast dla pozostałych środków trwałych (niebędących nieruchomościami) o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł – 5-letni okres korekty.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że na chwilę obecną (w obecnym roku podatkowym) w związku z lokalem będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, Wnioskodawca prowadzi działalność tylko związaną z najmem długoterminowym na cele mieszkaniowe, zatem wydatki na remont przedmiotowego lokalu posłużą działalności zwolnionej. Zakup materiałów budowlanych dokonany przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w zakresie najmu, posłuży tylko działalności związanej z długoterminowym najmem na cele mieszkaniowe, gdyż taki jest główny zamiar działalności Wnioskodawcy, mimo, że Wnioskodawca nie wyklucza, czy w przyszłości trudności na rynku najmu, nie wymuszą na nim poszerzenie działalności o najem na cele krótkotrwałego zakwaterowania. Wydatki na materiały budowlane dokonane w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu posłużą na chwilę obecną także tylko działalności związanej z długoterminowym najmem na cele mieszkaniowe (z pewnością w obecnym roku). Wnioskodawca nie wie jednak, jak wyżej, czy w kolejnym roku nie poszerzy swojej działalności o najem na cele krótkotrwałego zakwaterowania.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą zwolnioną od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca „na chwilę obecną” wykonuje działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokalu mieszkalnego wykorzystywanego wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT (tj. najem na cele mieszkaniowe), to wówczas Wnioskodawca nie ma (w chwili dokonywania zakupu nie miał) prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów materiałów budowlanych dotyczących remontu tego lokalu mieszkalnego w stosunku do wydatków poniesionych przed rozpoczęciem tej działalności – tj. poszerzeniem o usługi najmu długoterminowego – jak i w trakcie jej prowadzonej działalności w zakresie wynajmu długoterminowego, na warunkach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy oraz przytoczone powyżej regulacje prawne nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że „z racji, iż w roku 2019 prowadzona była tylko i wyłącznie sprzedaż opodatkowana stawką 23%, a rok 2020 będzie pierwszym, w którym będzie prowadzona sprzedaż mieszana ze stawką 8% oraz zwolnioną, należy złożyć wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o ustalenie szacunkowej proporcji, według której należy odliczyć podatek VAT od dokonanych zakupów”.

Z opisu sprawy bowiem jednoznacznie wynika, że przedmiotowy lokal mieszkalny zostanie wynajęty od 1 października 2020 r. W miesiącach od października do czerwca najemcami będą studenci (cel mieszkaniowy), natomiast w okresie letnim tj. od lipca do września najemcami będą turyści.

Powyższe zatem wskazuje, że w 2020 r. lokal mieszkalny służył będzie Wnioskodawcy wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej – najem długoterminowy studentom na cele mieszkaniowe – co zresztą Wnioskodawca sam podkreśla podając w opisie sprawy informacje, że poniesione na remont i wyposażenie wydatki nie posłużą w żadnym momencie działalności w zakresie czynności związanych z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z), na chwilę obecną (w obecnym roku podatkowym) w związku z lokalem Wnioskodawca prowadzi działalność tylko związaną z najmem długoterminowym na cele mieszkaniowe, zatem wydatki na remont posłużą działalności zwolnionej.

W konsekwencji o podnoszonej przez Wnioskodawcę w pytaniu 3 możliwości odliczenia VAT od zakupów materiałów budowlanych, gdy będzie prowadzony wynajem mieszany (na stawce 8% oraz zwolnionej) oraz nie będzie możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do konkretnego rodzaju wynajmu (wydatki te zostały poniesione przed prowadzeniem wynajmu) można mówić dopiero w momencie faktycznego rozpoczęcia działalności w zakresie najmu krótkoterminowego (najem w okresie letnim od lipca do września dla turystów). Dojdzie bowiem wtedy do zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług tj. zmiany przeznaczenia dokonanych zakupów (materiałów budowlanych), którą to kwestię regulują przytoczone wyżej przepisy art. 91 ustawy.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca faktycznie rozpocznie wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokalu mieszkalnego wykorzystywanego do działalności zwolnionej od podatku VAT (najem na cele mieszkaniowe), jak również do działalności opodatkowanej podatkiem VAT (tzn. najem krótkotrwałego zakwaterowania turystów), i Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków na zakup materiałów budowlanych do konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, to wówczas Wnioskodawca będzie uprawniony do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca korzystając z regulacji art. 90 ust. 8 i 9 ustawy będzie mógł wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego celem uzgodnienia prognozy (szacunkowej proporcji).

Podsumowując po faktycznej zmianie przeznaczenia tj. faktycznego rozpoczęcia najmu krótkoterminowego Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia części podatku naliczonego, przy uwzględnieniu zasad, o których mowa odpowiednio w art. 90 oraz art. 91 ustawy. Odliczenia Wnioskodawca będzie mógł dokonać, na podstawie art. 91 ust. 7a w związku z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 3, jest nieprawidłowe.

Mając na względzie przywołane wyżej regulacje prawne, również, w kwestii objętej pytaniem nr 4 tj. odliczenia podatku VAT od zakupionych materiałów budowlanych w trakcie prowadzonego wynajmu, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą. Wnioskodawca argumentuje, że z racji, iż w trakcie prowadzonego wynajmu, będzie można wyodrębnić wydatki służące do wykonywania działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej (na podstawie dat ponoszonych wydatków) będzie przysługiwało całkowite odliczenie podatku VAT bądź brak odliczenia, niezależnie od tego, iż wydatek poniesiony w związku działalnością opodatkowaną posłuży również działalności zwolnionej. Dla zobrazowania Wnioskodawca przytacza przykład: przy zakupie rolety okiennej w okresie letnim, na cele działalności opodatkowanej (wynajem turystom) będzie przysługiwało całkowite odliczenie podatku VAT, niezależnie od tego, iż roleta posłuży również działalności zwolnionej.

Podkreślić bowiem należy że w okolicznościach niniejszej sprawy to nie wskazywana przez Wnioskodawcę data poniesienia wydatku będzie determinować ewentualne prawo do odliczenia lecz jak zostało to już wyjaśnione powyżej faktyczny związek zakupu z czynnościami opodatkowanym. Tym samym nie jest trafna argumentacja Wnioskodawcy, w myśl której będzie mu przysługiwało prawo do całkowitego odliczenia podatku VAT niezależnie od tego, iż wydatek poniesiony w związku działalnością opodatkowaną posłuży również działalności zwolnionej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4, jest nieprawidłowe.

Dokonując do oceny stanowiska Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 5, tj. w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady korzysta ze zwolnienia od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z powyższego, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danej nieruchomości. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że w dniu 15 maja 2020 r. zakupił od osoby prywatnej lokal mieszkalny (rynek wtórny). Zakupiony lokal mieszkalny będzie ulepszony. Wydatki poniesione na materiały budowlane, sprzęt elektroniczny, meble będą udokumentowane za pomocą faktur, a ich łączna wartość netto wyniesie 25.000,00 zł. Ulepszony lokal mieszkalny będzie stanowił majątek firmy i zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Od dnia 1 października 2020 r. zostanie wynajęty. W miesiącach od października do czerwca najemcami będą studenci (cel mieszkaniowy), natomiast w okresie letnim tj. od lipca do września najemcami będą turyści. Wydatki poniesione na ulepszenie lokalu będą niższe niż 30% wartości początkowej lokalu. Po ww. ulepszeniu dojdzie do używania lokalu poprzez oddanie go do użytku najemcom (będzie prowadzony długoterminowy najem na cele mieszkaniowe). Ewentualna sprzedaż na pewno nie nastąpi wcześniej niż 2 lata od zasiedlenia tego lokalu. Przy zakupie lokalu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 5, dotyczą wyjaśnienia czy przy sprzedaży ulepszonego mieszkania w dniu 2 października 2022 roku powstanie obowiązek zapłaty podatku VAT.

W celu ustalenia, czy w rozpatrywanej sprawie dla dostawy przedmiotowego lokalu mieszkalnego zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy na wstępie rozstrzygnąć, czy ww. lokal będzie sprzedawany w ramach pierwszego zasiedlenia czy po pierwszym zasiedleniu.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie w dniu 2 października 2022 r. (tj. w chwili jego sprzedaży) zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania sprzedaży tego lokalu mieszkalnego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem:

od dnia 1 października 2020 r. lokal zostanie wynajęty, czyli nastąpi zajęcie lokalu do używania,
wydatki poniesione na ulepszenie tego lokalu nie przekroczą kwoty 30% jego wartości początkowej;
od pierwszego zasiedlenia mina 2 lata, bowiem w dniu 2 października 2022 r. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży omawianego lokalu.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku dostawą lokalu mieszkalnego, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynku, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego zakupionego w dniu 15 maja 2020 r. na rynku wtórnym od osoby fizycznej, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 5, jest prawidłowe.

Ponadto dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 6, tj. w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania lokalu mieszkalnego na cele osobiste podatnika, należy wskazać co następuje:

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,
przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności darowizny, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Jak wynika z powyższego, kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu towarów jest to, czy przy nabyciu (w tym również imporcie lub wytworzeniu) tych towarów lub ich części składowych podatnikowi przysługiwało – w całości lub w części – prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jestem czynnym podatnikiem VAT. W dniu 15 maja 2020 r. zakupił od osoby prywatnej lokal mieszkalny (rynek wtórny). Od dnia 1 października 2020 r. zostanie wynajęty. Przy zakupie lokalu nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie poniżej 30%, od których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia w części.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania tego lokalu na cele osobiste.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że przekazanie lokalu mieszkalnego, wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności, do majątku osobistego Wnioskodawcy w dniu 2 października 2022 r. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem jak wynika z opisu spawy – co prawda Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, ale ponosił wydatki na ulepszenie lokalu mieszkalnego, od których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części. Tym samym nieodpłatne przekazanie ww. lokalu do majątku osobistego będzie stanowić odpłatną dostawę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, która będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego przekazanie lokalu mieszkalnego w dniu 2 października 2022 r. do majątku osobistego Wnioskodawcy będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 6 jest prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Podkreślenia wymaga, że w niniejszej interpretacji indywidualnej dokonano oceny prawnej tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego w oparciu o obowiązujący w tym zakresie stan prawny w dniu dokonywania oceny. Organ podatkowy nie może przewidzieć jakie nastąpią zmiany w prawie podatkowym w roku 2022, w którym będzie miała miejsca czynność sprzedaży lokalu lub nieodpłatnego jego przekazania na cele osobiste oraz czy nie nastąpią zmiany w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Wobec tego interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, bądź zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin