2020.11.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.513.2020.2.IZ
z 18 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 14 października 2020 r. (skutecznie doręczone 19 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 28 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako Wynajmujący zawarł z innym przedsiębiorcą (Najemcą) umowę współpracy w zakresie udostępniania miejsc na cele mieszkaniowe w budynku będącym własnością Wnioskodawcy - na pobyt osób wskazanych przez Najemcę.

Miejsca noclegowe położone są w budynku w części o charakterze mieszkalnym.

Przeznaczenie budynku, w którym znajdują się miejsca noclegowe, określone zostało w kartotece budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe jako przeznaczenie biurowe.

Miejsca noclegowe wskazane w umowie znajdują się w pokojach wyposażonych w łazienkę, istnieje możliwość korzystania z ogólnodostępnego aneksu kuchennego, w którym istnieje możliwość przygotowywania kawy, herbaty, podgrzania posiłków, przechowania żywności w lodówkach oraz są niezbędne sztućce. Wnioskodawca zapewnia odpowiednie łącze internetowe i udostępnia je Najemcy. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

W umowie Najemca zobowiązuje się płacić na rzecz Wnioskodawcy czynsz w kwocie 350,00 zł netto miesięcznie za 1 osobę. Czynsz obejmuje najem oraz media: ogrzewanie, ciepłą i zimną wodę użytkową, prąd, wywóz śmieci, odprowadzanie ścieków oraz dostęp do Internetu WI-FI.

Kwota czynszu za dany okres jest ustalana na podstawie deklaracji Najemcy, co do aktualnej ilości zamieszkałych osób z wyrównaniem do pełnych pokoi i pełnego miesiąca. Deklarację na dany miesiąc Najemca przekazuje Wnioskodawcy najpóźniej do ostatniego dnia poprzedzającego miesiąca w formie elektronicznej na adres mailowy Wnioskodawcy.

Najemcy przysługuje prawo oddania miejsc noclegowych w dalszy podnajem lub do używania, za zgodą Wnioskodawcy wyrażoną na piśmie. Najemca zobowiązuje się zgłosić Wnioskodawcy chęć zakwaterowania osoby w obiekcie co najmniej z 24 godzinnym wyprzedzeniem.

W umowie wskazano, że udostępnione miejsca noclegowe są udostępniane w ramach świadczenia usług noclegu w innych obiektach zakwaterowania oraz że zabrania się korzystania z udostępnionych miejsc w inny sposób niż zgodny z przeznaczeniem - zapewnienia pobytu na cele mieszkaniowe. Docelowo wynajem miejsc noclegowych służy zakwaterowaniu osób trzecich, którym Najemca udostępnia ww. miejsca noclegowe. Cel najmu określono w umowie jako mieszkaniowy. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Zgodnie z umową spółki oraz wpisem do rejestru przedsiębiorców KRS wykonywana działalność gospodarcza Wnioskodawcy to m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Najemca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z Centralną Ewidencją i Informacją o Działalności Gospodarczej wykonywana działalność gospodarcza Najemcy to m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z) oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (68.31.Z).

Powyższe rodzaje nie są jednak przeważającą działalnością gospodarczą Najemcy.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wskazał, że symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu miejsc noclegowych to: 68.20.11.0 - Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.

W momencie podpisywania umowy najmu z Najemcą Wnioskodawca nie posiadał wiedzy, komu Najemca będzie wynajmował miejsca noclegowe.

Wnioskodawca w momencie podpisywania umowy posiadał wiedzę, że Najemca będzie w dalszej kolejności wynajmował miejsca noclegowe wyłącznie na cel mieszkaniowy, co wynika również z treści umowy najmu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Najemcą - w umowie wskazano, że zabrania się korzystania z udostępnionych miejsc w inny sposób niż zgodny z przeznaczeniem, tj. zapewnienia pobytu na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego opisany najem powinien skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT?
Czy opisany najem powinien zostać opodatkowany podatkiem VAT w stawce 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym przypadku usługi najmu korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustaw) o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe usługi spełniają powyższe warunki, ponieważ przedmiotem transakcji jest czynsz należny za usługi najmu miejsc noclegowych o długotrwałym charakterze, a cel najmu miejsc noclegowych zgodnie z umową został jednoznacznie określony jako mieszkaniowy.

Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, gdyż urnowa najmu w swojej treści zawiera postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona nieruchomości o charakterze mieszkalnym i nieruchomość ta może być wykorzystana przez Najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonej usługi najmu jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jako Wynajmujący zawarł z innym przedsiębiorcą (Najemcą) umowę współpracy w zakresie udostępniania miejsc na cele mieszkaniowe w budynku będącym własnością Wnioskodawcy - na pobyt osób wskazanych przez Najemcę. Najemca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z Centralną Ewidencją i Informacją o Działalności Gospodarczej wykonywana działalność gospodarcza Najemcy to m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z) oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (68.31.Z). Powyższe rodzaje nie są jednak przeważającą działalnością gospodarczą Najemcy.

Miejsca noclegowe położone są w budynku w części o charakterze mieszkalnym.

Przeznaczenie budynku, w którym znajdują się miejsca noclegowe, określone zostało w kartotece budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe jako przeznaczenie biurowe.

Wnioskodawca wskazał, że symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu miejsc noclegowych to: 68.20.11.0 - Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.

W momencie podpisywania umowy najmu z Najemcą Wnioskodawca nie posiadał wiedzy, komu Najemca będzie wynajmował miejsca noclegowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług najmu.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania/pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Zgodnie art. 146aa ust. 2, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 3 w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe;

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Przy czym należy zauważyć, że zmiany załącznika nr 3 wynikające z art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751) zmieniającej m.in. ustawę z dniem 1 listopada 2019 r. mają zastosowanie od dnia 1 lipca 2020 r., zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej.

Wobec powyższego w tym miejscu wskazać należy, że w pozycji nr 47 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości – obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 2015 „55”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,

charakter mieszkalny nieruchomości,

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu najmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16).

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy stwierdzić należy, że usługa najmu miejsc noclegowych znajdujących się w mieszkalnej części budynku nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Jak wynika z wniosku momencie podpisywania umowy najmu Wnioskodawca posiadał wiedzę, że Najemca będzie w dalszej kolejności wynajmował miejsca noclegowe wyłącznie na cel mieszkaniowy, co wynika również z treści umowy najmu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i Najemcą. W momencie podpisywania umowy najmu z Najemcą Wnioskodawca nie posiadał wiedzy, komu Najemca będzie wynajmował miejsca noclegowe. Oznacza to więc, że przedmiotowe miejsca noclegowe nie są wynajmowane na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Najemcy, lecz służą do prowadzenia działalności gospodarczej przez Najemcę. Wynajmowane od Wnioskodawcy miejsca noclegowe mają więc na celu realizację celu gospodarczego, w tym zarobkowego przez Najemcę, z wykorzystaniem miejsc noclegowych wynajmowanych od Wnioskodawcy. Jak wskazał Wnioskodawca działalność Najemcy to m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a tym samym to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe – co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca. Co istotne, przepis ten w sposób jednoznaczny wskazuje, że zwolnieniem od podatku objęte są wyłącznie usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W niniejszej sprawie nie jest więc spełniona jedna z przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Usługa najmu miejsc noclegowych w części mieszkalnej budynku mieszkalnego nie jest świadczona na cel mieszkaniowy Najemcy, lecz na cel prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej, polegającej na podnajęciu miejsc noclegowych wynajmowanych od Wnioskodawcy.

W świetle powyższych okoliczności, wskazana we wniosku usługa najmu miejsc noclegowych świadczona przez Wnioskodawcę nie jest objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla świadczonej usługi najmu miejsc noclegowych jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W tym miejscu wskazać należy, że w zakresie pytania nr 2 dotyczącego opodatkowania świadczonych usług najmu 8% stawką podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin