Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.411.2020.2.SK
z 19 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP tego samego dnia), uzupełnionym 13 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia wierzytelności pożyczkowej w drodze konfuzji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia wierzytelności pożyczkowej w drodze konfuzji. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 listopada 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.411.2020.1.SK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych, co też nastąpiło 13 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Polski. Wnioskodawca jest spółką holdingową, koordynującą pracę i zapewniającą finansowanie projektów dla pozostałych spółek wchodzących w skład grupy działającej w różnych obszarach związanych z nowoczesnymi technologiami inżynierskimi. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych i nie korzysta ze zwolnień z opodatkowania całości osiąganych dochodów.

W obrębie grupy kapitałowej Wnioskodawcy funkcjonuje podmiot X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. Podmiot ten prowadzi działalność związaną z wdrażaniem inteligentnych technologii wspomagających efektywność przemysłu, jakość życia oraz bezpieczeństwo w ośrodkach miejskich, w tym poprzez opracowywanie we własnym zakresie oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca jest komandytariuszem w wymienionej wyżej spółce. W latach 2016-2019 Wnioskodawca udzielił oprocentowanych pożyczek X spółce z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (dalej: „Pożyczkobiorca”). Do dnia złożenia niniejszego wniosku, Pożyczkobiorca nie spłacił udzielonych pożyczek - zarówno kwot głównych, jak i naliczonego oprocentowania (dalej: „Pożyczki”).

Obecnie Wnioskodawca rozważa zwiększenie udziału kapitałowego Wnioskodawcy w Pożyczkobiorcy (dalej: „Aport”) poprzez wniesienie do Pożyczkobiorcy wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności z tytułu niespłaconych Pożyczek (dalej: „Wierzytelności”). W rezultacie powyższego zdarzenia nastąpi wygaśnięcie wierzytelności z tytułu Pożyczek przysługujących Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorcy w drodze konfuzji (Pożyczkobiorca stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem w odniesieniu do tego samego stosunku zobowiązaniowego).

Przedmiotowa operacja podyktowana jest m.in. negatywnym wpływem pandemii COVID na zdolność Pożyczkobiorcy do uregulowania długu, a ponadto odniesie pozytywny wpływ na ocenę wiarygodności Pożyczkobiorcy wobec jego przyszłych kontrahentów, co umożliwi kontynuację jego działalności. Wniesienie Aportu ma zatem uzasadnione przyczyny ekonomiczne i nie będzie stanowić czynności lub elementu czynności określonej w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy w związku z wygaśnięciem Wierzytelności w drodze konfuzji Wnioskodawca, jako komandytariusz Pożyczkobiorcy, nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wniesieniem Aportu obejmującego Wierzytelności w zamian za podwyższenie udziału kapitałowego w Pożyczkobiorcy dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania Pożyczkobiorcy wobec Wnioskodawcy w zamian za zwiększenie udziału kapitałowego Wnioskodawcy w Pożyczkobiorcy.

Konsekwentnie, wygaśnięcie wierzytelności Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorcy, po jej nabyciu przez Pożyczkobiorcę w drodze Aportu, nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż wygaśnięcie wierzytelności jest zdarzeniem neutralnym podatkowo - w szczególności, wygaśniecie wierzytelności na skutek konfuzji nie stanowi umorzenia zobowiązania.

Wskutek konfuzji w rękach tego samego podmiotu znajduje się wierzytelność i dług, innymi słowy ten sam podmiot jest z tego samego stosunku zobowiązaniowego jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem. Nie jest zatem możliwe zwolnienie z długu. Nie można zwolnić z długu samego siebie. Zatem w opisywanym zdarzeniu przyszłym nie może być mowy o nieodpłatnym zwolnieniu Pożyczkobiorcy z długu. Pożyczkobiorca nie może sam siebie zwolnić z długu ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Stosunek zobowiązaniowy, w którym Pożyczkobiorca jest dłużnikiem, wskutek konfuzji wygaśnie, bo Pożyczkobiorca stanie się w tym stosunku również wierzycielem. Wygaśnięcie tego stosunku nastąpi z mocy prawa, bowiem dla istnienia stosunku zobowiązaniowego są niezbędne dwie jego strony: wierzyciel i dłużnik, a wskutek konfuzji wierzyciel staje się dłużnikiem.

Wygaśnięcie zobowiązania z mocy prawa jako wynik konfuzji oznacza, że nie dochodzi do żadnej dodatkowej czynności prawnej, w szczególności nie dochodzi, do zwolnienia z długu. Na marginesie można tylko wspomnieć, że dla skuteczności zwolnienia z długu konieczna jest zgoda dłużnika. Trudno takowej doszukać się w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

Odnosząc się konkretnie do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że w związku ze zwiększeniem zaangażowania kapitałowego Wnioskodawcy w Pożyczkobiorcy w zamian za Aport obejmujący jego Wierzytelności wobec Pożyczkobiorcy, powstaje roszczenie Pożyczkobiorcy wobec Wnioskodawcy o wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci jego Wierzytelności. Wnioskodawca wnosi Aport obejmujący Wierzytelność, co jednocześnie prowadzi do wygaśnięcia z mocy prawa zobowiązania, którego przedmiot stanowiła ta Wierzytelność (wierzytelność zostaje bowiem nabyta przez dłużnika). Zgromadzenie długu i wierzytelności w ręku jednej osoby prowadzi tym samym do ich wygaśnięcia z mocy prawa w wyniku tzw. konfuzji.

Jak już podkreślono, wygaśnięcie zobowiązań Pożyczkobiorcy następuje z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika, nie zaś w wyniku zwolnienia Pożyczkobiorcy z długu. Należy również odróżnić sytuację przeniesienia własności Wierzytelności i jej wygaśnięcia na skutego tego przeniesienia od jej uregulowania w drodze zapłaty, potrącenia lub kapitalizacji. Skutki podatkowe przeniesienia Wierzytelności na rzecz Pożyczkobiorcy oraz jej wygaśnięcia są bowiem neutralne podatkowo.

Instytucję konfuzji wyjaśnił precyzyjnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 5 czerwca 2014 r. sygn. I SA/Kr 407/14, który uznał, że: „Prawdą jest, iż polski kodeks cywilny (mający zastosowanie dla oceny skutków podatkowych czynności cywilnoprawnych, których stroną była skarżąca) nie zawiera definicji „konfuzji” ani też konkretnego przepisu regulującego następstwa prawne połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie. Przepis taki nie jest jednak konieczny, bowiem z samego charakteru i natury zobowiązania wynika, iż konieczne jest istnienie dwóch stron stosunku zobowiązaniowego a w przypadku połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie zobowiązanie to wygasa. Jak powszechnie przyjmuje się w literaturze prawniczej oraz orzecznictwie, warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron - wierzyciela i dłużnika, nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia ani też go egzekwować”.

Powyższe stanowisko koresponduje z ugruntowaną praktyką interpretacyjną organów podatkowych. Już w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2010 r. ITPB3/423-126/10/MT stwierdzono, że: „zaistnienie konfuzji nie wiąże się z otrzymaniem przez podatnika realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla niego powstaniem przychodu. W szczególności, w omawianym przypadku nie dochodzi do umorzenia przedmiotowych zobowiązań nie powstaje, zatem przychód”.

Organ podzielił argumenty podatnika, który twierdził, że przez umorzenie zobowiązania będące przychodem na gruncie ustawy o CIT należy rozumieć zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie, z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W przypadku konfuzji wygaśnięcie zobowiązań następuje natomiast z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika, a nie w wyniku zwolnienia jej z długu. Nie można, zatem stwierdzić, że zobowiązania te zostały umorzone.

Problematyka wkładu do spółek wierzytelności pożyczkowych została również uwzględniona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 22 października 2010 r. sygn. I SA/Lu 289/10, który uznał, że: „Normatywna treść pojęcia „dochodu” odnosi się do sfery faktów, a mianowicie konkretnego i wymiernego przysporzenia majątkowego w związku z którym po stronie podatnika pojawia się konkretna wartość majątkowa (...). Wnoszony do spółki jawnej aport wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek nie skutkuje dla Wnioskodawcy, powstaniem konkretnego i wymiernego przysporzenia majątkowego, tj. nie powoduje po jej stronie przyrostu majątkowego. Tym samym nie stanowi dochodu we wskazanym wyżej rozumieniu tego pojęcia”.

W tym zakresie na uwagę zasługuje również stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 31 maja 2010 r. Znak: ITPB3/423-126/10/MT, w którym organ uznał, że wygaśnięcie zobowiązań w drodze konfuzji nie powoduje powstania przychodów podatkowych i że zdarzenie to jest neutralne podatkowo po stronie Wnioskodawcy.

Jak już wskazano wyżej, organy podatkowe jednolicie potwierdzają, że konfuzja wierzytelności nie jest traktowana jako zdarzenie, które rodzi obowiązek wykazania przychodu do opodatkowania. Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów np.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2016 r. (IBPB-l-2/4510-359/16/ANK), z dnia 15 grudnia 2014 r. (IBPBI/2/423-1227/14/JD),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2015 r. (IPPB3/423-1248/14-3/MC), z dnia 12 października 2012 r. (IPPB1/415 958/12-2/EC), z dnia 12 czerwca 2012 r. (IPPB1/415-342/12-2/AM),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 sierpnia 2014 r. (ITPB3/423-272/14/AW), z dnia 31 maja 2010 r. (ITPB3/423-81C/10/MT),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2014 r. (ILPB3/423-140/14-4/EK), z dnia 3 marca 2014 r. (ILPB1/415-1340/13-2/TW).
  
  

Reasumując, wniesienie przez Wnioskodawcę Aportu obejmującego Wierzytelności w wyniku czego wygaśnie Wierzytelność wobec Pożyczkobiorcy, w zamian za zwiększenie udziału kapitałowego Wnioskodawcy w Pożyczkobiorcy, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowe zdarzenie będzie czynnością neutralną podatkowo na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z wygaśnięciem Wierzytelności w drodze konfuzji Wnioskodawca nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 1 § 2 i art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1526), spółka komandytowa jest osobową spółką handlową. Spółka osobowa na gruncie podatków dochodowych nie ma podmiotowości podatkowej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.) do przychodów nie zalicza się przychodów z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z przedstawionego we wniosku wynika, że w latach 2016-2019 Wnioskodawca udzielił oprocentowanych pożyczek X spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej. Do dnia złożenia niniejszego wniosku, Pożyczkobiorca nie spłacił udzielonych pożyczek - zarówno kwot głównych, jak i naliczonego oprocentowania. Obecnie Wnioskodawca rozważa zwiększenie udziału kapitałowego Wnioskodawcy w Pożyczkobiorcy poprzez wniesienie do Pożyczkobiorcy wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności z tytułu niespłaconych Pożyczek. W rezultacie powyższego zdarzenia nastąpi wygaśnięcie wierzytelności z tytułu Pożyczek przysługujących Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorcy w drodze konfuzji (Pożyczkobiorca stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem w odniesieniu do tego samego stosunku zobowiązaniowego).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wniesienie przez Wnioskodawcę do majątku Pożyczkobiorcy – X Sp. z o.o. sp.k. wkładu niepieniężnego w postaci Wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu na dzień wniesienia wkładu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ przychód ten nie jest objęty opodatkowaniem. Wniesienie do spółki komandytowej przez jednego z jej wspólników – w przedmiotowej sprawie przez komandytariusza spółki tego rodzaju wierzytelności w celu podwyższenia udziału stanowi zwiększenie majątku spółki, lecz w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie generuje przychodu, u podmiotu wnoszącego wkład, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3c ww. ustawy. Z wniosku wynika również, że w drodze konfuzji nastąpi wygaśnięcie wierzytelności z tytułu Pożyczek przysługujących Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorcy

Odnosząc się do wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji, należy zwrócić uwagę, że zobowiązanie jest rodzajem stosunku cywilnoprawnego.

Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740) zobowiązanie jest stosunkiem prawnym, w którym jedna osoba (wierzyciel) może żądać od drugiej (dłużnik) świadczenia, a ta ostatnia powinna to świadczenie spełnić. Na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może więc zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron – wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować. Zatem, w przypadku konfuzji nie mamy do czynienia z jakąkolwiek formą uregulowania zobowiązania przez dłużnika. Należy podkreślić, że w takim przypadku wygaśnięcie stosunku prawnego (powodujące jednoczesne ustanie wierzytelności i zobowiązania) nie jest następstwem zapłaty lub innego rodzaju uregulowania zobowiązania, lecz specyficznej sytuacji prawnej powodującej, że na skutek połączenia wierzytelności i zobowiązania w jednym podmiocie stosunek prawny nie może dalej istnieć (z uwagi na brak drugiej strony tego stosunku jest on bezprzedmiotowy).

Innymi słowy, zjawisko konfuzji nie mieści się w pojęciu „zapłaty” oraz „uregulowania”. Updop nie definiuje co należy rozumieć pod wyżej wskazanymi pojęciami. Wg Słownika Języka Polskiego PWN – „zapłata” jest uiszczeniem należności „za coś lub odpłacenie komuś za coś”. Natomiast pojęcie „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić – uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” – zgodnie z powyższym słownikiem – oznacza „wywiązać się jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji – wygaśnięcie zobowiązania.

Wobec powyższych wskazań, w przypadku konfuzji, której zasadniczą cechą jest brak zaspokojenia interesu wierzyciela, nie dochodzi do uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie. „Uregulowanie” obejmuje co prawda niepieniężne formy rozliczenia, w tym w formie potrącenia. Niemniej jednak, aby doszło do uregulowania zobowiązań, konieczne jest spełnienie świadczenia zaspokajającego interes wierzyciela.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego stanu prawnego należy stwierdzić, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wygaśnięcie wierzytelności pożyczkowej w drodze konfuzji nie spowoduje również powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika spółki osobowej z uwagi na fakt, iż wygaśnięcie wierzytelności jest zdarzeniem neutralnym podatkowo, tzn. nie powoduje powstania przychodu w spółce komandytowej której wspólnikiem jest Wnioskodawca. Skoro przychód nie powstaje w spółce komandytowej nie może on wpływać na wysokość przychodów Wnioskodawcy (art. 5 ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych).

W konsekwencji powyższego przedstawione stanowisko Spółki, że w związku z wygaśnięciem Wierzytelności w drodze konfuzji Wnioskodawca nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.