Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.816.2020.1.DK
z 19 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto U. (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT)

Gmina w latach 2019-2020 r. zrealizowała inwestycję polegającą na budowie tężni solankowej na terenie miasta U. w ramach projektu „(…)”.

Inwestycja została sfinansowana z budżetu Gminy oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. W ramach podpisanej umowy o dofinansowanie umowy nr … na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 627), Gmina zaplanowała kwalifikować VAT do kosztów kwalifikowanych z uwagi na brak możliwości odliczenia VAT z faktur dokumentujących zakupione towary i usługi.

Gmina z tytułu realizowanej inwestycji poniosła m.in. wydatki brutto (23% vat) takie jak :

1. Roboty budowlane – budynek tężni
2. Nawierzchnie drogowe
3. Pomost drewniany
4. Mała architektura
5. Zieleń
6. Instalacje elektryczne
7. Technologia tężni
8. Zakup i montaż tablicy multimedialnej
   
   

Realizując ww. zadania Gmina wyłoniła wykonawców w oparciu o przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych.

Głównym założeniem projektu jest rozwój turystyczny miasta i stworzenie warunków prozdrowotnych dla mieszkańców oraz turystów: oddychanie przez godzinę powietrzem nasyconym solankowym aerozolem sprawia, że dawka jodu jaką pochłaniamy, jest równa dawce przyjętej w ciągu trzech dni plażowania. Jod odpowiada m.in. za prawidłowe funkcjonowanie tarczycy, powoduje także rozrzedzenie śluzu, co szczególnie docenią osoby zmagające się z chorobami górnych dróg oddechowych. Na ich problemy skutecznie zadziała również brom, który rozszerza oskrzela. Natomiast wapń zawarty w aerozolu solanki posiada właściwości antyalergiczne.

Tężnie są infrastrukturą ogólnodostępną, na której nie jest planowana przez Gminę żadna odpłatna działalność.

Inwestorem właścicielem infrastruktury jest Gmina natomiast podmiotem administrującym infrastrukturą jest Zakład Infrastruktury Miejskiej, jednostka organizacyjna Gminy powołana uchwałą Rady Miasta Ustka Nr XXV/238/2016 z dnia 6 października 2016 r.

Infrastruktura przekazana została Zakładowi Infrastruktury Miejskiej na podstawie Zarządzenia Burmistrza Miasta 0050.IKiOŚ.221.2020 z dnia 2 października 2020 r. Zgodnie z ww. Zarządzeniem ZIM będzie ponosił koszty utrzymania powyższej infrastruktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisu stanu faktycznego Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za zakupione w ramach realizacji projektu towary i usługi, a co za tym idzie możliwości kwalifikowania podatku VAT do kosztów kwalifikowanych w projekcie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle stanu faktycznego Gminie nie będzie przysługiwało odliczenie podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za zakupione w ramach realizacji projektu towary i usługi, a co za tym idzie zakwalifikowania podatku VAT do kosztów kwalifikowanych w projekcie.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust.17 i 19 oraz art. 124.

Zadaniem Wnioskodawcy Gmina nie ma możliwości obniżenia podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki w związku z realizacją projektu „(…)”.

Gmina pragnie zaznaczyć, że wydatki poniesione w związku z realizacją projektu nie mają i nie będą miały żadnego związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Realizacja ww. projektu związana jest wyłącznie z wykonywaniem zadań własnych nałożonych na Gminę ustawą o samorządzie gminnym ( Dz.U. z 2020 r. poz.713 ze zm.).

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy brak jest podstaw do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych(art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina realizowała projekt pn. „(…)”. Realizując ww. projekt Gmina poniosła wydatki na roboty budowlane – budynek tężni, nawierzchnie drogowe, pomost drewniany, mała architektura, zieleń, instalacje elektryczne, technologia tężni, zakup i montaż tablicy multimedialnej.

Wnioskodawca wskazał, że inwestorem właścicielem powstałej infrastruktury jest Gmina natomiast podmiotem administrującym infrastrukturą jest Zakład Infrastruktury Miejskiej, jednostka organizacyjna Gminy. Głównym założeniem projektu jest rozwój turystyczny miasta i stworzenie warunków prozdrowotnych dla mieszkańców oraz turystów. Tężnie są infrastrukturą ogólnodostępną, na której nie jest planowana przez Gminę żadna odpłatna działalność.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu pn. „(…)”.

Gmina argumentuje, że wydatki poniesione w związku z realizacją projektu nie mają i nie będą miały żadnego związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją ww. inwestycji powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do stwierdzenia, że w omawianej sprawie związek taki nie wystąpił, gdyż jak wskazał Wnioskodawca powstałe tężnie są infrastrukturą ogólnodostępną, co do której nie jest planowana przez Gminę żadna odpłatna działalność wobec tego wydatki poniesione w związku z realizacją projektu nie mają i nie będą miały żadnego związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W konsekwencji zatem, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku ze zrealizowaną inwestycją pn. „(…)”, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych za towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu, gdyż powstała infrastruktura nie będzie pozostawać w związku z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Jednocześnie Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu współfinansowanego ze środków europejskich. Natomiast w zakresie możliwości kwalifikowania podatku VAT do kosztów kwalifikowanych w projekcie został rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.