Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.649.2020.2.RR
z 19 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 14 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania działalności Spółki polegającej na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników za działalność badawczo-rozwojową oraz możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych poniesionych wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania działalności Spółki polegającej na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników za działalność badawczo-rozwojową oraz możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych poniesionych wydatków.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 27 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.649.2020.1.RR (doręczonym dnia 2 listopada 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 9 listopada 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, jest komandytariuszem w (…) z siedzibą w (…), spółki wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS (…). Wyżej wymieniona Spółka jest komandytariuszem w (…) z siedzibą w (…), wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS (…) (zwanej dalej: „Spółka”).

W związku z powyższym dochód osiągany przez Spółkę (w odpowiedniej proporcji) jest opodatkowany przez Wnioskodawcę. Jest On zatem zainteresowany potwierdzeniem swojego stanowiska w zakresie objętym wnioskiem.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w trzech głównych sektorach:

1. projektowanie i produkcja linii transportujących i przenośników,
2. produkcja płyt z polietylenu wysokocząsteczkowego (…),
3. produkcja części do maszyn na obrabiarkach numerycznych (…).
   
   

W ramach pierwszego z wyżej wymienionych sektorów Spółka projektuje i tworzy linie transportujące oraz przenośniki skierowane do różnych branż przemysłowych (działalność Spółki w tym zakresie będzie zwana dalej: „Produkcja linii transportujących”). W większości linie transportujące oraz przenośniki projektowane są oraz wytwarzane przez Spółkę pod specjalne wymagania klientów, tj. dostosowywane do specyficznych wymagań produkcyjnych klienta, uwzględniające specyficzne metody transportu produktu oraz wymagania technologiczne.

Spółka nie posiada wyodrębnionego działu zajmującego się pracami B+R. Do działalności związanej z Produkcją linii transportujących zaangażowani są pracownicy z działów: konstrukcyjnego, automatyki oraz produkcji. Dla każdego projektu powoływany jest „zespół projektowy”, składający się ze specjalistów ze wspomnianych wyżej działów, który ma za zadanie zaprojektować oraz stworzyć linie transportujące/przenośniki dostosowane do specyficznych wymagań konkretnego klienta.

Zespół projektowy zajmuje się m.in.:

1. zidentyfikowaniem potrzeb u danego klienta,
2. przygotowaniem koncepcji rozwiązań,
3. zaprojektowaniem tych rozwiązań,
4. wytworzeniem oprogramowania,
5. wytworzeniem technicznych rozwiązań,
6. testowaniem produktu, w tym przeprowadzaniem testów końcowych u klienta już w cyklu produkcyjnym,
7. czynnościami administracyjnymi związanymi z przygotowaniem dokumentacji oraz
8. czynnościami polegającymi na nadzorowaniu zgodności wytworzonych linii transportujących/przenośników z projektami.
   
   

Pracownicy działu konstrukcyjnego opracowują autorskie rozwiązania techniczne, „szyte na miarę” pod określone, specyficzne potrzeby danego klienta. Pracują nad stworzeniem funkcjonalności linii transportujących/przenośników, które zazwyczaj nie mają modelowego rozwiązania. Dział konstrukcyjny opracowuje nowe, innowacyjne rozwiązania, który nie są spotykane na rynku, których wytworzenie poprzedzone jest szeregiem analiz i badań.

Działalność badawczo-rozwojowa prowadzona w ramach działu konstrukcyjnego polega m.in. na wykonywaniu następujących czynności:

1. analizie projektowej – polegającej na poszukiwaniu nowych i niespotykanych w praktyce gospodarczej (w tym praktyce Spółki) rozwiązań oraz na ulepszaniu istniejących rozwiązań projektowanych na potrzeby szybko rozwijającego się otoczenia gospodarczego. W tym celu Spółka m.in. przeprowadza analizę rynku, bada panujące trendy oraz identyfikuje potrzeby na nowe rozwiązania.
2. analizie projektowej dla konkretnego klienta – w ramach której podejmowane są czynności zmierzające do opracowania indywidualnego modelu, tj. ma miejsce:
   1. identyfikacja potrzeb konkretnego klienta,
   2. przygotowanie projektu na podstawie wstępnych założeń (w szczególności modeli 2D, 3D oraz modeli wykonanych na drukarkach 3D),
   3. opracowanie wstępnych założeń materiałowych,
   4. dokonanie analizy konstrukcyjnej,
   5. dobór podzespołów handlowych, w tym przygotowanie materiałów do wstępnej analizy cenowej
   6. ,omówienie z klientem zaproponowanego rozwiązania.
3. tworzeniu projektów prototypowych – w tym:
   1. tworzeniu koncepcji mających na celu rozwój i modernizację istniejących rozwiązań oraz tworzeniu dokumentacji prototypowej,
   2. tworzeniu koncepcji mających na celu opracowanie nowego i oryginalnego rozwiązania, które będzie odpowiadało na indywidualne potrzeby konkretnego klienta,
   3. analizie materiałowej,
   4. analizie wytrzymałościowej,
   5. stworzeniu prototypu (jeżeli projekt tego wymaga),
   6. analizie dokonywanej po stworzeniu prototypu.
4. tworzeniu projektów wykonawczych – w tym:
   1. tworzeniu koncepcji mających na celu rozwój i modernizację istniejących rozwiązań oraz tworzenie dokumentacji prototypowej,
   2. tworzeniu koncepcji mających na celu stworzenie nowego i oryginalnego rozwiązania, które będzie odpowiadało na indywidualne potrzeby konkretnego klienta.
5. testowaniu gotowego wyrobu, polegającym m.in. na:
   1. sprawdzeniu poprawności wykonania,
   2. sprawdzeniu prawidłowego montażu,
   3. sprawdzeniu funkcjonalności wyrobu, w szczególności czy spełnione są wszystkie
      wymagania danego klienta,
   4. sporządzeniu protokołu odbioru z przeprowadzonych testów.
6. uruchomieniu oraz nadzorowaniu montażu linii transportującej/przenośnika u klienta.
   
   

Pracownicy działu automatyki opracowują indywidualne oprogramowanie dla każdej linii transportującej lub przenośnika, wraz z wizualizacją i zdalnym dostępem do sterowników. Programiści i automatycy analizując zaprojektowane przez dział konstrukcyjny procesy i planowaną do zastosowania konstrukcję mechaniczną, tworzą całkowicie nowe oprogramowanie (prototyp oprogramowania) do zarządzania funkcjonowaniem linii transportującej lub przenośnika. Oprogramowanie jest tworzone odrębnie dla każdej linii transportującej/przenośnika, z uwzględnieniem charakterystyki konkretnej linii, uwzględniając ich specyficzne parametry pracy, cykle i operacje dodatkowe. Każda linia/przenośnik posiada indywidualne funkcjonalności, które mają najpełniej odpowiedzieć na wymagania konkretnego klienta.

Pracownicy działu automatyki po zebraniu informacji od klienta dotyczących oczekiwanych procesów i cykli zachodzących podczas transportu produktu, przystępują wraz z działem konstrukcyjnym do opracowywania idei funkcjonowania linii transportującej bądź przenośnika. Po ustaleniu formy i analizie projektu konstrukcji mechanicznej linii transportującej bądź przenośnika przystępują do opracowania indywidualnego programu sterownika PLC dedykowanego danemu systemowi transportu. Oprogramowanie to uwzględnia wszystkie możliwe scenariusze zdarzeń, które mogą wystąpić przy danym rozwiązaniu, co czyni je indywidualnie dopasowanym do potrzeb klienta.

Równocześnie z tworzeniem wstępnego (roboczego) programu sterownika, tworzona jest szafa sterownicza z układem elektrycznym według indywidualnego schematu, który współgra ze sterownikiem PLC. Układ ten umożliwia realizację założonych cykli i zadań, które są dokładnie dopasowane do potrzeb oraz oczekiwań klienta.

Równolegle z pisaniem programu sterownika, tworzony jest pulpit panelu sterującego HMI (…). Umożliwia on łatwą obsługę oraz zadawanie parametrów linii transportującej. Forma graficzna jest dobierana indywidualnie w taki sposób, aby obsługa linii była możliwie najprostsza i przejrzysta. Po etapie projektowania i łączenia szafy automatyki następuje faza montażu końcowego. Na linii transportującej bądź przenośniku zostają zamontowane wszystkie czujniki, silniki oraz inne elementy automatyki, po czym następuje faza testów. W trakcie testowania automatycy sprawdzają czy założony schemat działania linii odpowiada indywidualnym potrzebom klienta.

W razie potrzeby wprowadzane są poprawki w celu dopasowania do oczekiwań odbiorcy. Linia transportująca/przenośnik są dostrajane i regulowane, aby jak najlepiej współpracowały z innymi maszynami w ciągu produkcyjnym. Po uruchomieniu u klienta, instalowany jest moduł dostępu zdalnego, który umożliwia diagnozę i zmianę ustawień przez sieć Internet.

Wnioskodawca zaznacza, że w przypadku linii transportujących/przenośników tworzonych na zlecenie klientów, Spółce nie są udostępniane ze strony klienta żadne instrukcje odnoszące się do tego, jak dany produkt powinien zostać wykonany. Klient, zamawiając u Spółki opracowanie i zaprojektowanie linii transportującej/przenośnika, nie dostarcza dokumentacji technicznej, która umożliwiałaby Spółce w sposób odtworzeniowy zaprojektować daną linię. Spółka otrzymuje od klientów jedynie tzw. informacje wstępne, a w gestii Spółki pozostaje całość procesów twórczych związanych z zaprojektowaniem linii transportującej/przenośnika oraz całości procesów związanych z jego fizycznym wyprodukowaniem tak, aby spełniała ona wymagania klienta, w tym założenia Spółki, które postawiła ona na etapie tworzenia koncepcji danej linii.

Osoby wykonujące prace projektowe posiadają wykształcenie wyższe techniczne, a liderzy zespołów mają wieloletnie doświadczenie w projektowaniu linii transportujących/przenośników.

Niektóre linie transportujące/przenośniki produkowane przez Spółkę mogą trafić do produkcji seryjnej. Za prace związane z produkcją takich linii Spółka uznaje przy tym wyłącznie prace w zakresie wyprodukowania jej po raz pierwszy.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością w zakresie Produkcji linii transportujących poniosła w 2019 r. oraz nadal ponosi następujące wydatki:

1. pracownicze oraz
2. na nabycie materiałów i surowców

(zwane dalej: „Koszty kwalifikowane”).

Wynagrodzenia (brutto) pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę oraz składki ZUS od tych należności zaliczane są przez Wnioskodawcę do Kosztów kwalifikowanych w tej części w jakiej są należne za faktycznie wykonywanie działalności związanej z Produkcją linii transportujących.

Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy pracowników zaangażowanych w prace nad Produkcją linii transportujących, na podstawie której możliwe jest ustalenie, ile czasu dany pracownik spędził na pracy nad konkretnym projektem (zwana dalej: „Ewidencja czasu pracy”).

Spółka prowadzi księgi rachunkowe, na podstawie których możliwe jest ustalenie wypłacanych przez Nią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana dalej: „ustawą o PIT”), oraz sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Spółka mnoży należności pracownicze należne konkretnemu pracownikowi w danym miesiącu przez proporcję wskazującą, ile czasu pracownik ten spędził na prace nad Produkcją linii transportujących (w tym, Spółka wyłącza z Kosztów kwalifikowanych wynagrodzenie za czas nieobecności pracownika w pracy).

Koszty kwalifikowane, w części odpowiadającej wydatkom pracowniczym, stanowią sumę poniesionych w danym roku podatkowym wydatków na należności z tytułu stosunku pracy (wraz ze składkami ZUS sfinansowanymi przez Spółkę) wszystkich pracowników zaangażowanych w prace nad Produkcją linii transportujących.

Do Kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca zalicza wydatki na materiały i surowce, które wykorzystane są bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności związanej z Produkcją linii transportujących.

Wnioskodawca podkreśla, że Spółka prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o PIT.

Ponoszone wydatki Wnioskodawca zalicza do kosztów kwalifikowanych za okres, w którym dane wydatki są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Innymi słowy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności odpisywał, odpisuje i zamierza odpisywać przedmiotowe Koszty kwalifikowane od podstawy opodatkowania na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy o PIT w zeznaniach za poszczególne lata podatkowe, w których te Koszty kwalifikowane zaliczono do kosztów uzyskania przychodów.

W zakresie działalności objętej wnioskiem o interpretację, tj. w odniesieniu do prac B+R których koszty zostaną rozliczone w ramach ulgi B+R (zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT), Wnioskodawca nie uzyskiwał, nie uzyskuje i nie zamierza uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych.

W kontekście obowiązujących przepisów należy zaznaczyć, że Spółka, nie posiadała i nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego. Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień określonych w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT.

Spółka nie otrzymała dofinansowania w formie dotacji lub innej bezzwrotnej pomocy w zakresie działalności projektowania i tworzenia linii transportujących.

Przedmiotem wniosku jest, opisana powyżej działalność w zakresie Produkcji linii transportujących:

• podejmowana w 2019 r.,
  

• kontynuowana w dniu składania wniosku, oraz
  

• która będzie kontynuowana przez Spółkę w przyszłości (zakładając, że opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym elementy nie ulegną zmianie),
  

dlatego też Wnioskodawca określił, że przedmiotem wniosku jest stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W piśmie z dnia 9 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem, działalność Spółki, w której jest wspólnikiem w zakresie projektowania i tworzenia linii transportujących oraz przenośników jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki w zakresie tworzenia linii transportujących i przenośników to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.).

Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy i wykorzystuje dostępną wiedzą i umiejętności (w tym w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii z różnych branż) do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych linii transportujących/przenośników. W szczególności celem ww. prac jest opracowywanie zupełnie nowych procesów/funkcjonalności, które można zaimplementować w istniejących procesach, jak i łączenie istniejących funkcjonalności w nowy sposób, umożliwiający uzyskanie produktu o ulepszonych cechach, sprawniejszym działaniu, czy też nowych możliwościach, każdorazowo dopasowany pod specjalne wymagania konkretnego klienta. Wiedza i umiejętności zdobyte podczas prowadzonych przez Spółkę prac rozwojowych (zakończonych stworzeniem prototypu linii transportującej) służą również prowadzonej dalszej działalności badawczo-rozwojowej, tzn. są wykorzystywane do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów w kolejnych okresach.

Podejmowana przez Spółkę działalność w zakresie tworzenia linii transportujących i przenośników jest prowadzona w sposób uporządkowany, systematyczny według określonego planu. W pracach nad stworzeniem linii transportującej, odpowiadającej na specyficzne potrzeby klienta, można wyróżnić m.in. następujące etapy, którymi zajmuje się zespół projektowy: zidentyfikowanie potrzeb u danego klienta, przygotowanie koncepcji rozwiązań, zaprojektowanie tych rozwiązań, wytworzenie oprogramowania, wytworzenie technicznych rozwiązań, testowanie produktu, w tym przeprowadzanie testów końcowych u klienta już w cyklu produkcyjnym, czynności administracyjne związane z przygotowaniem dokumentacji oraz czynności polegające na nadzorowaniu zgodności wytworzonych linii transportujących/przenośników z projektami.

Podejmowane czynności są wzajemnie powiązane i prowadzić mają do stworzenia produktu finalnego – nowej linii transportującej/przenośnika. Prace te mają charakter metodyczny – prowadzone są w sposób systematyczny, według określonego planu uzgodnionego przez zespół projektowy oraz klienta.

Działalność Spółki polegająca na tworzeniu linii transportujących stworzonych pod szczególne wymagania klientów nie obejmuje zmian rutynowych lub okresowych. Linie produkcyjne/ przenośniki tworzone pod specyficzne wymagania klientów powstają w wyniku twórczej pracy członków zespołu projektowego, którzy samodzielnie znajdują optymalne rozwiązania. W szczególności w ramach podejmowanych prac, należy uwzględnić aktualne możliwości techniczne i informatyczne, zastosować odpowiednie metody badawcze, uwzględnić specyfikę klienta, jego oczekiwania, uwarunkowania rynku, co pozwoli na stworzenie najbardziej optymalnych rozwiązań.

Opisane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia z tytułu umów o pracę oraz składki ZUS poniesione z tytułu tych wynagrodzeń (w części finansowanej przez pracodawcę) dotyczyły/dotyczyć będą pracowników realizujących prace nad projektowaniem i tworzeniem linii transportujących i przenośników dedykowanych pod szczególne wymagania klientów. Będą one stanowiły po ich stronie należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy działalność Spółki polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników, o której mowa w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 26e ust. 1 tej ustawy?
2. Czy opisane w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym koszty pracownicze oraz wydatki na nabycie materiałów i surowców związane z działalnością polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych o których mowa w art. 26e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku),

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników, o której mowa w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 26e ust. 1 tej ustawy.

Ad. 2

Opisane w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym koszty pracownicze oraz wydatki na nabycie materiałów i surowców związane z działalnością polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej) odlicza od podstawy obliczenia podatku, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo - rozwojową (koszty kwalifikowane).

Zgodnie z art. 5a ust. 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe dzielą się na badania (art. 5a ust. 39 ustawy o PIT):

• podstawowe – prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne (art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, Dz. U. z 2020 r., poz. 85 z późn. zm., zwanej dalej: „ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce”),
  

• aplikacyjne – prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń (art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).
  
  

Natomiast, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 5a ust. 40 ustawy o PIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

Przytoczone przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie. Dla potrzeb podatków dochodowych działalność badawczo - rozwojowa powinna:

1. obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,
2. mieć twórczy charakter,
3. być podejmowana w sposób systematyczny, oraz
4. być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
   
   

Wnioskodawca w tym miejscu odwołuje się do kryteriów działalności badawczo-rozwojowej przedstawionych w tzw. Podręczniku Frascati (OECD 2018, Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, https://doi.org/1o.1787/9788388718977-pl).

Podręcznik Frascati wskazuje, że działalność B+R jest zawsze ukierunkowana na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach (i ich interpretacji) lub hipotezach. Z reguły nie ma pewności co do ostatecznego wyniku (lub przynajmniej co do ilości czasu i zasobów potrzebnych do jego osiągnięcia), jest ona planowana i budżetowana (nawet jeśli jest realizowana przez osoby fizyczne), a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku.

Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczo-rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów. Działalność taka musi być:

1. nowatorska,
2. twórcza,
3. nieprzewidywalna,
4. metodyczna,
5. możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prace w zakresie Produkcji linii transportujących są pracami rozwojowymi, tj. Spółka nabywa, łączy i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności (w tym w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii z różnych branż) do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych linii transportujących/przenośników. W szczególności celem ww. prac jest opracowywanie zupełnie nowych procesów/ funkcjonalności, które można zaimplementować w istniejących procesach, jak i łączenie istniejących funkcjonalności w nowy sposób, umożliwiający uzyskanie produktu o ulepszonych cechach, sprawniejszym działaniu, czy też nowych możliwościach, każdorazowo dopasowany pod specjalne wymagania konkretnego klienta. Wiedza i umiejętności zdobyte podczas prowadzonych przez Spółkę prac rozwojowych (zakończonych stworzeniem prototypu linii transportującej) służą również prowadzonej dalszej działalności badawczo-rozwojowej, tzn. są wykorzystywane do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów w kolejnych okresach.

Wnioskodawca wskazał, że Prace nad Produkcją linii transportujących będą w dalszej części wniosku zwane również „Pracami B+R”.

Działalność Spółki w zakresie projektowania i tworzenia linii transportujących posiada następujące cechy:

1. twórczość i nowatorskość

Prace związane z produkcją określonej linii transportującej/przenośnika są pracami o twórczym charakterze. Spółka w oparciu o przedłożoną specyfikację (informacje wstępne) przygotowuje całkowicie nowy, zindywidualizowany produkt, dopasowany do specyficznych potrzeb klienta. Prace te nie mają charakteru mechanicznego ani odtwórczego. Czynności w zakresie opracowywania koncepcji rozwiązania, ustawiania parametrów prototypu linii transportującej/przenośnika polegają na rozwiązywaniu nietypowych problemów, w tym napotkanych w trakcie rozruchu prototypu produktu. Poprzez przeprowadzanie badań oraz testów pracownicy, dokonują znaczących ulepszeń parametrów istniejących już w praktyce gospodarczej Spółki rozwiązań. W celu stworzenia unikatowych rozwiązań wykorzystują zdobytą wiedzę i doświadczenie oraz jednocześnie, dążą do pozyskania nowej wiedzy i umiejętności. Opis procesu wytwarzania linii transportujących potwierdza, że w związku z tym, że są one projektowane i tworzone na zamówienie konkretnego klienta, nie występują powszechnie na rynku, gdyż każda z nich posiada cechy charakterystyczne jedynie dla niej. W Prace B+R zaangażowani są pracownicy o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu. Są to m.in. informatycy, specjaliści z zakresu automatyki i budowy maszyn, którzy posiadają wykształcenie wyższe, a także posiadają wieloletnie doświadczenie w projektowaniu linii transportujących/przenośników. W procesie Produkcji linii transportujących pracownicy Spółki podejmują szereg czynności zmierzających do stworzenia nowych i oryginalnych rozwiązań.

2. metodyczność

Podejmowane przez Spółkę działania są wzajemnie powiązane i prowadzić mają do stworzenia produktu finalnego – nowej linii transportującej/przenośnika. Prace te mają charakter metodyczny – prowadzone są w sposób systematyczny, według określonego planu uzgodnionego przez zespół projektowy oraz klienta. Cały proces rozpoczynający się już z momentem zidentyfikowania potrzeb u danego klienta, poprzez analizę projektową, tworzenie projektu prototypowego, tworzenie projektu wykonawczego, uruchamianie oraz testowanie linii transportującej/przenośnika, stanowi nierozerwalny cykl prac badawczo-rozwojowych. Tym samym wszelkie działania, stanowiące logiczną i nierozłączną całość, jakie podejmowane są w celu realizacji założonego celu, wytworzenia nowatorskiej linii transportującej/przenośnika.

3. nieprzewidywalność

Prowadzone pace nad Produkcją linii transportujących charakteryzują się niepewnością badawczą i nieprzewidywalnością, tj. osoby które pracują nad stworzeniem zindywidualizowanej, dostosowanej do potrzeb danego klienta linii transportującej/przenośnika muszą zmierzyć się z problemem opracowania koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, która nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenie czy opracowanie rozwiązań jest możliwe przy użyciu zakładanych metod. Na każdym etapie Produkcji linii transportujących istnieje niepewność co do końcowego rezultatu prac, a w rezultacie – co do powodzenia całego projektu. Prace są nieprzewidywalne w zakresie kosztów i czasu.

4. możliwość przeniesienia lub odtworzenia

Prace nad Produkcją linii transportujących są odpowiednio dokumentowane, by możliwe było ich późniejsze odtworzenie. Nowa wiedza, powstała w trakcie odpowiednich badań lub opracowywania nowych koncepcji, jest następnie wykorzystywana do tworzenia konkretnych elementów linii transportującej/przenośnika. Przy czym nie tylko wyniki badań, które są następnie wykorzystywane do tworzenia konkretnych produktów stanowią źródło nowej wiedzy. Należy zauważyć, że w przypadku opracowania produktów o niezadawalających cechach i właściwościach, informacja ta stanowi również nową wiedzę.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników dostosowywanych do indywidualnych potrzeb konkretnego klienta spełnia przesłanki do zakwalifikowania jej do działalności badawczo -rozwojowej.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje poparcie w praktyce organów podatkowych dotyczących zbliżonych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP2 -1.4010.259.2019.1.MR, w której organ zgodził się z podatnikiem prowadzącym działalność polegającą na projektowaniu, tworzeniu, testowaniu i modyfikacji prototypów linii produkcyjnych, które następnie są sprzedawane (z uwagi na wysoce zindywidualizowany charakter każdej linii produkcyjnej, ich produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna), że podejmowane czynności należą do działalności badawczo-rozwojowej. We wniosku podatnik wskazał m.in.:
  „W wyniku realizacji kolejnych etapów każdego projektu Spółki powstaje model docelowego rozwiązania – model nowej linii produkcyjnej. Najpierw w wersji wirtualnej a później – po zmontowaniu – w wersji stanowiącej pierwszy model maszyny.
  Na każdym etapie projektu wszystkie działania zmierzają do skonstruowania w pełni funkcjonalnego modelu linii produkcyjnej. Ten model przede wszystkim ma pozwolić na weryfikację rozwiązań technicznych zastosowanych m.in. przez konstruktorów i programistów/automatyków w kontekście docelowych granicznych założeń klienta co do produktu końcowego (gotowej linii). Bez wątpienia projektowana i testowana linia produkcyjna ma stać się nowym produktem, nawet w skali całego rynku (nie istnieją bowiem rozwiązania takie same lub nawet podobne – linia ma charakter autorski).
  Zatem projektowany, zmontowany a następnie testowany model ma pozwolić na zweryfikowanie jego danych technicznych i osiągów w odniesieniu do założeń nowego docelowego produktu końcowego.
  Do modelu linii produkcyjnej w trakcie projektu wprowadzane są poprawki i modyfikacje, które dają rezultaty trudne do przewidzenia – zmiany mogą okazać się trafne lub model linii będzie wymagał dalszych zmian/udoskonalania. Stąd też w przypadku modelu linii Spółka permanentnie ma do czynienia z tzw. sprzężeniem zwrotnym. Przy czym pozyskana wiedza z różnych dziedzin nauki działalności gospodarczej w przypadku błędnych założeń/błędnej konstrukcji prototypu – może zostać wykorzystana na późniejszym etapie projektu lub w innych projektach Spółki.
  Stąd też – w ocenie Spółki – modele linii tworzone przez Spółkę mają charakter prototypów.
  Jednocześnie w momencie, w którym zostają wprowadzone wszelkie niezbędne modyfikacje do prototypów, a testowanie zostało pomyślnie zakończone, osiągany jest kres sfery B+R. Dlatego w ocenie Spółki pomyślne zakończenie testów z użyciem dostarczonych testowych komponentów – stanowi ostatni etap B+R w każdym projekcie Spółki”.
  

• interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2018 r. nr 0114-KDIP2 -1.4010.346.2018.2.JS, w której organ zgodził się z podatnikiem, że wskazana przez niego działalność polegająca na tworzeniu maszyn na specjalne zamówienie klientów, należy zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej. W uzasadnieniu swojego stanowisko podatnik wskazał m.in.:
  „W pierwszej kolejności należy wskazać, że zamówienia składane przez Klientów, a co za tym idzie Maszyny powstałe w wyniku produkcji posiadają każdorazowo cechy wynikające ze szczegółowej specyfikacji. Sprawia to, że wyprodukowane Maszyny są unikalne i dopasowane do konkretnego, sprecyzowanego wyrobu, który mają produkować. Produkcja ta nie może zostać zrównana z produkcją na zamówienie, gdyż obarczona jest ona elementem ryzyka po stronie Spółki. Klient może odmówić przyjęcia Maszyny w kształcie w jakim została wyprodukowana (i następuje Modyfikacja Maszyny) lub okazuje się, że Maszyna nie funkcjonuje w sposób pierwotnie zaplanowany (wtedy rozpoczynane są niezbędne korekty w ramach Prac B+R).
  Produkcja każdej Maszyny poprzedzona jest szeregiem badań i analiz zmierzających do opracowania jej technologii, tak aby była ona optymalna i zmniejszała koszty produkcji. Każda Maszyna stanowi zatem efekt działań innowacyjnych.
  Ponadto, Spółka z przeprowadzonych projektów badawczo-rozwojowych sporządza szczegółową dokumentację, która pozwala w sposób systematyczny zbierać, magazynować i dystrybuować nową wiedzę powstałą podczas prowadzenia poszczególnych projektów, celem jej wykorzystania w innych procesach projektowych. Dokumentacja ta zawiera także planowany budżet przedsięwzięcia.
  W konsekwencji należy wskazać, że omawiany proces technologiczny charakteryzuje się wszelkimi cechami, jakie spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w Podręczniku Frascati 2015 (...)”.

• interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2017 r., nr 0111-KDIB1 -3.4010.387.2017.1.APO, w której organ podatkowy potwierdził, że prace w zakresie konstrukcji urządzeń i maszyn zindywidualizowanych, dostosowanych do specyficznych potrzeb klientów, stanowią działalność badawczo-rozwojową.
  
  

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka prowadziła w 2019 r. działalność nad Produkcją linii transportujących. W dniu składania wniosku działalność taka jest nadal prowadzona oraz będzie w przyszłości.

W związku z powyższym, Wnioskodawca pragnie potwierdzić swoje stanowisko dotyczące zakwalifikowania podejmowanej działalności w zakresie Produkcji linii transportujących do działalności badawczo-rozwojowej, co umożliwi mu skorzystanie z ulgi badawczo -rozwojowej, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo -rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

1. koszty pracownicze
Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułu umów o pracę, w tym sfinansowane przez płatnika składki ZUS w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w przypadku wynagrodzeń oraz składek ZUS pracowników wykonujących czynności związane z Produkcją linii transportujących, tj. pracowników działów: konstrukcyjnego, automatyki, produkcji zaangażowanych w projektowanie oraz produkcję linii transportujących/przenośników, wydatki te zaliczane są do Kosztów kwalifikowanych wyłącznie w tej części w jakiej są należne za faktyczne wykonywanie prac nad Produkcją linii transportujących.
Spółka prowadzi Ewidencję czasu pracy pracowników zaangażowanych w realizację zadań związanych z Produkcją linii transportujących, na podstawie której możliwe jest ustalenie, ile czasu dany pracownik spędził na pracy nad konkretnym projektem (konkretną linii transportującą/przenośnikiem).
Spółka prowadzi księgi rachunkowe, na podstawie których możliwe jest ustalenie wypłacanych przez Spółkę należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.
Spółka mnoży należności pracownicze należne konkretnemu pracownikowi w danym miesiącu przez proporcję wskazującą, ile czasu pracownik ten spędził na prace nad Produkcją linii transportujących (w tym, Spółka wyłącza z kosztów wynagrodzenie za czas nieobecności pracownika w pracy).
Koszty, w części odpowiadającej wydatkom pracowniczym, stanowią sumę poniesionych w danym roku podatkowym wydatków na należności z tytułu stosunku pracy (wraz ze składkami ZUS sfinansowanymi przez Spółkę) wszystkich pracowników zaangażowanych w prace nad Produkcją linii transportujących.
2. materiały i surowce
   
Zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych podlega także nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową (art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT).
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, do kosztów kwalifikowanych Spółka zalicza wydatki na nabycie materiałów i surowców, które są wykorzystane bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności związanej z Produkcją linii transportujących.
Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym koszty pracownicze oraz wydatki na nabycie materiałów i surowców związane z działalnością polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych, co do zasady (poza spółką komandytowo-akcyjną), nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikami spółki osobowej są osoby fizyczne, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca, będący komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”) posiada status osoby fizycznej, zastosowanie znajdą postanowienia zawarte w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.)

I tak, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu – zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W świetle przywołanych wyżej przepisów – uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników (w tym przypadku u komandytariusza Spółki – Wnioskodawcy), proporcjonalnie do ich udziałów w zysku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych

− oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności,

w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji prac badawczo-rozwojowych wynika, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo -rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ustawy podatkowej wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo „systematycznie” odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Podsumowując, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem Spółki, która prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie projektowania i produkcji linii transportujących i przenośników (dalej: „Produkcja linii transportujących”). Pracownicy działu konstrukcyjnego opracowują autorskie rozwiązania techniczne, „szyte na miarę” pod określone, specyficzne potrzeby danego klienta. Pracują nad stworzeniem funkcjonalności linii transportujących/przenośników, które zazwyczaj nie mają modelowego rozwiązania. Dział konstrukcyjny opracowuje nowe, innowacyjne rozwiązania, które nie są spotykane na rynku. W przypadku linii transportujących/przenośników tworzonych na zlecenie klientów, Spółce nie są udostępniane ze strony klienta żadne instrukcje odnoszące się do tego, jak dany produkt powinien zostać wykonany. Klient, zamawiając u Spółki opracowanie i zaprojektowanie linii transportującej/przenośnika, nie dostarcza dokumentacji technicznej, która umożliwiałaby Spółce w sposób odtworzeniowy zaprojektować daną linię. Spółka otrzymuje od klientów jedynie tzw. informacje wstępne, a w gestii Spółki pozostaje całość procesów twórczych związanych z zaprojektowaniem linii transportującej/przenośnika oraz całość procesów związanych z jego fizycznym wyprodukowaniem. Spółka w związku z prowadzoną działalnością w zakresie Produkcji linii transportujących poniosła w 2019 r. oraz nadal ponosi wydatki pracownicze oraz na nabycie materiałów i surowców (dalej: „Koszty kwalifikowane”). Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy pracowników zaangażowanych w prace nad Produkcją linii transportujących, na podstawie której możliwe jest ustalenie, ile czasu dany pracownik spędził na pracy nad konkretnym projektem. Koszty kwalifikowane, w części odpowiadającej wydatkom pracowniczym, stanowią sumę poniesionych w danym roku podatkowym wydatków na należności z tytułu stosunku pracy (wraz ze składkami ZUS sfinansowanymi przez Spółkę) wszystkich pracowników zaangażowanych w prace nad Produkcją linii transportujących. Do Kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca zalicza wydatki na materiały i surowce, które wykorzystane są bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności związanej z Produkcją linii transportujących. Spółka prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponoszone wydatki Wnioskodawca zalicza do kosztów kwalifikowanych za okres, w którym dane wydatki są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Spółka, nie posiadała i nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień określonych w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie otrzymała dofinansowania w formie dotacji lub innej bezzwrotnej pomocy w zakresie działalności projektowania i tworzenia linii transportujących. Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem, działalność Spółki, w której jest wspólnikiem w zakresie projektowania i tworzenia linii transportujących oraz przenośników jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki nie obejmuje działalności polegającej na badaniach naukowych. Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki w zakresie tworzenia linii transportujących i przenośników to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.). Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy i wykorzystuje dostępną wiedzą i umiejętności (w tym w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii z różnych branż) do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych linii transportujących/przenośników. W szczególności celem ww. prac jest opracowywanie zupełnie nowych procesów/funkcjonalności, które można zaimplementować w istniejących procesach, jak i łączenie istniejących funkcjonalności w nowy sposób, umożliwiający uzyskanie produktu o ulepszonych cechach, sprawniejszym działaniu, czy też nowych możliwościach, każdorazowo dopasowany pod specjalne wymagania konkretnego klienta. Wiedza i umiejętności zdobyte podczas prowadzonych przez Spółkę prac rozwojowych (zakończonych stworzeniem prototypu linii transportującej) służą również prowadzonej dalszej działalności badawczo-rozwojowej, tzn. są wykorzystywane do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów w kolejnych okresach. Podejmowana przez Spółkę działalność w zakresie tworzenia linii transportujących i przenośników jest prowadzona w sposób uporządkowany, systematyczny według określonego planu. W pracach nad stworzeniem linii transportującej, odpowiadającej na specyficzne potrzeby klienta, można wyróżnić m.in. następujące etapy, którymi zajmuje się zespół projektowy: zidentyfikowanie potrzeb u danego klienta, przygotowanie koncepcji rozwiązań, zaprojektowanie tych rozwiązań, wytworzenie oprogramowania, wytworzenie technicznych rozwiązań, testowanie produktu, w tym przeprowadzanie testów końcowych u klienta już w cyklu produkcyjnym, czynności administracyjne związane z przygotowaniem dokumentacji oraz czynności polegające na nadzorowaniu zgodności wytworzonych linii transportujących/przenośników z projektami. Podejmowane czynności są wzajemnie powiązane i prowadzić mają do stworzenia produktu finalnego – nowej linii transportującej/przenośnika. Prace te mają charakter metodyczny – prowadzone są w sposób systematyczny, według określonego planu uzgodnionego przez zespół projektowy oraz klienta. Działalność Spółki polegająca na tworzeniu linii transportujących stworzonych pod szczególne wymagania klientów nie obejmuje zmian rutynowych lub okresowych. Linie produkcyjne/przenośniki tworzone pod specyficzne wymagania klientów powstają w wyniku twórczej pracy członków zespołu projektowego, którzy samodzielnie znajdują optymalne rozwiązania. W szczególności w ramach podejmowanych prac, należy uwzględnić aktualne możliwości techniczne i informatyczne, zastosować odpowiednie metody badawcze, uwzględnić specyfikę klienta, jego oczekiwania, uwarunkowania rynku, co pozwoli na stworzenie najbardziej optymalnych rozwiązań. Opisane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia z tytułu umów o pracę oraz składki ZUS poniesione z tytułu tych wynagrodzeń (w części finansowanej przez pracodawcę) dotyczyły/dotyczyć będą pracowników realizujących prace nad projektowaniem i tworzeniem linii transportujących i przenośników dedykowanych pod szczególne wymagania klientów. Będą one stanowiły po ich stronie należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do Kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca zalicza wydatki na materiały i surowce, które wykorzystane są bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności związanej z Produkcją linii transportujących.

Odnosząc się do kwestii czy działalność Spółki polegającą na projektowaniu i tworzeniu linii transportujących oraz przenośników (Produkcję linii transportujących) można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 26e ust. 1 tej ustawy wskazać należy, że aby działalność podatnika spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że działalność Spółki polegająca na Produkcji linii transportujących, spełnia przesłanki do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zw. z art. 26e ust. 1 tej ustawy, gdyż jest działalnością twórczą, obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.). Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy i wykorzystuje dostępną wiedzą i umiejętności (w tym w zakresie narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii z różnych branż) do projektowania i tworzenia nowych lub ulepszonych linii transportujących/przenośników. Podejmowana przez Spółkę działalność w ww. zakresie jest prowadzona w sposób uporządkowany, systematyczny według określonego planu i nie obejmuje zmian rutynowych lub okresowych. Linie produkcyjne/przenośniki tworzone pod specyficzne wymagania klientów powstają w wyniku twórczej pracy członków zespołu projektowego, którzy samodzielnie znajdują optymalne rozwiązania.

Odnosząc się natomiast do kwestii, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych o których mowa w art. 26e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty pracownicze oraz wydatki na nabycie materiałów i surowców związanych z działalnością polegającą na Produkcji linii transportujących, Organ stwierdza, co następuje.

W myśl art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 powoływanej ustawy – za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   
   

Zgodnie z art. 26e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 26e ust. 6 ww. ustawy, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 7 powoływanej ustawy, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym – podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
  

• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, stosuje odliczenie jedynie do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnianie w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów,
  

• w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
  

• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
  

• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
  
  

Należy zwrócić uwagę, że w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ww. ustawy, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, a także przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że wydatki na nabycie materiałów i surowców, bezpośrednio związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością badawczo-rozwojową w zakresie Produkcji linii transportujących, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia dotycząca możliwości zaliczenia wynagrodzeń pracowników oraz sfinansowanych przez Spółkę składek ZUS (dalej: „koszty pracownicze”) do kosztów kwalifikowanych, została uregulowana w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Odnosząc się do kwestii ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę w związku z pracą w zakresie Produkcji linii transportujących koszty pracownicze wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowiły i będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzenia osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, która realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności

badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika, tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, wynagrodzenia za dni wolne na opiekę nad dzieckiem, oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy – zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieobecność pracownika oznacza, że nie wykonywał on wówczas faktycznie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że „(…) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...)”.

W świetle powyższego, wskazane w opisie sprawy koszty pracownicze, które dotyczyły/będą dotyczyć pracowników zaangażowanych w działalność w zakresie Produkcji linii transportujących, a więc zatrudnionych przy wykonywaniu działalności badawczo-rozwojowej, w wysokości odpowiadającej czasowi ich pracy przeznaczonemu na realizację działalność badawczo-rozwojowej w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika w danym miesiącu mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca był/będzie uprawniony do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową zgodnie art. 26e w zw. z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w proporcji wynikającej z przysługującego Mu prawa do udziału w zysku Spółki.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna odnosi się jedynie do Wnioskodawcy i nie dotyczy drugiego wspólnika Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.