2020.11.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.362.2020.2.BS
z 20 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), uzupełnionym 12 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy prawidłowe jest zaliczenie poniesionej straty w koszty finansowe, stanowiące koszty uzyskania przychodu, obciążające przychody z zysków kapitałowych przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe,
czy prawidłowe jest rozliczenie poniesionej straty w działalności z zysków kapitałowych w okresie kolejnych pięciu lat następujących po roku poniesienia straty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in., w zakresie ustalenia:

czy prawidłowe jest zaliczenie poniesionej straty w koszty finansowe, stanowiące koszty uzyskania przychodu, obciążające przychody z zysków kapitałowych przedsiębiorstwa,
czy prawidłowe jest rozliczenie poniesionej straty w działalności z zysków kapitałowych w okresie kolejnych pięciu lat następujących po roku poniesienia straty.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 października 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.362.2020.1.BS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi w obszarze badań nieniszczących, badań niszczących oraz wznoszenia i kontroli instalacji procesowych dla przemysłu farmaceutycznego, spożywczego, petrochemicznego i innych.

W marcu 2015 r. Spółka zainwestowała w produkt inwestycyjny – 5-letni Certyfikat ekspresowy z opcją automatycznego wykupu powiązany z akcjami X denominowany w walucie euro na kwotę 1.000.000,00 EUR.

Określono również Barierę Opcji Sprzedaży, tj. poziomu minimalnego (60% kursu początkowego). Wówczas, w przypadku słabej koniunktury a więc spadku poniżej poziomu Bariery, w dacie wykupu Certyfikat zostaje wykupiony 1:1, co oznacza utratę części lub całości zainwestowanego kapitału. Certyfikat ekspresowy jest więc produktem przychodowym o podwyższonym ryzyku inwestycyjnym.

W marcu 2020 r. upłynął 5-letni okres i nastąpił automatyczny wykup Certyfikatu. Wartość jednostki spadła poniżej Bariery Opcji Sprzedaży, a więc jej poziom spadł poniżej 60% w stosunku do kursu początkowego. Stan końcowy wartości inwestycji na dzień wykupu, według wyciągu z Biura Maklerskiego, wyniósł 289.359,00 EUR.

Środki z zakończonej inwestycji pozostały na rachunku indywidualnym Spółki w Biurze Maklerskim. Spółka zdecydowała o zainwestowaniu ich ponownie na rynku papierów wartościowych, w Akcje X.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 9 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Certyfikat ekspresowy z opcją automatycznego wykupu powiązany z akcjami X, o którym mowa we wniosku, nie stanowi uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania.
Certyfikaty ekspresowe są specyficznym typem produktu strukturyzowanego, emitowanym na określony czas, najczęściej od 3 do 6 lat przez instytucje finansowe, najczęściej banki lub domy maklerskie, dającym szanse na uzyskanie odsetek zgodnie z określonym w dniu emisji oprocentowaniem.
Produkty strukturyzowane można określić mianem instrumentów finansowych, których cena jest uzależniona od wartości Instrumentu Bazowego (X) tj. kursu akcji i indeksów giełdowych.
Stanowią produkt finansowy o charakterze inwestycyjnym lub spekulacyjnym stworzony przez emitenta, który pozwala zarobić w określonych warunkach rynkowych. Często jest określany strategią inwestycyjną przygotowaną przez emitenta.
Termin zapadalności certyfikatu ekspresowego powiązanego z akcjami X wynosi 5 lat. Jednak rzeczywisty czas trwania certyfikatów jest uzależniony od osiągnięcia pewnego, wcześniej ustalonego poziomu wykonania.
W każdym roku funkcjonowania certyfikatu ustalony jest Dzień Obserwacji, w którym sprawdza się, czy certyfikat nie podlega wcześniejszemu wykupowi. Ma to miejsce, kiedy w Dniu Obserwacji wartość instrumentu bazowego będzie większa niż poziom wykonania certyfikatu. Emitent wypłaca wówczas wartość nominalną i narosłe odsetki a certyfikat przestaje istnieć.
Jeśli w Dniu Obserwacji wartość instrumentu bazowego nie przekroczy poziomu wykonania, certyfikat przechodzi na kolejny okres bez wypłaty kuponu odsetkowego. Kupon nie przepada, lecz zostaje wypłacony, jeśli w którymś z następnych Dni Obserwacji wartość instrumentu bazowego przekroczy poziom wykonania.
Jeśli taka sytuacja nie nastąpi, inwestor na koniec okresu, na który został wyemitowany certyfikat, otrzyma tylko wartość nominalną.
Jeśli natomiast w dniu wygaśnięcia instrumentu bazowego spadnie poniżej określonego w momencie emisji poziomu bezpieczeństwa tzw. Bariery Opcji Sprzedaży, inwestor otrzyma tylko rzeczywistą wartość instrumentu bazowego.
Certyfikat ekspresowy omówiony we wniosku nie stanowi inwestycji z ochroną kapitału a zainwestowany kapitał podlega ryzyku utraty do wysokości całkowitej kwoty zainwestowanych środków.
Spółka uzyskuje przychody z zysków kapitałowych wg art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. a) oraz b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca wyjaśnił, że:
1. Przed Dniem Rozliczenia transakcji nie nastąpił wcześniejszy wykup Certyfikatu w jakimkolwiek poprzednim Dniu Obserwacji. W związku z tym Spółka otrzymała kwotę pieniężną w euro odpowiadającą iloczynowi wartości nominalnej na certyfikat razy Wynik Instrumentu Bazowego. Tym samym poniosła wysoką stratę na zakończonej inwestycji, którą chce zaliczyć w koszty finansowe stanowiące koszt uzyskania przychodu, w ramach działalności z zysków kapitałowych stanowiących koszt uzyskania przychodu (art. 7b ust. 1 pkt 6).
2. W przypadku jeśli koszty uzyskania przychodów przekroczą w danym roku sumę przychodów na wyniku z zysków kapitałowych, Spółka wykaże stratę podatkową. Kwota ta będzie stanowiła podstawę odliczenia w kolejnych 5 latach, w każdym kolejnym roku nie więcej niż 50 % wykazanej wcześniej straty.
Wnioskodawca, po zakończeniu certyfikatów ekspresowych, zdecydował o zainwestowaniu w Akcje X, których notowania są najniższe od 5 lat.
Wpływ na tak niski kurs akcji słynnej marki samochodów ma niewątpliwie fakt, iż spada sprzedaż z silnikiem spalinowym, kolejne miasta blokują wjazd do centrów dla tych aut. Ponadto sytuacja światowa związana z pandemią koronawirusa spowodowała spowolnienie w branży motoryzacyjnej. Wszystkie te czynniki wpłynęły na decyzję o zainwestowaniu środków w akcje X.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy prawidłowe jest zaliczenie poniesionej straty w koszty finansowe, stanowiące koszty uzyskania przychodu, obciążające przychody z zysków kapitałowych przedsiębiorstwa?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)
Czy prawidłowe jest rozliczenie poniesionej straty w działalności z zysków kapitałowych w okresie kolejnych pięciu lat następujących po roku poniesienia straty?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Spółka stoi na stanowisku, iż poniesiona strata na inwestycji w Certyfikat ekspresowy winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, kosztów finansowych (Strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych w rachunku zysków i strat).

W myśl art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów z zysków kapitałowych zalicza się przychody z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania. Poniesiona strata obciąży wynik z zysków kapitałowych przedsiębiorstwa.

Ad.2

Poniesiona strata będzie mogła być odliczona w ramach działalności z zysków kapitałowych w ciągu pięciu następujących po sobie latach podatkowych, w wysokości nie większej niż 50% kwoty poniesionej straty na jeden rok podatkowy, według kolejności oraz proporcji wybranej przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

W myśl art. 4a pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”), ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 89), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565 (lit. c),
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron (lid. d),
opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę (lit. e),
niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych (lit. f),
instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego (lit. g),
kontrakty na różnicę (lit. h),
opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych (lit. i).

Są to instrumenty pochodne, ponieważ ich cena (wartość) jest uzależniona od kształtowania się ceny instrumentu, na który opiewają. Cechą konstytutywną pochodnych instrumentów finansowych jest ich oparcie na tzw. instrumentach bazowych, w tym na walutach obcych. Kontrakty terminowe nakładają na inwestora obowiązek rozliczenia ceny (kontrakty nierzeczywiste) lub nabycia instrumentu bazowego (kontrakty rzeczywiste) również wtedy, gdy jego cena nie będzie dla niego korzystna.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 2a ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jak wynika z art. 7 ustawy o CIT, łączeniu podlegać mają wyłącznie dochody z poszczególnych źródeł przychodów. Oznacza to, że nie podlegają takiemu sumowaniu poniesione przez podatnika straty z danego źródła przychodów. Stanowi o tym wprost przepis ust. 3 pkt 2a. Jeżeli zatem – w następstwie prowadzonej działalności i przeprowadzanych operacji gospodarczych – podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, to wówczas opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszania go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów. O wysokość takiej straty poniesionej w roku podatkowym ze źródła dochodów (przychodów) podatnik będzie jednak mógł obniżyć swój dochód osiągnięty z tego źródła dochodów (przychodów) w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość takiego obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% kwoty tej straty (ust. 5). Analogiczne odliczenie straty tylko z danego źródła dochodów, poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w kolejnych 5 latach podatkowych, będzie dotyczyć także sytuacji, w której – w roku podatkowym – podatnik poniesie stratę z obu źródeł przychodów, tj. stratę ze źródła przychodów (dochodów) zdefiniowanym jako „zyski kapitałowe” i stratę ze źródła jakim będą przychody uzyskiwane z pozostałych źródeł przychodów.

W myśl art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą

i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Rozpatrując kwestię kosztów podatkowych w oparciu o przepisy updop należy mieć również na uwadze postanowienia art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy przepis wprowadza jedynie ograniczenie czasowe co do początkowego momentu, od którego podatnik uprawniony jest do rozpoznania kosztów z tytułu realizacji praw z instrumentów pochodnych. Norma ta stanowi uzupełnienie ogólnych zasad rozliczania kosztów, przewidzianych w art. 15 ust. 4 i następne updop.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku i jego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca w marcu 2015 r. zainwestował w produkt inwestycyjny – 5-letni Certyfikat ekspresowy z opcją automatycznego wykupu powiązany z akcjami X denominowany w walucie euro na kwotę 1.000.000,00 EUR.

W ofercie nabycia Certyfikatu zdefiniowane zostało pojęcie Bariery Automatycznego Wykupu, tj. określonego maksymalnego poziomu inwestycji, po osiągnięciu którego, nastąpi automatyczny wcześniejszy wykup Certyfikatu. Określono również Barierę Opcji Sprzedaży, tj. poziomu minimalnego (60% kursu początkowego). Wówczas, w przypadku słabej koniunktury a więc spadku poniżej poziomu Bariery, w dacie wykupu Certyfikat zostaje wykupiony 1:1, co oznacza utratę części lub całości zainwestowanego kapitału. Certyfikat ekspresowy jest więc produktem przychodowym o podwyższonym ryzyku inwestycyjnym.

Środki z zakończonej inwestycji pozostały na rachunku indywidualnym Spółki w Biurze Maklerskim. Spółka zdecydowała o zainwestowaniu ich ponownie na rynku papierów wartościowych, w Akcje X.

Wnioskodawca wskazał, że Certyfikat ekspresowy z opcją automatycznego wykupu powiązany z akcjami X, o którym mowa we wniosku, nie stanowi uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania. Certyfikaty ekspresowe są specyficznym typem produktu strukturyzowanego, emitowanym na określony czas, najczęściej od 3 do 6 lat przez instytucje finansowe, najczęściej banki lub domy maklerskie, dającym szanse na uzyskanie odsetek zgodnie z określonym w dniu emisji oprocentowaniem. Produkty strukturyzowane można określić mianem instrumentów finansowych, których cena jest uzależniona od wartości Instrumentu Bazowego (X) tj. kursu akcji i indeksów giełdowych. Stanowią produkt finansowy o charakterze inwestycyjnym lub spekulacyjnym stworzony przez emitenta, który pozwala zarobić w określonych warunkach rynkowych. Często jest określany strategią inwestycyjną przygotowaną przez emitenta.

Termin zapadalności certyfikatu ekspresowego powiązanego z akcjami X wynosi 5 lat. Jednak rzeczywisty czas trwania certyfikatów jest uzależniony od osiągnięcia pewnego, wcześniej ustalonego poziomu wykonania. W każdym roku funkcjonowania certyfikatu ustalony jest Dzień Obserwacji, w którym sprawdza się, czy certyfikat nie podlega wcześniejszemu wykupowi. Ma to miejsce, kiedy w Dniu Obserwacji wartość instrumentu bazowego będzie większa niż poziom wykonania certyfikatu. Emitent wypłaca wówczas wartość nominalną i narosłe odsetki a certyfikat przestaje istnieć. Jeśli w Dniu Obserwacji wartość instrumentu bazowego nie przekroczy poziomu wykonania, certyfikat przechodzi na kolejny okres bez wypłaty kuponu odsetkowego. Kupon nie przepada, lecz zostaje wypłacony, jeśli w którymś z następnych Dni Obserwacji wartość instrumentu bazowego przekroczy poziom wykonania. Jeśli taka sytuacja nie nastąpi, inwestor na koniec okresu, na który został wyemitowany certyfikat, otrzyma tylko wartość nominalną. Jeśli natomiast w dniu wygaśnięcia instrumentu bazowego spadnie poniżej określonego w momencie emisji poziomu bezpieczeństwa tzw. Bariery Opcji Sprzedaży, inwestor otrzyma tylko rzeczywistą wartość instrumentu bazowego.

Certyfikat ekspresowy omówiony we wniosku nie stanowi inwestycji z ochroną kapitału a zainwestowany kapitał podlega ryzyku utraty do wysokości całkowitej kwoty zainwestowanych środków.

Spółka uzyskuje przychody z zysków kapitałowych wg art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. a) oraz b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przed Dniem Rozliczenia transakcji nie nastąpił wcześniejszy wykup Certyfikatu w jakimkolwiek poprzednim Dniu Obserwacji. W związku z tym Spółka otrzymała kwotę pieniężną w euro odpowiadającą iloczynowi wartości nominalnej na certyfikat razy Wynik Instrumentu Bazowego. Tym samym poniosła wysoką stratę na zakończonej inwestycji, którą chce zaliczyć w koszty finansowe stanowiące koszt uzyskania przychodu, w ramach działalności z zysków kapitałowych stanowiących koszt uzyskania przychodu (art. 7b ust. 1 pkt 6).

W przypadku jeśli koszty uzyskania przychodów przekroczą w danym roku sumę przychodów na wyniku z zysków kapitałowych, Spółka wykaże stratę podatkową. Kwota ta będzie stanowiła podstawę odliczenia w kolejnych 5 latach, w każdym kolejnym roku nie więcej niż 50% wykazanej wcześniej straty.

Wnioskodawca, po zakończeniu certyfikatów ekspresowych, zdecydował o zainwestowaniu w Akcje X, których notowania są najniższe od 5 lat. Wpływ na tak niski kurs akcji słynnej marki samochodów ma niewątpliwie fakt, iż spada sprzedaż z silnikiem spalinowym, kolejne miasta blokują wjazd do centrów dla tych aut. Ponadto sytuacja światowa związana z pandemią koronawirusa spowodowała spowolnienie w branży motoryzacyjnej. Wszystkie te czynniki wpłynęły na decyzję o zainwestowaniu środków w akcje X.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy certyfikaty ekspresowe stanowią instrumenty finansowe, których cena jest uzależniona od wartości Instrumentu Bazowego (X) tj. kursu akcji i indeksów giełdowych, to oznacza, że stanowią pochodne instrumenty finansowe. Zatem przychody osiągane z tytułu transakcji z udziałem pochodnych instrumentów finansowych (w rozumieniu ustawy o CIT), tj. z realizacji praw wynikających z tych instrumentów finansowych, powinny być kwalifikowane do źródła „zyski kapitałowe”.

Natomiast do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła przychodów powinny być kwalifikowane wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych, jednak nie wcześniej niż do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów finansowych.

Zatem Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych (Certyfikatów ekspresowych), a nie jak wskazał Wnioskodawca straty na inwestycji w Certyfikat ekspresowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w sytuacji, gdy Wnioskodawca w roku podatkowym poniesie stratę w źródle przychodów z zysków kapitałowych, to zgodnie z powołanym wyżej art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy o CIT, uprawniony będzie, o wysokość tej straty, obniżyć dochód uzyskany z tego samego źródła przychodów w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 % kwoty tej straty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

czy prawidłowe jest zaliczenie poniesionej straty w koszty finansowe, stanowiące koszty uzyskania przychodu, obciążające przychody z zysków kapitałowych przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe,
czy prawidłowe jest rozliczenie poniesionej straty w działalności z zysków kapitałowych w okresie kolejnych pięciu lat następujących po roku poniesienia straty – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku Nr 3, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin