Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.658.2020.3.MM
z 19 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 sierpnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 listopada 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokali mieszkalnych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 listopada 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.658.2020.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 9 listopada 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 9 listopada 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD…). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 listopada 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP UPP).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pan X (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną 19% podatkiem liniowym. Działalność zarejestrowana została w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) dnia 4 stycznia 2018 r. Przeważającym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Ponadto, zgodnie z informacjami w CEIDG, Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie m.in.:

1. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek,
2. pośrednictwa w obrocie nieruchomościami,
3. prowadzenia obiektów noclegowych, turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.
   
   

Dnia 12 czerwca 2017 r. umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego Rep. A Nr …, Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego dwie nieruchomości - lokale mieszkalne stanowiące odrębny przedmiot własności, położone w P. Pierwsza nieruchomość o powierzchni 44,07 m² nabyta została za cenę 308 445,36 zł (dalej: „Nieruchomość 1”), zaś druga nieruchomość o powierzchni 44,24 m² zakupiona została za cenę 309 546,46 zł (dalej: Nieruchomość 2). Następnie ww. nieruchomości wniesione zostały do prowadzonej działalności gospodarczej, jako towary handlowe.

Oprócz wskazanych nieruchomości, Wnioskodawca na przestrzeni lat dokonywał nabycia wielu nieruchomości lokalowych o charakterze mieszkalnym, w tym przykładowo:

1. dwie nieruchomości lokalowe położone w P., nabyte umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego Rep. A nr … dnia 18 stycznia 2018 r., o powierzchni 43,76 m² oraz 45,10 m² (dalej: „Nieruchomości 3-4”);
2. dwie nieruchomości lokalowe położone w P., nabyte umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego Rep. A nr … dnia 11 września 2019 r, o powierzchni 39,00 m² oraz 40,45 m² (dalej: „Nieruchomości 5-6”).
   
   

Zakup wszystkich ww. lokali dokonywany był przez Wnioskodawcę do Jego majątku prywatnego, a następnie nieruchomości te wnoszone były do prowadzonej działalności gospodarczej. Spośród wyżej wymienionych nieruchomości, niektóre wnoszone były do prowadzonej działalności gospodarczej i ewidencjonowane, jako środki trwałe. Nieruchomości 3-4, wpisane zostały do ewidencji środków trwałych dnia 1 maja 2018 r. Pozostałe nieruchomości (Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomości 5-6) zaś ujęte zostały w księgach, jako towary handlowe.

Zróżnicowane zakwalifikowanie nabytych nieruchomości w księgach rachunkowych wynikało z odmiennego przeznaczenia nabywanych nieruchomości. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, nieruchomości wprowadzane z zamiarem dalszej odsprzedaży, w celach handlowych (tj. Nieruchomość 1, Nieruchomość 2 oraz Nieruchomości 5-6) traktował, jako klasyczne nabycie towarów i materiałów. Nieruchomości 3-4 Wnioskodawca nabył celem przeznaczenia ich na wynajem mieszkalny lub wynajem krótkoterminowy, nie planując ich dalszej odsprzedaży. Mieszkania te wpisane zostały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

Mimo, że Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 przeznaczone zostały przez Wnioskodawcę, jako towary handlowe, do dalszej odsprzedaży, ze względu na trudności ze zbyciem ich po korzystnej dla Wnioskodawcy cenie, podjął decyzję o tymczasowym wynajmie lokali. Przeznaczenie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 na wynajem nie było jednak związane ze zmianą decyzji Wnioskodawcy, co do ostatecznego przeznaczenia tychże Nieruchomości do odsprzedaży, lecz traktowane było przez Wnioskodawcę, jako rozwiązanie okresowe, przejściowe, do czasu znalezienia potencjalnego nabywcy na satysfakcjonujących Go warunkach.

Przychody osiągane z tytułu wynajmu mieszkań Wnioskodawca rozliczał, jako przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), tj. jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkowywał podatkiem liniowym 19%.

Dnia 27 marca 2019 r. umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca dokonał sprzedaży Nieruchomości 2 za cenę 520 000,00 zł. Nieruchomość 1 sprzedana została dnia 17 maja 2019 r. za cenę 535 000,00 zł. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 sprzedane zostały w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Uzyskane ze zbycia ww. Nieruchomości środki pieniężne Wnioskodawca zakwalifikował, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zaś jako przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości, i w konsekwencji wykazał je w deklaracji podatkowej PIT-36L.

Dodatkowo, w dniu 13 listopada 2019 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości 6, zaś dnia 24 stycznia 2020 r. umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości 5. Zgodnie ze wskazanymi umowami przedwstępnymi, w przyszłości Nieruchomości 5-6 zostaną sprzedane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W piśmie z dnia 16 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że data rejestracji działalności gospodarczej w CEiDG jest równoznaczna z faktyczną datą rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Datą tą jest dzień 4 stycznia 2018 r. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 Wnioskodawca wniósł do działalności gospodarczej, jako towary handlowe z dniem rozpoczęcia działalności, tj. z dniem 4 stycznia 2018 r. Wnioskodawca informuje, że Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 nie były ostatecznie wynajmowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane środki pieniężne z tytułu sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zaś do przychodów określonych przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a tym samym, czy prawidłowo wykazał On przychód ze sprzedaży ww. Nieruchomości w deklaracji podatkowej PIT-36L?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest rozliczenie sprzedaży wprowadzonych do działalności gospodarczej mieszkań, które stały się towarami handlowymi w ramach tej działalności i wykazanie ich w rozliczeniu PIT-36L.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że ww. przepisu nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3 tej ustawy, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie minęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione winny być co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej, oraz
  

• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy wynika, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasady opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi związana w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w określonym przedziale czasowym w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, których sprzedaż nie następuje w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

Jak już wskazane zostało powyżej, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie znajduje zastosowania w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a nieruchomość ta stanowi towar handlowy w prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej. Jeżeli zbycie nieruchomości mieszkalnej następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wtedy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 pkt a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z odpłatnego zbycia takiej nieruchomości nie powinien zostać zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w przywołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W konsekwencji, w związku z faktem, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, to przychód uzyskany przez Niego z tytułu sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, która nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W efekcie również, prawidłowe było działanie Wnioskodawcy polegające na wykazaniu przychodu ze sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 w deklaracji podatkowej PIT- 36L za 2019 r.

Jednocześnie na kwalifikację przychodów z odpłatnego zbycia Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 do źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, nie powinno mieć wpływu czasowe wykorzystywanie tych nieruchomości w zakresie najmu mieszkalnego lub krótkoterminowego. Ww. Nieruchomości wprowadzone zostały do działalności gospodarczej Wnioskodawcy z zamiarem odpłatnego ich zbycia w ramach działalności gospodarczej, czego wyrazem było zakwalifikowanie ich, jako towarów handlowych i zaniechanie wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Nadto, przyjętej przez Wnioskodawcę kwalifikacji nie wyklucza fakt, że nieruchomości nabyte zostały jeszcze przed okresem, w którym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. Jak wskazuje się bowiem w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Okoliczność ta nie wyklucza definitywnie i w każdym przypadku możliwości uznania sprzedaży takiej nieruchomości za sprzedaż dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Możliwe jest włączenie określonych składników majątkowych, które stanowiły pierwotnie mienie prywatne, do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i następnie ich zbycie już w ramach tej działalności. Do tego rodzaju kwestii należy zawsze podchodzić indywidualnie z uwzględnieniem okoliczności faktycznych konkretnej sprawy” (wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 761/15).

Powyżej zaprezentowane stanowisko dotyczące kwalifikacji przychodu ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych potwierdza m.in.:

1. interpretacja indywidualna z dnia 28 listopada 2019 r., Nr 0115-KDIT2-3.4011.431.2019.3.JG, w zakresie, w jakim potwierdza stanowisko podatnika, że art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajduje zastosowania w sytuacji, gdy podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a nieruchomość ta stanowi towar handlowy w prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej;
2. interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2017 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.319.2017.2.EC, która potwierdza, że przychód uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości, przeznaczonej do sprzedaży, należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej;
3. interpretacja indywidualna z dnia 5 października 2015 r., Nr IPPB1/4511-842/15-2/ES, w której Organ podatkowy stwierdził, że: „Nabywane nieruchomości mieszkalne, przeznaczone do późniejszej odsprzedaży, należy zakwalifikować do towarów handlowych. Skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza polega na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, to sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości stanowiących towary handlowe uznać należy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu oraz gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajduje art. 10 ust. 3 ustawy o podatku od osób fizycznych, który określa sposób opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi od dnia 4 stycznia 2018 r. jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem liniowym 19%, której przeważającym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Ponadto, zgodnie z informacjami w CEIDG, Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie m.in.:

• kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek,
  

• pośrednictwa w obrocie nieruchomościami,
  

• prowadzenia obiektów noclegowych, turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.
  
  

Dnia 12 czerwca 2017 r. umową sprzedaży Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego dwie nieruchomości - lokale mieszkalne stanowiące odrębny przedmiot własności (Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2). Następnie ww. nieruchomości wniesione zostały do prowadzonej działalności gospodarczej, jako towary handlowe. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, ww. nieruchomości z zamiarem dalszej odsprzedaży w celach handlowych traktował, jako klasyczne nabycie towarów i materiałów. Mimo, że Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 przeznaczone zostały przez Wnioskodawcę, jako towary handlowe, do dalszej odsprzedaży, ze względu na trudności ze zbyciem ich po korzystnej dla Wnioskodawcy cenie, podjął decyzję o tymczasowym wynajmie lokali. Przeznaczenie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 na wynajem nie było jednak związane ze zmianą decyzji Wnioskodawcy, co do ostatecznego przeznaczenia tychże nieruchomości do odsprzedaży, lecz traktowane było przez Wnioskodawcę, jako rozwiązanie okresowe, przejściowe, do czasu znalezienia potencjalnego nabywcy na satysfakcjonujących Go warunkach. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodał, że Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 nie były ostatecznie wynajmowane. Dnia 27 marca 2019 r. umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca dokonał sprzedaży Nieruchomości 2, natomiast Nieruchomość 1 sprzedana została dnia 17 maja 2019 r. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 sprzedane zostały w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro Nieruchomość nr 1 i Nieruchomość nr 2 nie były ostatecznie wynajmowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (nie straciły charakteru towaru handlowego, a więc składnika majątku przeznaczonego do dalszej sprzedaży), to przychód ze sprzedaży tych nieruchomości, jako przychód ze zbycia środków obrotowych, stanowić będzie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku gdy przychód uzyskany przez Niego z tytułu sprzedaży Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, która nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i wykazać przychód ze sprzedaży ww. Nieruchomości w deklaracji podatkowej PIT-36L za 2019 r., należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.