Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.537.2020.2.JK3
z 18 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 19 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) na wezwanie z dnia 14 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.537.2020.1.JK3 (data nadania 15 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.537.2020.1.JK3 (data nadania 15 października 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielką zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1, z obrębu (…), o obszarze 6112,00 metrów kwadratowych, położonej w O., przy ul. P., dla której Sąd Rejonowy (…), VI wydział ksiąg wieczystych prowadzi księgą wieczystą (zwanej dalej: „nieruchomością”).

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość na mocy umowy darowizny zawartej w dniu 31 maja 2016 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem. Wnioskodawczyni w dniu 4 stycznia 2018 r. zawarła ze spółką A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego przed notariuszem (zwaną dalej: „umową przedwstępną”).

Na mocy umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni zobowiązała się m.in. do sprzedaży na rzecz A. sp. z o.o. nieruchomość za cenę 4.000.000,00 zł, a A. sp. z o.o. zobowiązała się kupić nieruchomość za wskazaną cenę. Strony postanowiły, że przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta nie później niż do dnia 31.03.2022 r. (zwana dalej: „umową przyrzeczoną”).

Przy czym zgodnie z treścią umowy przedwstępnej, począwszy od 1 czerwca 2020 r., Wnioskodawczyni ma prawo żądać od kupującego wcześniejszego zawarcia umowy przyrzeczonej, na co najmniej 6 miesięcy przed proponowanym dniem zawarcia umowy przyrzeczonej, wskazując co najmniej dwie propozycje terminu jej zawarcia. W takim przypadku kupujący ma obowiązek przystąpienia do zawarcia umowy przyrzeczonej w terminie wybranym przez kupującego. Do dnia wystąpienia z niniejszym wnioskiem, sprzedawca (Wnioskodawczyni) nie wystosował do kupującego żądania wcześniejszego zawarcia umowy przyrzeczonej.

Zgodnie z treścią umowy przedwstępnej, wydanie nieruchomości kupującemu ma nastąpić po zapłacie przez niego całej ceny na poczet jej nabycia, jednakże nie później niż w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Na mocy umowy przedwstępnej kupujący zapłacił na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 310.000,000 zł netto tytułem zaliczki na poczet ceny nabycia nieruchomości. Po zawarciu umowy przedwstępnej, kupujący zwrócił się do sprzedawcy o wyrażenie zgody na przygotowanie przez kupującego dokumentacji i złożenie wniosków o pozwolenie na budowę i rozbiórkę zabudowań istniejących na nieruchomości. Przy czym prace te, w przypadku uzyskania wnioskowanych zezwoleń, zostałyby wykonane przez kupującego po zawarciu umowy przyrzeczonej.

Należy podkreślić, że udzielenie kupującemu zgody na przeprowadzenie ww. postępowań w przedmiocie uzyskania zezwoleń na wykonanie wskazanych prac, nie będzie stanowić wydania mu nieruchomości. Wnioskodawczyni nie wyzbędzie się jej posiadania na rzecz kupującego, a kupujący nie będzie posiadał prawa do swobodnego dysponowania nią.

Intencją kupującego jest jedynie przygotowanie stanu prawnego nieruchomości do planowanego przez niego jej przeznaczenia w taki sposób, aby po zawarciu umowy przyrzeczonej i wydaniu mu nieruchomości mógł niezwłocznie wykonać zamierzone na niej prace.

Powyższe nie będzie skutkować zapłatą jakiegokolwiek wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie zgody kupującemu przez Wnioskodawczynię w oparciu o zawartą umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, na przygotowanie przez niego dokumentacji i wystąpienie z wnioskami o pozwolenie na budowę i rozbiórkę na nieruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży, jeszcze przed zawarciem przez nich przyrzeczonej umowy sprzedaży, przed wydaniem nieruchomości kupującemu i przed zapłatą przez kupującego na rzecz sprzedawcy całej umówionej ceny, z zastrzeżeniem, że prace powyższe zostaną wykonane przez kupującego po zawarciu umowy przyrzeczonej, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, samo wyrażenie przez nią zgody kupującemu na przygotowanie przez niego dokumentacji i wystąpienie z wnioskami o pozwolenie na budowę i rozbiórkę na nieruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży oraz przeprowadzenie przez kupującego postępowań w tym przedmiocie, przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży nie skutkuje powstaniem po stronie sprzedawcy skutków prawno-podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Twierdzenie to pozostaje aktualne także w przypadku uznania, że udostępnienie nieruchomości kupującemu w okolicznościach przedstawionych w niniejszej sprawie zostałoby uznane za jej wydanie - choć wykonanie przez kupującego powyższych czynności nie skutkowałoby przeniesieniem posiadania nieruchomości na jego rzecz.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; zwanej dalej: „u.p.d.o.f”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

U.p.d.o.f. rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., a tym samym przychód uzyskany wówczas z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem.

Stosownie do przepisu art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Nie ulega wątpliwości, że odpłatne zbycie nieruchomości obejmuje m.in. zbycie w drodze sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawczyni dla dokonania oceny, czy wyrażenie przez nią zgody kupującemu na wykonanie opisanych czynności przed zawarciem umowy przyrzeczonej, przed wydaniem nieruchomości oraz przed otrzymaniem zapłaty ceny, będzie stanowić podstawę powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, należy ustalić moment zbycia nieruchomości, ponieważ to on wyznacza czas powstania ww. obowiązku podatkowego.

Moment zbycia, inaczej przeniesienia prawa własności nieruchomości w prawie podatkowym określa się w oparciu o przepisy prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Natomiast w myśl art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa przedwstępna, tj. taka przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy, powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Z powyższego wynika, że zawarcie właściwej umowy sprzedaży może zostać poprzedzone umową przedwstępną, ale umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości. Zawierając umowę przedwstępną strony zobowiązują się jedynie do zawarcia umowy przyrzeczonej w przyszłości.

Jak wskazano powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. wiąże powstanie skutku prawno-podatkowego ze „zbyciem” nieruchomości, tj. z przeniesieniem jej własności.

Zatem ani zawarcie umowy przedwstępnej ani wcześniejsze wydanie nieruchomości bądź umożliwienie kupującemu uzyskanie pozwoleń administracyjnych na wykonanie na niej prac, które przeprowadzi po zawarciu umowy przyrzeczonej, nie rodzi skutków podatkowych, ponieważ żadna z tych czynności nie powoduje przeniesienia jej własności.

Przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawczyni znajduje oparcie m in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 maja 2015 r., IBPBII/2/4511-213/15/MM.

Na marginesie należy również zauważyć, że na gruncie niniejszej sprawy zawarcie pomiędzy Wnioskodawczynią a kupującym przyrzeczonej umowy sprzedaży po 31 grudnia 2021 r. w ogóle nie będzie stanowić podstawy do obciążenia sprzedawcy podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przeniesienie własności nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni nabyła tę nieruchomość - co jak wskazano w niniejszym wniosku miało miejsce w roku 2016.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa, jej części lub udziału w nieruchomości lub prawie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość na mocy umowy darowizny zawartej w dniu 31 maja 2016 r. w formie aktu notarialnego. Wnioskodawczyni w dniu 4 stycznia 2018 r. zawarła ze spółką przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego. Na mocy umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni zobowiązała się m in do sprzedaży na rzecz Spółki nieruchomość za cenę 4.000.000,00 zł, a Spółka zobowiązała się kupić nieruchomość za wskazaną cenę. Strony postanowiły, że przyrzeczona umowa sprzedaży zostanie zawarta nie później niż do dnia 31 marca 2022 r. (zwana dalej: „umową przyrzeczoną”).

Przy czym zgodnie z treścią umowy przedwstępnej, począwszy od 1 czerwca 2020 r., Wnioskodawczyni ma prawo żądać od kupującego wcześniejszego zawarcia umowy przyrzeczonej. Do dnia wystąpienia z niniejszym wnioskiem, sprzedawca (Wnioskodawczyni) nie wystosował do kupującego żądania wcześniejszego zawarcia umowy przyrzeczonej.

Zgodnie z treścią umowy przedwstępnej, wydanie nieruchomości kupującemu ma nastąpić po zapłacie przez niego całej ceny na poczet jej nabycia, jednakże nie później niż w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Moment zbycia czyli przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Z treści powyższych przepisów wynika, że właściwa umowa sprzedaży może być poprzedzona umową przedwstępną, jednakże umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości. Poprzez umowę przedwstępną strony zobowiązują się jedynie do zawarcia w przyszłości przyrzeczonej umowy.

Rozpatrując kwestię umowy przedwstępnej na gruncie prawa podatkowego zauważyć zatem należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest zbycie nieruchomości lub praw. W cytowanym przepisie użyto terminu „zbycie”, zatem aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie własności nieruchomości lub praw. Samo zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie możemy mówić o przeniesieniu własności nieruchomości lub praw, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Umowa przedwstępna jest więc niejako przyrzeczeniem do dokonania sprzedaży, która nastąpi dopiero w momencie zawarcia definitywnej umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości lub praw. Wobec tego zawarcie umowy przedwstępnej nie powoduje skutków podatkowych, ponieważ jest ona jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności nieruchomości lub praw w określonym terminie w przyszłości.

Z kolei umowa przenosząca własność (umowa sprzedaży) ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia prawa własności i zapłacenia sprzedawcy ceny. Jednakże przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma umowa między stronami, albowiem w granicach zasady swobody umów ustanowionej w art. 353[1] Kodeksu cywilnego strony mogą ustalić, że przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży kupujący może zapłacić część lub całość ceny, np. w formie zadatku.

Zadatek jest instytucją prawa cywilnego związaną z wykonaniem zobowiązań umownych. Uiszczenie zadatku służyć ma zabezpieczeniu wykonania świadczenia umownego. Może również stanowić rodzaj świadczenia odszkodowawczego na wypadek niewykonania zobowiązania. Zastosowanie omawianej instytucji nie ma jednak charakteru obligatoryjnego, lecz zależy od decyzji stron umowy.

Z przepisu art. 394 § 1 ustawy Kodeks cywilny wynika, że – w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Z kolei z art. 394 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że – w razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet świadczenia strony, która go dała; jeżeli zaliczenie nie jest możliwe, zadatek ulega zwrotowi. W razie rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty sumy dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy niewykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo za które ponoszą odpowiedzialność obie strony (art. 394 § 3 ww. ustawy).

Podsumowując, zgodnie z normami prawa cywilnego definitywne przeniesienie własności nieruchomości lub praw następuje tylko i wyłącznie w momencie zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży i nie zmienia tego fakt zawarcia umowy przedwstępnej – nawet w formie aktu notarialnego – ani wcześniejsza zapłata części lub całości ceny, czy udzielenie zgody kupującemu . w oparciu o zawartą umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, na przygotowanie przez niego dokumentacji i wystąpienie z wnioskami o pozwolenie na budowę i rozbiórkę na nieruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży.

Z powyższych przepisów wynika, że zawarcie przez Wnioskodawczynię umowy przedwstępnej i otrzymanie kwoty 310.000 zł tytułem zaliczki na poczet ceny nabycia nieruchomości nie powoduje skutków podatkowych po stronie Wnioskodawczyni, gdyż podpisując w dniu 4 stycznia 2018 r. umowę przedwstępną Wnioskodawczyni nie przeniosła prawa własności do nieruchomości, czyli nie doszło do odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne dla podatku dochodowego jest zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży, do której ma dojść nie później niż dnia 31 marca 2022 r.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego we wniosku stwierdzić należy, że zawarcie umowy przedwstępnej, na podstawie której Wnioskodawczyni udzieli zgody kupującemu w oparciu o zawartą umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, na przygotowanie przez niego dokumentacji i wystąpienie z wnioskami o pozwolenie na budowę i rozbiórkę na nieruchomości stanowiącej przedmiot sprzedaży, jeszcze przed zawarciem przez nich przyrzeczonej umowy sprzedaży, przed wydaniem nieruchomości kupującemu i przed zapłatą przez kupującego na rzecz sprzedawcy całej umówionej ceny, z zastrzeżeniem, że prace powyższe zostaną wykonane przez kupującego po zawarciu umowy przyrzeczonej, nie spowoduje przeniesienia własności nieruchomości, czyli odpłatnego zbycia, które jest źródłem przychodu.

Tak więc powyższe nie wywoła po stronie Wnioskodawczyni skutków podatkowych w postaci powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Istotne znaczenie dla powstania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie miała data podpisania ostatecznej umowy sprzedaży nieruchomości. Obowiązek podatkowy powstaje bowiem w dacie sprzedaży, a nie w dacie otrzymania ceny, podpisania umowy przedwstępnej bądź innej dacie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawczyni – jest prawidłowe.

Tut. organ nie odniósł się do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości po dniu 31 grudnia 2021 r., gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.