Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.449.2020.2.MBD
z 20 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), uzupełnionym 10 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki stanowi przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową stanowią przychód z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop – jest prawidłowe,
• wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g updop – jest prawidłowe,
• przy uznaniu, że środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową nie stanowią przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (a zatem stanowią przychód w całości opodatkowany), to przychód taki należy włączyć do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 updop – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

• środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki stanowi przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową stanowią przychód z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop,
• wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g updop,
• przy uznaniu, że środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową nie stanowią przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (a zatem stanowią przychód w całości opodatkowany), to przychód taki należy włączyć do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 updop.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też wezwano do ich uzupełnienia pismem z 26 października 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.449.2020.1.MBD, co też nastąpiło 10 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, działającym w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka prowadzi część swojej działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) w ramach Zakładu Produkcyjnego nr 2 w miejscowości X (poprzednio Y). Z działalności prowadzonej na terenie SSE (dalej jako: „Działalność strefowa”) Wnioskodawca osiąga dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „u.p.d.o.p”). Poza dochodami z Działalności strefowej Spółka osiąga również przychody (dochody) pozastrefowe, ze źródła podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych (dalej jako: „Działalność pozastrefowa”). Z uwagi na osiąganie przez Spółkę przychodów (dochodów) zarówno ze źródła zwolnionego jak i opodatkowanego, Spółka w celu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania, w pierwszej kolejności przyporządkowuje w sposób bezpośredni przychody i koszty do danego źródła przychodów, tj. odpowiednio do źródła zwolnionego oraz opodatkowanego na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi również koszty wspólne (mieszane), które dotyczą równocześnie Działalności strefowej jak i Działalności pozastrefowej. Na potrzeby ich alokacji wykorzystywany jest tzw. klucz (wskaźnik) przychodowy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p - uwzględniający relację, w jakiej pozostają przychody z konkretnego typu Działalności - strefowej/pozastrefowej - do łącznej kwoty przychodów osiąganych przez Spółkę. Wnioskodawca doświadczył negatywnych ekonomicznych konsekwencji związanych z rozprzestrzenianiem się pandemii choroby zakaźnej COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2. Negatywne efekty ekonomiczne związane z pandemią choroby zakaźnej COVID-19 obejmowały m.in. spadek obrotów gospodarczych Wnioskodawcy, a co za tym idzie zmniejszenie przychodów Wnioskodawcy, jak również opóźnienia w terminowym regulowaniu zobowiązań finansowych przez odbiorców oraz przedłużanych przez kontrahentów terminach płatności. W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią choroby zakaźnej COVID-19 wywołanej wirusem SARS-CoV-2, w tym przede wszystkim w celu utrzymania miejsc pracy, Wnioskodawca skorzystał z dostępnych form wsparcia przewidzianych m.in. w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: „Ustawa o zwalczaniu COVID-19”). Dotyczy to przede wszystkim mechanizmu przewidzianego w art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, tj. dofinansowania do wynagrodzeń pracowników Spółki ze środków pochodzących z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: „FGŚP”). Wnioskodawcy przyznane zostało na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, którzy zostali objęci obniżonym wymiarem czasu pracy, przez okres 3 miesięcy. Spółka, na chwilę składania niniejszego wniosku otrzymała wszystkie trzy transze dofinansowania. Część pracowników Wnioskodawcy, których wynagrodzenie objęte jest dofinansowaniem ze środków pochodzącym z FGŚP, otrzymanym przez Spółkę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, w ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonuje działania związane z Działalnością strefową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki stanowi przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową stanowią przychód z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.?
2. Czy wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g u p.d.o.p.?
3. Czy przy uznaniu, że środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową nie stanowią przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. (a zatem stanowią przychód w całości opodatkowany), to przychód taki należy włączyć do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opisane we wniosku dofinansowanie do wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne będzie stanowić dla Spółki przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, w części w jakiej zostały zaliczone do kosztów podatkowych. W odniesieniu natomiast, do wynagrodzeń pracowników wykonujących działania związane z Działalnością strefową dofinansowanie do wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowi przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych. Powyższy pogląd Wnioskodawca wywodzi wprost ze stanowiska Ministerstwa Finansów wyrażonego w piśmie z 3 lipca 2020 r. nr PG7.054.2.2020 Podsekretarza Stanu Pana Piotra Patkowskiego stanowiącym odpowiedź na zapytanie poselskie nr 1073: Odpowiadając na drugie pytanie uprzejmie informuję, iż w myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy PIT, przychodem z działalności gospodarczej są m.in. dotacje, subwencje, dopłaty, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartości otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...). Przy czym za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy CIT). Dofinansowania do kosztów wynagrodzeń pracowników oraz należnych od nich składek na ubezpieczenia społeczne, mieszczą się w definicji innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych na pokrycie kosztów i tym samym spełniają przesłanki wynikające z powołanego przepisu. Co do zasady zatem wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie należy wskazać, iż skoro kwota dofinansowania stanowi przychód przedsiębiorcy, to wydatki nią sfinansowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają warunki wskazane w art. 22 ustawy o PIT i w art. 15 ustawy o CIT.

Natomiast w przypadku, kiedy wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały sfinansowane, nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, dofinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy PIT i at. 12 ust 4 pkt 6a ustawy CIT). W związku z powyższym, podobnie jak w przypadku pytania pierwszego, dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników nie można uznać za przychód z działalności strefowej, gdyż nie jest to koszt kwalifikowany.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało również w treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2020 r., sygn. akt: 0111-KDIB1-2.4010.281.2020.1.MS, w treści której wskazane zostało przez interpretacyjny organ podatkowy następujące stanowisko: Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy środki otrzymane z FGŚP na podstawie art. 15g ustawy o COVID, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Analizując powyższe przepisy wskazać należy, że co do zasady wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Mając na uwadze powyższe stanowiska należy uznać, że przychód z dofinansowania do wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne nie powinien zostać uwzględniony przy kalkulacji dochodu zwolnionego od opodatkowania.

Ad. 2

Wypłacone pracownikom wynagrodzenia - w tym wykonującym czynności w ramach Działalności strefowej jak i Działalności pozastrefowej - są kosztem uzyskania przychodów w dacie wypłaty, stosowanie do art. 15g ust. 4 u.p.d.o.p., gdyż żaden przepis nie wskazuje, aby wynagrodzenia sfinansowane przez FGŚP nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Należy zatem podkreślić, że co do zasady wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. - stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tym m.in. wynagrodzenia zasadnicze, nagrody, premie), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Ponadto, jak podkreśla Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w treści interpretacji indywidualnej z 21 czerwca 2018 r., sygn. akt: 0111-KDIB2-3.4010.15.2018.3.KK: Kosztami podatkowymi są - co do zasady - tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Powyższe oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają należności z tytułu wynagrodzenia za pracę mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej). Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że wynagrodzenia zasadnicze, nagrody, premie mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w okresie, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy o pracę lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia dla celów rozpoznania kosztów uzyskania przychodu, że środki na wypłatę wynagrodzeń pracowniczych pochodzą z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Stanowisko takie prezentowane jest również przez organy podatkowe: W ocenie tut. Organu, dla celu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia w omawianej sytuacji fakt, że środki na wypłatę wynagrodzenia pracowniczego pochodzą z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt IBPB-1-2/4510-493/16-1/JP).

Ad. 3

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, w stosunku do dochodów uzyskanych z Działalności strefowej na podstawie zezwolenia, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zezwolenia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. W związku z powyższym, Spółka jest zobowiązana do sporządzania kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, uwzględniającej przychody na obu rodzajach działalności, tj. działalności objętej ww. zwolnieniem oraz działalności, z której wynik podatkowy podlega opodatkowaniu. W tym celu Wnioskodawca dokonuje alokacji pozycji przychodowych i kosztowych, które rozpoznawane są dla celów podatkowych w kalkulacji podstawy opodatkowania na całości działalności. Zasady alokacji kosztów wspólnych do działalności zwolnionej i opodatkowanej określone zostały, w treści z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., w myśl którego jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, uznając środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników Spółki za przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych, przychód taki należy włączyć jako przychód z działalności pozastrefowej (opodatkowanej) do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p.

W ocenie Wnioskodawcy otrzymane dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników Spółki jest w całości przychodem Spółki wpływającym na alokację kosztów wspólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1670, dalej: „ustawa o SSE”).

Zgodnie z ww. przepisem, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zasady zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego Zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jak wynika z powyższych przepisów omawiane zwolnienie jest formą pomocy publicznej, której celem jest skłonienie przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przepisy te wyznaczają jednocześnie granice korzystania z tej pomocy. Zarówno art. 12 ustawy o SSE, jak i art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, odwołujący się w swej treści do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, wiążą prawo do zwolnienia z posiadaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz respektowaniem warunków określonych w tym zezwoleniu.

Oznacza to, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie strefy, stosownie do uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności w granicach strefy. Jeżeli zatem dany rodzaj działalności gospodarczej nie został wymieniony w zezwoleniu, to uzyskany z tej działalności dochód nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 15zzb ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842, zwana dalej: „ustawą o COVID”) o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (wprowadzonego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw), starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19.

W myśl art. 15g ust. 1 ustawy o COVID, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2020 r. poz. 1057) oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia COVID-19, a także kościelna osoba prawna działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia СОVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 (art. 15g ust. 2 ustawy o Covid-19).

Ad. 1

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca osiąga dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Poza dochodami z Działalności strefowej Spółka osiąga również przychody (dochody) pozastrefowe, ze źródła podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca doświadczył negatywnych ekonomicznych konsekwencji związanych z rozprzestrzenianiem się pandemii choroby zakaźnej COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2. Negatywne efekty ekonomiczne związane z pandemią choroby zakaźnej COVID-19 obejmowały m.in. spadek obrotów gospodarczych Wnioskodawcy, a co za tym idzie zmniejszenie przychodów Wnioskodawcy, jak również opóźnienia w terminowym regulowaniu zobowiązań finansowych przez odbiorców oraz przedłużanych przez kontrahentów terminach płatności. W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią choroby zakaźnej COVID-19 wywołanej wirusem SARS-CoV-2, w tym przede wszystkim w celu utrzymania miejsc pracy, Wnioskodawca skorzystał z dostępnych form wsparcia przewidzianych m.in. w Ustawie o zwalczaniu COVID-19. Dotyczy to przede wszystkim mechanizmu przewidzianego w art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, tj. dofinansowania do wynagrodzeń pracowników Spółki ze środków pochodzących z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wnioskodawcy przyznane zostało na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników, którzy zostali objęci obniżonym wymiarem czasu pracy, przez okres 3 miesięcy. Spółka, na chwilę składania niniejszego wniosku otrzymała wszystkie trzy transze dofinansowania. Część pracowników Wnioskodawcy, których wynagrodzenie objęte jest dofinansowaniem ze środków pochodzącym z FGŚP, otrzymanym przez Spółkę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, w ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonuje działania związane z Działalnością strefową.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki stanowi przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową stanowią przychód z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Analizując powyższe przepisy, wskazać należy, że co do zasady wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast w przypadku, kiedy wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały dofinansowane, nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, dofinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop). Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie poniósł wydatków na pokrycie wynagrodzeń pracowników. Nie doszło do uszczuplenia zasobów majątkowych Wnioskodawcy działającego na terenie SSE. Wydatki te zostały pokryte z innego źródła niż dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z tym, dofinansowanie wynagrodzeń pracowników nie stanowi przychodu z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Potwierdzenie prezentowanego stanowiska znajduje się w odpowiedzi na zapytanie poselskie z 3 lipca 2020 r. nr PG7.054.2.2020, w którym Minister Finansów stwierdził: (…) dofinansowania do wynagrodzeń pracowników nie można uznać za przychód z działalności strefowej, gdyż nie jest to koszt kwalifikowany dla celów pomocy „strefowej”.

Tym samym, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy, środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki stanowi przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową stanowią przychód z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Mając na uwadze stanowisko organu w zakresie pytania nr 1, wskazać należy, że skoro kwota dofinansowania stanowi przychód podatkowy, to wydatki nią sfinansowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, o ile spełniają warunki wskazane w art. 15 udpop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zatem, w przypadku otrzymania dofinansowania, na podstawie art. 15gg Ustawy o zwalczaniu COVID-19, do wynagrodzeń i pokrycia składek na ubezpieczenie społeczne, kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z uwagi na osiąganie przez Spółkę przychodów (dochodów) zarówno ze źródła zwolnionego jak i opodatkowanego, Spółka w celu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania, w pierwszej kolejności przyporządkowuje w sposób bezpośredni przychody i koszty do danego źródła przychodów, tj. odpowiednio do źródła zwolnionego oraz opodatkowanego na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi również koszty wspólne (mieszane), które dotyczą równocześnie Działalności strefowej jak i Działalności pozastrefowej. Na potrzeby ich alokacji wykorzystywany jest tzw. klucz (wskaźnik) przychodowy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 updop - uwzględniający relację, w jakiej pozostają przychody z konkretnego typu Działalności - strefowej/pozastrefowej - do łącznej kwoty przychodów osiąganych przez Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przy uznaniu, że środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową nie stanowią przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (a zatem stanowią przychód w całości opodatkowany), to przychód taki należy włączyć do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 updop.

Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

W myśl art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 15 ust. 2a updop, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Dodać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 z późn. zm.).

W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Powyższa metoda może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu. Z całej ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu. Jeżeli określone źródło dochodów zostało utworzone w trakcie roku podatkowego, wówczas uwzględnia się porównywalne dane, tj. przychody od daty powstania tego źródła w trakcie roku podatkowego (a nie od początku roku podatkowego).

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że uznając środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników Spółki za przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych, przychód taki należy włączyć jako przychód z działalności pozastrefowej (opodatkowanej) do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przy uznaniu, że środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Spółki wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z Działalnością strefową nie stanowią przychodu z Działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (a zatem stanowią przychód w całości opodatkowany), to przychód taki należy włączyć do przychodowego klucza alokacji kosztów wspólnych, o którym mowa w art. 15 ust. 2 updop należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.