Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.624.2020.1.WD
z 23 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca realizuje umowę o dofinansowanie o numerze (…) pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)”. Inwestycja polega na zamontowaniu instalacji fotowoltaicznej i pomp ciepła, które to będą wykorzystywane na potrzeby własne Parafii.

Dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach: „Oś Priorytetowa V. Gospodarka niskoemisyjna. Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii”. Przedsiębiorca uznał podatek VAT za koszt kwalifikowany w projekcie, ponieważ nie jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

Parafia nie figuruje w rejestrze płatników podatku VAT, nie jest czynnym płatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7. Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej i nie figuruje w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie składa deklaracji VAT-7, jednocześnie usługi nabywane w ramach realizacji operacji nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o wydanie indywidualnej interpretacji właściwej Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie kwalifikowalności VAT. Dokument powyższy niezbędny jest do potwierdzenia wiarygodności przedstawionej przez Parafię deklaracji w zakresie kwalifikowalności VAT w celu kwalifikacji wniosku o dofinansowanie i refundacji poniesionych w ramach Projektu kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafia (…)”, parafia nie jest podatnikiem podatku VAT, nie ma możliwości odliczenia i odzyskania podatku VAT, zatem podatek VAT winien być kosztem kwalifikowalnym dla parafii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy parafia realizując projekt pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)” posiada prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących przeprowadzanych prac objętych projektem w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca potencjalnie mógłby dokonać odliczenia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)”. Parafia (…) nie jest podatnikiem podatku VAT, nie ma możliwości odliczenia i odzyskania podatku VAT, zatem podatek VAT winien być kosztem kwalifikowanym dla parafii. Parafii (…) nie przysługuje prawo do odliczenia lub zwrotu podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami na realizację Projektu.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści wniosku wynika, że Parafia nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT z uwagi na fakt, iż nie prowadzi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Prowadzi przede wszystkim działalność sakralną oraz edukacyjno-wychowawczą. Planowane przedsięwzięcie inwestycyjne będzie realizowane przez Parafię nie prowadzącą działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Parafia (…) realizuje umowę o dofinansowanie o numerze (…) pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)”. Inwestycja polega na zamontowaniu instalacji fotowoltaicznej i pomp ciepła, które to będą wykorzystywane na potrzeby własne Parafii.

Wnioskodawca wskazał, że usługi nabywane w ramach realizacji operacji nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dotyczących przeprowadzanych prac objętych projektem pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)” w okresie rozliczeniowym, w którym potencjalnie mógłby dokonać odliczenia.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez podmiot uznany za podatnika dla tych czynności.

W omawianej sprawie przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a efekty realizacji zadania – jak wynika z wniosku - nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W konsekwencji Parafia (…) nie będzie miała prawa odliczenia kwoty podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię (…)” na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.