2020.11.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.477.2020.1.IG
z 23 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

A. Sp. z o.o. jest polską spółką kapitałową oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się produkcją oraz dystrybucją gazów przemysłowych oraz urządzeń wykorzystywanych do ich obsługi.

Flota samochodowa Spółki

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje flotę pojazdów samochodowych własnych bądź leasingowanych („Flota”), które są użytkowane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W skład Floty wchodzą pojazdy o określonej poniżej specyfikacji:

Pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony (dalej: „Pojazdy 1");
Pojazdy typu wielozadaniowe z jednym rzędem siedzeń o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy o VAT (dalej: „Pojazdy 2").

Pojazdy 1 są samochodami ciężarowymi, których konstrukcja wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (z wyłącznym przeznaczeniem do przewozu ładunków).

Pojazdy 2 są to pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 2 ust. 34 ustawy o VAT, czyli pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Ponadto Pojazdy 2 są zaliczane do pojazdów takich jak wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, czyli pojazdów samochodowych innych niż samochód osobowy, mających jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowe (oznaczone w dowodzie rejestracyjnym symbolem homologacji N1).

W odniesieniu do Pojazdów 2 Spółka planuje w przyszłości uzyskać zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów (o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1) ustawy o VAT) potwierdzające, że odpowiadają one dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla pojazdów VAT-1, a tym samym spełniają wymagania wynikające z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Przedmiotowe zaświadczenia zostaną następnie wpisane do dowodów rejestracyjnych Pojazdów 2 ze wskazaniem symbolu VAT-1.

Dotychczas, zarówno w odniesieniu do Pojazdów 1, jak również Pojazdów 2, Spółka dokonywała odliczenia 50% wartości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wykorzystaniem Floty w prowadzonej działalności gospodarczej (dalej łącznie jako: „Wydatki”).

Karty paliwowe wykorzystywane przez Flotę

Jak wskazano powyżej, w związku z wykorzystywaniem Floty w prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi Wydatki dotyczące m.in. nabyć paliwa oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją Floty (m.in. usługi myjni, zakup płynów do spryskiwaczy, innych produktów pozapaliwowych). W celu usprawnienia kwestii związanych z możliwością bezgotówkowego zaopatrzenia Floty w powyżej opisane towary i usługi, Spółka (…) podpisała umowę (dalej: „Umowa") z B. S.A. (dalej: „Emitent") o wydanie i używanie Kart Flota (dalej: „Karty Paliwowe").

Na podstawie zawartej Umowy, Karty Paliwowe upoważniają Spółkę do bezgotówkowego zakupu wyszczególnionych w Umowie towarów i usług (w szczególności paliwa, oleju napędowego, płynów eksploatacyjnych, usługi myjni itp.) na stacjach paliw honorujących Karty Paliwowe (dalej: "Stacje paliw"). Lista Stacji paliw honorujących Karty Paliwowe jest opublikowana na stronie internetowej Emitenta. Stacje paliw prowadzą podmioty (zwane dalej: "Operatorami"), z którymi Emitent zawarł stosowne umowy.

Zgodnie z zapisami Umowy, a także Ogólnych warunków sprzedaży i używania Kart Paliwowych:

Emitent jest wystawcą Kart Paliwowych;

Emitent jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT;

Karty Paliwowe przez cały okres obowiązywania umowy stanowią własność Emitenta;

Podmiotem sprzedającym towary i usługi na rzecz Spółki posługującej się Kartą Paliwową w przypadku towarów i usług wydawanych bądź świadczonych Spółce przez Operatora, jest zawsze Emitent.

Emitent posiada ważną koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

Emitent nie pobiera żadnych opłat za wydanie i korzystanie z Kart Paliwowych;

Wnioskodawca nie ma wpływu na kształtowanie cen sprzedaży towarów i usług w ramach Kart Paliwowych:

Emitent ma możliwość niedopuszczenia do sprzedaży towaru lub świadczenia usług przez Operatorów poprzez zablokowanie karty;

Emitent ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów lub usług nabywanych przy pomocy Kart Paliwowych, jak również przyjmuje reklamacje dotyczące zawartych transakcji;

Reklamacje związane z dokonywanymi transakcjami zgłaszane są przez Wnioskodawcę bezpośrednio do Emitenta (z pominięciem Operatorów);

Emitent dokonuje rozpatrzenia złożonej reklamacji w terminie 14 dni od daty jej wpływu (w przypadku, gdy rozpatrzenie reklamacji wymaga zebrania dodatkowych informacji, Emitent rozpatruje reklamację w terminie 14 dni od dnia uzyskania tych informacji);

W przypadku utraty bądź zniszczenia Karty Paliwowej Spółka zobowiązana jest do zgłoszenia powyższego faktu bezpośrednio do Emitenta.

W Umowie ustalono następujące okresy rozliczeniowe: od 1 do 15 dnia danego miesiąca oraz od 16 - do ostatniego dnia danego miesiąca. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego, Emitent wystawia na rzecz Wnioskodawcy zbiorczą fakturę VAT obejmującą transakcje przeprowadzone za pomocą Kart Paliwowych w okresie rozliczeniowym. Termin płatności wynosi 21 dni od daty sprzedaży (za którą uznaje się ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego).

W Umowie Wnioskodawca zadeklarował, że używając Kart Paliwowych w danym okresie czasu zrealizuje określoną ilość zakupów paliwa, produktów pozapaliwowych oraz usług. Ponadto w Umowie określono górną granicę (limity ilościowe i kwotowe) zakupów przypadającą na każdą kartę flotową, po przekroczeniu których Spółka nie będzie mieć możliwości zakupu towaru lub usługi przy użyciu Karty Paliwowej.

Na podstawie Umowy Wnioskodawca korzysta z określonych rabatów na paliwo oraz produkty pozapaliwowe i usługi dostępne na Stacjach paliw. Spółce przyznane zostały przez Emitenta rabaty kwotowe za każdy litr paliwa oraz procentowe na produkty pozapaliwowe i usługi zakupione na Stacjach paliw. Zapisy Umowy regulują ponadto inne istotne warunki handlowe, na przykład zasięg obowiązywania kart paliwowych oraz katalog towarów i usług jakie mogą być przedmiotem transakcji z wykorzystaniem Kart paliwowych. Wszystkie warunki finansowe transakcji realizowanych przy wykorzystaniu Kart paliwowych określone są w Umowie zawartej pomiędzy Emitentem i Spółką (bez udziału Operatorów).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na zbiorczych fakturach VAT wystawianych przez Emitenta, dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu Kart Paliwowych?
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Pojazdami 1?
Czy od momentu uzyskania dodatkowego badania technicznego oraz właściwego zaświadczenia ze stacji kontroli pojazdów potwierdzonego adnotacją VAT-1 w dowodach rejestracyjnych Pojazdów 2 Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Pojazdami 2?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawianych przez Emitenta, dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu Kart Paliwowych.
Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Pojazdami 1.
Od momentu uzyskania dodatkowego badania technicznego oraz właściwego zaświadczenia ze stacji kontroli pojazdów potwierdzonego adnotacją VAT-1 w dowodach rejestracyjnych Pojazdów 2 Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Pojazdami 2.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT przy nabyciu towarów i usług przy użyciu Kart Paliwowych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei art. 7 ust. 8 ustawy o VAT wskazuje, iż w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru, w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zaznaczyć, iż w odniesieniu do pojęcia „jak właściciel” polski i unijny system VAT opiera się na koncepcji ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Oznacza to, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana jedynie ze sprzedażą w rozumieniu innych aktów prawnych, np. Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o VAT „dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Niniejsze obejmuje możliwość uznania za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT sytuacji, w której podmiot nabywający dany towar nie wchodzi fizycznie w jego posiadanie, lecz jedynie uzyskuje możliwość władania nim. Takie władztwo znajduje wyraz przede wszystkim w kontroli nad towarem i uprawnieniu do decydowania o przeznaczeniu (sposobie wykorzystania) tego towaru, w tym również do ustalenia warunków jego ewentualnej odprzedaży.

Dostawa łańcuchowa, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, to sytuacja, w której towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

Możliwość zastosowania takiej konstrukcji wymaga uznania, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli - jak wskazano powyżej - prawo do władania nim (kontrola i prawo do decydowania o sposobie jego wykorzystania). Z powyższego w żaden sposób nie wynika jednak, że każdy z tych pośredniczących podmiotów musi „fizycznie” wejść we władanie tego towaru.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, terminów płatności, jak również obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W powyższym kontekście kluczowe znaczenie mają więc postanowienia umowne pomiędzy Emitentem a Wnioskodawcą. Jeżeli więc z treści Umowy wynika, że Emitent będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli w przypadku analizowanej kwestii, jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy (tutaj: Wnioskodawcy) będzie dokonana przez niego.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego wynika, że podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Regulacja art. 8 ust. 2a ustawy o VAT ma zastosowanie, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której podatnik nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi, samemu nie wykonując fizycznie przedmiotowej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane VAT przez odsprzedającego.

W ocenie Wnioskodawcy, zakupy dokonywane przez niego na Stacjach paliw przy użyciu Kart Paliwowych odpowiadają opisanym powyżej „transakcjom łańcuchowym”. Powyższe przepisy znajdują zastosowanie do umowy zawartej z Emitentem, gdyż Emitent będzie nabywać określone towary i usługi, które następnie odsprzeda Wnioskodawcy, przy czym fizyczna dostawa towarów i usług będzie miała miejsce pomiędzy Operatorem (Stacją paliw) a Wnioskodawcą (tj. pomiędzy pierwszym i ostatnim podmiotem w łańcuchu).

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności, należy stwierdzić, iż w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę zakupu na Stacji paliw przy użyciu Karty Paliwowej, każdorazowo dochodzi do realizacji dwóch czynności opodatkowanych podatkiem VAT, realizowanych w warunkach tzw. transakcji łańcuchowej. Najpierw Emitent nabywa towary/usługi od Operatora, a następnie zbywa przedmiotowe towary / usługi na rzecz Wnioskodawcy. Fakt, że Emitent fizycznie nie wydaje towarów/świadczy usług pozostaje bez znaczenia.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż Emitent realizując postanowienia Umowy jest czynną stroną transakcji zakupu dokonywanej przez Wnioskodawcę na Stacji paliw przy użyciu Karty Paliwowej. W szczególności, aktywny udział w dostawie towarów oraz świadczeniu usług znajduje swoje potwierdzenie w poniżej wskazanych okolicznościach:

Emitent jest wystawcą Kart Paliwowych;

Podmiotem sprzedającym towary i usługi na rzecz Spółki posługującej się Kartą Paliwową w przypadku towarów i usług wydawanych bądź świadczonych Spółce przez Operatora, jest zawrze Emitent;

Emitent ma wpływ na cenę towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę przy użyciu Kart Paliwowych, w szczególności poprzez przyznanie Spółce rabatów kwotowych za każdy litr paliwa oraz procentowych na produkty pozapaliwowe i usługi zakupione na Stacjach paliw;

Emitent ma możliwość niedopuszczenia do sprzedaży towaru lub świadczenia usług przez Operatorów poprzez zablokowanie karty;

Emitent ponosi odpowiedzialność za ewentualne wady towarów lub usług nabywanych przy pomocy Kart Paliwowych, jak również przyjmuje reklamacje dotyczące zawartych transakcji;

Reklamacje związane z dokonywanymi transakcjami zgłaszane są przez Wnioskodawcę bezpośrednio do Emitenta (z pominięciem Operatorów);

W przypadku utraty bądź zniszczenia Karty Paliwowej Spółka zobowiązana jest do zgłoszenia powyższego faktu bezpośrednio do Emitenta;

Emitent określił w Umowie katalog towarów i usług, które Wnioskodawca może zakupić przy użyciu Kart Paliwowych, a także listę Stacji paliw honorujących Karty paliwowe;

Emitent w Umowie określa istotne warunki transakcji, w szczególności dotyczące zasad dokonywania rozliczeń, okresów rozliczeniowych oraz terminów płatności.

Emitent w Umowie określa górną granicę (limity ilościowe i kwotowo) zakupów przypadającą na każdą kartę flotową, po przekroczeniu których Spółka nie będzie mieć możliwości zakupu towaru lub usługi przy użyciu Karty Paliwowej.

W konsekwencji, z uwagi na fakt kształtowania kluczowych parametrów transakcji dostawy towarów oraz świadczenia usług przez Emitenta - transakcje dokonywane pomiędzy Emitentem a Wnioskodawcą stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług przez Emitenta na rzecz Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, Wnioskodawca nabywa od Emitenta towary i usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych i wykazują bezpośredni związek z działalnością Wnioskodawcy opodatkowaną VAT.

Podsumowując - zdaniem Wnioskodawcy - przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawianych przez Emitenta, dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu Kart Paliwowych.

Co istotne, stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez polskie organy podatkowe, w tym m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 czerwca 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.141.2020.2.NK; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 grudnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.496.2019.3.MK; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.547.2019.2.KO; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 października 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.519.2019.2.KS; interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.546.2019.2.IT.

Ad. 2 i 3.

Prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego od Wydatków związanych z Flotą

Jak zostało wykazane powyżej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur VAT wystawianych przez Emitenta oraz dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu Kart Paliwowych.

W tym miejscu Wnioskodawca przedstawia argumentację dotyczącą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Flotą.

Uwagi ogólne

Jak zostało wskazane powyżej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT czynnemu, o którymi mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z ww. regulacjami co do zasady podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Jednakże od powyższej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowa są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1) ustawy o VAT - do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Z kolei jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Podsumowując, w świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Odliczenie VAT naliczonego od Wydatków związanych z Pojazdami 1

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Pojazdy 1 są samochodami ciężarowymi o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, których konstrukcja wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (z wyłącznym przeznaczeniem do przewozu ładunków).

Ze względu na powyższe, Pojazdy 1 nie spełniają definicji pojazdów samochodowych, o której mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, a tym samym przepisy art. 86a ustawy o VAT nie będą miały zastosowania w przypadku określenia zakresu prawa do odliczenia VAT wynikającego z Wydatków związanych z tymi pojazdami.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do Wydatków związanych z tymi pojazdami, zastosowanie powinny więc znaleźć ogólne zasady odliczenia VAT, określone w art. 86 ustawy o VAT.

Tak jak wskazywano już powyżej odliczenie VAT naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, Wnioskodawca podkreśla, iż Pojazdy 1 będące przedmiotem wniosku, służą Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, tym samym wszystkie warunki uprawniające do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego są spełnione.

Podsumowując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego od Wydatków związanych z Pojazdami 1.

Odliczenie VAT naliczonego od Wydatków związanych z Pojazdami 2

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w skład Floty Wnioskodawcy wchodzą również Pojazdy 2, czyli pojazdy typu wielozadaniowe z jednym rzędem siedzeń o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (spełniające definicję pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT).

Co istotne, Pojazdy 2 są zaliczane do pojazdów takich jak wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, czyli pojazdów samochodowych innych niż samochód osobowy, mających jeden rząd siedzeń, który jest oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowe (oznaczone w dowodzie rejestracyjnym symbolem homologacji N1).

Podsumowując, o ocenie Wnioskodawcy począwszy od momentu uzyskania dodatkowego badania technicznego oraz właściwego zaświadczenia ze stacji kontroli pojazdów potwierdzonego adnotacją VAT-1 w dowodach rejestracyjnych Pojazdów 2, przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia 100% wartości podatku naliczonego VAT od Wydatków związanych z Pojazdami 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zauważyć, że zawarte w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy zastrzeżenie o treści „-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym” – nie odnosi się do przepisu art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a i b wskazanego przez Stronę, a do przepisu art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy, który nie ma w sprawie niniejszej zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin