Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.364.2020.2.BS
z 24 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.), uzupełnionym 10 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy nieodpłatne przekazanie prawa własności do sieci wodociągowej w części sfinansowanej przez Odbiorcę usług na rzecz Wnioskodawcy na majątek i do eksploatacji będzie stanowiło przychód spółki, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a koszty amortyzacji będą stanowiły koszty uzyskania przychodu – jest prawidłowe,
  
• momentu rozpoznania przychodu podatkowego, w przypadku:
  
  • wpłaty określonej kwoty na konto – czy przychód powstaje wg daty otrzymania – jest nieprawidłowe,
  • prac wykonanych bezpośrednio na budowie – czy przychód podatkowy powstaje wg daty umowy przeniesienia praw własności – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy nieodpłatne przekazanie prawa własności do sieci wodociągowej w części sfinansowanej przez Odbiorcę usług na rzecz Wnioskodawcy na majątek i do eksploatacji będzie stanowiło przychód spółki, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a koszty amortyzacji będą stanowiły koszty uzyskania przychodu,
• momentu rozpoznania przychodu podatkowego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 października 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.364.2020.1.BS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 10 listopada 2020 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której 100% udziałów posiada gmina X. Jednym z głównych działalności spółki jako przedsiębiorstwa komunalnego jest bieżące zaspakajanie potrzeb mieszkańców gminy wiejskiej poprzez dostarczanie wody i odbiór ścieków. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność zgodnie z uchwalonym wieloletnim planem rozwoju i modernizacji urządzeń wod-kan.

W przypadku, gdy obowiązujący wieloletni plan rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych nie przewiduje budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w celu zaopatrzenia nieruchomości odbiorcy w wodę, Odbiorca usług i spółka podpisują umowę o współfinansowanie budowy. Przedmiotem umowy jest wspólne wybudowanie sieci wodociągowej zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi oraz określenie wysokości wspófinansowania stron w celu przyłączenie nieruchomości odbiorcy do sieci wodociągowej.

Strony umowy na podstawie kosztorysu ustalają sposób i wysokość finansowania. Osoba ubiegająca się o przyłączenie – współinwestor zobowiązuje się z własnych środków do pokrycia kosztów budowy sieci wodociągowej, które występują w dwóch formach:

1. w ustalonej kwocie, którą należy przekazać przelewem na konto spółki na podstawie wystawionej faktury VAT lub
2. do wykonania części prac budowlanych np. pracy koparki.
   
   

Osoba ubiegająca się o przyłączenie – współinwestor równocześnie oświadcza w zawartej umowie, iż po wybudowaniu sieci wodociągowej i dokonanym odbiorze technicznym zobowiązuje się do nieodpłatnego przeniesienia praw własności do tej sieci na rzecz spółki.

Na podstawie umowy nieodpłatnego przeniesienia praw własności do sieci wodociągowej Wnioskodawca zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy pdop staje się właścicielem sieci poprzez przyjęcie środka trwałego do używania, który będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Spółka otrzymując sieć wodociągową zobowiązuje się do jej utrzymania, bieżącej konserwacji itp., w przyszłości również do jej odtworzenia.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 6 listopada 2020 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

1. z zawartej Umowy o współfinansowanie budowy sieci wynika, że rozliczenie kosztów budowy sieci wodociągowej poniesionych przez Odbiorcę następuje jednorazowo (przelew na konto Spółki),
   
2. z zawartej umowy jw. wynika jakie prace budowlane zobowiązany jest wykonać Odbiorca ze wskazaniem terminu wykonania prac,
   
3. na wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach nie ma określonych okresów rozliczeniowych,
   
4. kwoty należne Wnioskodawcy wynikające z umowy mają charakter definitywny,
   
5. wartość poniesionych przez Odbiorcę prac budowlanych w związku z wybudowaną siecią wodociągową jest ustalana na podstawie wyceny rzeczoznawcy,
   
6. przekazanie nieodpłatnie sieci wodociągowej na rzecz Wnioskodawcy następuje na podstawie Umowy przeniesienia prawa własności do sieci wodociągowej w terminie określonym w Umowie o współfinansowaniu budowy sieci,
   
7. sieć wodociągowa stanowić będzie środek trwały Wnioskodawcy i zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych po przekazaniu i wydaniu sieci przez Inwestora.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przekazanie prawa własności do sieci wodociągowej w części sfinansowanej przez Odbiorcę usług na rzecz Wnioskodawcy na majątek i do eksploatacji będzie stanowiło przychód spółki, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a koszty amortyzacji będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?
   
2. Z uwagi na różne formy współfinansowania przez Odbiorcę tzn. wpłata określonej kwoty zgodnie z zawartą umową na rachunek bankowy lub prace bezpośrednio wykonane na budowie – kiedy należy rozpoznać przychód podatkowy:
   
   1. w przypadku wpłaty określonej kwoty na konto – czy przychód powstaje wg daty otrzymania?
   2. w przypadku prac wykonanych bezpośrednio na budowie – czy przychód podatkowy powstaje wg daty umowy przeniesienia praw własności?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie praw własności do sieci wodociągowej sfinansowanej przez Odbiorcę usług na majątek i do eksploatacji spółki – stanowi dla niej przychód.

W przedstawionej sytuacji nie znajdzie zastosowania wyłączenie z art. 12 ust. 1 pkt 2, ponieważ Wnioskodawca, który jest spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostki samorządu terytorialnego, nie otrzymał sieci (środków trwałych) od jednostki tylko od Odbiorcy usług. Poza tym otrzymał je na własność, a nie w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Wartość otrzymanych praw w części wytworzonych środków trwałych stanowić będzie dla spółki przychód z tytułu nieodpłatnie otrzymanych praw zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, a odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16a ust. 1 i art. 15 ust. 1.

W przypadku współfinansowania Odbiorcy usług w formie wpłaty na konto w określonej kwocie wynikającej z zawartej umowy na podstawie wystawionej faktury VAT – przychód podatkowy powstaje zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1.

Na podstawie zawartej umowy współfinansowania budowy sieci wodociągowej Odbiorca usług zobowiązuje się do wpłaty określonej kwoty na konto, czyli Wnioskodawca otrzymuje pieniądze z przeznaczeniem na budowę sieci. Otrzymane wartości pieniężne zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowią przychód podatkowy w chwili otrzymania.

Natomiast po zakończeniu budowy i przeniesieniu praw własności, które może nastąpić w następnym roku podatkowym pozostaje obojętne podatkowo ponieważ współfinansowanie zostało opodatkowane w dacie otrzymania pieniędzy.

W przypadku prac wykonywanych bezpośrednio na budowie przez Odbiorcę usług przychód podatkowy należy ustalać zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 jako nieodpłatne otrzymanie praw.

Po zakończeniu realizacji budowy i odbiorze technicznym wartość rzeczowego wkładu do budowy sieci wodociągowej Odbiorcy usług jest ustalana przez Wnioskodawcę na podstawie wyceny rynkowej zlecanej rzeczoznawcy. Po dokonaniu wyceny rzeczoznawcy i kosztów poniesionych na budowę przez spółkę sporządzany jest dokument OT – przyjęcie środka trwałego do używania.

Następnie zostaje zawarta umowa nieodpłatnego przeniesienia praw do tej sieci sfinansowanej przez Odbiorcę na rzecz spółki gdzie w dacie przeniesienia umowy powstaje przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: Ustawa o CIT”), nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Otwarty katalog przysporzeń majątkowych, stanowiących przychody podatkowe zawiera art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej, tj. w momencie faktycznego otrzymania.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Z powyższej regulacji wynika więc, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Natomiast, art. 12 ust. 3e ustawy o CIT stanowi, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawcy zostanie nieodpłatnie przekazana sieć wodociągowa, którą wybudował Odbiorca usług (obecny właściciel sieci wodociągowej) samodzielnie, bądź za pośrednictwem Wnioskodawcy i w wyniku tego przekazania Wnioskodawca stanie się jej właścicielem, to po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do momentu powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego przekazania sieci wodociągowej, w sytuacji gdy do rozliczenia prac budowlanych doszło na podstawie przekazania środków pieniężnych, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód podatkowy powstanie w dacie wpłaty określonej kwoty pieniędzy na konto, a przeniesienie praw własności do sieci wodociągowej, które może nastąpić w następnym roku podatkowym, pozostaje obojętne podatkowo ponieważ współfinansowanie zostało opodatkowane w dacie otrzymania pieniędzy.

Wskazać bowiem należy, że nieodpłatne przekazanie praw własności do sieci wodociągowej jest odrębnym zdarzeniem, które stanowi odrębną czynność niż przekazanie pieniędzy za wykonanie prac budowlanych. Przekazanie pieniędzy przez Odbiorcę na rzecz Wnioskodawcy za wykonane przez niego prace budowlane powodować może odrębne konsekwencje podatkowe, jednakże zgodnie z zadanym we wniosku pytaniem dot. przychodu z nieodpłatnego przekazania rzeczy (sieci wodociągowej), kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Istotą w przedmiotowej sprawie jest nieodpłatne przekazanie praw własności do sieci wodociągowej, bowiem to na tej podstawie Wnioskodawca stanie się właścicielem tej sieci, która po przekazaniu przez Odbiorcę stanowić będzie środek trwały Wnioskodawcy i zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że przychód podatkowy w związku z nieodpłatnym przekazaniem prawa własności do sieci wodociągowej w sytuacji współfinansowania przez Odbiorcę usług w formie wpłaty określonej kwoty pieniędzy zgodnie z zawartą umową o współfinansowanie powstanie zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, tj. w dacie przeniesienia prawa własności do sieci wodociągowanej na podstawie zawartej umowy, a nie jak twierdzi Wnioskodawca w dacie otrzymania określonej kwoty na konto.

Natomiast w przypadku prac wykonywanych bezpośrednio na budowie przez Odbiorcę usług, których wartość ustalana jest na podstawie wyceny rzeczoznawcy, a następnie zostaje zawarta umowa nieodpłatnego przeniesienia praw do tej sieci, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, również w dacie przeniesienia prawa własności do sieci wodociągowanej na podstawie zawartej umowy.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej sieci wodociągowej, wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Wskazać bowiem należy, że w niniejszej sprawie przepis ten nie będzie miał zastosowania ponieważ jak wyjaśniono wyżej nabycie sieci wodociągowej stanowiącej środek trwały Wnioskodawcy będzie stanowić przychód z nieodpłatnego otrzymania rzeczy.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z powyższego stwierdzenia wynika, że określony wydatek, niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Właściwe określenie kosztów uzyskania przychodów, jak również właściwe ustalenie momentu ich poniesienia jest o tyle istotne, że rzutuje na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji rzutuje na prawidłowe rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych.

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne. Wynika to z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ww. ustawy,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ww. ustawy.
  
  

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10.000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że sieć wodociągowa, o której mowa we wniosku może stanowić środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej od wartości początkowej którego Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Jednocześnie warunkiem koniecznym dla uznania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w postaci sieci wodociągowej, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego środka trwałego a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy nieodpłatne przekazanie prawa własności do sieci wodociągowej w części sfinansowanej przez Odbiorcę usług na rzecz Wnioskodawcy na majątek i do eksploatacji będzie stanowiło przychód spółki, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a koszty amortyzacji będą stanowiły koszty uzyskania przychodu – jest prawidłowe,
  
• momentu rozpoznania przychodu podatkowego, w przypadku:
  
  • wpłaty określonej kwoty na konto – czy przychód powstaje wg daty otrzymania – jest nieprawidłowe,
  • prac wykonanych bezpośrednio na budowie – czy przychód podatkowy powstaje wg daty umowy przeniesienia praw własności – jest prawidłowe.
  
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.