Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.259.2018.14.S/JC
z 16 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2535/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 26 sierpnia 2020 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 22 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem Miastu Nieruchomości w ramach likwidacji, po stronie Spółki powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy – jest prawidłowe,
  

• otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy, który podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2018 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych likwidacji Spółki.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 21 sierpnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: 0114-KDIP2-1.4010.259.2018.3.JC, w której uznał stanowisko w zakresie ustalenia czy:

• w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem Miastu Nieruchomości w ramach likwidacji, po stronie Spółki powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy – za nieprawidłowe,
  

• otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy, który podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy – za prawidłowe.
  
  
  

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego z dnia 21 sierpnia 2018 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.259.2018.3.JC, została skutecznie doręczona w dniu 21 sierpnia 2018 r.

Strona, na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 sierpnia 2018 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.259.2018.3.JC, pismem z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.) złożyła skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2535/18 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko skarżącej.

Organ podatkowy, nie zgadzając się z powyższym wyrokiem, pismem z dnia 21 sierpnia 2019 r. znak 0110-KWR3.4020.65.2019.2.PK złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 26 maja 2020 r. do organu wpłynęło postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2020 r., sygn. akt II FSK 2677/19, dotyczące umorzenia postępowania kasacyjnego ze względu na cofnięcie skargi kasacyjnej.

W dniu 26 sierpnia 2020 r. do organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2535/18, w którym uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 21 sierpnia 2018 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.259.2018.3.JC, w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko skarżącej. Wraz z prawomocnym orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego do organu zwrócono akta sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy Organ.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto („Miasto”) - zainteresowane niebędące stroną postępowania, jest 100% udziałowcem X. sp. z o.o. („Spółka”). Spółka jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w W. („Nieruchomość”). Nieruchomość stanowi działkę ewidencyjną.

Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości wydana została decyzja Burmistrza z 2001 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która została zmieniona decyzją z 2001 r., a następnie decyzją z 2002 r. Zgodnie z powyższą decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, na Nieruchomości miał powstać budynek biurowy z garażem podziemnym. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z 2001 r. była ważna 2 lata.

Do 1998 r. Nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa. Decyzją Wojewody Nieruchomość została przekazana Gminie w 2002 r., a następnie została przez Gminę wniesiona do Spółki jako wkład niepieniężny.

Na Nieruchomości znajdują się następujące zabudowania:

• budynek o powierzchni 1.332,00 m² . Budynek jest przewidziany do rozbiórki. Został on wyłączony z użytkowania na podstawie decyzji Inspektora Nadzoru Budowlanego z 2013 r.,
• dwa budynki niemieszkalne o powierzchni 19 m² każdy,
• budynek niemieszkalny o powierzchni 9 m²,
• asfaltowy plac będący pozostałością po boisku.

Wszystkie naniesienia zostały wybudowane w 1969 r.

W latach 1995 - 1998 fragmenty Nieruchomości (gruntu) były oddawane w dzierżawę. Dzierżawcy prowadzili działalność gospodarczą w pawilonach handlowych postawionych przez nich na wydzierżawionym gruncie. Pawilony zostały usunięte z Nieruchomości.

W dokumentacji Gminy zachowało się 9 umów najmu dotyczących Nieruchomości zawartych na okres od 1 lipca 2002 r. do 30 września 2002 r.:

• 2 umowy najmu garaży o powierzchni 50 m² (obecnie garaży nie ma już na tej nieruchomości) oraz
• 7 umów najmu niewielkich fragmentów terenu (od 8,6 do 17,2 m²) z przeznaczeniem na działalność handlową.
  
  

Brak jest dokumentów na podstawie których można byłoby stwierdzić, czy przed wniesieniem Nieruchomości do Spółki w 2002 r. naniesienia znajdujące się na Nieruchomości były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej (w tym, czy były wynajmowane lub dzierżawione) w większym zakresie niż opisany powyżej.

Po zakończeniu działalności przez szkołę, asfaltowy plac będący pozostałością po boisku był wykorzystywany przez podmiot trzeci do prowadzenia działalności gospodarczej. Podmiot ten prowadził działalność przez ponad 2 lata nie dysponując żadnym tytułem prawnym do Nieruchomości oraz nie mając zgody (ani wyrażonej wprost, ani w sposób dorozumiany) właściciela Nieruchomości na prowadzenie takiej działalności. W 2015 r. Spółka zawarła umowę dzierżawy z innym podmiotem, który wykorzystuje plac do prowadzenia działalności.

Z zachowanych dokumentów nie wynika, aby (czy) w okresie pomiędzy 1 stycznia 1993 r. a wniesieniem Nieruchomości aportem do Spółki w 2002 r. naniesienia znajdujące się na Nieruchomości były ulepszane.

Po aporcie Nieruchomości do Spółki naniesienia nie były ulepszane.

Spółka planuje wydać Nieruchomości Miastu w ramach likwidacji Spółki, przeprowadzanej na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, dalej: „KSH”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydanie Nieruchomości Miastu (jako jedynemu udziałowcowi Spółki) w związku z likwidacją Spółki stanowić będzie czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („podatkiem VAT”) na podstawie art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT?
   
2. W przypadku uznania przez Organ, że wydanie Nieruchomości Miastu w związku z likwidacją Spółki nie będzie mogło korzystać z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT (w związku z pytaniem nr 1), Spółka zwraca się z pytaniem, czy wydanie Nieruchomości Miastu będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) Ustawy o VAT?
3. Czy w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem Miastu Nieruchomości w ramach likwidacji, po stronie Spółki powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT?
4. Czy otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 lit. e Ustawy o CIT, który podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytania oznaczone nr 3 i 4 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 1 i 2 dotyczących podatku od towarów i usług wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad. 3

Wydanie Nieruchomości przez Spółkę na rzecz Miasta w związku z likwidacją Spółki, nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Spółki na podstawie art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), jego przychodem jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Rodzaje przychodów ustawodawca wskazał w art. 12 ust. 1 ww. Ustawy, zaś w ust. 4 pkt 3 tego przepisu wskazał, że do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów (akcji) w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz takiej spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) - w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia. Z powyższego przepisu wynika zatem, iż umorzenie udziałów w spółce nie stanowi dla niej przychodu. Przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest kwota otrzymana z tytułu odpłatnego zbycia udziałów na rzecz spółki w celu ich umorzenia ponad kwotę ich wartości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 272 KSH rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. W myśl art. 286 § 2 i 3 KSH likwidacja spółki rodzi po stronie spółki obowiązek przekazania jej majątku wspólnikom. Z powyższego wynika, iż spółka ma wobec wspólników zobowiązanie o charakterze niepieniężnym. Taka sytuacja występuje w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego. Spółka przekazując wspólnikom (udziałowcom) składniki majątku zaspokoi ich roszczenia o przekazanie składników majątku. Nie jest to zatem sytuacja, o której mowa w art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT, z którego wynika, iż przez wykonanie świadczenia niepieniężnego podatnik „reguluje w całości lub w części zobowiązanie”.

W przypadku podziału pomiędzy wspólników składników majątku pozostałych po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, po stronie Spółki nie pojawią się żadne przysporzenie majątkowe. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że wspólnik likwidowanej spółki nie może żądać od spółki wypłaty z góry określonej kwoty np. kwoty odpowiadającej wartości nominalnej posiadanych przez niego udziałów. Możliwe są sytuacje, w których po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego nie zostaje już żaden majątek, który mógłby zostać podzielony między wspólników, jak również sytuacje, w których po zakończeniu interesów bieżących i zaspokojeniu wierzycieli, do podziału między wspólników pozostaje majątek o wartości niższej niż nominalna wartość udziałów. Podkreślić należy, że dokonując podziału majątku pozostałego po zakończeniu interesów bieżących i zaspokojeniu wierzycieli czy to poprzez jego spieniężenie i przekazanie kwot pieniężnych czy to poprzez podział składników majątku, spółka nie otrzymuje od swoich wspólników żadnego ekwiwalentu. Zatem, nawet jeżeli w ogóle można by mówić o zrealizowaniu przez Spółkę jej zobowiązania co do podziału majątku, to byłoby to zobowiązanie o charakterze jednostronnym, w którym nie występuje element ekwiwalentności świadczenia.

W tym miejscu zwrócić należy również uwagę na poglądy, zgodnie z którymi podział majątku likwidowanej spółki pomiędzy wspólników jest czynnością odrębną i o innym charakterze niż regulowanie zobowiązań, do czego odwołuje się art. 14a Ustawy o CIT. Podział pozostałego po uregulowaniu zobowiązań majątku spółki pomiędzy jej wspólników wynika wprost z odpowiednich przepisów KSH i następuje niejako automatycznie, jako realizacja czynności wynikającej wprost z tych przepisów. Podział majątku uznać należy za czynność techniczną będącą częścią procesu likwidacyjnego. Nie poprzedza jej powstanie zobowiązania spółki wobec wspólnika. Tymczasem art. 14a Ustawy o CIT odnosi się do przychodu w przypadku regulowania zobowiązań wynikających z zawarcia odpowiednich umów, np. umowy pożyczki, które spowodowały zaciągnięcie przez spółkę określonych zobowiązań. Przy czym podkreślenia wymaga, że art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT nie wprowadza katalogu przychodów, a jedynie sposób obliczania wysokości przychodu, w określonych w nim sytuacjach (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1218/16 i wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 października 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 976/16).

Spółka wskazuje również, że NSA w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 2844/12 wyjaśnił, iż przekazanie majątku likwidowanej spółki wspólnikowi jest czynnością jednostronną, która nie nakłada na wspólnika obowiązku spełnienia świadczenia wzajemnego. Wspólnik nie płaci też żadnej ceny. NSA w powyższym wyroku wskazał, że skoro z przepisów prawa nie wynika wprost, aby przekazanie majątku spółki na rzecz wspólnika w związku z jej likwidacją, o którym mowa w art. 286 § 1 KSH, powodowało powstanie po stronie spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do rozszerzenia katalogu przychodów zamieszczonego w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT o przychód z tego tytułu z powołaniem się na art. 14 ust. 1 tej ustawy. Możliwość taką wyklucza również okoliczność, że do zapłaty podatku w związku z tą czynnością zobowiązany jest wspólnik, na rzecz którego majątek został przekazany. Przekazanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki nie stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 1 Ustawy o CIT, ponieważ jest to czynność prawna jednostronna, a przy tym nieodpłatna, ponieważ dokonując jej spółka nie otrzymuje niczego w zamian.

Spółka wskazuje także, że art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT nie wymienia wprost przekazania wspólnikom majątku pozostałego po likwidacji spółki, jako stanu faktycznego skutkującego powstaniem po stronie spółki przychodu. W niektórych orzeczeniach sądów administracyjnych (np. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 1563/15, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2430/15) akceptujących tezę, że taki stan faktyczny objęty jest zakresem zastosowania art. 14a Ustawy o CIT pojawiły się odwołania do treści uzasadnienia rządowego projektu nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (druk nr 2330).

W ocenie Spółki, uzupełnianie treści art. 14a ust. 1 Ustawy o CIT poprzez sięgnięcie do treści uzasadnienia projektu ustawy w celu rozszerzenia zakresu zastosowania analizowanego przepisu jest niedopuszczalne w świetle art. 217 Konstytucji RP. Prowadzi bowiem do sytuacji, w której podatek nałożony zostaje nie w drodze ustawy a poprzez uzasadnienie rządowego projektu. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku WSA w Warszawie: z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 559/17 oraz z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2626/16.

Dodatkowo wskazać należy (na co zwrócił uwagę WSA w Krakowie w wyroku z 19 października 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 976/16, a wcześniej WSA w Łodzi w wyroku z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 146/16, odnosząc się do argumentu, iż intencją ustawodawcy było ujednolicenie skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu m.in. likwidacji spółki), że skoro sytuacja taka literalnie nie została objęta dyspozycją przepisu art. 14a Ustawy o CIT wynikać z tego może, iż intencją prawodawcy było pozostawienie przekazania składników majątku wspólnikowi spółki w wyniku jej likwidacji jako czynności niepowodującej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie likwidowanej spółki (pod. Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz pod red. Krzysztofa Gila, Aleksandry Obońskiej, Adama Wacławczyka, Agnieszki Walter Wyd. CH Beck Warszawa 2016). Nie można przecież wnioskować z faktów zakładanych, zdarzeń leżących u podstaw proponowanych zmian w ustawie podatkowej, które nie zostały jednakowoż uzewnętrznione w przeprowadzonej zmianie prawa przez ustawodawcę, iż także i one są objęte zakresem tej zmiany skoro w przyjętej definitywnie regulacji je pominięto.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wydanie majątku jest ostatnią czynnością spółki związaną z jej mieniem. Przypisanie jej przychodotwórczego charakteru wymagałoby tworzenia w spółce rezerw pieniężnych na zapłatę podatku oraz opóźniałoby proces likwidacyjny (por. Jarosław Sekita Towary lub usługi zamiast zapłaty. Wybrane problemy opodatkowania datio in solutum. Przegląd podatkowy 1/2016).

Również NSA w cytowanym powyżej wyroku podkreślił, że wydanie majątku wspólnikom w ramach likwidacji spółki przewidzianej przepisami KSH, które zasadniczo jest ostatnią czynnością poprzedzającą wykreślenie spółki z rejestru, odnosi ten skutek, że z momentem jego dokonania spółka zostaje rozwiązana i ustaje jej byt jako osoby prawnej. Tak więc w momencie ukształtowania się zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych oraz powstania obowiązku zadeklarowania i uiszczenia podatku, podatnik zobowiązany do jego zapłaty może już nie istnieć. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może natomiast zostać wszczęte przed dniem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, nie ma zaś możliwości takiego doręczenia, jeśli podatnik już nie istnieje.

Należy również wskazać że podział pomiędzy wspólników majątku spółki w toku postępowania likwidacyjnego może przybrać formę wypłaty środków pieniężnych bądź przekazania składników rzeczowych majątku likwidowanej spółki. Z punktu widzenia spółki wypłata środków pieniężnych jak i wydanie majątku w formie niepieniężnej - rzeczowej, powoduje taki sam skutek likwidacji majątku spółki przez jego podział i wydanie wspólnikom. Obie te sytuacje winny być traktowane w taki sam sposób i w obu tych sytuacjach, niezależnie od formy pieniężnej lub niepieniężnej, po stronie spółki nie powstanie przychód z tytułu wydania majątku spółki.

Reasumując, należy stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym dokonane w ramach likwidacji przekazanie majątku jedynemu wspólnikowi (Miastu) nie będzie skutkowało uzyskaniem przez nią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w utrwalonej linii orzeczniczej sadów administracyjnych m.in. w wyroku WSA w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 146/16; WSA w Gdańsku z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 1129/16, z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1218/16; WSA w Gliwicach z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 478/17; WSA w Warszawie z dnia: 27 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 400/16, dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 559/17, dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1982/16, dnia 23 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2976/16, dnia 5 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2625/16, dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 559/17.

Rozstrzygniecie kwestii uzyskania przez Spółkę przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w związku z przekazaniem majątku wspólnikowi w ramach likwidacji Spółki jest istotne dla Miasta z uwagi na fakt, że Miasto jest jedynym 100% udziałowcem Spółki.

Złożony wniosek ma zatem bezpośrednie skutki prawnopodatkowe dla zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

Ad. 4

Otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 lit. e Ustawy o CIT, który podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Z kolei zgodnie z art. 7b ust. 1 lit. e Ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 tej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Zwolnienie to ma charakter podmiotowy, bezwzględny i obejmuje całość przychodów niezależnie od ich wysokości, czy też przeznaczenia zwolnionych środków. Dodać w tym miejscu należy, że zakres pojęcia "dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego" wskazanego w art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy podatkowej jest szeroki. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1453, ze zm.), są dochody własne, subwencja ogólna oraz dotacje celowe z budżetu państwa. Z art. 4 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wynika z kolei, że źródłami dochodów własnych gminy są dochody z jej majątku. Przy czym dochodami z majątku, są dochody uzyskiwane z tytułu posiadanego przez jednostkę samorządu terytorialnego prawa własności i innych praw majątkowych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych zapadłych w podobnych stanach faktycznych np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z dnia 8 czerwca 2017 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.31.2017.2.ZK oraz z dnia 7 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.145.2017.2.MG.

W ocenie Spółki otrzymanie przez Miasto Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki byłoby zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2535/18, w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia czy:

• w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem Miastu Nieruchomości w ramach likwidacji, po stronie Spółki powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy – jest prawidłowe,
  

• otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy, który podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

Ad. 3

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie ustalenie, czy w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem Miastu Nieruchomości w ramach likwidacji, po stronie Spółki powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy.

Ad. 4

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 updop wynika z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w updop, przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
  

• z innych źródeł.
  
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3.

Przepis art. 7b ust. 1 zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Podsumowując, słusznie wskazuje Wnioskodawca, że otrzymanie Nieruchomości przez Miasto w związku z likwidacją Spółki będzie generowało po stronie Miasta powstanie przychodu zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e updop.

Jednocześnie zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 6 ust. 1 pkt 6 updop. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Zwolnienie to ma charakter podmiotowy, bezwzględny i obejmuje całość przychodów niezależnie od ich wysokości, czy też przeznaczenia zwolnionych środków. Dodać w tym miejscu należy, że zakres pojęcia „dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego” wskazanego w art. 6 ust. 1 pkt 6 udpop jest szeroki.

Dochodami jednostek samorządu terytorialnego, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1453, z późn. zm.), są dochody własne, subwencja ogólna oraz dotacje celowe z budżetu państwa. Z art. 4 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wynika z kolei, że źródłami dochodów własnych gminy są dochody z jej majątku. Przy czym dochodami z majątku, są dochody uzyskiwane z tytułu posiadanego przez jednostkę samorządu terytorialnego prawa własności i innych praw majątkowych.

W świetle powyższych przepisów, otrzymanie przez Miasto Nieruchomości w związku z likwidacją Spółki będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 updop.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo należy nadmienić, że Wnioskodawca wskazuje we wniosku na art. 7b ust. 1 lit. e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podczas gdy powinno być art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.