Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.338.2020.2.AT
z 20 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2020 r., (data wpływu: 10 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym 13 i 22 października 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości uznania wskazanych we wniosku wydatków za poniesione na wytworzenie środka trwałego - jest prawidłowe,
• możliwości i sposobu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości uznania wskazanych we wniosku wydatków za poniesione na wytworzenie środka trwałego,
• możliwości i sposobu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 października 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.338.2020.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przeprowadzony roczny przegląd stanu technicznego nieruchomości wykazał, że na zasobach Spółdzielni brakuje miejsc postojowych dla mieszkańców ze względu na wzrastającą liczbę pojazdów. Mieszkańcy parkują na chodniku przy nieruchomościach mieszkalnych, tym samym utrudniają dojazd i wyjazd innym uczestnikom ruchu. Stanowi to również bezpośrednie zagrożenie na wypadek wystąpienia różnych zdarzeń losowych. Zarząd Spółdzielni biorąc pod uwagę obecny stan zaproponował wykonanie prac polegających na rozbudowie i utwardzeniu nowych miejsc postojowych. Całkowity koszt wspomnianych prac to 250 tys. i dotyczy nieruchomości gruntowych przed budynkami mieszkalnymi. Prace obejmują następujący zakres rzeczowy: zdjęcie warstwy ziemi urodzajnej (z działki), wykonanie koryta pod warstwę kruszywa po zdjęciu warstwy ziemi urodzajnej, ułożenie obramowania miejsca utwardzenia z elementów betonowych (krawężniki, obrzeża), wykonanie warstwy nawierzchni z kruszywa.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 8 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że nieruchomości gruntowe na które zostaną poniesione nakłady o których mowa we wniosku stanowią współwłasność Spółdzielni i odrębnych właścicieli, którzy w większości są członkami Spółdzielni. Nieruchomości te stanowią zasób mieszkaniowy. Spółdzielnia zarządza nieruchomościami na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Zarząd nieruchomościami wspólnymi stanowiącymi współwłasność spółdzielni jest wykonywany przez spółdzielnię jak zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, z zastrzeżeniem art. 241 i art. 26. Przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali o zarządzie nieruchomością wspólną nie stosuje się, z wyjątkiem art. 22 oraz art. 29 ust. 1 i 1a, które stosuje się odpowiednio.). Spółdzielnia zarządza tymi nieruchomościami po kosztach. Zgodnie z art. 1 ust. 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, Spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków, w szczególności z tytułu przekształceń praw do lokali. Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, Spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków. Nieruchomości Spółdzielni stanowią środki trwałe, ponadto pozostała część tej nieruchomości to własność wyodrębnionych właścicieli, która nie stanowi majątku Spółdzielni.

Spółdzielnia zamierza wprowadzić obowiązek świadczenia (ponoszenia opłat) związku z rozbudową i utwardzeniem miejsc postojowych. Pokrywanie poniesionych nakładów dotyczyć będzie mieszkańców korzystających z powyższych miejsc postojowych. Zadanie inwestycyjne zostanie sfinansowane z utworzonego na ten cel odrębnego funduszu celowego. Obciążenie mieszkańców kosztami będzie czasowe do momentu pokrycia rzeczywistych kosztów. Po tym okresie nie będą naliczane żadne opłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozbudowa i utwardzenie nowych miejsc postojowych jest nakładem o charakterze remontowym i daje podatnikowi prawo do bezpośredniego zaliczenia poniesionego wydatku w koszty uzyskania przychodu, lub jest to wytworzenie nowego środka trwałego który stanowi koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty rozbudowy i utwardzenia nowych miejsc postojowych będą inwestycją, której celem jest wytworzenie (budowa) nowych miejsc postojowych. W efekcie podjętych działań majątek Spółdzielni powiększy się o nowy składnik majątku, który będzie służył mieszkańcom budynków mieszkalnych. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt b wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Podatnik ma jednak prawo rozliczyć koszt nabycia lub wytworzenia środka trwałego poprzez odpisy amortyzacyjne. Podstawą do ujęcia w kosztach jest wartość początkowa środka trwałego ustalona na podstawie kosztów zakupu lub kosztów wytworzenia. Na nieruchomości gruntowej nie będą prowadzone prace w celu poprawy, naprawy, wymiany, konserwacji istniejącego stanu. Podjęte działania nie mają również charakteru zabezpieczenia, zapobiegania przed dalszą degradacja podłoża gruntu. Remont to działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy posiadanych środków trwałych, polegające na wymianie, naprawie zużytych składników, będące skutkiem bieżącej eksploatacji. Dlatego zdaniem Spółdzielni są to prace o charakterze inwestycyjnym, związane z powstaniem nowego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1465), celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Jak stanowi art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;
2. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;
3. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;
4. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;
5. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.
   
   

Spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ww. ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Spółdzielnie mieszkaniowe są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm. dalej: „updop”), jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przeprowadzony roczny przegląd stanu technicznego nieruchomości wykazał, że na zasobach Spółdzielni brakuje miejsc postojowych dla mieszkańców ze względu na wzrastającą liczbę pojazdów. Mieszkańcy parkują na chodniku przy nieruchomościach mieszkalnych, tym samym utrudniają dojazd i wyjazd innym uczestnikom ruchu. Stanowi to również bezpośrednie zagrożenie na wypadek wystąpienia różnych zdarzeń losowych. Zarząd Spółdzielni biorąc pod uwagę obecny stan zaproponował wykonanie prac polegających na rozbudowie i utwardzeniu nowych miejsc postojowych. Całkowity koszt wspomnianych prac to 250 tys. i dotyczy nieruchomości gruntowych przed budynkami mieszkalnymi. Prace obejmują następujący zakres rzeczowy: zdjęcie warstwy ziemi urodzajnej (z działki), wykonanie koryta pod warstwę kruszywa po zdjęciu warstwy ziemi urodzajnej, ułożenie obramowania miejsca utwardzenia z elementów betonowych (krawężniki, obrzeża), wykonanie warstwy nawierzchni z kruszywa. Nieruchomości gruntowe na które zostaną poniesione nakłady o których mowa we wniosku stanowią współwłasność Spółdzielni i odrębnych właścicieli, którzy w większości są członkami Spółdzielni. Nieruchomości te stanowią zasób mieszkaniowy. Spółdzielnia zarządza nieruchomościami na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Spółdzielnia zarządza tymi nieruchomościami po kosztach. Nieruchomości Spółdzielni stanowią środki trwałe, ponadto pozostała część tej nieruchomości to własność wyodrębnionych właścicieli, która nie stanowi majątku Spółdzielni. Spółdzielnia zamierza wprowadzić obowiązek świadczenia (ponoszenia opłat) związku z rozbudową i utwardzeniem miejsc postojowych. Pokrywanie poniesionych nakładów dotyczyć będzie mieszkańców korzystających z powyższych miejsc postojowych. Zadanie inwestycyjne zostanie sfinansowane z utworzonego na ten cel odrębnego funduszu celowego. Obciążenie mieszkańców kosztami będzie czasowe do momentu pokrycia rzeczywistych kosztów. Po tym okresie nie będą naliczane żadne opłaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy rozbudowa i utwardzenie nowych miejsc postojowych jest nakładem o charakterze remontowym i daje podatnikowi prawo do bezpośredniego zaliczenia poniesionego wydatku w koszty uzyskania przychodu, lub jest to wytworzenie nowego środka trwałego który stanowi koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, muszą spełniać następujące warunki:

• przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, iż jak wynika z art. 16a ust. 1 updop, środki trwałe mogą zostać nabyte lub wytworzone we własnym zakresie. Wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego podlegają pośredniemu zaliczeniu do kosztów podatkowych, poprzez dokonywane od ich wartości początkowej odpisy amortyzacyjne. Od nabycia bądź wytworzenia środka trwałego należy odróżnić jednak sytuację jego ulepszenia, tj. ponoszeniu nakładów na środek trwały już istniejący, tj. nabyty lub wytworzony. W wyniku ulepszenia istniejący środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. W myśl bowiem art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Tym samym, wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego, także podlegają pośredniemu zaliczeniu do kosztów podatkowych, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o nakłady ulepszeniowe, wartości początkowej środka trwałego.

Jednocześnie od wydatków ulepszeniowych, należy odróżnić wydatki remontowe dotyczące środków trwałych, które podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, o ile oczywiście spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty, wskazane w art. 15 ust. 1 updop. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1333), remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że wskutek poniesienia wskazanych we wniosku nakładów związanych z powstaniem nowych miejsc parkingowych, na nieruchomościach gruntowych, stanowiących współwłasność Wnioskodawcy i odrębnych właścicieli, będących środkami trwałymi Spółdzielni i spółdzielczymi zasobami mieszkaniowymi, dojdzie do powstania nowego środka trwałego w postaci tych nakładów. Ww. nakłady nie będą stanowiły ulepszenia gruntu, bowiem gruntów ze swej istoty nie można ulepszyć, tyko odrębny od gruntu składnik majątku – odrębny środek trwały. Nie będą to również wydatki o charakterze remontowym bowiem nie są związane z przywróceniem określnego składnika do pierwotnego stanu, lecz z jego powstaniem.

Zgodzić tym samym, należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w rezultacie poniesienia ww. wydatków związanych z powstaniem nowych miejsc parkingowych, dojdzie do wytworzenia nowego środka trwałego.

W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego, zauważyć należy, że nie wszystkie składniki majątku posiadające status środka trwałego podlegają amortyzacji. Zgodnie z art. 16c pkt 2 updop, amortyzacji nie podlegają bowiem budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe – zwane środkami trwałymi.

Należy przy tym zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji: „zasobów mieszkaniowych”, czy też „spółdzielczych zasobów mieszkaniowych”. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika, że pojęcie „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia związane z lokalami mieszkalnymi, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

Wobec powyższego, przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki - doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia),
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).
   
   

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wskazane we wniosku nakłady związane z powstaniem nowych miejsc parkingowych, a więc jak już wskazano poniesione na wytworzenie nowego środka trwałego, na nieruchomościach gruntowych, stanowiących spółdzielczy zasób mieszkaniowy (jak sama Spółdzielnia wskazała we wniosku) – będą również stanowić spółdzielcze zasoby mieszkaniowe. Tym samym, nakłady te, jako budowle lub urządzenia o których mowa w art. 16c pkt 2 updop, nie podlegają amortyzacji podatkowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.