Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.368.2020.2.JKU
z 26 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika w ramach wykonywanych usług doradczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika w ramach wykonywanych usług doradczych. Wniosek został uzupełniony w dniu 26 października 2020 r. o brakujące informacje, przeformułowanie zadanych pytań oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Niezależnie od tego posiada uprawnienia adwokata kościelnego i jest wpisany na listę adwokatów i pełnomocników kościelnych zatwierdzonych przez Biskupa diecezjalnego.

Wnioskodawca, nie rezygnując z zatrudnienia, zamierza w ramach działalności nieewidencjonowanej (art. 5 ustawy prawo przedsiębiorców) udzielać porad prawnych oraz występować jako pełnomocnik (adwokat kościelny) w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego.

Wnioskodawca spełnia wymogi wynikające z art. 5 ww. ustawy, tj. w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywał działalności gospodarczej, a planowany przychód należny z ww. działalności nie będzie przekraczał w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r., poz. 2177).

Wniosek został uzupełniony w dniu 26 października 2020 r. o następujące informacje:

1. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności będą polegały na udzielaniu „porad, opinii i wyjaśnień” charakterystycznych dla usług doradztwa.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, porady prawne i występowanie w charakterze adwokata kościelnego nie są usługami prawniczymi w rozumieniu prawa powszechnego. Aby świadczyć usługi z zakresu prawa kanonicznego należy ukończyć studia na kierunku Prawo Kanoniczne, uzyskać tytuł licencjat magister (w prawie kanonicznym tytuł licencjat jest wyższy niż tytuł magistra) i zostać wpisanym na listę adwokatów kościelnych przy danym sądzie diecezjalnym. Nie jest wymagane ukończenie aplikacji adwokackiej. Adwokat kościelny nie podlega ustawie z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1651). W tej ustawie w art. 4 czytamy: " Art. 4. 1. Zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami”.
   W Art. 175 Konstytucji RP czytamy, że: ,,1. Wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe.”. Wynika z tego, że sądy diecezjalne nie są organami wymiaru sprawiedliwości. Są to sądy właściwe dla wiernych – chrześcijan katolików, a nie wszystkich obywateli Polski. Ponadto Prawo o adwokaturze określa, że: " Art. 4b. 1. Adwokat nie może wykonywać zawodu: 1) jeżeli pozostaje w stosunku pracy”. Adwokaci kościelni są wpisani na listę adwokatów kościelnych przy danych sądach diecezjalnych nie podlegają zakazom pozostawania w stosunku pracy.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, są to usługi doradcze z zakresu prawa kanonicznego.
4. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa podatkowego oraz czynności notarialnych.
5. Wnioskodawca chciałby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli może z niego skorzystać. Wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy właśnie tego zagadnienia.
6. Wnioskodawca będzie wykonywał w ramach prowadzonej działalności następujące czynności jako adwokat kościelny:
   1. doradztwo w sprawach związanych ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa (małżeństwo rozumiane jako związek sakramentalny zawarty w Kościele katolickim);
   2. reprezentacja przed sądem kościelnym;
   3. sporządzanie pism procesowych.
   Zdaniem Wnioskodawcy, nie są to usługi prawnicze, o których mowa w art. 113 ust. 12 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jest to jednak zdanie Wnioskodawcy i jednocześnie przedmiot wydania indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy tego zagadnienia. Uznanie bowiem, że usługi adwokata kościelnego są usługami prawniczymi wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
7. Wnioskodawca chce korzystać ze zwolnienia, o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, od początku roku 2021, o ile jest ono prawnie dopuszczalne. Jest to przedmiot wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, do której sporządzane jest złożone uzupełnienie.
8. Przewidywana wartość sprzedaży ani w roku 2020, ani w kolejnych latach nie przekroczy 200 000 zł. Usługi w charakterze adwokata kościelnego Wnioskodawca chce świadczyć sporadycznie. Nie będzie to główne źródło dochodu Wnioskodawcy, który jest zatrudniony na pełen etat na podstawie umowy o pracę w firmie informatycznej na stanowisku niezwiązanym ze świadczeniem usług prawniczych.
   
   

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że jest aktualnie wpisany na listę adwokatów kościelnych przy Metropolitalnym Sądzie Archidiecezji (...). Jednak aktualnie nie występuje w charakterze adwokata kościelnego w żadnym postępowaniu oraz nie świadczy doradztwa w sprawach stwierdzenia nieważności. Wnioskodawca chciałaby rozpocząć prowadzenie nieewidencjonowanej działalności gospodarczej w tym zakresie i wystosował wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, żeby dowiedzieć się, czy może jako adwokat kościelny prowadzić taką działalność i korzystać z ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie zamierza rezygnować ze stałego zatrudnienia na umowę o pracę, planuje wykonywać usługi jako adwokat kościelny sporadycznie. Nie będzie to jego główne źródło dochodu. Na pewno wartość sprzedaży usług Wnioskodawcy nie przekroczy w roku kalendarzowym 200 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 26 października 2020 r.):

Czy Wnioskodawca, w ramach prowadzonej w wyżej opisany sposób, działalności nieewidencjonowanej będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w piśmie z dnia 26 października 2020 r.), świadczone przez Wnioskodawcę usługi adwokata kościelnego nie są usługami prawniczymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2a, ale są usługami doradczymi z zakresu prawa kanonicznego.

Osoby prowadzące działalność nieewidencjonowaną podlegają pod uregulowania ustawy o VAT, zatem Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów oraz wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem osoba fizyczna prowadząca działalność nierejestrowaną w świetle ustawy o VAT wykonuje działalność gospodarczą, jest więc podatnikiem tego podatku.

Świadczone przez Wnioskodawcę porady prawne i występowanie w charakterze adwokata kościelnego są usługami prawniczymi, bądź doradczymi, które zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy o VAT, są obligatoryjnie opodatkowane podatkiem VAT. Zatem jeśli przychód netto nie przekracza w skali miesiąca połowy minimalnego wynagrodzenia, to Wnioskodawca może prowadzić działalność bez rejestracji, ale opodatkowaną podatkiem VAT wraz z wszystkimi obowiązkami dotyczącymi czynnych podatników VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części do:
      • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie,
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi w zakresie doradztwa. Wyjątek stanowią usługi w zakresie doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Niezależnie od tego posiada uprawnienia adwokata kościelnego i jest wpisany na listę adwokatów i pełnomocników kościelnych zatwierdzonych przez Biskupa diecezjalnego.

Wnioskodawca, nie rezygnując z zatrudnienia, zamierza w ramach działalności nieewidencjonowanej (art. 5 ustawy prawo przedsiębiorców) udzielać porad prawnych oraz występować jako pełnomocnik (adwokat kościelny) w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego.

Wnioskodawca spełnia wymogi wynikające z art. 5 ww. ustawy, tj. w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywał działalności gospodarczej, a planowany przychód należny z ww. działalności nie będzie przekraczał w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Wnioskodawca jest aktualnie wpisany na listę adwokatów kościelnych przy Metropolitalnym Sądzie Archidiecezji (...). Jednak aktualnie nie występuje w charakterze adwokata kościelnego w żadnym postępowaniu oraz nie świadczy doradztwa w sprawach stwierdzenia nieważności. Wnioskodawca chciałby rozpocząć prowadzenie nieewidencjonowanej działalności gospodarczej w tym zakresie i wystosował wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, żeby dowiedzieć się, czy może jako adwokat kościelny prowadzić taką działalność i korzystać z ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie zamierza rezygnować ze stałego zatrudnienia na umowę o pracę, planuje wykonywać usługi jako adwokat kościelny sporadycznie. Nie będzie to jego główne źródło dochodu. Na pewno wartość sprzedaży usług Wnioskodawcy nie przekroczy w roku kalendarzowym 200 000 zł.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności będą polegały na udzielaniu „porad, opinii i wyjaśnień” charakterystycznych dla usług doradztwa. Zdaniem Wnioskodawcy porady prawne i występowanie w charakterze adwokata kościelnego nie są usługami prawniczymi w rozumieniu prawa powszechnego. Aby świadczyć usługi z zakresu prawa kanonicznego należy ukończyć studia na kierunku Prawo Kanoniczne, uzyskać tytuł licencjat magister (w prawie kanonicznym tytuł licencjat jest wyższy niż tytuł magistra) i zostać wpisanym na listę adwokatów kościelnych przy danym sądzie diecezjalnym. Nie jest wymagane ukończenie aplikacji adwokackiej. Adwokat kościelny nie podlega ustawie Prawo o adwokaturze. W tej ustawie w art. 4 czytamy: ,, Art. 4. 1. Zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami.” W Art. 175 Konstytucji RP czytamy, że: ,,1. Wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy administracyjne oraz sądy wojskowe.”. Wynika z tego, że sądy diecezjalne nie są organami wymiaru sprawiedliwości. Są to sądy właściwe dla wiernych – chrześcijan katolików, a nie wszystkich obywateli Polski. Ponadto Prawo o adwokaturze określa, że: " Art. 4b. 1. Adwokat nie może wykonywać zawodu: 1) jeżeli pozostaje w stosunku pracy”. Adwokaci kościelni są wpisani na listę adwokatów kościelnych przy danych sądach diecezjalnych i nie podlegają zakazom pozostawania w stosunku pracy. Zdaniem Wnioskodawcy, są to usługi doradcze z zakresu prawa kanonicznego. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa podatkowego oraz czynności notarialnych. Wnioskodawca chciałby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli może z niego skorzystać. Wnioskodawca będzie wykonywał w ramach prowadzonej działalności następujące czynności jako adwokat kościelny: doradztwo w sprawach związanych ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa (małżeństwo rozumiane jako związek sakramentalny zawarty w Kościele katolickim); reprezentacja przed sądem kościelnym; sporządzanie pism procesowych.

Zdaniem Wnioskodawcy nie są to usługi prawnicze, o których mowa w art. 113 ust.12 pkt 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jest to jednak zdanie Wnioskodawcy i jednocześnie przedmiot wydania indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczy tego zagadnienia. Uznanie bowiem, że usługi adwokata kościelnego są usługami prawniczymi wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca chce korzystać ze zwolnienia o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, od początku roku 2021, o ile jest ono prawnie dopuszczalne. Przewidywana wartość sprzedaży ani w roku 2020 ani w kolejnych latach nie przekroczy 200 000 zł. Usługi w charakterze adwokata kościelnego Wnioskodawca chce świadczyć sporadycznie. Nie będzie to główne źródło dochodu Wnioskodawcy, który jest zatrudniony na pełen etat na podstawie umowy o pracę w firmie informatycznej na stanowisku niezwiązanym ze świadczeniem usług prawniczych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w ramach prowadzonej w wyżej opisany sposób działalności nieewidencjonowanej Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegające na doradztwie w sprawach związanych ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa (małżeństwo rozumiane jako związek sakramentalny zawarty w Kościele katolickim); reprezentacji przed sądem kościelnym; sporządzaniu pism procesowych, jako czynności odpłatne stanowić będą, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będą czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Jak bowiem wynika z treści wniosku, Zainteresowany zamierza w ramach działalności nieewidencjonowanej udzielać porad prawnych oraz występować jako pełnomocnik (adwokat kościelny) w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa kościelnego na rzecz wiernych – chrześcijan katolików. Usługi te będą odpłatne. W konsekwencji, z tytułu świadczenia opisanych usług i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły Wnioskodawca jako wykonawca tych czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i de facto – podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach założonej działalności gospodarczej usługi o charakterze doradczym będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczone odpłatnie usługi wypełniają definicję usług wskazaną w art. 8 ustawy i czynność ta będzie wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zatem rozstrzygnąć czy świadcząc usługi polegające na doradztwie w sprawach związanych ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa Zainteresowany będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że ze zwolnienia podatkowego, na podstawie powołanego powyżej art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, w różnych zakresach, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne, w tym także udzielanie porad, opinii i wyjaśnień.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa celowe jest odwołanie się do wykładni językowej. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl), „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast w myśl wskazanego Słownika, „doradca” to ten, kto udziela porad.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad w różnych dziedzinach, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko, z położeniem głównego nacisku na czynność udzielania porad, wskazywania rozwiązań, sposobów postępowania w jakiejś sprawie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że – jak wskazał sam Zainteresowany – czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności będą polegały na udzielaniu „porad, opinii i wyjaśnień” charakterystycznych dla usług doradztwa. Zdaniem Wnioskodawcy, są to usługi doradcze z zakresu prawa kanonicznego. Wnioskodawca będzie wykonywał w ramach prowadzonej działalności następujące czynności jako adwokat kościelny: doradztwo w sprawach związanych ze stwierdzeniem nieważności małżeństwa (małżeństwo rozumiane jako związek sakramentalny zawarty w Kościele katolickim); reprezentacja przed sądem kościelnym; sporządzanie pism procesowych.

W świetle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca będzie wykonywał czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy. W szczególności treść wniosku wskazuje, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi w zakresie doradztwa. Zatem Wnioskodawca w zakresie świadczenia usług wskazanych we wniosku nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym będzie musiał zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

Podsumowując, Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności nieewidencjonowanej będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a ponadto świadczone przez Zainteresowanego usługi adwokata kościelnego są usługami doradczymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2b ustawy, zatem Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca może prowadzić działalność bez rejestracji, ale opodatkowaną podatkiem VAT wraz z wszystkimi obowiązkami dotyczącymi czynnych podatników VAT należało całościowo uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.