2020.11.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB6/4510-403/15-3/S/AZ/AM
z 18 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1753/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrotu akt sprawy 18 września 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatkowej płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów w ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie odpowiedzialności podatkowej płatnika.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku tut. organ podatkowy wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 23 lutego 2016 r. Nr IPPB6/4510-403/15-3/AZ, w zakresie odpowiedzialności podatkowej płatnika. Postanowienie skutecznie doręczono w dniu 26 lutego 2016 r.

Na powyższe postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania Strona złożyła zażalenie pismem z dnia 4 marca 2016 r. (data nadania 4 marca 2016 r., data wpływu 7 marca 2016 r.) wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz o wydanie interpretacji indywidualnej w odpowiedzi na wniosek Wnioskodawcy. W wyniku rozpatrzenia argumentów zawartych w zażaleniu na postanowienie z dnia 231utego 2016 r Nr IPPB6/4510-403/16-2/AZ w sprawie odmowy wszczęcia postępowania, organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany stanowiska przyjętego w tym postanowieniu i postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2016 r. Nr IPPB6/4510-2-1/16-2/AZ/AK utrzymał w mocy postanowienie wydane w pierwszej instancji.

Postanowienie drugiej instancji doręczono w dniu 7 kwietnia 2016 r.

Na powyższe postanowienie z dnia 1 kwietnia 2016 r Nr IPPB6/4510-2-1/16-2/AZ/AK wydane w drugiej instancji Strona Skarżąca, złożyła pismem z dnia 6 maja 2016 r. (data nadania 6 maja 2016 r., data wpływu 9 maja 2016 r.) skargę.

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1753/16 WSA w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 1 kwietnia 2016 r. Nr IPPB6/4510-2-1/16-2/AZ/AK. Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 440/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu. W dniu 18 września 2020 r. do organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r. wraz ze zwrotem akt.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżone postanowienie narusza prawo. Sąd wskazał, że organ ponownie rozpatrując sprawę winien dokonać merytorycznej oceny wniosku strony oraz interpretacji art. 30 § 5 O.p., na gruncie przedstawionego przez stronę stanu faktycznego.

Postanowieniem Nr IPPB6/4510-2-1/16-2/S/AZ/AK/AM organ uchylił postanowienie z dnia 23 lutego 2016 r. Nr IPPB6/4510-403/15-3/AZ w sprawie odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie pytania nr 2 wniosku dotyczący Ordynacji podatkowej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, bankiem działającym na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego oferującym m.in. usługi bankowości korporacyjnej i inwestycyjnej. Wnioskodawca działając jako bank powierniczy tj. jeden z podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. 2005 r., Nr 183, poz. 1538 ze zm., dalej: „Ustawa o OIF”) na podstawie art. 8a ust. 1 Ustawy o OIF zamierza prowadzić rachunki zbiorcze (konta typu omnibus). Na rachunkach tych mogą być rejestrowane zdematerializowane papiery wartościowe nienależące do osób, dla których rachunki te są prowadzone, ale należące do innej osoby lub osób.

Art. 8a ust. 2 Ustawy o OIF wskazuje rodzaje podmiotów, dla których mogą być prowadzone rachunki zbiorcze (dalej: „Posiadacz rachunku”). Zgodnie z treścią tego artykułu rachunki te mogą być prowadzone dla:

„osób prawnych lub innych jednostek organizacyjnych z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które wykonują zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych i podlegają nadzorowi właściwego organu sprawującego nadzór nad instytucjami finansowymi w państwie członkowskim albo w państwie równo ważnym;
zagranicznych firm inwestycyjnych nie prowadzących działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby;
zagranicznych firm inwestycyjnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez otwierania oddziału, uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby;
zagranicznych osób prawnych z siedzibą w państwie równoważnym, uprawnionych do prowadzenia działalności maklerskiej w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby, nieprowadzących działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Stosownie od treści art. 8a ust. 3 Ustawy o OIF Posiadacz rachunku zbiorczego nie jest uważany za uprawnionego z zapisanych na tym rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych. Przepis ten wskazuje także, iż do ustalania osób uprawnionych z takich papierów wartościowych nie stosuje się przepisów prawa polskiego. Za osobę uprawnioną ze zdematerializowanych papierów wartościowych zapisanych na takim rachunku (dalej: „Podatnik”, „Osoba uprawniona”) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważana jest osoba fizyczna albo osoba prawna wskazana Prowadzącemu rachunek przez Posiadacza rachunku jako osoba uprawniona ze zdematerializowanych papierów wartościowych zapisanych na tym rachunku w liczbie wynikającej z tego wskazania (art. 8a ust. 4 Ustawy o OIF).

Świadczenia wynikające ze zdematerializowanych papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym, otrzymane bezpośrednio lub pośrednio od emitentów, podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przekazuje lub stawia do dyspozycji wyłącznie posiadaczowi tego rachunku. Natomiast Osobom uprawnionym z papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym nie przysługuje wobec podmiotu prowadzącego ten rachunek zbiorczy roszczenie o wydanie tych świadczeń.

Przepisy Ustawy o PIT oraz Ustawy o CIT nakładają na Prowadzącego rachunek obowiązki płatnika podatku dochodowego pobieranego z tytułu wypłat niektórych świadczeń na rzecz Osób uprawnionych z papierów wartościowych zapisanych na prowadzonych przez niego rachunkach zbiorczych (podatników), dokonywanych za pośrednictwem posiadaczy tych rachunków. Zgodnie z brzmieniem przepisów, zryczałtowany podatek będzie pobierany przez Wnioskodawcę w dniu przekazania należności z danego tytułu do dyspozycji Posiadacza rachunku zbiorczego.

Stosownie do regulacji art. 8b ust. 3 Ustawy o OIF, „Podmiot prowadzący rachunek zbiorczy może żądać od posiadacza rachunku zbiorczego przekazania mu danych dotyczących osób uprawnionych z rejestrowanych na tym rachunku papierów wartościowych, w zakresie niezbędnym dla prawidłowego wykonania przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przewidzianych w przepisach prawa podatkowego obowiązków związanych z powstałymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązaniami podatkowymi tych osób. Posiadacz rachunku zbiorczego, który nie posiada danych dotyczących takich osób, przekazuje podmiotowi prowadzącemu rachunek zbiorczy informację określającą odrębnie liczbę papierów wartościowych należących do osób fizycznych oraz do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, według stanu na dzień określony przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy”.

W związku z powyższym, w praktyce mogą mieć miejsce następujące sytuacje:

sytuacja, w której Posiadacz rachunku będzie dysponował danymi umożliwiającymi identyfikację osób uprawnionych z papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym (dalej: „Podatnicy ujawnieni”),

sytuacja, w której Posiadacz rachunku nie będzie dysponował informacjami pozwalającymi na identyfikację osób uprawnionych z papierów wartościowych zapisanych na rachunku zbiorczym (dalej: „Podatnicy anonimowi”).

Przedmiotem niniejszego zapytania są obowiązki Wnioskodawcy, jako płatnika, w odniesieniu do wypłaty świadczeń na rzecz Podatników anonimowych z tytułu dochodów/przychodów z odsetek od papierów wartościowych takich jak obligacje dyskontowe, lub obligacje dyskontowo-odsetkowe (dalej: „Obligacje”). Wnioskodawca zauważa, że w praktyce gospodarczej, dochody i przychody z odsetek od papierów wartościowych, o których mowa powyżej, mogą mieć dwojaką formę: wynagrodzenie z papierów wartościowych może być wypłacane albo w formie odsetek, albo w postaci dyskonta. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą jego obowiązków jako płatnika w sytuacji dokonywania wypłat na rzecz Podatników anonimowych, będących podatnikami PIT oraz podatnikami CIT z tytułu papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych w okolicznościach, gdy wynagrodzeniem dla podatnika (jego przychodem podatkowym) będzie kwota dyskonta.

Właściwe obliczenie przez Wnioskodawcę podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym oraz pobranie i odprowadzenie należnego podatku w prawidłowej kwocie od wypłat należności na rzecz Podatników anonimowych będzie wymagało uzyskania przez Wnioskodawcę informacji o wysokości kwot (innych niż sama kwota wypłacanego świadczenia) wpływających na podstawę opodatkowania - w tym, przede wszystkim, wydatków poniesionych na nabycie lub objęcie przedmiotowych papierów wartościowych. W celu uzyskania ww. danych. Wnioskodawca będzie występował z formalnym, pisemnym zapytaniem do Posiadacza rachunku. W odniesieniu do wypłaty świadczeń na rzecz Podatników anonimowych z tytułu Obligacji, Posiadacz rachunku będzie przekazywał Wnioskodawcy informację zbiorczą, w której określona będzie odrębnie:

liczba papierów wartościowych należących do osób fizycznych;

liczba papierów wartościowych należących do podatników podatku dochodowego od osób prawnych; oraz

zbiorczą informację o koszcie nabycia Obligacji przez Podatników na rynku pierwotnym lub wtórnym według stanu na dzień określony przez podmiot prowadzący rachunek (dalej: „Informacja zbiorcza”).

W związku z powyższym, Wnioskodawca pragnie potwierdzić prawidłowość swojego przyszłego postępowania w zakresie obowiązków płatnika, związanych z wypłatami z tytułu dyskonta od Obligacji zapisanych na rachunkach zbiorczych w odniesieniu do Podatników anonimowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przepisów art. 26 ust. 1, ust. 2a i ust. 2b w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT oraz przepisów art. 30a ust. 1 pkt 2 w zw. art. 41 ust. 4d w zw. z art. 5a pkt 12 Ustawy o PIT, Wnioskodawca, jako płatnik w przypadku wypłat z tytułu dyskonta od Obligacji zapisanych na rachunku zbiorczym na rzecz Podatników anonimowych w celu obliczenia, poboru i wpłaty podatku, tj. ustalenia wartości dyskonta, będzie uprawniony do oparcia się o dane przekazane w ramach Informacji zbiorczej, obejmującej informacje o zbiorczym koszcie nabycia Obligacji przez Podatników anonimowych na rynku pierwotnym lub wtórnym?
Czy Wnioskodawca, działając jako płatnik, będzie uprawniony do traktowania Informacji zbiorczej uzyskanej od Posiadacza rachunku tak, jakby uzyskana była od Podatnika a w konsekwencji w razie zawinionego przekazania nieprawidłowych danych, Wnioskodawca nie będzie, w świetle art. 30 § 1 w zw. z § 5 Ordynacji podatkowej ponosił odpowiedzialności za niepobrany podatek?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest zagadnienie przedstawione w pytaniu nr 2 wniosku ORD-IN dotyczące Ordynacji podatkowej. Wniosek w pozostałym zakresie, tj. pytania nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, działając jako płatnik, będzie uprawniony do traktowania informacji zbiorczej uzyskanej od Posiadacza rachunku tak, jakby uzyskana była od Podatnika a w konsekwencji w razie zawinionego przekazania nieprawidłowych danych, Wnioskodawca nie będzie ponosił odpowiedzialności za niepobrany podatek.

Na Wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki płatnika w zakresie podatku dochodowego pobieranego z tytułu wypłat wskazanych w stanie faktycznym świadczeń. W konsekwencji, Bank na podstawie art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązany będzie do obliczenia i pobrania podatku od tych świadczeń oraz wpłacenia go we właściwym terminie na rzecz organu podatkowego.

W przypadku niewykonania obowiązków wynikających z powyżej wskazanej regulacji, płatnik zasadniczo ponosi odpowiedzialność na zasadzie art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Przepis ten stanowi, iż „Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony”.

Jednakże, art. 30 § 5 cytowanej ustawy wskazuje, że przepisu tego nie stosuje się „(...) jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika”. Zawinione działanie podatnika, skutkujące brakiem pobrania podatku przez płatnika we właściwy sposób wyłącza więc odpowiedzialność płatnika za niepobrany podatek. Jak wskazuje się w doktrynie przedmiotu, „Jeżeli podatnik celowo i umyślnie wprowadził w błąd płatnika, to oczywiście nie może z tego tytułu ponosić odpowiedzialności płatnik. Płatnik ma bowiem obowiązek ustalenia stanu faktycznego i prawnego. Wynika on z dokumentów przedłożonych przez podatnika i z oświadczeń przez niego złożonych płatnikowi”.

W tym miejscu należy ponownie zwrócić uwagę na specyfikę systemu rachunków zbiorczych. System ten cechuje bowiem wielopoziomowa struktura ewidencji. Na rachunkach zbiorczych, prowadzonych przez podmioty wymienione w art. 4 ust. 1 Ustawy o OIF, rejestrowane są papiery wartościowe, które nie należą do osób, dla których rachunki te są prowadzone, tj. Posiadaczy rachunków, lecz do innych osób, tj. Podatników. Pomiędzy Prowadzącym rachunek a Osobami uprawnionymi nie występuje więc żadna relacja - funkcję swego rodzaju „łącznika” pomiędzy Prowadzącym rachunek a Podatnikami pełni Posiadacz rachunku.

Skutkiem tak przyjętej struktury jest fakt, iż Prowadzący rachunek nie będzie otrzymywać danych pozwalających na zadośćuczynienie obowiązkom płatnika bezpośrednio od Podatników, lecz od Posiadacza rachunku. Jak stanowi przepis art. 8b ust. 3 ustaw)7 o OIF, Prowadzący rachunek może żądać danych dotyczących Osób uprawnionych z rejestrowanych na tym rachunku papierów wartościowych nie od tych Osób, lecz jedynie od Posiadacza rachunku. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że informację tą może traktować dla celów art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa tak, jak gdyby była uzyskana od Podatnika. Przepisy nie przewidują bowiem możliwości uzyskania takiej informacji bezpośrednio od Podatnika, z uwagi na co Wnioskodawca może opierać się jedynie na Informacji zbiorczej dostarczonej przez Posiadacza rachunku. Przyjęcie odmiennego stanowiska skutkowałoby nieproporcjonalnym rozszerzeniem odpowiedzialności Prowadzącego rachunek, działającego w charakterze płatnika, poprzez uznanie, że ponosi on odpowiedzialność także za zawinione działanie innych podmiotów. W takiej sytuacji Wnioskodawca zostałby bowiem pozbawiony możliwości stosowania negatywnych przesłanek orzeczenia odpowiedzialności, do czego uprawnieni są na podstawie art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa płatnicy działający na zasadach ogólnych.

W tym miejscu raz jeszcze podkreślić należy, że Wnioskodawca w celu zadośćuczynienia obowiązkom płatnika opiera swoją wiedzę na temat danych dotyczących Podatników nie od tych osób, lecz z Informacji zbiorczej przekazanej przez Posiadacza rachunku, co wynika w szczególności z art. 8b ust. 3 ustawy o OIF. Jak wskazano powyżej, specyfika rachunków zbiorczych powoduje, że Prowadzący rachunek nie posiada żadnych instrumentów prawnych pozwalających na uzyskanie tych danych bezpośrednio od Podatników. Ustalenie stanu faktycznego i prawnego przez Płatnika następuje więc nie na podstawie dokumentów przedłożonych przez podatnika i złożonych przez niego oświadczeń, jak ma to miejsce na zasadach ogólnych, lecz na podstawie Informacji przekazanej przez Posiadacza rachunku. Nawet więc zachowując najwyższe standardy ostrożności, Prowadzący rachunek nie jest więc w stanie zweryfikować, czy informacja przekazywana przez Posiadacza rachunku jest zgodna ze stanem faktycznym. W wyniku powyższego, Wnioskodawca traktować będzie Informację zbiorczą otrzymaną od Posiadacza rachunku w taki sposób, w jaki płatnicy działający na zasadach ogólnych traktują dane uzyskane od podatników.

W doktrynie przedmiotu podkreśla się, że zobowiązanie płatnika nie może być oderwane od zobowiązania samego podatnika - „Podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika zobowiązanie”. Z powyższego wynika, że nie jest dopuszczalna sytuacja, w której Płatnik byłby odpowiedzialny w sytuacji, w której zostałby wprowadzony w błąd co do danych na których opiera się pełniąc swoje obowiązki, będący skutkiem zawinionego działania innego podmiotu. W takim bowiem przypadku przepisy ustawy Ordynacja podatkowa przenoszą odpowiedzialność na osoby, które ponoszą winę za wprowadzenie płatnika w błąd. W razie wystąpienia takiej sytuacji, Płatnik powinien nadal mieć możliwość dochodzenia roszczenia o zapłatę równowartości - niepobranego podatku od odpowiedzialnych za takie działanie osób. Pozbawienie Wnioskodawcy tego prawa godziłoby bowiem w systemowe założenia Ordynacji podatkowej dotyczące odpowiedzialności płatnika w sytuacji, gdy nie ponosi winy przy pełnieniu swoich obowiązków.

W konsekwencji, w przypadku wystąpienia sytuacji, w której Wnioskodawca zostałby w zawiniony sposób wprowadzony w błąd wynikający z dostarczenia nieprawidłowych danych dotyczących Podatników, niezbędnych do zadośćuczynienia obowiązkom płatnika, nie będzie ponosił odpowiedzialności, o której mowa w art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W takim przypadku powinien zostać zastosowany art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 1753/16 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie odpowiedzialności podatkowej płatnika uznaje się za nieprawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca działając jako bank powierniczy, tj. jeden z podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z 29 lipca 2005 r. (Dz. U. 2014 r., poz. 1538 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, dalej: „Ustawa o OIF”) na podstawie art. 8a ust. 1 Ustawy o OIF zamierza prowadzić rachunki zbiorcze (konta typu omnibus). Na rachunkach tych mogą być rejestrowane zdematerializowane papiery wartościowe nienależące do osób, dla których rachunki te są prowadzone, ale należące do innej osoby lub osób.

Zgodnie z art. 8a ust. 2 Ustawy o OIF Rachunki zbiorcze mogą być prowadzone dla:

osób prawnych lub innych jednostek organizacyjnych z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które wykonują zadania w zakresie centralnej rejestracji papierów wartościowych i podlegają nadzorowi właściwego organu sprawującego nadzór nad instytucjami finansowymi w państwie członkowskim albo w państwie równoważnym;
zagranicznych firm inwestycyjnych nieprowadzących działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby;
zagranicznych firm inwestycyjnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez otwierania oddziału, uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby;
zagranicznych osób prawnych z siedzibą w państwie równoważnym, uprawnionych do prowadzenia działalności maklerskiej w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby, nieprowadzących działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
banków zagranicznych z siedzibą w państwie równoważnym, uprawnionych do prowadzenia działalności w zakresie rejestrowania instrumentów finansowych w państwie ich siedziby.

Zgodnie natomiast z art. 8b ust. 3 Ustawy o OIF podmiot prowadzący rachunek zbiorczy może żądać od posiadacza rachunku zbiorczego przekazania mu danych dotyczących osób uprawnionych z rejestrowanych na tym rachunku papierów wartościowych, w zakresie niezbędnym dla prawidłowego wykonania przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przewidzianych w przepisach prawa podatkowego obowiązków związanych z powstałymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązaniami podatkowymi tych osób. Posiadacz rachunku zbiorczego, który nie posiada danych dotyczących takich osób, przekazuje podmiotowi prowadzącemu rachunek zbiorczy informację określającą odrębnie liczbę papierów wartościowych należących do osób fizycznych oraz do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, według stanu na dzień określony przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy.

Wnioskodawca będzie występował z formalnym, pisemnym zapytaniem do Posiadacza rachunku. W odniesieniu do wypłaty świadczeń na rzecz Podatników anonimowych z tytułu Obligacji, Posiadacz rachunku będzie przekazywał Wnioskodawcy informację zbiorczą, w której określona będzie odrębnie:

liczba papierów wartościowych należących do osób fizycznych;

liczba papierów wartościowych należących do podatników podatku dochodowego od osób prawnych; oraz

zbiorczą informację o koszcie nabycia Obligacji przez Podatników na rynku pierwotnym lub wtórnym według stanu na dzień określony przez podmiot prowadzący rachunek (dalej: „Informacja zbiorcza”).

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca powziął wątpliwości co do postępowania w zakresie obowiązków płatnika, związanych z wypłatami z tytułu dyskonta od Obligacji zapisanych na rachunkach zbiorczych w odniesieniu do Podatników anonimowych.

Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 30 § 1 płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Zgodnie z art. 30 § 3 płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku (§ 4).

Natomiast w myśl art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Rozwinięciem powyższego w zakresie wypłat niektórych świadczeń z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych są przepisy szczegółowe ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), w myśl których obowiązki płatnika podatku dochodowego ciążą w takiej sytuacji na Prowadzącym rachunek.

W myśl art. 26 ust. 1 osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób szczególny regulują zasady poboru podatku od wypłacanych należności następujących na rzecz osób uprawnionych będących Podatnikami anonimowymi za pośrednictwem podmiotu prowadzącego rachunek zbiorczy.

Stosownie do regulacji art. 26 ust. 2a tej ustawy w przypadku gdy wyplata należności z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 lub w art. 22 ust. 1 dokonywana jest na rzecz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, podatek, o którym mowa w ust. 1 płatnik pobiera w wysokości wynikającej z art. 21 ust. 1 albo art. 22 ust. 1 od łącznej wartości dochodów (przychodów) przekazanych przez niego na rzecz wszystkich takich podatników za pośrednictwem posiadacza rachunku zbiorczego. W tym przypadku przepisów ust. la, 1c, 1d, 1f, 1g oraz 3b-3d nie stosuje się w zakresie dotyczącym podatników, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona.

Zgodnie z art. 26 ust. 2b w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a do poboru podatku są obowiązane podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których należność jest wypłacana. Podatek pobiera się w dniu przekazania należności z danego tytułu do dyspozycji posiadacza rachunku zbiorczego.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku dokonywania wypłat należności na rzecz Podatników Anonimowych będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania podatku od łącznej wartości dochodów (przychodów) przekazanych przez niego na rzecz wszystkich takich podatników za pośrednictwem posiadacza rachunku zbiorczego. W celu właściwego wywiązania się z wykonania obowiązków płatnika Wnioskodawca powinien określić „łączną wartość dochodów (przychodów)” przekazanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Posiadacza rachunku zbiorczego na rzecz Podatników Anonimowych.

Wskazać należy, że podatek od przychodu z dyskonta jest obliczany od różnicy między ceną zakupu danego papieru wartościowego na rynku pierwotnym, jak i wtórnym, a kwotę uzyskaną z tytułu wykupu przedmiotowego papieru wartościowego. Ceną zakupu, o której wyżej mowa, jest kwota wydatkowana przez nabywcę danego papieru wartościowego za wartość nominalną.

Zatem, aby dokonać ustalenia przychodu z dyskonta należy posiadać wiedzę o koszcie nabycia danego papieru wartościowego (obligacji), którą należy odnieść do kwoty uzyskanej z wykupu danego papieru wartościowego, tj. pomniejszyć ją o cenę zakupu tego papieru wartościowego na rynku pierwotnym lub wtórnym. Tak uzyskany przychód podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych obliczony według stawki ryczałtowej 20%, od łącznej kwoty wypłat należności na rzecz podatników anonimowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie posiadał jedynie informację zbiorczą o cenie nabycia obligacji przez anonimowych podatników na rynku pierwotnym lub wtórnym według stanu na dzień określony przez podmiot prowadzący rachunek, zatem na podstawie przedmiotowej informacji płatnik nie będzie posiadał danych umożliwiających ustalenie przychodu z dyskonta w stosunku do danego papieru wartościowego. Z punktu widzenia ustawowych zasad ustalania podstawy opodatkowania, uzyskane przez Wnioskodawcę informacje nie pozwolą mu na prawidłowe obliczenie podstawy opodatkowania świadczeń wypłacanych z rachunków zbiorczych, a tym samym, na pobranie i odprowadzenie zryczałtowanego podatku w prawidłowej wysokości.

Tym samym, uzyskana od Posiadacza rachunku Informacja zbiorcza o koszcie nabycia przez Podatników anonimowych Obligacji na rynku pierwotnym lub wtórnym będzie niewystarczająca dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania w postaci dyskonta od tych papierów wartościowych, a co za tym idzie nie będzie wystarczająca do prawidłowej realizacji przez Spółkę obowiązków płatnika w związku z dokonywanymi wypłatami. Zgodnie natomiast z art. 8b ust. 3 Ustawy o OIF podmiot prowadzący rachunek zbiorczy może żądać od posiadacza rachunku zbiorczego przekazania mu wszystkich danych niezbędnych dla prawidłowego wykonania przez podmiot prowadzący rachunek zbiorczy przewidzianych w przepisach prawa podatkowego obowiązków związanych z powstałymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązaniami podatkowymi tych osób. Powyższe wyklucza możliwość zastosowania w takiej sytuacji art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa i uznanie, że Wnioskodawca nie będzie ponosił jako płatnik odpowiedzialności za niepobrany podatek.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2015 r. przyporządkowane do pytania nr 2 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin