Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.779.2020.1.IK
z 25 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia przy stosowaniu procedury VAT marża.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży pojazdów używanych oraz części samochodowych. Nie zatrudnia żadnych pracowników. Pojazdy nabywa głównie na aukcjach internetowych od zagranicznych podmiotów.

Sprzedaż używanych pojazdów rozlicza stosując zasadę VAT marża zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

Aukcje internetowe, na których nabywa używane pojazdy prowadzone są przez firmę niemiecką /A/ posiadającą NIP europejski. Forma prawna firmy odpowiada formie funkcjonujących w Polsce spółek z o.o. Realizując sprzedaż na rzecz firmy wygrywającej aukcję Firma /A/ współpracuje z firmą /B/, w której posiada 100% udziału. Firma /B/ posiadająca również NIP europejski (inny niż Firma /A/) wykonuje usługę przygotowania dokumentów oraz obsługuje aukcję. Firmy /A/ i /B/ występują pod jedną marką.

Po wygraniu przez Firmę Wnioskodawcy aukcji internetowej, Wnioskodawca otrzymuje fakturę proforma z firmy /A/ opiewającą na pełną kwotę transakcji stanowiącej sumę:

• należnej firmie /A/ kwoty za samochód,
• należnej firmie /B/ kwoty za przygotowanie dokumentacji samochodu,
• należnej firmie /B/ kwoty opłaty aukcyjnej, którą zgodnie z dyspozycją na fakturze Wnioskodawca wpłaca na rachunek bankowy należący do firmy /A/.

Po odnotowaniu dokonanej przez Wnioskodawcę wpłaty:

• Firma /A/ wystawia na Firmę Wnioskodawcy fakturę za samochód w systemie VAT marża,
• Firma /B/ wystawia na Firmę Wnioskodawcy fakturę na zasadach ogólnych za usługę przygotowania dokumentów oraz za opłatę aukcyjną.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Pytanie dotyczy sposobu ustalania ceny nabycia samochodu, co stanowi podstawę do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania VAT w systemie VAT marża, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszoną o podatek VAT należny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Za cenę nabycia uważane są wszystkie składniki wynagrodzenia, jakie nabywca jest zobowiązany uiścić sprzedającemu. Zdaniem Wnioskodawcy wpłata na podstawie faktury proforma stanowi uregulowanie wynagrodzenia za zakupiony pojazd. Wnioskodawca uważa, że pełna zapłacona przez Wnioskodawcę kwota stanowi cenę nabycia dla celów ustalenia podstawy opodatkowania VAT. Zakup bowiem samochodu bez dokumentów czy uczestniczenia w aukcji nie byłby możliwy i należy traktować zakup jako całość, pomimo sztucznego ich „rozbicia” przez sprzedającego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży pojazdów używanych oraz części samochodowych. Pojazdy nabywa głównie na aukcjach internetowych od zagranicznych podmiotów. Po wygraniu aukcji Wnioskodawca otrzymuje fakturę proforma zawierającą 3 pozycje: samochód, przygotowanie dokumentacji samochodu oraz opłatę aukcyjną i wysyłka dokumentów. Płatność dokonywana jest za 1 i 3 pozycje faktury na konto firmy /A/, natomiast za pozycję 2 na konto firmy /B/. Po odnotowaniu dokonanej wpłaty Firma /A/ wystawia na Firmę Wnioskodawcy fakturę za samochód w systemie VAT marża, natomiast Firma /B/ wystawia na Firmę Wnioskodawcy fakturę na zasadach ogólnych za usługę przygotowania dokumentów oraz za opłatę aukcyjną. Firma /A/ i /B/ mają różne numery NIP.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy zatem stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy podmiot dokonujący dostawy samochodu, jak i podmiot świadczący usługi związane z jego nabyciem (tj. usługi aukcyjne oraz usługę przygotowania dokumentów są odrębnymi podatnikami VAT, co potwierdzają różne numery NIP.

W związku z powyższym, usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów nie stanowią składników wynagrodzenia, które sprzedawca samochodu otrzymuje od Wnioskodawcy jako nabywcy samochodu. Faktury dokumentujące ww. usługi – jak wynika z wniosku – wystawione są przez różne podmioty o różnych nazwach i numerach NIP, co oznacza, że wykazane w nich kwoty należne są różnym podmiotom, a nie jedynie sprzedawcy samochodu.

To, że Wnioskodawca należności za samochód i opłatę aukcyjną, wpłacił na to samo konto bankowe oraz to, że wszystkie wystawione faktury dotyczą zakupu tego samego pojazdu, nie zmienia tego, że ostatecznie nabył różne towary i usługi od różnych podmiotów, wobec których Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić te należności. Należności z tytułu usług aukcyjnych i przygotowania dokumentacji przysługują innemu podmiotowi niż pierwotnemu sprzedawcy samochodu, co potwierdzają faktury wystawione przez różne podmioty. W związku z powyższym, nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Mając zatem na uwadze cytowane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ustalając kwotę nabycia przedmiotowego samochodu winien uwzględnić kwotę wynikającą wyłącznie z rachunku za ten samochód, która należna jest sprzedawcy tego pojazdu, bez uwzględnienia kwot wynikających z faktur za usługi aukcyjne oraz usługi przygotowania dokumentów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.