Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.144.2020.4.LM
z 27 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 września 2020 r. (data wpływu – 28 września 2020 r.), uzupełnionym 19 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 17 listopada 2020 r. znak: 0112-KDIL2-1.4011.705.2020.2.KB, 0111-KDIB2-3.4014.314.2020.3.LM, 0111-KDIB2-3.4015.144.2020.3.LM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 19 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 10 sierpnia 2007 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. W skład spadku wchodziła nieruchomość gruntowa, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…). W skład tej nieruchomości wchodzą działki ewidencyjne o numerach: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), Działki o numerze (…) i (…) były i są nadal w części zabudowane budynkiem mieszkalnym dwupiętrowym, garażem i budynkiem gospodarczym, a w pozostałej części są niezbudowane.

Pozostałe działki ((…), (…), (…), (…), (…)) są niezabudowane. Właścicielami tej nieruchomości na zasadzie wspólności małżeńskiej był zmarły ojciec Wnioskodawcy oraz matka Wnioskodawcy – jak wynika z zapisów w elektronicznej księdze wieczystej, własność tejże nieruchomości nabyli na podstawie umowy darowizny zawartej 30 października 1992 r. Następnie Sąd Rejonowy postanowieniem o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po ojcu Wnioskodawcy, wydanym 29 listopada 2011 r. stwierdził, że spadek po zmarłym ojcu na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli w udziałach 1/3: żona zmarłego (matka Wnioskodawcy) oraz ich wspólne dzieci: siostra Wnioskodawcy i Wnioskodawca. Fakt nabycia spadku został zgłoszony do właściwego Urzędu Skarbowego. Po przeprowadzonym postępowaniu spadkowym obecnie współwłaścicielami nieruchomości jest matka Wnioskodawcy w udziale 4/6 oraz siostra Wnioskodawcy i Wnioskodawca w udziałach 1/6.

W lipcu ubiegłego roku Wnioskodawca i pozostali spadkobiercy złożyli do Sądu Rejonowego wniosek o zgodny dział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności bez dokonywania jakichkolwiek spłat czy dopłat na rzecz którejkolwiek strony. We wniosku spadkobiercy zaproponowali następujący podział nieruchomości:

• działki o nr (…), (…) (w części zabudowane) spadkobiercy chcą podzielić geodezyjnie, na część zabudowaną i część niezabudowaną, z czego powstaną cztery nowe działki (na dokumentacji opracowanej przez geodetę są oznaczone numerami (…), (…), (…) (…)). Część zabudowana (według nowej numeracji działek oznaczona jako działki (…), (…)) oraz działki o nr (…), (…) spadkobiercy chcą, żeby przypadły siostrze Wnioskodawcy;
• pozostałe działki o nr (…), (…), (…) oraz nowopowstałe działki, na dokumentacji opracowanej przez geodetę oznaczone numerami (…), (…) – wszystkie niezabudowane – spadkobiercy chcą żeby otrzymał Wnioskodawca;
• matka Wnioskodawcy zrzeka się nieodpłatnie swojego udziału na rzecz dzieci. Dzieci na rzecz matki chcą ustanowić nieodpłatną i dożywotnią służebność mieszkania na pierwszym piętrze budynku mieszkalnego wraz z możliwością swobodnego korzystania z całej nieruchomości; dom, garaż i budynek gospodarczy obecnie znajdują się na działkach o nr (…), (…) – spadkobiercy chcą je podzielić na cztery działki (część zabudowaną i niezabudowaną), na dokumentacji opracowanej przez geodetę są oznaczone numerami (…), (…), (…), (…). Część zabudowana, która ma być obciążona służebnością na rzecz matki Wnioskodawcy, znajdować się będzie na działkach (…), (…) i przypadnie siostrze Wnioskodawcy. Spadkobiercy nie chcą, aby na czyjąkolwiek rzecz były dokonywane spłaty czy dopłaty.
  
  

Postępowanie o dział spadku jest w toku. Z zaproponowanego podziału wynika, że Wnioskodawca oraz siostra Wnioskodawcy otrzymają w wyniku działu spadku nieruchomości ponad swój udział w spadku – ponad 1/6. Natomiast matka Wnioskodawcy otrzyma udział poniżej swojego udziału w spadku (poniżej 4/6). Następnie, po przeprowadzeniu działu spadku i wyodrębnieniu przypadających Wnioskodawcy działek do odrębnych ksiąg wieczystych Wnioskodawca zamierza sprzedać niektóre działki i środki otrzymane ze sprzedaży przeznaczyć na zakup mieszkania. Wnioskodawca planuje przeprowadzić sprzedaż w okresie około roku od zakończenia postępowania w sądzie. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza dokonywać dalszych podziałów tych działek.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji nie przywoływano treści uzupełnienia z 19 listopada 2020 r., bowiem odnosi się ono wyłącznie do zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyniku tak przeprowadzonego działu spadku którakolwiek ze stron (Wnioskodawca, jego matka oraz siostra) będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).
2. Czy w wyniku tak przeprowadzonego działu spadku którakolwiek ze stron (Wnioskodawca, jego matka oraz siostra) będzie zobowiązana do zgłoszenia wyżej opisanych zdarzeń do Urzędu Skarbowego? Jeśli tak to czy na jakimś formularzu – jakim? – czy też może w zaznaniu PIT-39? Jeśli takie zgłoszenie jest wymagane to w jakim terminie i od kiedy liczyć jego bieg – od uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku czy od wyodrębnienia nieruchomości do odrębnych ksiąg wieczystych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 1).

W ocenie Wnioskodawcy żadna ze stron (Wnioskodawca, jego matka oraz siostra) nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn. Wprawdzie art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn stanowi, że podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności, to jednak w dalszych przepisach – art. 4 ust. 1 pkt 15 – zawarto zwolnienie przedmiotowe, z którego wynika, że zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Zgodnie z art. 14 omawianej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się m.in. – małżonka, zstępnych, wstępnych, rodzeństwo.

Ad. 2 (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 4).

W ocenie Wnioskodawcy żadna ze stron (Wnioskodawca, jego matka oraz siostra) nie będzie zobowiązana do zgłoszenia wyżej opisanych zdarzeń do Urzędu Skarbowego. Nie powstanie obowiązek składania zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-Z2) ani zeznania o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-3).

Nie będzie też konieczności zaznaczenia powyższych zdarzeń w zeznaniu rocznym PIT-39.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych jak również w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie matki oraz siostry Wnioskodawcy wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi od spadków i darowizn podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 cyt. ustawy jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują pojęć: spadek czy dział spadku oraz współwłasność, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740).

W myśl przepisu art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 ww. Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu (art. 1035 cyt. Kodeksu).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 powołanego Kodeksu dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na podstawie art. 1038 § 1 ww. Kodeksu sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku.

Umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku (art. 1038 § 2 Kodeksu cywilnego).

Dział spadku jest zatem instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku), który mogą ale nie muszą dokonać spadkobiercy po nabyciu spadku.

Natomiast zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny przez współwłasność należy rozumieć stan, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Co oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługują wszystkie atrybuty prawa własności (tzn. wszystkie uprawnienia składające się na własność). Z kolei niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

W myśl art. 210 zdanie 1 ww. Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w przypadku braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
   
   

Jak wynika z przywołanych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn może podlegać jedynie nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w ww. art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z treści wniosku wynika, że 10 sierpnia 2007 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. W dniu 29 listopada 2011 r. Sąd Rejonowy postanowieniem o stwierdzeniu nabycia praw do spadku po ojcu Wnioskodawcy stwierdził, że spadek po zmarłym (w skład którego wchodziła nieruchomość) na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli w udziałach po 1/3 żona zmarłego (matka Wnioskodawcy) oraz ich wspólne dzieci – siostra Wnioskodawcy i Wnioskodawca. Fakt nabycia spadku został zgłoszony do właściwego Urzędu Skarbowego. Właścicielami tej nieruchomości na zasadzie wspólności małżeńskiej był zmarły ojciec Wnioskodawcy oraz matka Wnioskodawcy. Po przeprowadzonym postępowaniu spadkowym obecnie współwłaścicielami nieruchomości jest matka Wnioskodawcy w udziale 4/6 oraz siostra Wnioskodawcy i Wnioskodawca w udziałach 1/6. W lipcu ubiegłego roku Wnioskodawca i pozostali spadkobiercy złożyli do Sądu Rejonowego wniosek o zgodny dział spadku i nieodpłatne zniesienie współwłasności bez dokonywania jakichkolwiek spłat czy dopłat na rzecz którejkolwiek strony. Z zaproponowanego podziału wynika, że Wnioskodawca oraz siostra Wnioskodawcy otrzymają w wyniku działu spadku nieruchomości ponad swój udział w spadku – ponad 1/6. Natomiast matka Wnioskodawcy otrzyma udział poniżej swojego udziału (poniżej 4/6).

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż dział spadku, jako czynność niewymieniona w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Podatkowi od spadków i darowizn podlega natomiast zniesienie współwłasności dokonane poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli bez spłat i dopłat albo podział rzeczy bez dopłat polegający na przyznaniu każdemu (lub niektórym) ze współwłaścicieli wyodrębnionej jej części czyli nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W świetle art. 7 ust. 6 ww. ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym stosowanie do art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Mając na uwadze przywołane przepisy należy wskazać, iż nabycie w części przypadającej tytułem działu spadku, czyli czynności niewymienionej w zamkniętym katalogu określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie będzie podległo w ogóle regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Z uwagi jednak na fakt, że zostanie ono dokonane pomiędzy osobami najbliższymi, tj. wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, to takie zniesienie współwłasności będzie korzystało ze zwolnienia określonego w tym przepisie, pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w powołanym powyżej przepisie. Gdyby jednak warunki ww. przepisem określone nie zostały spełnione, to – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – z uwagi na fakt, że zniesienie nastąpi pomiędzy osobami zaliczanymi do I grupy podatkowej, przedmiotowe nabycie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy.

W związku z powyższym z tytułu przedmiotowego nabycia na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku składania zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-Z2) ani zeznania o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (SD-3), żeby móc skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Końcowo Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia odnoszącego się do podatku od spadków i darowizn i nie rozstrzyga kwestii związanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zawarte we wniosku kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (a więc także ewentualnego składania PIT-39) będą przedmiotem odrębnej interpretacji w tym podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla wnioskodawcy. Tym samym interpretacja niniejsza nie wywołuje żadnego skutku prawnego dla matki oraz siostry Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.