Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.685.2020.4.AP
z 30 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży :

• części nieruchomości niewykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej (pytanie Nr 2) - jest nieprawidłowe,

• części nieruchomości wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej (pytanie Nr 3) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 listopada 2020 r., Nr 0112-KDIL1-3.4012.345.2020.2.AKR, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.685.2020.3.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 listopada 2020 r. (data doręczenia 12 listopada 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 14 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 29 czerwca 2007 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość gruntową repertorium A nr …, o powierzchni 5 600 m², za cenę 180 000 zł.

Na części tej nieruchomości gruntowej wybudowano metodą gospodarczą dom mieszkalny o powierzchni 120 m². Zakończenie budowy budynku mieszkalnego nastąpiło 21 lutego 2018 r. Nadanie nr porządkowego dla nieruchomości nastąpiło 29 marca 2016 r. W budynku mieszkalnym Wnioskodawczyni zamieszkała, jednak nie była tam zameldowana.

Dnia 1 kwietnia 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę spółki z mężem pod nazwą Firma X Spółka cywilna, NIP …. W ramach tej Spółki Wnioskodawczyni prowadziła działalność w ramach PKD 50.20.Z-obiekty noclegowe, turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania oraz PKD 55.20.Z; 43.99.Z.; 56.29.Z; 56.30.Z; 71.12.Z; 93.13.Z; 99.29.Z. W ramach tej Spółki Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadziła inwestycję – budowa domków letniskowych na metrażu 180 m² na nieruchomości gruntowej zakupionej 29 czerwca 2007 r. Domki Wnioskodawczyni i Jej mąż budowali sposobem gospodarczym, a ewentualne faktury VAT-owskie dotyczące tej inwestycji po zakończeniu zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawczyni i Jej mąż planują sprzedać całą nieruchomość gruntową, na której znajduje się budynek mieszkalny oraz domki letniskowe. Wnioskodawczyni i Jej mąż nie mają wydzielonej nieruchomości gruntowej dotyczącej działalności gospodarczej i użytkowania prywatnego.

Zgłoszone zostało do portalu do podatku od nieruchomości: 180 m² budynki z działalnością usługową; 120 m² budynki mieszkalne; 5 200 m² pozostałe grunty.

Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni wskazała, że opodatkowała swoje dochody na zasadach ogólnych - PIT 5 oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni ma udział 50% w Spółce cywilnej. Wnioskodawczyni wraz z mężem, wspólnikiem Spółki X, zamierza sprzedać nieruchomość gruntową wraz z budynkiem mieszkalnym oraz domkami w styczniu 2021 r. Wskazana nieruchomość nie została wprowadzona aportem do Spółki cywilnej. Wybudowano 6 domków. Powierzchnia jednego domku to 54,5 m². Domki letniskowe budowane były sposobem gospodarczym, ewentualne materiały były ewidencjonowane i po zakończeniu budowy wpisane do ewidencji środków trwałych. Amortyzację rozpoczęto od dnia 1 maja 2010 r., 1 marca 2011 r., 1 kwietnia 2012 r., 1 marca 2013 r., 1 marca 2014 r. Dom mieszkalny nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, natomiast wszystkie domki (100%) zostały wykorzystywane do celów działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej. PKOB domków letniskowych, określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, to 111. Wnioskodawczyni zamierza zaliczyć przychody uzyskane ze sprzedaż nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym oraz domkami letniskowymi jako odpłatne zbycie nieruchomości - art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane środki pieniężne Wnioskodawczyni nie zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy od sprzedaży gruntu wraz z budynkami Wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku od towarów i usług?
2. Czy od sprzedaży nieruchomości wraz z budynkiem mieszkalnym Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych i czy podlega ewentualnemu zwolnieniu pod warunkiem wydatkowania tych środków na cele mieszkaniowe?
3. Czy od sprzedaży części nieruchomości wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i Nr 3, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 2)

Sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy środki uzyskane ze sprzedaży tej nieruchomości zostaną przekazane na własne cele mieszkaniowe w okresie 3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie – będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3)

Sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – nie będzie zwolniona na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży:

• części nieruchomości niewykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej (pytanie Nr 2) - jest nieprawidłowe,

• części nieruchomości wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej (pytanie Nr 3) - jest prawidłowe.
  
  

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec tego, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stwierdzić zatem należy, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.
  
  

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, z której wynika, że sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie powoduje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Nie jest przy tym istotne, czy środek trwały lub wartość niematerialna i prawna były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, w sytuacji gdy były wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 47 § 1 tej ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W myśl art. 47 § 2 ww. ustawy, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przepis art. 47 § 3 powyższej ustawy stanowi, że przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Stosownie do art. 48 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle powyższych przepisów zasadą jest, że wszystko, co zostało z gruntem w sposób trwały połączone - w sposób naturalny lub sztuczny - dzieli los prawny tego gruntu, czyli staje się - jako część składowa - własnością właściciela/współwłaścicieli gruntu, bez względu na to, kto tego dokonał i z czyich materiałów.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które są częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Tak więc, odpłatnego zbycia budynku produkcyjno-usługowego nie rozpatruje się odrębnie, ponieważ stanowi on część składową gruntu.

Mając na uwadze powyższe przypisy należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 29 czerwca 2007 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość gruntową o powierzchni 5 600 m² za cenę 180 000 zł. Na części tej nieruchomości gruntowej wybudowano metodą gospodarczą dom mieszkalny o powierzchni 120 m². Zakończenie budowy budynku mieszkalnego nastąpiło 21 lutego 2018 r. W budynku mieszkalnym Wnioskodawczyni zamieszkała, jednak nie była tam zameldowana. Dnia 1 kwietnia 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę spółki z mężem i w jej ramach prowadziła działalność w ramach PKD 50.20.Z-obiekty noclegowe, turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. W ramach tej Spółki Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadziła inwestycję – budowa domków letniskowych na metrażu 180 m² na nieruchomości gruntowej zakupionej 29 czerwca 2007 r. Domki Wnioskodawczyni i Jej mąż budowali sposobem gospodarczym, a ewentualne faktury VAT-owskie dotyczące tej inwestycji po zakończeniu zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni i Jej mąż planują sprzedać całą nieruchomość gruntową, na której znajduje się budynek mieszkalny oraz domki letniskowe. Wnioskodawczyni i Jej mąż nie mają wydzielonej nieruchomości gruntowej dotyczącej działalności gospodarczej i użytkowania prywatnego. Zgłoszone zostało do portalu do podatku od nieruchomości: 180 m² budynki z działalnością usługową; 120 m² budynki mieszkalne; 5 200 m² pozostałe grunty. Dom mieszkalny nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, natomiast wszystkie domki (100%) zostały wykorzystywane do celów działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej. PKOB domków letniskowych określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych to 111. Wnioskodawczyni zamierza zaliczyć przychody uzyskane ze sprzedaż nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym oraz domkami letniskowymi jako odpłatne zbycie nieruchomości - art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane środki pieniężne Wnioskodawczyni nie zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe .

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości (budynku mieszkalnego z gruntem) niewykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, należy zaliczyć do źródła przychodu, jakim jest art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Przy czym w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia budynku mieszkalnego z gruntem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, gdyż do sprzedaży dojdzie w styczniu 2021 r., czyli po upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu (2007 r.), z uwagi na nierozerwalny charakter budynku z gruntem. Zatem, z tytułu ww. sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana odprowadzać podatku dochodowego. Tak więc nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że przychód z tytułu sprzedaży tej części nieruchomości, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię części nieruchomości (domków letniskowych), wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, będzie stanowiło przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu, zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tytułu działalności gospodarczej (proporcjonalnie do posiadanego udziału). Ww. przychód nie podlega przy tym zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja nie dotyczy drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.