2020.11.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.187.2020.5.SG
z 27 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.), uzupełnionym 30 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

korekty marż wobec transakcji z podmiotem powiązanym z Norwegii z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych – jest nieprawidłowe,
Spółka prawidłowo dokonała korekty przychodów w zakresie transakcji z podmiotem powiązanym z USA na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikająca z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

korekty marż wobec transakcji z podmiotem powiązanym z Norwegii z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych,
Spółka prawidłowo dokonała korekty przychodów w zakresie transakcji z podmiotem powiązanym z USA na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikająca z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 lipca 2020 r., Znak:0111-KDIB1-1.4010.187.2020.4.SG, 0114-KDIP4-3.4012.232.2020.4.KM, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 30 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) należy do Grupy kapitałowej A. (dalej jako: „Grupa”).

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera transakcje z podmiotami z Grupy, tj. A. (AUT-NO) z siedzibą w Norwegii i A. S. z siedzibą w USA (AUT-US) - dalej łącznie jako: „Podmioty powiązane”. Spółka i Podmioty powiązane (dalej jako: „Strony”) spełniają definicję podmiotów powiązanych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm. - dalej: „Ustawa o CIT”).

Podmioty powiązane mają siedzibę w państwach z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tymi państwami.

W 2019 r. Strony dokonywały transakcji, które spełniały definicję transakcji kontrolowanych w rozumieniu przepisów art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, tj.:

sprzedaż towarów wyprodukowanych przez Spółkę do A. w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT, oraz
sprzedaż towarów wyprodukowanych przez Spółkę do A. S. w ramach eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

W kwietniu 2019 r. Strony zawarły porozumienie, na mocy którego ustaliły, że zgodnie z politykę cen transferowych obowiązującą w ramach Grupy poziom marży odbiegający od poziomu rynkowego musi być korygowany. Na podstawie analizy benchmarkingowej uznano, że należy przeprowadzić korektę dochodowości, poprzez obniżenie marży na sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę do Podmiotów powiązanych.

Podstawą zawarcia ww. porozumienia były wnioski płynące z przeprowadzonej w kwietniu 2019 r. analizy benchmarkingowej mającej na celu weryfikację poziomu cen i marż stosowanych w transakcjach między Stronami. Strony w realizowanych przez siebie transakcjach przestrzegają zasad ceny rynkowej, tj. ustalają warunki które ustaliłyby podmioty niepowiązane.

Niemniej w przeprowadzonym przez zewnętrzną firmę raporcie z analizy stwierdzono odstępstwo od rynkowego poziomu marż stosowanych w transakcjach porównywalnych. W związku z tym Strony uznały, że celem określenia ceny na poziomie rynkowym, zgodnie z polityką cen transferowych obowiązującą w Grupie, należy dokonać korekty marży zastosowanej na sprzedaży produktów przez Spółkę do Podmiotów powiązanych.

Spółka po zakończeniu roku podatkowego (w lutym 2020 r.) ale przed złożeniem zeznania podatkowego wystawiła Podmiotom powiązanym dokument księgowy (Credit Note) dot. rocznej korekty cen transferowych. Spółka nie wystawiała faktur korygujących odnoszących się do poszczególnych transakcji sprzedaży przez Spółkę. Korekta cen transferowych w żaden sposób nie była ujęta w ewidencji VAT oraz nie odnosi się do jednostkowych cen towarów.

Spółka posiada oświadczenie AUT-NO o dokonanej przez niego korekcie marż za rok 2019. W przypadku AUT-US Spółka nie jest w posiadaniu takiego oświadczeniu. Z informacji otrzymanych od AUT-US wynika, że AUT-US korekty cen transferowych dokonał w 2020 r.

Wnioskodawca potwierdził dokonanie korekty cen transferowych z AUT-NO i AUT-US w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta, tj. za rok 2019.

Jednakże, ze względu na to że AUT-US dokonało korekty w 2020 r., Wnioskodawca skorygował zeznanie CIT-8 o korektę z AUT-US i dokonał korekty przychodów w zakresie transakcji z tym podmiotem, na bieżąco w 2020 r. na zasadach ogólnych, wynikających z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT. Przedmiotowa korekta z AUT-US i AUT-NO nie została ujęta w rejestrze VAT.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 27 lipca 2020 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że przyjęty przez Strony mechanizm wyrównywania dochodowości nie powoduje obniżenia cen sprzedaży konkretnych towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę, a jedynie globalnie wszystkich transakcji towarowych przeprowadzonych w roku 2019 między Stronami. Wnioskodawca pragnie również sprecyzować, że przyjęta przez Strony metoda określania cen transferowych zakłada korektę dochodowości dotyczącą globalnych sum dotyczących transakcji tego samego rodzaju, które realizowane były na stałych zasadach przez cały 2019 r., a nie odnosi się do konkretnych kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży konkretnych towarów czy do konkretnych faktur sprzedaży (pozycji tych faktur).

Wnioskodawca podkreśla, że wyrównanie dochodowości nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony Podmiotów powiązanych na rzecz Wnioskodawcy. Intencją stron jest przeprowadzenie transakcji na zasadach rynkowych i transparentność rozliczeń podatkowych, stąd konieczność dokonania korekty cen transferowych.

Wnioskodawca informuje, że w 2018 r. kalkulacje cen towarów, materiałów i produktów gotowych zostały sporządzone przy uwzględnieniu marż, jakie Spółka z Norwegii stosuje dla podmiotów niepowiązanych. W kwietniu 2019 r. na podstawie analizy benchmarkingowej sporządzonej przez profesjonalną firmę doradczą uznano, że zastosowana przez Wnioskodawcę marża jest za wysoka w stosunku do marż stosowanych przez podmioty prowadzące podobną działalność w Polsce. W związku z powyższym podjęto decyzję o dokonaniu korekty marży za 2019 r. po otrzymaniu ostatecznych wyników finansowych za 2019 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał dane identyfikujące Podmioty powiązane.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy opisane w stanie faktycznym korekty marż wobec transakcji z AUT-NO z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych (art. 11e ww. ustawy)?

Czy prawidłowo Spółka dokonała korekty przychodów w zakresie transakcji z AUT-US na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikająca z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 27 lipca 2020 r.) opisane w stanie faktycznym wniosku korekty marż wobec transakcji AUT-NO z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”) i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych (art. 11e ustawy o CIT).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo dokonała korekty przychodów w zakresie transakcji z AUT-US na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Uzasadnienie do Ad 1:

Korekta cen transferowych na gruncie CIT w świetle nowych przepisów z AUT-NO.

Od 1 stycznia 2019 r., zgodnie z art. 11e ustawy o CIT podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

w transakcjach kontrolowanych realizowanych przez podatnika w trakcie roku podatkowego ustalone zostały warunki, które ustaliłyby podmioty niepowiązane;
nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki lub znane są faktycznie poniesione koszty lub uzyskane przychody będące podstawą obliczenia ceny transferowej, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymaga dokonania korekty cen transferowych;
w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co podatnik;
podmiot powiązany, o którym mowa w pkt 3, ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie lub na terytorium, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem;
podatnik potwierdzi dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

Jednocześnie jak stanowi art. 12 ust. 3aa ustawy o CIT, przy ustaleniu wysokości przychodu uwzględnia się:

korektę cen transferowych zmniejszającą przychody, mającą na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, spełniającą warunki, o których mowa w art. 11e pkt 1-5;
korektę cen transferowych zwiększającą przychody, mającą na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, spełniającą warunki, o których mowa w art. 11e pkt 1 i 2.

Jak stanowią również Wytyczne OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw międzynarodowych i administracji podatkowych (dalej: „Wytyczne OECD”) korekty dokonywane w celu eliminacji problemów związanych z cenami transferowymi można zaklasyfikować do dwóch głównych kategorii:

korekty dokonywane przez administrację podatkową po złożeniu deklaracji podatkowej, które mogą obejmować korekty pierwotne (ang. primary adjustments), korekty współzależne (ang. corresponding adjustments) i korekty wtórne (ang. secondary adjustments); oraz
korekty dokonywane dobrowolnie przez podatnika (zazwyczaj przed złożeniem deklaracji podatkowej), tzw. korekty kompensacyjne (ang. compensating adjustments).

Korekta kompensacyjna jest to natomiast korekta, w której podatnik sam dostosowuje dla celów podatkowych pierwotnie ustaloną cenę transferową do poziomu, który według niego spełnia zasadę ceny rynkowej (ang. arms length principle). Przez cenę transferową rozumie się tutaj rezultat finansowy, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy. Korekty kompensacyjne dokonywane są w grupach podmiotów powiązanych w celu doprowadzenia wyniku finansowego poszczególnych podmiotów powiązanych, działających w ramach łańcucha wartości, do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, poprzez prawidłową dystrybucję dochodu między te podmioty, biorąc pod uwagę pełnione przez nie funkcje, ponoszone ryzyka oraz angażowane aktywa (tzw. profil funkcjonalny).

Wynik finansowy zgodny z zasadą ceny rynkowej oznacza wynik finansowy, który w porównywalnych okolicznościach osiągnęłyby podmioty niepowiązane o porównywalnym profilu funkcjonalnym.

Korekta kompensacyjna może zostać dokonana in plus bądź in minus, tj. odpowiednio zwiększać wynik finansowy poprzez zwiększenie przychodów bądź zmniejszenie kosztów, albo zmniejszać wynik finansowy poprzez zmniejszenie przychodów lub zwiększenie kosztów. Korektę kompensacyjną można potraktować zatem jako wyraz chęci spełnienia przez podatnika zasady ceny rynkowej określonej w art. 11c ustawy o CIT.

Korekta kompensacyjna dokonywana jest okresowo, zazwyczaj po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, kiedy znane są już niezbędne dane finansowe. Wystąpienie korekty kompensacyjnej wynika z zaistnienia w trakcie tego okresu, bądź po jego zakończeniu okoliczności, które nie mogły być znane stronom transakcji podczas jej planowania, a które spowodowały, że istnieje konieczność dostosowania poziomu pierwotnie ustalonej ceny transferowej do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej.

W przypadku Spółki w trakcie roku nastąpiła natomiast zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymagało dokonania korekty cen transferowych. W przypadku Spółki okolicznościami mającymi wpływ na zmianę pierwotnie ustalonej ceny transferowej była przeprowadzona w kwietniu 2019 r. analiza porównawcza.

Celem analizy była weryfikacja poziomu cen i marż stosowanych w transakcjach między Stronami. Na podstawie tej analizy uznano, że należy obniżyć marżę na sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę do Podmiotów powiązanych. Analiza przeprowadzona została w trakcie roku. Bez przeprowadzonej korekty Spółka zawierałaby zatem transakcje na warunkach odbiegających do warunków, jakie zastosowałyby podmioty niepowiązane.

W dobrej wierze Stron leżało zatem zawieranie transakcji na warunkach rynkowych. Dopiero przeprowadzona analiza porównawcza wykazała, że ceny odbiegają od warunków rynkowych i dlatego Strony postanowiły przeprowadzić przedmiotową korektę.

Jednocześnie dopiero po zakończonym roku możliwe jest dokonanie pełnej korekty - uwzględniającej dane za cały 2019 r.

W przypadku Spółki mamy więc do czynienia z korektą kompensacyjną. Spółka sama, dobrowolnie, jeszcze przed złożeniem deklaracji podatkowej dostosowała pierwotnie ustalaną cenę do poziomu rynkowego. W trakcie roku pojawiły się bowiem okoliczności, które nie były stronom znane podczas planowania transakcji, a które spowodowały, że istnieje konieczność dostosowania poziomu cen do rynkowych. Dokonana korekta doprowadziła zatem wynik finansowy Spółki i AUT-NO, do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, poprzez prawidłową dystrybucją dochodu między te podmioty. Wynik finansowy Stron jest tym sposobem porównywalny do wyników finansowych osiąganych w porównywalnych okolicznościach przez podmioty niepowiązane o porównywalnym profilu funkcjonalnym. Poprzez korektę kompensacyjną, Spółka wyraża chęć spełnienia zasady ceny rynkowej, określonej w art. 11c ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, celem przeprowadzonych korekt jest ustalenie przychodów Spółki za dany rok na takim poziomie, aby stosowane ceny transferowe odpowiadały warunkom rynkowym. Celem korekty jest więc spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11e ustawy o CIT. Brak jest przesłanek do twierdzenia, iż podmioty niepowiązane nie zgodziłyby się na zastosowanie analogicznych cen czy mechanizmu ich ustalania, przy założeniu o dokonaniu odpowiedniej korekty do rynkowego wskaźnika dochodowości w ustalanych okresach rozliczeniowych. Korekty mają na celu dostosowanie poziomu rozliczeń pomiędzy podmiotami powiązanymi właśnie do takich warunków, jakie ustaliłyby pomiędzy sobą podmioty niepowiązane.

Wskazać również należy, że:

AUT-NO ma siedzibę w państwie z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem;
w momencie dokonania korekty Spółka posiadała oświadczenie AUT-NO, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co Spółka;
Spółka potwierdziła również dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym, za rok podatkowy, którego dotyczy korekta, tj. w zeznaniu za 2019 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, opisane w stanie faktycznym wniosku korekty marż wobec transakcji z AUT-NO z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych (art. 11e ustawy o CIT). Spółka tym samym prawidłowo dokonała korekty marż w świetle nowych przepisów dotyczących cen transferowych ujmując je w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2019 rok.

Uzasadnienie do Ad 2:

Korekta przychodu na zasadach ogólnych z AUT-NO.

W związku z tym, że w przypadku podmiotu powiązanego z USA nie został spełniony warunek formalny dokonania korekty cen transferowych w świetle nowych przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., tj. brak jest oświadczenia podmiotu powiązanego z USA o dokonaniu korekty w 2019 r., Spółka dokonała korekty przychodów na zasadach ogólnych, wynikających z art. 12 ust.3j ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe, korekta przychodu powinna być dokonywana w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczynę korektę czyli na bieżąco. Jedynie w przypadku, gdy korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywista omyłką, korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wykazane pierwotne przychody.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia błędu rachunkowego ani oczywistej omyłki. W celu prawidłowej interpretacji analizowanych przepisów należy odwołać się do definicji językowej tych Pojęć.

Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/słownik/) „błąd” oznacza niezgodność z obowiązującymi regułami, w tym w zakresie liczenia, a „rachunek” należy rozumieć jako obliczenie za pomocą działań arytmetycznych. Tym samym błąd rachunkowy stanowi niezgodność w dokonanych obliczeniach, kalkulacjach. W odniesieniu natomiast do terminu oczywista omyłka, przez omyłkę należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. Omyłka taka powinna być uznana za oczywistą w przypadku, gdy „nie budzi wątpliwości co znaczenia, wagi, prawdziwości, jest bezsporna, pewna”.

Powyższe potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 maja 2016 r., Znak: IPPB6/4510-140/16-2/AZ, który stwierdził że:

„za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.);
przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

W przypadku Spółki przyczyną korekty nie jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. W trakcie roku nastąpiła bowiem zmiana istotnych okoliczności, która miała wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego ceny. Tymi okolicznościami mającymi wpływ na zmianę pierwotnie ustalonej ceny transferowej była przeprowadzona w kwietniu 2019 r. analiza porównawcza. Tym samym prawidłowo Spółka dokonała korekty przychodów z podmiotem powiązanym z USA na bieżąco, tj. okresie rozliczeniowym w którym została wystawiona nota korygująca potwierdzająca przyczynę korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), zwanej dalej „ustawą zmieniającą”, wprowadzone zostały przepisy szczególne dotyczące zasad ujmowania tzw. korekt cen transferowych (ang. transfer pricing compensating adjustments). Przepisy te regulują ujmowanie na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych korekt cen transferowych dokonywanych przez podatnika. Przepisy te weszły w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.

Przepisy te znajdą zastosowanie do korekt cen transferowych dotyczących transakcji kontrolowanych realizowanych w 2019 r. (tj. od 1 stycznia 2019 r.). Powyższe wynika wprost z art. 26 ust. 1 ustawy zmieniającej, który stanowi, że zmienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym przepisy dotyczące ujmowania korekt cen transferowych) stosuje się do transakcji lub innych zdarzeń, rozpoczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2019 r., w zakresie tej części transakcji lub innych zdarzeń, które są realizowane w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2018 r.

W uzasadnieniu do ustawy zmieniającej projektodawca wskazał, że celem wprowadzenia tej regulacji jest doprecyzowanie momentu ujęcia korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu korekty cen transferowych i ujednolicenie podejścia w tym zakresie. Przepisy te wskazują, że korekta taka powinna zostać ujęta w okresie rozliczeniowym, którego dotyczy, a nie w okresie, kiedy została wystawiona (w przypadku przychodów) lub otrzymana (w przypadku kosztów uzyskania przychodów) faktura korygująca lub inny dokument potwierdzający dokonanie korekty.

Według Wytycznych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw międzynarodowych i administracji podatkowych (dalej: „Wytyczne OECD”) korekty dokonywane w celu eliminacji problemów związanych z cenami transferowymi można zaklasyfikować do dwóch głównych kategorii:

korekty dokonywane przez administrację podatkową po złożeniu deklaracji podatkowej, które mogą obejmować korekty pierwotne (ang. primary adjustments), korekty współzależne (ang. corresponding adjustments) i korekty wtórne (ang. secondary adjustments); oraz
korekty dokonywane dobrowolnie przez podatnika (zazwyczaj przed złożeniem deklaracji podatkowej), tzw. korekty kompensacyjne (ang. compensating adjustments).

I tak, stosownie do art. 11e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”), podatnik może dokonać korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

w transakcjach kontrolowanych realizowanych przez podatnika w trakcie roku podatkowego ustalone zostały warunki, które ustaliłyby podmioty niepowiązane;
nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki lub znane są faktycznie poniesione koszty lub uzyskane przychody będące podstawą obliczenia ceny transferowej, a zapewnienie ich zgodności z warunkami, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane, wymaga dokonania korekty cen transferowych;
w momencie dokonania korekty podatnik posiada oświadczenie podmiotu powiązanego, że podmiot ten dokonał korekty cen transferowych w tej samej wysokości, co podatnik;
podmiot powiązany, o którym mowa w pkt 3, ma miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo w państwie lub na terytorium, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z tym państwem;
podatnik potwierdzi dokonanie korekty cen transferowych w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta.

Zgodnie z art. 12 ust. 3aa ustawy o CIT, przy ustaleniu wysokości przychodu uwzględnia się:

korektę cen transferowych zmniejszającą przychody, mającą na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, spełniającą warunki, o których mowa w art. 11e pkt 1–5;
korektę cen transferowych zwiększającą przychody, mającą na celu spełnienie wymogów, o których mowa w art. 11c, poprzez prawidłowe zastosowanie metod, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, spełniającą warunki, o których mowa w art. 11e pkt 1 i 2.

Stosownie do powyższego przepisu, w wyniku korekty cen transferowych zmniejszających przychody korekta ta, powinna spełniać warunki z pkt 1-5 ww. przepisu, a korekta zwiększająca przychody, powinna spełniać warunki z pkt 1 i 2 tego przepisu. Natomiast w przypadku korekty cen transferowych skutkujących zmianą wysokości kosztów uzyskania przychodów, korekta zmniejszająca koszty powinna spełniać warunki z pkt 1 i 2, a zwiększająca koszty powinna spełniać warunki z pkt 1-5, zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1ab ustawy o CIT.

W art. 12 ust. 3l oraz art. 15 ust. 4k ustawy o CIT ustawodawca zawarł zastrzeżenie, że przepisów dotyczących korekt (art. 12 ust. 3j-3k oraz art. 15 ust. 4i-4j) nie stosuje się do korekty cen transferowych, o których mowa w art. 11e ustawy o CIT.

Z powyższego wynika, że korekty cen transferowych, o których mowa w art. 11e ustawy o CIT są objęte zakresem regulacji art. 12 ust. 3l pkt 2 ustawy o CIT, co wyklucza prawo do dokonywania bieżącej korekty rozliczeń poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT.

Od strony technicznej korekta cen transferowych przeprowadzana jest, jako korekta samego wyniku finansowego, poprzez zbiorczą korektę przychodów lub kosztów (a nie cen poszczególnych towarów/usług) dokonywana przed złożeniem zeznania podatkowego. Korekta może zostać dokonana „in plus” bądź „in minus”, tj. odpowiednio zwiększać wynik finansowy poprzez zwiększenie przychodów bądź zmniejszenie kosztów, albo zmniejszać wynik finansowy poprzez zmniejszenie przychodów lub zwiększenie kosztów.

Korekta wyniku finansowego to korekta, w której podatnik sam dostosowuje dla celów podatkowych pierwotnie ustaloną cenę transferową do poziomu, który według niego spełnia zasadę ceny rynkowej (ang. arms length principle). Przez cenę transferową rozumie się rezultat finansowy, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy. Korekty dokonywane są w grupach podmiotów powiązanych w celu doprowadzenia wyniku finansowego poszczególnych podmiotów powiązanych, działających w ramach łańcucha wartości, do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej, poprzez prawidłową dystrybucję dochodu między te podmioty, biorąc pod uwagę pełnione przez nie funkcje, ponoszone ryzyka oraz angażowane aktywa (tzw. profil funkcjonalny). Wynik finansowy zgodny z zasadą ceny rynkowej oznacza wynik finansowy, który w porównywalnych okolicznościach osiągnęłyby podmioty niepowiązane o porównywalnym profilu funkcjonalnym.

Korekta cen transferowych dokonywana jest okresowo, zazwyczaj po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, kiedy znane są już niezbędne dane finansowe. Wystąpienie korekty wynika z zaistnienia w trakcie tego okresu, bądź po jego zakończeniu okoliczności, które nie mogły być znane stronom transakcji podczas jej planowania, a które spowodowały, że istnieje konieczność dostosowania poziomu pierwotnie ustalonej ceny transferowej do poziomu zgodnego z zasadą ceny rynkowej. Korekta powinna być dokonana w racjonalnie szybkim terminie po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Przy określeniu częstotliwości oraz terminu dokonania takiej korekty powinna zostać wzięta pod uwagę m.in. praktyka gospodarcza przyjęta w branży, zmienność czynników ekonomicznych mających wpływ na wysokość ceny transferowej, wystąpienie okoliczności mających znaczący wpływ na zmianę pierwotnie ustalonej ceny transferowej, techniczne możliwości dokonania takiej korekty.

Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej (druk sejmowy Nr 2860), art. 11e ustawy o CIT definiuje szczegółowe warunki dopuszczalności stosowania korekt cen transferowych. W praktyce gospodarczej często występują sytuacje, w których poziom ceny transferowej w trakcie roku nie ulega znaczącym modyfikacjom, w efekcie powodując odchylenia pomiędzy zrealizowanym poziomem rentowności podmiotu powiązanego a rynkowym poziomem rentowności, wynikającym przykładowo z analizy porównawczej. Taka sytuacja może mieć miejsce chociażby w relacji producenta o ograniczonym zakresie funkcji, ryzyk i aktywów z podmiotem centralnym zarządzającym łańcuchem dostaw (tzw. entrepreneur) – który to podmiot nie zawsze będzie stroną bezpośrednich transakcji z producentem. Po zakończeniu roku może okazać się, że wskutek wystąpienia zmian okoliczności istotnych z punktu widzenia cen transferowych suma wynagrodzenia otrzymanego przez producenta w trakcie roku może nie być wystarczająca do osiągnięcia rynkowego poziomu rentowności i, w rezultacie, konieczne jest dokonanie korekty rentowności w celu uzyskania wyniku finansowego zgodnego z poziomem rynkowym. Istotne z punktu widzenia cen transferowych okoliczności, których nie można było przewidzieć w momencie planowania poziomu cen transferowych na dany rok mogą obejmować przykładowo istotne zmiany rynkowych cen podstawowych surowców lub materiałów, wahania kursów walutowych, zmiany stóp procentowych czy też znaczące wahania popytu lub podaży danego produktu, spowodowane czynnikami niezależnymi od podatnika i podmiotu powiązanego. Różnice pomiędzy zakładanym poziomem rentowności a rentownością rzeczywistą mogą wynikać również z modelu, w którym do ustalania cen transferowych w trakcie roku wykorzystywane były informacje o kosztach historycznych, a podatnik w trakcie roku nie miał możliwości dokonania dostosowania do kosztów rzeczywistych – podczas gdy zmieniają się istotne okoliczności mogące mieć wpływ na poziom ceny transferowej. Wówczas, na koniec roku może powstać różnica, wynikająca z porównania kosztów historycznych i rzeczywistych. Z uwagi na potencjalnie istotny wpływ możliwości dokonywania takich korekt na dochody podatkowe Skarbu Państwa, wprowadzono warunki, które ograniczą możliwość nadużywania korekt cen transferowych przez podatników i odpowiednio zabezpieczą interes Skarbu Państwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca należy do Grupy kapitałowej A. (dalej jako: „Grupa”). Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera transakcje z podmiotami z Grupy, tj. A. (AUT NO) z siedzibą w Norwegii i A. S. z siedzibą w USA (AUT-US) - dalej łącznie jako: „Podmioty powiązane”. Spółka i Podmioty powiązane (dalej jako: „Strony”) spełniają definicję podmiotów powiązanych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

W 2019 r. Strony dokonywały transakcji, które spełniały definicję transakcji kontrolowanych w rozumieniu przepisów art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, tj.:

sprzedaż towarów wyprodukowanych przez Spółkę do A. w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT, oraz
sprzedaż towarów wyprodukowanych przez Spółkę do A. S. w ramach eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca potwierdził dokonanie korekty cen transferowych z AUT-NO i AUT-US w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, którego dotyczy ta korekta, tj. za rok 2019.

Wnioskodawca wskazał, że przyjęty przez Strony mechanizm wyrównywania dochodowości nie powoduje obniżenia cen sprzedaży konkretnych towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę, a jedynie globalnie wszystkich transakcji towarowych przeprowadzonych w roku 2019 między Stronami. Wnioskodawca pragnie również sprecyzować, że przyjęta przez Strony metoda określania cen transferowych zakłada korektę dochodowości dotyczącą globalnych sum dotyczących transakcji tego samego rodzaju, które realizowane były na stałych zasadach przez cały 2019 r., a nie odnosi się do konkretnych kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży konkretnych towarów czy do konkretnych faktur sprzedaży (pozycji tych faktur).

W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość w zakresie ustalenia, czy korekty marż wobec transakcji z podmiotem powiązanym z Norwegii z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych oraz czy korekty przychodów w zakresie transakcji z podmiotem powiązanym z USA na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikająca z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny wymaga w pierwszej kolejności zbadania, czy przedstawiona korekta stanowi korektę cen transferowych. Korekta ceny transferowej oznacza skorygowanie (poprawienie, dostosowanie) ceny transferowej. Cena transferowa to cena, wynagrodzenie, wynik finansowy, wskaźnik finansowy bądź inaczej określony rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych między podmiotami powiązanymi w wyniku istniejących między nimi powiązań (art. 11a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Zatem przedstawiona w stanie faktycznym korekta jest korektą cen transferowych, gdyż przewiduje korektę marży na transakcji realizowanej pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Następnie należy przejść do weryfikacji, czy korekta stanowi korektę w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT (dalej jako: „KCT11e”).

W pierwszej kolejności wskazać należy, że istota KCT11e polega na urynkowieniu transakcji rynkowej na dzień jej zawarcia (zawartej na warunkach, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane), która stała się nierynkowa na skutek późniejszych, istotnych okoliczności.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw z dnia (druk sejmowy nr 2860): Po zakończeniu roku może okazać się, że wskutek wystąpienia zmian okoliczności istotnych z punktu widzenia cen transferowych suma wynagrodzenia otrzymanego przez producenta w trakcie roku może nie być wystarczająca do osiągnięcia rynkowego poziomu rentowności i, w rezultacie, konieczne jest dokonanie korekty rentowności w celu uzyskania wyniku finansowego zgodnego z poziomem rynkowym. Istotne z punktu widzenia cen transferowych okoliczności, których nie można było przewidzieć w momencie planowania poziomu cen transferowych na dany rok mogą obejmować przykładowo istotne zmiany rynkowych cen podstawowych surowców lub materiałów, wahania kursów walutowych, zmiany stóp procentowych czy też znaczące wahania popytu lub podaży danego produktu, spowodowane czynnikami niezależnymi od podatnika i podmiotu powiązanego. Różnice pomiędzy zakładanym poziomem rentowności a rentownością rzeczywistą mogą wynikać również z modelu, w którym do ustalania cen transferowych w trakcie roku wykorzystywane były informacje o kosztach historycznych, a podatnik w trakcie roku nie miał możliwości dokonania dostosowania do kosztów rzeczywistych – podczas gdy zmieniają się istotne okoliczności mogące mieć wpływ na poziom ceny transferowej.

W analizowanej sprawie nie można uznać, że nastąpiła zmiana istotnych okoliczności mających wpływ na ustalone w trakcie roku podatkowego warunki. Taką okolicznością nie może być z pewnością przeprowadzenie przez podmiot zewnętrzny analizy cen pomiędzy podmiotami powiązanymi pod kątem spełnienia zasady ceny rynkowej (analizy benchmarkingowej). Nie jest to żadne niezależne od Wnioskodawcy zdarzenie, którego nie mógł przewidzieć, planując ceny na rok 2019.

Należy wskazać, że istotne z punktu widzenia cen transferowych okoliczności, których nie można było przewidzieć w momencie planowania poziomu cen transferowych na dany rok mogą obejmować przykładowo istotne zmiany rynkowych cen podstawowych surowców lub materiałów, wahania kursów walutowych, zmiany stóp procentowych czy też znaczące wahania popytu lub podaży danego produktu, spowodowane czynnikami niezależnymi od podatnika i podmiotu powiązanego.

Skoro w analizowanym przypadku, na podstawie elementów stanu faktycznego przedstawionych we wniosku, nie miała miejsca zmiana istotnych okoliczności, to nie należy kwalifikować tej korekty jako KCT11e, zatem nie analizujemy spełnienia warunków z art. 11e ustawy o CIT, gdyż nie znajdują one zastosowania.

W tej sytuacji korekta cen transferowych (niestanowiąca KCT11e) powinna być dopuszczalna na zasadach ogólnych.

Zasady ogólne dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o CIT. Stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Na podstawie art. 12 ust. 3l ustawy o CIT, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Tym samym jak wskazano powyżej korekty rozliczane pomiędzy Wnioskodawcą, a AUT-NO i AUT-US nie są korektami cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT. Zatem przedmiotowe korekty powinny zostać dokonane na zasadach ogólnych. W analizowanej sprawie korekty nie zostały spowodowane błędem rachunkowym, ani też inną oczywistą omyłką, zatem powinny zostać uwzględnione w rozliczeniu podatkowym na bieżąco.

Podsumowując, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., Spółka dokonując w danym roku podatkowym korekty przychodów, będącej wynikiem korekty rozliczeń z AUT-NO i AUT-US, jest uprawniona do ujmowania tego typu korekt na tzw. zasadach ogólnych wynikających z art. 12 ust. 3j-3m ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

korekty marż wobec transakcji z podmiotem powiązanym z Norwegii z 2019 r. stanowią korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji mają do nich zastosowanie obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nowe przepisy w zakresie korekt cen transferowych – jest nieprawidłowe,
Spółka prawidłowo dokonała korekty przychodów w zakresie transakcji z podmiotem powiązanym z USA na bieżąco zgodnie z zasadą ogólną wynikająca z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, (tj. w zakresie podatku od towarów i usług) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin