Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.585.2020.1.AW
z 30 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2020 r. (data wpływu 11 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji środków wypłaconych przez ubezpieczyciela do przychodów należnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji środków wypłaconych przez ubezpieczyciela do przychodów należnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na potrzeby jednoosobowej działalności Wnioskodawca leasinguje samochód w modelu mieszanym (do celów prywatno-służbowych). Samochód jest własnością firmy L. Auto posiada ubezpieczenie OC i AC.

30 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uczestniczył w E na ul. W w stłuczce, która zaistniała nie z jego winy (naprawa była realizowana z OC sprawcy). Naprawę Wnioskodawca realizował w serwisie ASO w postaci bezgotówkowej (ubezpieczyciel przelał pieniądze serwisowi, który dokonywał naprawy).

Sprawa jest rozpatrywana po raz drugi ponieważ za pierwszym razem (…) Wnioskodawca spóźnił się z odpowiedzią na poniższe pytania:

1. Od kiedy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą? Ponadto należy wskazać: w jakim zakresie? w jakiej formie opodatkowane są przychody z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej? jaki rodzaj dokumentacji podatkowej dla tych celów działalności prowadzi Wnioskodawca?
2. Jaka jest wartość samochodu, o którym mowa we wniosku?
3. Kiedy dokładnie i na jaki okres została zawarta umowa leasingu operacyjnego samochodu osobowego?
4. Kiedy Wnioskodawca zawiadomił leasingodawcę o uszkodzeniu przedmiotu leasingu?
5. Czy umowa leasingu spełniała warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
6. Jaki podmiot wypłacił odszkodowanie z tytułu uszkodzenia przedmiotu leasingu?
7. Kto opłacał składki na ubezpieczenie przedmiotowego samochodu?
8. Komu (serwisowi czy również Wnioskodawcy) wypłacone zostały środki z ubezpieczenia z tytułu uszkodzenia przedmiotu leasingu?
9. Wskazanie innych niezbędnych informacji, mających istotny wpływ na dokonanie oceny stanu faktycznego w odniesieniu do sformułowanego pytania.

Odpowiedzi Wnioskodawcy:

1. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od listopada 2018 w zakresie usług informatycznych; przychody opodatkowane są podatkiem liniowym 19%; Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów;
2. wartość samochodu około 55 tys. zł;
3. polisa została zawarta 20 marca 2019 r. na okres 3 lat;
4. Wnioskodawca poinformował leasingodawcę 7 maja 2020 r.;
5. Treść umowy dotycząca art. 26b ustawy o podatku dochodowym: Finansujący oświadcza że nie korzysta z ulg i zwolnień w podatku dochodowym o którym mowa w [...] art. 23b ustawy z dnia 26.07.1991 r. i podatku dochodowym od osób fizycznych; Dodatkowo w załączniku Wnioskodawca przesyła skan jego umowy leasingu;
6. firma U (ubezpieczyciel sprawcy);
7. Wnioskodawca ubezpieczał samochód;
8. Tylko serwisowi (naprawa bezgotówkowa);
9. Brak.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwota wypłacona przez ubezpieczyciela dla serwisu stanowi przychód Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, pieniądze przelane serwisowi za wykonaną naprawę nie stanowią przychodu Wnioskodawcy ponieważ:

• przekazana kwota jedynie rekompensowała stratę którą poniósł podczas stłuczki;
• pieniądze nie były obecne na rachunkach bankowych Wnioskodawcy (naprawa bezgotówkowa);
• jako osoba poszkodowana w tym zdarzeniu drogowym Wnioskodawca nie powinien ponosić dodatkowych kosztów związanych z zaistniałą sytuacją (w przypadku orzeczenia o słuszności księgowania tej kwoty jako przychodu Wnioskodawca jest zobligowany do odprowadzenia podatku dochodowego, którego tylko 75% możliwe jest odpisanie jako koszty uzyskania przychodu ze względu na model mieszany użytkowania pojazdu);
• fizycznie samochód jest własnością banku, a Wnioskodawca tylko go użytkuje;
• zaistniała sytuacja nie spowodowała powiększenia majątku firmy Wnioskodawcy, a jedynie jego zmniejszenie ponieważ obniżyła się wartość samochodu (jest on już traktowany jako powypadkowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. Przychodem z działalności będą przekazane przez ubezpieczyciela odszkodowania za szkody w składnikach majątku związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wskazane w art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwoty zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy podatnik poniesie wydatek, który zostaje sfinansowany kwotą pochodzącą z tytułu ubezpieczenia, nie można mówić o zwrocie wydatku poniesionego przez podatnika. Zauważyć należy, że otrzymane odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia jest realizacją świadczenia wynikającego z postanowień umowy ubezpieczenia i stanowi wyrównanie poniesionego wydatku (na pokrycie szkody z majątku podatnika), w kwocie odpowiadającej poniesionemu przez podatnika wydatkowi, a nie zwrot tego wydatku. Tym samym, kwoty wypłaconych odszkodowań, nawet na pokrycie wydatków poniesionych przez podatnika, niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią zwrotu wydatków, w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc, świadczenia wypłacane z tytułu odszkodowania z umów ubezpieczenia nie korzystają z wyłączenia, określonego w art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, i w całości stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Wobec tego odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią – co do zasady – podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, chyba że wymienione są w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas odszkodowania te korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

W myśl art. 7095 § 1 ustawy – Kodeks cywilny, jeżeli po wydaniu korzystającemu rzecz została utracona z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności, umowa leasingu wygasa. Korzystający powinien niezwłocznie zawiadomić finansującego o utracie rzeczy. Jeżeli umowa leasingu wygasła z przyczyn określonych w § 1, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i wygaśnięcia umowy leasingu oraz z tytułu ubezpieczenia rzeczy, a także naprawienia szkody (art. 7095 § 2 i 3 ustawy – Kodeks cywilny).

Zgodnie z art. 7097 § 1 tej ustawy, korzystający obowiązany jest utrzymywać rzecz w należytym stanie, w szczególności dokonywać jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem jej zużycia wskutek prawidłowego używania, oraz ponosić ciężary związane z własnością lub posiadaniem rzeczy.

Z komentarza do. art. 7097 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że przepis ten zobowiązuje korzystającego do utrzymywania przedmiotu leasingu w należytym stanie. Przejawem zachowań mieszczących się w realizacji tego obowiązku jest dokonywanie napraw i konserwacji rzeczy, niezbędnych do jej utrzymania w stanie niepogorszonym. Oznacza to, że koszty dokonywania napraw i konserwacji przedmiotu leasingu obciążają korzystającego, co obejmuje również koszty nabycia części czy materiałów potrzebnych do ich przeprowadzenia. Jednakże zakres tego obowiązku został wyznaczony przez takie naprawy i konserwacje, które są niezbędne do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym. Naprawy i konserwacja wykraczające poza te granice leżą w gestii finansującego i to on powinien ponosić ich koszty. Jednak przy ustalaniu stanu niepogorszonego uwzględnić jednocześnie należy zużycie rzeczy będące następstwem jej prawidłowego używania (Kidyba Andrzej (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, wyd. II).

Podkreślenia wymaga, że problemy związane z likwidacją szkód komunikacyjnych w odniesieniu do pojazdów będących przedmiotem leasingu powinny być rozstrzygane w ramach rozliczeń między finansującym a korzystającym. Przy tym należy zaznaczyć, że obydwie strony umowy leasingu – zarówno leasingobiorca, jak i leasingodawca – poprzez jej zawarcie wyrażają zgodę na warunki w niej zapisane. Zauważyć także należy, że zgodnie z cywilistycznym pojęciem leasingu, leasingobiorca nie jest właścicielem pojazdu, a jedynie posiadaczem zależnym, a w przypadku zaistnienia okoliczności uzasadniającej wypłatę odszkodowania, ubezpieczenie przysługuje właścicielowi pojazdu (leasingodawcy).

Tym samym, w przypadku naprawy bezgotówkowej samochodu używanego na podstawie umowy leasingu odszkodowanie „wypłacone leasingodawcy”, tj. właścicielowi pojazdu, nie stanowi przychodu leasingobiorcy, tzn. dla Wnioskodawcy jest obojętne podatkowo.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.