Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.729.2020.2.MK
z 30 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2020 r. (data wpływu 26 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 listopada 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.729.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 4 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 listopada 2020 r.), zaś w dniu 12 listopada 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 10 listopada 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 1995 r. Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną … do majątku wspólnego mieszkanie nr 1 w …, o powierzchni ok. … m². W 2008 r. małżonkowie zakupili drugie mieszkanie do majątku wspólnego, położone w …, o powierzchni ok. … m².

Od 2010 r. Wnioskodawca posiada z żoną … rozdzielność majątkową. W listopadzie 2018 r. małżonkowie dokonali bez żadnych spłat i dopłat zniesienia współwłasności małżeńskiej obu mieszkań tak, że żona obecnie jest jedynym właścicielem mieszkania nr 2, a Wnioskodawca jest jedynym właścicielem mieszkania nr 1. Od 2019 r. małżonkowie są rozwiedzeni. W 2020 r. Wnioskodawca planuje sprzedać mieszkanie nr 1.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy lokalu mieszkalnego nr 1, stanowiącego odrębną nieruchomość. W 2010 r. przy ustanawianiu rozdzielności majątkowej nie dokonano podziału całego majątku wspólnego małżonków. W 2018 r. dokonano zniesienia współwłasności lokali mieszkaniowych, które wywołało skutki prawne w postaci przeniesienia praw własności do majątków osobistych małżonków i ujawnienie praw własności każdego z małżonków w księdze wieczystej odpowiednio założonej dla lokalu mieszkalnego nr 1 i nr 2. Żona jest jedynym właścicielem lokalu nr 2, a Wnioskodawca jest jedynym właścicielem lokalu nr 1. Nie było innego wspólnego majątku małżonków. Przeniesienie własności nastąpiło aktem notarialnym w 2018 r. na podstawie art. 158 Kodeksu cywilnego. Umowa zniesienia współwłasności została zawarta bez spłat i dopłat. Nie było darowizny. Wnioskodawca jest emerytem i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Lokal przeznaczony do sprzedaży nie stanowi i nie stanowił składnika majątkowego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Planowana sprzedaż lokalu nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego nr 1 będzie się wiązała z obowiązkiem zapłacenia podatku dochodowego od zbycia nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż lokalu nr 1, którego Wnioskodawca jest jedynym właścicielem, nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

W tym przypadku sprzedaż lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat podatkowych nie wiąże się z zapłatą podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ art. 10 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólnoty majątkowej małżeńskiej, okres 5 lat liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca spełnia powyższy warunek, ponieważ mieszkanie zostało nabyte do wspólnoty majątkowej w 1995 r., a umowa zniesienia współwłasności w 2018 r. nastąpiła aktem notarialnym bez żadnych spłat i dopłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. – w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z treści wniosku wynika, że w 1995 r. Wnioskodawca zakupił wspólnie z żoną do majątku wspólnego mieszkanie nr 1, o powierzchni ok. … m². W 2008 r. małżonkowie zakupili drugie mieszkanie do majątku wspólnego, o powierzchni ok. … m².

Od 2010 r. Wnioskodawca posiada z żoną rozdzielność majątkową. W listopadzie 2018 r. małżonkowie dokonali bez żadnych spłat i dopłat zniesienia współwłasności małżeńskiej obu mieszkań tak, że żona obecnie jest jedynym właścicielem mieszkania nr 2, a Wnioskodawca jest jedynym właścicielem mieszkania nr 1. Od 2019 r. małżonkowie są rozwiedzeni. W 2020 r. Wnioskodawca planuje sprzedać mieszkanie nr 1. W 2010 r. przy ustanawianiu rozdzielności majątkowej nie dokonano podziału całego majątku wspólnego małżonków. W 2018 r. dokonano zniesienia współwłasności lokali mieszkaniowych, które wywołało skutki prawne w postaci przeniesienia praw własności do majątków osobistych małżonków i ujawnienie praw własności każdego z małżonków w księdze wieczystej odpowiednio założonej dla każdego lokalu mieszkalnego. Żona jest jedynym właścicielem lokalu nr 2, Wnioskodawca jest jedynym właścicielem lokalu nr 1. Nie było innego wspólnego majątku małżonków. Przeniesienie własności nastąpiło aktem notarialnym w 2018 r. na podstawie art. 158 Kodeksu cywilnego. Umowa zniesienia współwłasności została zawarta bez spłat i dopłat. Nie było darowizny. Wnioskodawca jest emerytem i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Lokal przeznaczony do sprzedaży nie stanowi i nie stanowił składnika majątkowego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Planowana sprzedaż lokalu nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw. Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy określić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W celu ustalenia momentu nabycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W myśl art. 47 § 1 Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-50¹ (art. 48 Kodeksu). Stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Wskazać należy, że podział majątku wspólnego małżonków jest czynnością odrębną od umowy, której przedmiotem jest rozdzielność majątkowa małżeńska. Podział majątku ma na celu ostateczne rozwiązanie kwestii majątkowych małżonków. Poprzez przeprowadzenie podziału majątku, byli małżonkowie uzyskują wyłączne władztwo nad przedmiotami, które wchodziły w skład majątku wspólnego. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie zawiera własnych unormowań problematyki podziału majątku, który był objęty wspólnością majątkową małżeńską. Jednakże przepis art. 46 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej np. po ustanowieniu rozdzielności i podziale majątku wspólnego oraz rozwodzie. W wyniku podziału majątku dorobkowego po ustaniu wspólności ustawowej w drodze zawarcia umowy rozdzielności majątkowej w 2010 r. oraz rozwodzie, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie za datę nabycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, należy uznać datę nabycia tego prawa do ustawowej wspólności majątkowej małżonków, tj. 1995 r.

Zatem stwierdzić należy, że odpłatne zbycie planowane przez Wnioskodawcę w 2020 r., nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość nabytego przez Niego w 1995 r. do majątku wspólnego małżonków, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż ww. lokalu nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, a więc Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe pomimo oparcia go na błędnej podstawie prawnej (art. 10 pkt 6 zamiast art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Datę nabycia przedmiotowego lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość Wnioskodawca ustalił prawidłowo.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.