2020.11.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.460.2020.1.MB
z 25 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w przypadku kontynuacji działalności nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a w szczególności wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy czynności przeniesienia majątku przedsiębiorstwa w spadku do działalności Wnioskodawczyni – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w przypadku kontynuacji działalności nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a w szczególności wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy czynności przeniesienia majątku przedsiębiorstwa w spadku do działalności Wnioskodawczyni oraz obowiązku przeprowadzenia tzw. remanentu likwidacyjnego przedsiębiorstwa w spadku i opodatkowania towarów przedsiębiorstwa w spadku na podstawie art. 14 ustawy w związku z wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni kontynuuje działalność nabytego w spadku przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu (…) lutego 2020 r. zmarł X, prowadzący do momentu śmierci działalność gospodarczą pod firmą (…) („Przedsiębiorca”).

Przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą od roku 2000 i był wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEIDG”). Przedsiębiorca był także od 2 lipca 2016 r. zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT. Przedmiotem prowadzonej przez Przedsiębiorcę działalności gospodarczej było w szczególności:

wykonywanie usług budowlanych,
sprzedaż detaliczna wyrobów medycznych,
prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania,
wypożyczanie i dzierżawa sprzętu rekreacyjnego i sportowego.

Od 20 marca 2009 r. Przedsiębiorca był również wspólnikiem spółki cywilnej.

Przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą przy użyciu zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, obejmujących w szczególności własność towarów, wierzytelności i inne prawa majątkowe („Przedsiębiorstwo”). Dokonywana przez Przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaż była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, wobec czego podatnik dokonywał pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedsiębiorca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie ustanowił na wypadek śmierci zarządcy sukcesyjnego. Przedsiębiorca sporządził testament, zgodnie z którym do całości spadku po sobie powołał małżonkę Panią Y („Wnioskodawczyni”) jako jedynego spadkobiercę. W sporządzonym testamencie Przedsiębiorca nie ustanowił ponadto żadnego zapisu windykacyjnego.

Po dniu śmierci Przedsiębiorcy, tj. (…) lutego 2020 r. Wnioskodawczyni podjęła kroki zmierzające do kontynuacji działalności Przedsiębiorstwa.

Stosownie do zapisów art. 95 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t.j. Dz. U z 2017 r., poz. 2291 z późn. zm.) w dniu 16 marca 2020 r. został ustanowiony zarządca sukcesyjny w osobie Wnioskodawczyni, która obecnie sprawuje zarząd Przedsiębiorstwem, które z dniem śmierci Przedsiębiorcy przekształciło się z mocy prawa w przedsiębiorstwo w spadku („Przedsiębiorstwo w spadku”).

Zarząd sukcesyjny ustanowiony po zmarłym małżonku Wnioskodawczyni został ustanowiony na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzenie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1629 dalej „Ustawa o zarządzie sukcesyjnym”). Zarząd sukcesyjny został ustanowiony zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym z chwilą śmierci Przedsiębiorcy.

Ponadto Wnioskodawczyni od dnia 20 lutego 2020 r. prowadzi działalność gospodarczą, pod firmą (…). Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest tożsamy z przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa, z zaznaczeniem, iż dominującym rodzajem działalności Wnioskodawczyni jest prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawczyni jest wpisana do CEIDG. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług. Jest również wspólnikiem spółki cywilnej (jako jeden z trzech wspólników), do której należał zmarły Przedsiębiorca.

Przed śmiercią Przedsiębiorcy, pomiędzy Przedsiębiorcą i Wnioskodawczynią panował ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej, a w skład majątku wspólnego wchodziło Przedsiębiorstwo (z wyjątkiem udziałów w spółce cywilnej należących do majątku osobistego Przedsiębiorcy) prowadzone przez Przedsiębiorcę.

Do dnia złożenia rozpatrywanego wniosku nie został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia, ani nie zostało wydane postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po Przedsiębiorcy przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni, działając jako Zarządca obecnie prowadzi i ma zamiar dalej, po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego, jako jedyny spadkobierca, prowadzić, a także rozwijać działalność gospodarczą prowadzoną przez Przedsiębiorcę przed śmiercią w oparciu o Przedsiębiorstwo.

W tym celu Wnioskodawczyni planuje wystąpić o wykup dzierżawionego na potrzeby Przedsiębiorstwa gruntu.

Zarządca od momentu śmierci Przedsiębiorcy reprezentuje Przedsiębiorstwo w spadku i wykonuje zobowiązania cywilnoprawne i obowiązki administracyjno-prawne ciążące na Przedsiębiorstwie w spadku, w tym w szczególności:

wykorzystuje towary i środki trwałe znajdujące się w majątku Przedsiębiorstwa w spadku do realizacji dostaw towarów i świadczenia usług, wykonywanych zarówno na podstawie umów zawartych przed jak i po śmierci Przedsiębiorcy;
dokonuje płatności z wykorzystaniem środków zgromadzonych na rachunku bankowym związanym z prowadzonym Przedsiębiorstwem w spadku;
realizuje obowiązki podatkowe, w szczególności sporządza i składa wymagane przez ustawy podatkowe deklaracje, w tym m.in. deklaracje VAT-7 i JPK VAT.

W związku z potrzebą docelowego uregulowania stanu prawnego Przedsiębiorstwa w spadku, tj. kontynuacji działalności gospodarczej Przedsiębiorstwa w spadku znajdującego się w zarządzie sukcesyjnym przez Wnioskodawczynię, Zainteresowana zamierza przeprowadzić postępowanie spadkowe poprzez dokonanie aktu poświadczenia dziedziczenia po Przedsiębiorcy i kontynuować działalność Przedsiębiorstwa w spadku, w oparciu o Przedsiębiorstwo, pod własną firmą i NIP.

Wnioskodawczyni wskazuje, że Zarząd sukcesyjny Przedsiębiorstwa w spadku wygaśnie zgodnie z zasadami, wynikającymi z Rozdziału 11 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym, tj. zgodnie z artykułami 59 i 60 tejże ustawy. Data wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego zależy od tego, które zdarzenie wskazane w art. 59 ust. 1 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym nastąpi wcześniej.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o zarządzie sukcesyjnym, zarząd sukcesyjny wygasa z dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości.

Mając to na uwadze, w ocenie Wnioskodawczyni, wygaśnięcie zarządu sukcesyjnego, w związku z planowanym przeprowadzeniem postępowania spadkowego poprzez dokonanie aktu poświadczenia dziedziczenia po Przedsiębiorcy, co zostało przedstawione we wniosku, nastąpi z dniem zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia.

Nabycie przez Wnioskodawczynię Przedsiębiorstwa w spadku nastąpi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm., dalej „k.c.”), w tym w szczególności przepisy Księgi czwartej k.c., dotyczącej spadków.

Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność nabytego w spadku Przedsiębiorstwa w spadku w ramach własnej działalności gospodarczej w oparciu o przepisy Ustawy o zarządzie sukcesyjnym, przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1292, z późn. zm., dalej „Prawo przedsiębiorców”), w tym w szczególności art. 2 Prawa przedsiębiorców, zgodnie z którym podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, a także ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, dalej „OP”), w tym w szczególności art. 97 § 1 OP, zgodnie z którym spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej pod firmą (…), tj. jako osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą i jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wygaśnięcie zarządu sukcesyjnego nastąpi z dniem zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia (art. 59 ust. 1 pkt 2 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym).

W momencie zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawczyni nabędzie przedsiębiorstwo w spadku w całości jako jedyny spadkobierca.

W celu uniknięcia wątpliwości, Wnioskodawczyni wyjaśnia, że w chwili śmierci Przedsiębiorstwo, z wyjątkiem udziałów w spółce cywilnej, stanowiło w całości mienie Przedsiębiorcy oraz jego małżonki, tj. Wnioskodawczyni, objęte ustawową wspólnością majątkową małżeńską (udziały w spółce cywilnej należały do majątku osobistego Przedsiębiorcy, tak jak i udziały w tej spółce należące do majątku osobistego Wnioskodawczyni). Z chwilą śmierci wyżej wymieniona ustawowa wspólność majątkowa małżeńska ustała, a Wnioskodawczyni stała się z mocy prawa współwłaścicielem ww. przedsiębiorstwa. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) stanowiło w całości mienie Przedsiębiorcy i jego małżonki, przedsiębiorstwo w spadku (i zarząd sukcesyjny) obejmuje całe to przedsiębiorstwo.

Jednocześnie na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) Wnioskodawczyni nabędzie przedsiębiorstwo w spadku w całości albowiem majątek, wchodzący w skład przedsiębiorstwa w spadku związany jest z Przedsiębiorstwem w spadku, będącym odrębnym podatnikiem od Wnioskodawczyni.

W momencie nabycia przez Wnioskodawczynię na podstawie zarejestrowania aktu dziedziczenia (w celu dalszego kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zmarłego męża) całość przejmowanego majątku będzie spełniała definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c.

W oparciu o składniki majątku składające się na przedsiębiorstwo w spadku Wnioskodawczyni samodzielnie będzie mogła prowadzić działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza realizowana dotychczas przez przedsiębiorstwo w spadku będzie przez Wnioskodawczynię kontynuowana w tym samym zakresie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego Wnioskodawczyni kontynuując działalność nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach Swojej działalności gospodarczej, stanie się następcą prawnym w podatku od towarów i usług, i czy czynność przeniesienia majątku Przedsiębiorstwa w spadku i kontynuacja działalności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest Ona następcą prawnym Przedsiębiorstwa w spadku, a jego przeniesienie i kontynuacja w ramach swojej działalności gospodarczej na gruncie podatku od towarów i usług stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług,czynność zbycia przedsiębiorstwa jest wyłączona spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wyłączenie z zakresu działania przepisów ustawy zbycia przedsiębiorstwa oznacza, że do czynności tych nie znajdują zastosowania żadne z jej regulacji. Wskazać należy, że dla potrzeb ustawy o VAT przedsiębiorstwo powinno być definiowane według Kodeksu Cywilnego.

Zgodnie zaś z art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zauważyć również należy, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z kolei pojęcie zbycia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako podlegające wyłączeniu spod opodatkowania, należy rozumieć szeroko jako wszelkie czynności prawne powodujące przeniesienie na nabywcę praw i obowiązków wchodzących w skład przedsiębiorstwa, w tym prawa jego własności. Tym bardziej uzasadnione jest więc wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia przedsiębiorstwa, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

Zauważyć też należy, że w treści art. 19 dyrektywy 2006/112/WE zostało zawarte pojęcie „przekazania”, w przypadku którego zarówno dokonywanego odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki, całości lub części majątku państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Powyższy przepis jest zaimplementowany do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zaś jego treść jasno wskazuje, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że inne przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mogą przewidywać jakichkolwiek przypadków opodatkowania przekazania przedsiębiorstwa i w tym zakresie niestosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie NSA, który w wyroku z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 2336/15 stwierdził cyt.: „W ocenie naczelnego sądu art. 6 pkt 1 i art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować w ten sposób, że pozostawienie jednemu ze wspólników spółki cywilnej, po rozwiązaniu tej spółki, majątku tej spółki w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie stanowi podstawy do opodatkowania takiej czynności jako remanentu likwidacyjnego, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ponadto potwierdzenie tezy, że przeniesienie przedsiębiorstwa wyłączone jest z opodatkowania znajduje swe odzwierciedlenie także w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2015 r., I FSK 113/14, lex nr 1666038: cyt.: „wyłączenie, o którym mowa w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. dotyczy tylko takiej transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w wyniku której następca prawny (nabywca) będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o przekazane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część”, a w wyroku z dnia 27 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1265/17 (lex nr 2751973 cyt.: „istotne jest, aby zbyta zorganizowana część przedsiębiorstwa służyła nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem przeznaczenia nabytego zespołu składników majątkowych, aby nie została zlikwidowana działalność, której tenże zespół składników majątkowych może służyć”. Podobnie WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 328/19 (lex nr 2691799) wskazał, że cyt.: że „przyjęta w art. 6 pkt 1 u p.t u opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej i następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło”.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni przejęła w całości przedsiębiorstwo i kontynuuje działalność, ze względu na przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega przepisom tej ustawy.

Natomiast kontynuacja działalności przejętego przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa wskazuje, że nie miała w tym przypadku miejsca konsumpcja pozwalająca na opodatkowanie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności Naczelnikowi Urzędu Skarbowego;
wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2019 r., poz. 63, 730, 1018 i 1495).

W świetle zaś art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku, nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Z kolei z art. 14 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika, że przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach określonych w art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy na podstawie art. 14 ust. 5 tej ustawy, obciążeni są obowiązkiem sporządzenia spisu z natury na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwany dalej „spisem z natury”.

Ponadto podatnicy są obowiązani złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

W ocenie Wnioskodawczyni, wyżej wymienione przepisy art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania w Jej przypadku, gdy po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego, który sprawowała jako jedyny spadkobierca nad Przedsiębiorstwem w spadku, a które to przedsiębiorstwo w konsekwencji przejęła w drodze spadkobrania do Swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni po przejęciu przedsiębiorstwa kontynuuje działalność gospodarczą tego przedsiębiorstwa i dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w tym dostawy towarów wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa.

Natomiast zauważyć należy, że przepisy art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług regulują zasady opodatkowania dla przypadków zaprzestania przez podatnika podatku od towarów i usług wykonywania działalności gospodarczej i w ocenie Wnioskodawczyni, odnoszą się niejako do uszczelnienia opodatkowania w sytuacji definitywnego zakończenia działalności gospodarczej.

Stosowanie zasad unormowanych w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest zrozumiałe, ale tylko w sytuacji definitywnego zakończenia działalności gospodarczej przejętego przedsiębiorstwa, natomiast w żadnym razie nie powinno mieć zastosowania w przypadku dalszego kontynuowania jego działalności.

Należy podkreślić, że art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację art. 18 lit. c dyrektywy 2006/112, którego celem jest zapobieganie nieopodatkowaniu ostatecznej konsumpcji towarów wskutek zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. przepisu obejmuje on przypadki skutkujące zaprzestaniem działalności, które można uznać za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu. Co jednak istotne z zakresu tych przypadków uznanych za dostawę zostały wyłączane przypadki określone w art. 19 Dyrektywy 2006/112. Natomiast jak już wcześniej wskazała Wnioskodawczyni, art. 19 Dyrektywy 2006/112 został zaimplementowany do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który wyłącza opodatkowanie zbycia przedsiębiorstwa.

Taka interpretacja znajduje potwierdzenie w wyroku TSUE C-229/15 z 16 czerwca 2016 r. „artykuł 18 lit. c dyrektywy rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą rady 2009/162/WE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w wypadku zaprzestania podlegającej opodatkowaniu działalności gospodarczej podatnika zatrzymanie towarów przez podatnika, jeżeli podatek od wartości dodanej od owych towarów podlegał odliczeniu w momencie ich nabycia można uznać za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, jeżeli upłynął okres korekty przewidziany w art. 187 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2009/162”.

Podobnie wypowiedział się w tym zakresie NSA w uzasadnieniu do wyroku z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 2336/15 cyt.: „Z treści art. 18 lit. c Dyrektywy 2006/112 wynika, że obejmuje on ogólnie przypadki, w których zaprzestano działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, bez rozróżniania ze względu na przyczyny czy okoliczności tego zaprzestania i wyłączając jedynie przypadki, o których mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112. Głównym celem art. 18 lit. c Dyrektywy 2006/112 jest bowiem uniknięcie tego, żeby składniki majątkowe dające prawo do odliczenia VAT nie zostały przedmiotem nieopodatkowanej ostatecznej konsumpcji towaru lub usługi w następstwie zaprzestania działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, jakiekolwiek byłyby jego przyczyny bądź okoliczności (wyrok TS w sprawie Marinow, C-142/12. eu:c:2013:292, pkt 26-27)”.

Interpretacja przepisów art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług powinna być dokonywana w odniesieniu do sprawy Wnioskodawczyni, także z uwzględnieniem zasady neutralności podatku od towarów i usług. W świetle tej fundamentalnej zasady, podatek nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami. Uprawnienie przedsiębiorców wynikające z zasady neutralności wynika wprost z konstrukcji podatku od towarów i usług. Natomiast mechanizm pozwalający na realizację zasady neutralności określają wyraźnie zapisy Dyrektywy 2006/112/WE, które dają prawo do odliczenia. Konieczność przestrzegania zasady neutralności potwierdza także nieustannie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości między innymi w orzeczeniu ETS C-268/83 w sprawie Rompelman Trybunał wskazał, że „(…) system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi. Podobnie w orzeczeniu z dnia 15 stycznia 1998 r. W sprawie Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV (C-37/95), w którym Trybunał wskazał, że „Prawo do odliczenia zostało zastosowane, aby w pełni uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub należnego przy prowadzeniu przezeń działalności gospodarczej. Wspólny system VAT zapewnia, że każda działalność gospodarcza bez względu na cel i efekt, jeżeli jest opodatkowana podatkiem VAT jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (dalej „ZCP”) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, (w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy).

Pojęcie „przedsiębiorstwa” nie zostało zdefiniowane w ustawie. Zgodnie z poglądem przyjętym powszechnie w doktrynie prawa podatkowego, orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach organów podatkowych – dla celów VAT – pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, zwanej dalej: „KC”).

W myśl regulacji zawartej w tym przepisie, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z powyższego, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą w wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazane składniki majątkowe mogły posłużyć kontynuowaniu działalności gospodarczej zbywcy. Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ KC „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ KC.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1629, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o zarządzie sukcesyjnym”, wprowadziły specyficzny rodzaj podatnika, jaki stanowi przedsiębiorstwo w spadku.

Ponadto przepisy ustawy o zarządzie sukcesyjnym wprowadziły także zmiany m.in. w ustawie o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz w ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, stanowiące mienie przedsiębiorcy w chwili jego śmierci.

Jeżeli w chwili śmierci przedsiębiorcy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, 1104 i 1629) stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka, przedsiębiorstwo w spadku obejmuje całe to przedsiębiorstwo (art. 2 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym).

Przedsiębiorstwo w spadku obejmuje także składniki niematerialne i materialne, przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej, nabyte przez zarządcę sukcesyjnego albo na podstawie czynności, o których mowa w art. 13, w okresie od chwili śmierci przedsiębiorcy do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, przedsiębiorca może powołać zarządcę sukcesyjnego w ten sposób, że:

wskaże określoną osobę do pełnienia funkcji zarządcy sukcesyjnego albo
zastrzeże, że z chwilą jego śmierci wskazany prokurent stanie się zarządcą sukcesyjnym.

Powołanie zarządcy sukcesyjnego przez przedsiębiorcę oraz wyrażenie zgody osoby powołanej na zarządcę sukcesyjnego na pełnienie tej funkcji w przypadkach, o których mowa w ust. 1, wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 9 ust. 2 ustawy o zarządzie sukcesyjnym).

Zgodnie z art. 29 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, od chwili ustanowienia zarządu sukcesyjnego zarządca sukcesyjny wykonuje prawa i obowiązki zmarłego przedsiębiorcy wynikające z wykonywanej przez niego działalności gospodarczej oraz prawa i obowiązki wynikające z prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku.

Stosownie do art. 59 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, zarząd sukcesyjny wygasa z:

upływem dwóch miesięcy od dnia śmierci przedsiębiorcy, jeżeli w tym okresie żaden ze spadkobierców przedsiębiorcy nie przyjął spadku ani zapisobierca windykacyjny nie przyjął zapisu windykacyjnego, którego przedmiotem jest przedsiębiorstwo albo udział w przedsiębiorstwie, chyba że zarządca sukcesyjny działa na rzecz małżonka przedsiębiorcy, któremu przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku;
dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości;
dniem nabycia przedsiębiorstwa w spadku w całości przez jedną osobę, o której mowa w art. 3 pkt 3;
upływem miesiąca od dnia wykreślenia zarządcy sukcesyjnego z CEIDG, chyba że w tym okresie powołano kolejnego zarządcę sukcesyjnego;
dniem ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy;
dniem dokonania działu spadku obejmującego przedsiębiorstwo w spadku;
upływem dwóch lat od dnia śmierci przedsiębiorcy.

W myśl art. 49 pkt 3 ww. ustawy, przedsiębiorstwo w spadku jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, będącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1a oraz art. 17 ust. 1i ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 1a ustawy, podatnikiem, o którym mowa w ust. 1, jest także jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej stanowiąca przedsiębiorstwo w spadku w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:

zarządu sukcesyjnego albo
uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Podatnika, o którym mowa w ust. 1a, uznaje się za podatnika kontynuującego prowadzenie działalności gospodarczej zmarłego podatnika (art. 15 ust. 1b ustawy).

W przypadku śmierci podatnika naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z regulacją art. 96 ust. 7b ustawy, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1a, z rejestru jako podatnika VAT w przypadku:

zaprzestania przez osobę, która dokonała zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku pod firmą zmarłego przedsiębiorcy albo
wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, albo
zaprzestania pełnienia funkcji przez zarządcę sukcesyjnego, albo
wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.

Natomiast na podstawie przepisu art. 96 ust. 7c ustawy, osoba, która dokonała zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, a w przypadku jej śmierci, ograniczenia lub utraty zdolności do czynności prawnych – osoby, o których mowa w art. 14 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, dokonujące czynności, o których mowa w art. 13 tej ustawy, są obowiązane do poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o zaistnieniu zdarzeń, o których mowa w ust. 7b pkt 1 i 2, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wystąpienia tych zdarzeń.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu (…) lutego 2020 r. zmarł przedsiębiorca, prowadzący do momentu śmierci działalność gospodarczą. Przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą od roku 2000 i był wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przedsiębiorca był także od 2 lipca 2016 r. zarejestrowany jako aktywny podatnik VAT. Przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą przy użyciu zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, obejmujących w szczególności własność towarów, wierzytelności i inne prawa majątkowe. Dokonywana przez Przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaż była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, wobec czego podatnik dokonywał pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie ustanowił na wypadek śmierci zarządcy sukcesyjnego. Przedsiębiorca sporządził testament, zgodnie z którym do całości spadku po sobie powołał małżonkę – Wnioskodawczynię jako jedynego spadkobiercę. W sporządzonym testamencie Przedsiębiorca nie ustanowił ponadto żadnego zapisu windykacyjnego. Po dniu śmierci Przedsiębiorcy, tj. (…) lutego 2020 r. Wnioskodawczyni podjęła kroki zmierzające do kontynuacji działalności Przedsiębiorstwa. Został ustanowiony zarządca sukcesyjny w osobie Wnioskodawczyni, która obecnie sprawuje zarząd Przedsiębiorstwem, które z dniem śmierci Przedsiębiorcy przekształciło się z mocy prawa w przedsiębiorstwo w spadku. Zarząd sukcesyjny został ustanowiony zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym z chwilą śmierci Przedsiębiorcy. Ponadto Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest tożsamy z przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa, z zaznaczeniem iż dominującym rodzajem działalności Wnioskodawczyni jest prowadzenie obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawczyni jest wpisana do CEIDG. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług. Jest również wspólnikiem spółki cywilnej (jako jeden z trzech wspólników), do której należał zmarły Przedsiębiorca. Przed śmiercią Przedsiębiorcy, pomiędzy Przedsiębiorcą i Wnioskodawczynią panował ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej, a w skład majątku wspólnego wchodziło Przedsiębiorstwo (z wyjątkiem udziałów w spółce cywilnej należących do majątku osobistego Przedsiębiorcy) prowadzone przez Przedsiębiorcę. Do dnia złożenia wniosku o interpretację nie został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia, ani nie zostało wydane postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po Przedsiębiorcy przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni, działając jako Zarządca obecnie prowadzi i ma zamiar dalej, po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego, jako jedyny spadkobierca, prowadzić, a także rozwijać działalność gospodarczą prowadzoną przez Przedsiębiorcę przed śmiercią w oparciu o Przedsiębiorstwo. Zarządca od momentu śmierci Przedsiębiorcy reprezentuje Przedsiębiorstwo w spadku i wykonuje zobowiązania cywilnoprawne i obowiązki administracyjno-prawne ciążące na Przedsiębiorstwie w spadku, w tym w szczególności:

wykorzystuje towary i środki trwałe znajdujące się w majątku Przedsiębiorstwa w spadku do realizacji dostaw towarów i świadczenia usług, wykonywanych zarówno na podstawie umów zawartych przed jak i po śmierci Przedsiębiorcy;
dokonuje płatności z wykorzystaniem środków zgromadzonych na rachunku bankowym związanym z prowadzonym Przedsiębiorstwem w spadku;
realizuje obowiązki podatkowe, w szczególności sporządza i składa wymagane przez ustawy podatkowe deklaracje, w tym m.in. deklaracje VAT-7 i JPK VAT.

Wnioskodawczyni zamierza przeprowadzić postępowanie spadkowe poprzez dokonanie aktu poświadczenia dziedziczenia po Przedsiębiorcy i kontynuować działalność Przedsiębiorstwa w spadku, w oparciu o Przedsiębiorstwo, pod własną firmą i NIP.

W ocenie Wnioskodawczyni, wygaśnięcie zarządu sukcesyjnego, w związku z planowanym przeprowadzeniem postępowania spadkowego poprzez dokonanie aktu poświadczenia dziedziczenia po Przedsiębiorcy, co zostało przedstawione we wniosku, nastąpi z dniem zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia. Wnioskodawczyni zamierza kontynuować działalność nabytego w spadku Przedsiębiorstwa w spadku w ramach własnej działalności gospodarczej. Wygaśnięcie zarządu sukcesyjnego nastąpi z dniem zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia (art. 59 ust. 1 pkt 2 Ustawy o zarządzie sukcesyjnym).

W momencie zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia Wnioskodawczyni nabędzie przedsiębiorstwo w spadku w całości jako jedyny spadkobierca.

W chwili śmierci Przedsiębiorstwo, z wyjątkiem udziałów w spółce cywilnej, stanowiło w całości mienie Przedsiębiorcy oraz jego małżonki, tj. Wnioskodawczyni, objęte ustawową wspólnością majątkową małżeńską (udziały w spółce cywilnej należały do majątku osobistego Przedsiębiorcy, tak jak i udziały w tej spółce należące do majątku osobistego Wnioskodawczyni). Z chwilą śmierci wyżej wymieniona ustawowa wspólność majątkowa małżeńska ustała, a Wnioskodawczyni stała się z mocy prawa współwłaścicielem ww. przedsiębiorstwa.

Jednocześnie na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni nabędzie przedsiębiorstwo w spadku w całości albowiem majątek, wchodzący w skład przedsiębiorstwa w spadku związany jest z Przedsiębiorstwem w spadku, będącym odrębnym podatnikiem od Wnioskodawczyni. W momencie nabycia przez Wnioskodawczynię na podstawie zarejestrowania aktu dziedziczenia (w celu dalszego kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zmarłego męża) całość przejmowanego majątku będzie spełniała definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. W oparciu o składniki majątku składające się na przedsiębiorstwo w spadku Wnioskodawczyni samodzielnie będzie mogła prowadzić działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza realizowana dotychczas przez przedsiębiorstwo w spadku będzie przez Wnioskodawczynię kontynuowana w tym samym zakresie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wskazania, czy po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego Wnioskodawczyni kontynuując działalności nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach Swojej działalności gospodarczej, stanie się następcą prawnym w podatku od towarów i usług, i czy czynność przeniesienia majątku Przedsiębiorstwa w spadku i kontynuacja działalności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Należy stwierdzić, że – jak wskazała Zainteresowana – w oparciu o składniki majątku składające się na przedsiębiorstwo w spadku, Wnioskodawczyni może samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, działając jako Zarządca obecnie prowadzi i ma zamiar dalej, po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego, jako jedyny spadkobierca, prowadzić, a także rozwijać działalność gospodarczą prowadzoną przez Przedsiębiorcę przed śmiercią w oparciu o Przedsiębiorstwo. W momencie nabycia przez Wnioskodawczynię na podstawie zarejestrowania aktu dziedziczenia (w celu dalszego kontynuowania prowadzenia działalności przedsiębiorstwa zmarłego męża), całość przejmowanego majątku będzie spełniała definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. W oparciu o składniki majątku składające się na przedsiębiorstwo w spadku Wnioskodawczyni samodzielnie będzie mogła prowadzić działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza realizowana dotychczas przez przedsiębiorstwo w spadku będzie przez Wnioskodawczynię kontynuowana w tym samym zakresie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zatem, przeniesienie przez Wnioskodawczynię składników majątkowych wchodzących w skład Przedsiębiorstwa w Spadku do działalności Wnioskodawczyni, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, która to czynność wyłączona jest z opodatkowania podatkiem VAT na tej podstawie.

Podsumowując, po wygaśnięciu zarządu sukcesyjnego Wnioskodawczyni kontynuując działalność nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach Swojej działalności gospodarczej, stanie się następcą prawnym w podatku od towarów i usług, a czynność przeniesienia majątku Przedsiębiorstwa w spadku i kontynuacja działalności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności będzie stanowić czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w przypadku kontynuacji działalności nabytego w spadku przedsiębiorstwa w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a w szczególności wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy czynności przeniesienia majątku przedsiębiorstwa w spadku do działalności Wnioskodawczyni (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Z kolei, wniosek w części dotyczącej obowiązku przeprowadzenia tzw. remanentu likwidacyjnego przedsiębiorstwa w spadku i opodatkowania towarów przedsiębiorstwa w spadku na podstawie art. 14 ustawy w związku z wygaśnięciem zarządu sukcesyjnego w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni kontynuuje działalność nabytego w spadku przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) został załatwiony w postanowieniu o bezprzedmiotowości wniosku z dnia (…) listopada 2020 r. nr (…).

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin