2020.12.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.582.2020.1.EW
z 1 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych, gdzie zamiast zbiorczego ujęcia sprzedaży „RO” w pliku JPK_V7 będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z siedzibą na terytorium Polski jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Spółka jest obecnie w trakcie prac nad przygotowaniem struktur wewnętrznych dla nowego ujednoliconego pliku JPK_V7, który ma zastąpić składane do tej pory deklaracje VAT-7, VAT-7K i JPK_VAT.

Spółka, co do zasady nie prowadzi sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jednak sporadycznie zdarzają się takie transakcje. Spółka ewidencjonuje je, zgodnie z obowiązkiem, na kasie fiskalnej. Niemniej jednak, skoordynowany system księgowy Spółki, na którym Spółka operuje na co dzień, wymaga wystawienia faktury VAT dla każdej transakcji. W sytuacji, w której Spółka dokonuje jednostkowej sprzedaży na rzecz osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, najpierw zostaje wystawiona w systemie faktura VAT, potwierdzająca dokonanie transakcji. Następnie transakcja jest ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej.

Ze względu na zautomatyzowanie systemu, do deklaracji VAT-7 oraz JPK_VAT, system przenosi wszystkie faktury automatycznie. W związku z tym, mimo generowania raportu z kasy fiskalnej, raport ten nie stanowi podstawy ujęcia w księgach, a co za tym idzie, w deklaracji i JPK_VAT, gdyż system automatycznie przekazuje do deklaracji oraz JPK_VAT, dane z faktur, które dokumentują ta sprzedaż.

Opracowana struktura JPK_V7 zakłada, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej należy wykazywać w pliku na podstawie dokumentu zbiorczego „RO”, tj. dokumentu zbiorczego wewnętrznego, zawierającego sprzedaż z kas rejestrujących – § 10 ust. 5 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 1988 z późn. zm., dalej, jako „Rozporządzenie”).

W oparciu o wykorzystywany system informatyczny nie jest możliwe przygotowanie pliku JPK_V7, aby spełnić wymogi ujęcia sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w postaci zbiorczego dokumentu „RO”. Stosowane dotychczas rozwiązanie (przenoszenie do pliku JPK danych z jednostkowych faktur) dostarcza, zdaniem Wnioskodawcy, bardziej szczegółowe informacje niż zbiorczy raport „RO” i w żaden sposób nie utrudnia ew. kontroli podatkowej. Ewentualne modyfikacje systemu księgowego Spółki pod katem spełnienia wymogów określonych w Rozporządzeniu, byłyby powiązane ze znacznymi nakładami finansowymi, które zdają się być z pozycji Spółki nieuzasadnione, ze względu na to, że stosowany dotychczas sposób ewidencjonowania przynosi taki sam efekt.

Główną różnicę między sposobem opisanym w Rozporządzeniu a sposobem stosowanym przez Spółkę stanowi to, że zamiast zbiorczo prezentowanej sprzedaży w ewidencji sprzedaży w pliku JPK_V7, będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury (analogicznie, jak sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych) wystawiane każdorazowo po transakcji z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, czy Spółka będzie miała prawo do zastosowania opisanego w stanie faktycznym sposobu ewidencjonowania incydentalnej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie zamiast zbiorczo prezentowanej sprzedaży w ewidencji sprzedaży („RO”) w pliku JPK_V7, będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury (analogicznie, jak sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych) wystawiane każdorazowo po transakcji z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Spółki, będzie miała ona prawo do zastosowania opisanego w stanie faktycznym sposobu ewidencjonowania incydentalnej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie zamiast zbiorczo prezentowanej sprzedaży w ewidencji sprzedaży („RO”) w pliku JPK_V7, będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury (analogicznie, jak sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych) wystawiane każdorazowo po transakcji z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

O ewidencjach sprzedaży i zakupów prowadzonych przez czynnych podatników VAT wyłącznie do celów prawidłowego sporządzenia przez nich deklaracji VAT-7, jest mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT.

Zgodnie z tym art. Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Obowiązek przekazywania organom podatkowym, w postaci elektronicznej, miesięcznych ewidencji podatkowych VAT wynika z nowo wprowadzonego i obowiązującego od 1 lipca 2016 r. art. 82 § 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, dalej, jako „Ordynacja podatkowa”).

W związku z tym, że od października bieżącego roku, Spółka będzie zobowiązana przesyłać organom podatkowym ewidencję w nowej formie, określonej w Rozporządzeniu, Spółka rozpoczęła prace nad dostosowaniem swoich systemów informatycznych.

Zgodnie z art. 109 ust. 8 oraz ust. 12 ustawy VAT, informacja o prowadzonych w postaci elektronicznej miesięcznych ewidencjach podatkowych VAT musi odpowiadać strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej. Ta struktura logiczna do tej pory funkcjonowała jako tzw. jednolity plik kontrolny (JPK).

Spółka uważa, że zaprezentowany przez nią w stanie faktycznym sposób przenoszenia do JPK danych z jednostkowych faktur wystawianych przy sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej dostarcza bardziej szczegółowe informacje niż zbiorczy raport „RO” i w żaden sposób nie utrudnia ew. kontroli podatkowej i nie wpływa w żaden sposób na rzetelność informacji przekazywanych do organów. Wnioskodawca przy tym powołuje się na zasadę proporcjonalności, leżącą u podstaw polskiego systemu prawa podatkowego.

Zasada proporcjonalności wymaga, by spośród możliwych do zastosowania środków działania przez administrację podatkową dokonywać wyboru tych, które są skuteczne, a zarazem najmniej uciążliwe dla podatników, a w każdym razie są uciążliwe nie bardziej niż jest to niezbędne do osiągnięcia prawowitych celów, do których środki te zmierzają. Chodzi o środki, które zarazem: mogą doprowadzić do „osiągnięcia zamierzonego celu w zakresie ochrony interesu publicznego (wymóg adekwatności), są niezbędne do realizacji tego celu (wymóg konieczności), a wreszcie przyniosą efekty proporcjonalne do nakładanych na podatnika ciężarów (wymóg proporcjonalności sensu stricto)”. Zasada proporcjonalności ma zakotwiczenie w Konstytucji RP; stanowi także zasadę prawa Unii Europejskiej.

Wnioskodawca uważa, że sprostanie nowym wymaganiom określonym w Rozporządzeniu w zakresie wykazywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej na podstawie dokumentu zbiorczego „RO”, tj. dokumentu zbiorczego wewnętrznego, zawierającego sprzedaż z kas rejestrujących wymagałoby poniesienia nieproporcjonalnych do uzyskanego efektu kosztów, gdyż Spółka byłaby zmuszona do dokonania gruntownych i kosztownych zmian w ramach funkcjonującego już systemu informatycznego, przy pomocy którego dokonuje rozliczeń podatkowych. Jednocześnie osiągnięty efekt tych zmian w postaci zaciągania danych do JPK_V7 z dokumentu „RO” jest identyczny, jak w przypadku obecnie stosowanego przez Spółkę sposobu, a jednocześnie wymaga od Spółki poniesienia wysokich kosztów adaptacji systemu. W związku z tym Spółka uważa, że jest uprawniona do stosowania dotychczasowego sposobu przesyłania danych na temat sprzedaży detalicznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (na podstawie jednostkowych faktur VAT), zamiast zbiorczego dokumentu „RO”, gdyż zamierzony efekt przekazywania informacji organom podatkowym zostanie w ten sposób osiągnięty i w żaden sposób nie utrudni kontroli rozliczeń Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy – w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi/towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzemieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl ust. 3b i 3c tego artykułu, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, rozliczający się miesięcznie z podatku od towarów i usług, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji, zaś podatnicy, rozliczający się kwartalnie –są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, tą ewidencję, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:

za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia tej deklaracji.

Z przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988, z późn. zm.), plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

W myśl § 10 ust. 1 pkt 8 Rozporządzenia wynika, że ewidencja zawiera następujące dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego, tj. wartość sprzedaży bez podatku (netto) oraz wysokość podatku należnego, w podziale na stawki podatku oraz sprzedaż zwolnioną od podatku, wynikające ze zbiorczych informacji z ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Z § 10 ust. 5 Rozporządzenia, wynika, że ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dowodów sprzedaży:

„RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;
„WEW” – dokument wewnętrzny;
„FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

W dodanym art. 109 ust. 3d ustawy dookreślono, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i podatku należnego za ten okres (ponieważ sprzedaż została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej i ujęta w raporcie fiskalnym dobowym oraz miesięcznym, w okresie rozliczeniowym w którym co do zasady powstał obowiązek podatkowy). W celu uniknięcia korekt JPK_VAT za okresy wcześniejsze przyjęto zasadę, że właściwym będzie ujęcie faktury w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, niezależnie od tego, w jakim okresie sprzedaż została ujęta w raporcie fiskalnym.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka z siedzibą na terytorium Polski jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

Spółka dokonuje jednostkowej sprzedaży na rzecz osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, najpierw zostaje wystawiona w systemie faktura VAT, potwierdzająca dokonanie transakcji. Następnie transakcja jest ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do zastosowania opisanego w stanie faktycznym sposobu ewidencjonowania incydentalnej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie zamiast zbiorczo prezentowanej sprzedaży w ewidencji sprzedaży („RO”) w pliku JPK_V7, będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury (analogicznie, jak sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych) wystawiane każdorazowo po transakcji z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Mając na uwadze Rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, sprzedaż zarejestrowana na kasie fiskalnej musi być uwzględniona w ewidencji VAT na podstawie dobowego lub miesięcznego raportu fiskalnego. Raport taki oznaczany jest w rejestrze sprzedaży jako dokument „RO”. Podkreślić należy, że ujmowanie raportu fiskalnego „RO” jest obligatoryjne bez względu na to, czy podatnik rejestruje sprzedaż na kasie fiskalnej, działając w ramach obowiązku wynikającego z przepisów, czy jest to efektem decyzji podatnika. W obu przypadkach rozliczenie sprzedaży ujętej w kasie rejestrującej dokonywane jest na podstawie raportu kasowego. Faktury wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych dotyczące sprzedaży ujętej na kasie rejestrującej należy ujmować w ewidencji za okres, w którym zostały wystawione. Faktury (z oznaczeniem „FP”), wystawione na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i rolnika ryczałtowego, są objęte zakresem art. 109 ust. 3d ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując opis sprawy na tle powołanych wyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że sprzedaż dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej podlega wykazaniu na podstawie zbiorczego zapisu oznaczanego „RO” w okresie, w którym w związku z tą sprzedażą powstał obowiązek podatkowy. W konsekwencji, Spółka nie będzie miała prawa do zastosowania opisanego w zdarzeniu przyszłym sposobu ewidencjonowania incydentalnej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych w ten sposób, że zamiast zbiorczo prezentowanej sprzedaży w ewidencji sprzedaży („RO”) w pliku JPK_V7, będzie zaprezentowana sprzedaż w oparciu o poszczególne jednostkowe faktury (analogicznie, jak sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych) wystawiane każdorazowo po transakcji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w zdarzeniu przyszłym w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin