Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.68.2020.2.MM
z 2 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym 18 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przedawnienia roszczenia odszkodowawczego oraz dochodzenia w przyszłości roszczenia odszkodowawczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedawnienia roszczenia odszkodowawczego oraz dochodzenia w przyszłości roszczenia odszkodowawczego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 5 listopada 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.68.2020.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 18 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni nie posiada obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz nie mieszka w Polsce, ani na terytorium innego państwa członkowskiego UE – na stałe mieszka w Kanadzie i posiada obywatelstwo kanadyjskie.

Ostatnim właścicielem zabudowanej budynkiem mieszkalnym parceli pb 40 byłej gminy katastralnej położonej w T., odpowiadającej aktualnie działce ewidencyjnej nr 481 o pow. 0,0462 ha (dalej „Nieruchomość”), tj. przed jej przejęciem przez Skarb Państwa na podstawie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. nr 10, poz. 51 z zm.), był A.T., który nabył ją w drodze dziedziczenia po swoim ojcu, Z.T. na podstawie dekretu dziedzictwa sporządzonego w Sądzie Okręgowym w R. Wydział I Cywilny 26 czerwca 1939 r.

Jako właściciel ww. Nieruchomości ujawniony był w wykazie hipotecznym lwh 351 byłej gminy katastralnej, Z.T., który zmarł 24 listopada 1937 r. Na ww. karcie umieszczono także wpis, z którego jasno wynika, że prawo własności parcel objętych tym lwh przejęto na cele reformy rolnej i wpisano na rzecz Skarbu Państwa na podstawie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej.

A T zmarł 19 grudnia 1984 r., a spadek po nim nabyła w całości jego żona R.T., co zostało stwierdzone postanowieniem Sądu Rejonowego w T. Wydział I Cywilny z 25 sierpnia 1997 r.

J T, działając w imieniu swojej matki R.T., wystąpił z wnioskiem skierowanym do Wojewody o stwierdzenie nie podpadania Nieruchomości położonej na terenie miasta T. pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. J.T. pierwszy swój wniosek skierował 15 listopada 1990 r., jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oraz Naczelny Sąd Administracyjny oraz Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyjęły, że ten właściwy wniosek został prawidłowo wniesiony dopiero 30 listopada 2007 r.

Wojewoda decyzją z 30 sierpnia 2013 r. stwierdził, że Nieruchomość ta 13 września 1944 r. nie podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. 1945, Nr 3, p. 13 ze zm.).

Od tej decyzji Prezydent Miasta T. działający w imieniu Gminy T. jak i Skarbu Państwa oraz Miasta T. pismem z 16 września 2013 r. wniósł odwołanie w ustawowym terminie. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołań, decyzją z 27 sierpnia 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody z 30 sierpnia 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 17 lipca 2015 r. oddalił skargi na decyzję z 27 sierpnia 2014 r. Od tego wyroku zostały wniesione skargi kasacyjne, które NSA oddalił wyrokiem z 10 listopada 2016 r.

W trakcie postępowania administracyjnego 18 lipca 2005 r. zmarła R.T. Spadek po niej nabyły na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z 30 czerwca 2006 r. jej dzieci J.T., M.K., P.T., a także M.T. po 1/4 części każdy.

Wedle wpisu w księdze wieczystej KW Nr (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy przedmiotową Nieruchomość nabył na własność A. w W. na podstawie decyzji Nr ( …) Ministra Finansów z 10 października 1981 r. oraz na podstawie wykazu nr 2 nieruchomości państwowych przeznaczonych do przejęcia przez B., w zamian za przekazany na rzecz Budżetu Państwa Majątek Byłych Spółdzielni. Prawo własności przedmiotowej nieruchomości zostało wpisane, po odłączeniu działki – parceli pb 40 (odpowiadającej działce ewidencyjnej nr 481) z wlh 1693, na rzecz A. w W. w nowo założonej księdze wieczystej KW Nr (…). Wpis nastąpił 10 stycznia 1992 r. na wniosek z 16 grudnia 1991 r., a na podstawie mapy z daty 13 sierpnia 1991 r.

Na mocy umowy przeniesienia własności nieruchomości z 7 sierpnia 1992 r. objętej aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza w Kancelarii Notarialnej własność nieruchomości przeszła na rzecz C. w T.

PT pozwem z 25 kwietnia 2016 r. wystąpił do Sądu Okręgowego o zasądzenie od Skarbu Państwa Wojewody (…) odszkodowania w 1/4 części za zabudowaną parcelę pb 40, odpowiadającą obecnie działce. Jako podstawę prawną swojego roszczenia wskazał art. 417 Kodeksu cywilnego.

Sprawa została zawieszona postanowieniem Sądu z 8 września 2016 r. do czasu zakończenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Skarb Państwa (Wojewoda) w odpowiedzi na pozew wskazał, iż zdarzenie szkodzące polegające na przejęciu przedmiotowej Nieruchomości przez Państwo miało miejsce w latach 1945-1946, a Skarb Państwa jako właściciel został ujawniony w dawnej księdze wieczystej 30 lipca 1946 r. W związku z powyższym Prokuratoria Generalna reprezentująca Skarb Państwa wyraziła pogląd, iż roszczenie odszkodowawcze P.T. uległo przedawnieniu na podstawie art. 283 § 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 27 października 1933r. Kodeks zobowiązań (Dz.U. z 1933 r., nr 82, poz. 598 z zm.) oraz na podstawie art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz.U. nr 54, p. 243 z zm.).

Ponadto Prokuratoria Generalna w odpowiedzi na pozew podniosła, iż gdyby nawet przyjąć, że powód nie miał obiektywnych możliwości dochodzić roszczenia odszkodowawczego do czasu zmiany ustroju społeczno-gospodarczego, jaka nastąpiła 4 czerwca 1989 r., to roszczenie odszkodowawcze uległo przedawnieniu 4 czerwca 1990 r.

Ponadto Prokuratoria Generalna podniosła, iż nawet gdyby liczyć trzyletni termin przedawnienia na podstawie art. 442 § 1 i 2 k.c. roszczenie również uległoby przedawnieniu na tej podstawie najpóźniej 4 czerwca 1992 r.

Sąd Okręgowy w (…) postanowieniem z 15 grudnia 2017 r. podjął zawieszone postępowanie.

PT zmarł 25 stycznia 2018 r. W chwili śmierci P.T. był obywatelem polskim, jednakże nie miał miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – mieszkał wraz z żoną (tj. Wnioskodawczynią) w Kanadzie.

Sąd Okręgowy w (…) postanowieniem z 13 kwietnia 2018 r. zawiesił postępowanie do czasu wskazania następców prawnych zmarłego powoda P.T.

Spadek po P.T. nabyła jego żona – I.T. (Wnioskodawczyni) na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z 29 maja 2019 r. Roszczenie odszkodowawcze dochodzone przed Sądem Okręgowym nie weszło w skład masy spadkowej po zmarłym P.T. z uwagi na okoliczność, iż uległo ono przedawnieniu. Postępowanie toczące się przed Sądem Okręgowym nie zostało jeszcze zakończone.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami A.T. 15 marca 2019 r. wystąpiła na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. do Ministra Finansów o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Finansów z 10 października 1981 r. nr (…) dotyczącej parceli pb 40 odpow. działce ewidencyjnej nr 481 położonej w T.

Minister Finansów decyzją z 25 czerwca 2019 r. odmówił stwierdzenia nieważności swojej decyzji z 10 października 1981 r., nr (…) w części dot. parceli pb 40. odp. działce nr 481.

Pismem z 12 lipca 2019 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z 25 czerwca 2019 r.

Minister Finansów decyzją z 18 września 2019 r. utrzymał w mocy objętą wnioskiem decyzję z 25 czerwca 2019 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności swojej decyzji z 10 października 1981 r. nr (…). W uzasadnieniu stwierdził, iż pomimo ujawnienia w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości, jako podstawy prawnej wpisu decyzji z 10 października 1981 r., znak (…) wymieniona we wniosku działka nie była objęta tą decyzją administracyjną tylko decyzją nr (…) Ministra Finansów z 14 października 1982 r. w sprawie przekazania na własność A. w zamian za majątek byłej spółdzielni zdrowia.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami A.T. 27 września 2019 r. wystąpiła ponownie na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. do Ministra Finansów o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Finansów z 10 października 1981 r. nr (…) dotyczącej parceli pb 40 odpow. działce ewidencyjnej nr 481 położonej w T.

Minister Finansów decyzją z 30 października 2019 r. odmówił stwierdzenia nieważności swojej decyzji z 10 października 1981 r., nr (…) w części dot. parceli pb 40. odp. działce nr 481.

Pismem z 15 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z 30 października 2019 r. Do chwili obecnej Minister Finansów nie rozpoznał wniosku.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że postępowanie podjęte przez Sąd 15 grudnia 2017 r. nie zostało jeszcze zakończone. Wejście w sytuację prawną zmarłego uprawniającą do dochodzenia uchylenia prawomocnej decyzji administracyjnej a następnie dochodzenia stosownego odszkodowania nie stanowi prawa majątkowego na gruncie prawa cywilnego.

Wnioskodawczyni nie przysługuje roszczenie o odzyskanie działki przejętej na podstawie decyzji … Ministra Finansów z 10 października 1981 r., dopiero ewentualne pomyślne zakończenie przedmiotowego postępowania administracyjnego będzie skutkować powstaniem roszczenia w świetle prawa cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przedawnione roszczenie odszkodowawcze podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn? Czy wejście w sytuację prawną zmarłego uprawniającą do dochodzenia uchylenia prawomocnej decyzji administracyjnej, a następnie dochodzenia stosownego odszkodowania jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego czy polecenia testamentowego. Stosownie do art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego – spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób z zastrzeżeniem, iż w myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Nie ulega wątpliwości, iż roszczenia odszkodowawcze należą do grupy roszeń o charakterze majątkowym, jednakże Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nie nabyła ona w drodze spadku roszczeń o odszkodowanie na podstawie decyzji Wojewody z 30 sierpnia 2013 r. i decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 27 sierpnia 2014 r. W dacie nabycia przez nią spadku odszkodowanie to nie istniało (gdyż było przedawnione – było jedynie zobowiązaniem naturalnym), albowiem powyższe decyzje dotyczyły stanu prawnego z 13 września 1944 r. W konsekwencji, roszczenie odszkodowawcze za niezgodne z dekretem PKWN przejęcie Nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, a dochodzone jeszcze z inicjatywy zmarłego P.T. przed Sądem Okręgowym w (…), uległo dawno już przedawnieniu na mocy powołanych w opisie stanu faktycznego przepisów prawnych.

Przedawnione roszczenie nie może być egzekwowane pod przymusem ani też zasądzone przez sąd, zatem Wnioskodawczyni nie może skutecznie dochodzić niniejszego odszkodowania na drodze postępowania sądowego. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3387/14, wysłowiono tezę, iż „Odszkodowanie nie wchodzi do masy spadkowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jeśli było dochodzone i wypłacone po śmierci spadkodawcy”. Tym samym, w skład masy spadkowej podlegającej opodatkowaniu ww. podatkiem nie wchodzi również roszczenie odszkodowawcze, które uległo przedawnieniu, bowiem z jednej strony nie zostało ono wypłacone przed śmiercią spadkodawcy, zaś z drugiej po stronie Wnioskodawczyni nie ma skutecznej możliwości dochodzenia niniejszego odszkodowania.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni przedawnione roszczenie odszkodowawcze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Ustosunkowując się do drugiego z zadanych pytań Wnioskodawczyni podnosi, iż z faktu bycia spadkobierczynią wywodziła jedynie swoje uprawnienie do podjęcia czynności zmierzających do uzyskania roszczenia o odszkodowanie na podstawie art. 160 k.p.a. i to uprawnienie do wszczęcia postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważność decyzji Ministra Finansów z 10 października 1981 r. odziedziczyła po swoim zmarłym mężu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 2 listopada 2016 r. sygn. akt I ACa 746/15: „Dopiero ostateczna decyzja nadzorcza stwierdzająca nieważność lub niezgodność z prawem decyzji administracyjnej, pozwala na dochodzenie roszczeń odszkodowawczych i wszczęcie odpowiedniego postępowania sądowego.”

Zdaniem Wnioskodawczyni, wynikająca z wejścia w sytuację prawną po zmarłym spadkodawcy P.T. inicjatywa procesowa podjęta celem uchylenia skutków decyzji administracyjnej Ministra Finansów z 10 października 1981 r. Znak: (…) i następnie ewentualnego wytoczenia powództwa o odszkodowanie nie może zostać zakwalifikowana jako roszczenie majątkowe i podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Innymi słowy w chwili otwarcia spadku nie istniało prawo majątkowe powstałe w wyniku dochodzenia roszczenia odszkodowawczego. Sytuacja podmiotu, któremu przysługuje jedynie prawo żądań uchylenia skutków prawnych decyzji administracyjnej i podmiotu, którego roszczeń zostało zmaterializowane w postaci uzyskania konkretnej kwoty odszkodowania, nie są identyczne.

W omawianej sprawie Wnioskodawczyni ma jedynie prawo do dochodzenia roszczenia, a obecnie takie roszczenie nie istnieje (zob. wyrok WSA w Warszawie z 26 lutego 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 697/19).

Ponadto, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż skoro nawet roszczenie odszkodowawcze nie zawsze wchodzi w skład masy spadkowej, to tym bardziej za jej element nie można przyjąć samego uprawnienia do wszczęcia postępowań zmierzającego do uchylenia skutków prawomocnej decyzji administracyjnej, bowiem dopiero pozytywny rezultat takiego postępowania otworzy przed Wnioskodawczynią możliwość dochodzenia odszkodowania. Uzasadniając niniejsze stanowisko Wnioskodawczyni przyjmuje za prawidłową tezę wysłowioną w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 17 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 879/17: „aby roszczenie odszkodowawcze weszło w skład spadku musi być skonkretyzowane zarówno co do prawa jak i co do wartości. Niezakończony proces przez Sądem powoduje, że nie jest możliwe ustalenie, iż roszczenie to w ogóle istnieje. Sąd bowiem może oddalić to roszczenie. Dopóki proces się nie zakończy nie jest również możliwe ustalenie wartości tego roszczenia bowiem uwzględniając powództwo dopiero Sąd w wyroku określi wartość tego roszczenia.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem dziedziczenia.

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego przepisu – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się/wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia spadkobierca lub spadkodawca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni – obywatelka Kanady, nieposiadająca obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, niemieszkająca w Polsce lecz w Kanadzie, nabyła spadek po zmarłym w 2018 r. mężu będącym obywatelem polskim.

Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym przedawnione roszczenie odszkodowawcze podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn oraz, czy wejście w sytuację prawną zmarłego uprawniającą do dochodzenia uchylenia prawomocnej decyzji administracyjnej, a następnie dochodzenia stosownego odszkodowania jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawierają definicji pojęcia dziedziczenie, przy jego interpretacji należy się odwołać do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Stosownie do art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się więc ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie natomiast z § 2 ww. przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu lub akt poświadczenia dziedziczenia ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 k.c.).

Z powołanych wyżej artykułów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa – istniejące w dacie nabycia spadku. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.

Do praw majątkowych zalicza się prawa rzeczowe (własność, użytkowanie wieczyste, prawa rzeczowe ograniczone), wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym oraz prawa rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawo do świadczeń alimentacyjnych). Prawa majątkowe są więc składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że roszczenia odszkodowawcze nie weszły w skład spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni.

Wobec powyższych argumentów należy więc stwierdzić, że w skład spadku po zmarłym mężu nie weszło prawo majątkowe w postaci roszczenia odszkodowawczego. Spadkodawca na dzień śmierci nie posiadał prawa do roszczenia (prawo do roszczenia uległo przedawnieniu). W związku z powyższymi wyjaśnieniami, przedawnione roszczenie odszkodowawcze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ nie zostało nabyte w drodze spadku przez Wnioskodawczynię.

Odpowiadając natomiast na drugie pytanie Wnioskodawczyni należy jeszcze raz podkreślić, że roszczenie odszkodowawcze nie weszło w skład spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni, ponieważ roszczenie to w dniu jego śmierci nie istniało.

Obecnie Wnioskodawczyni nie przysługuje roszczenie o odzyskanie działki przejętej na podstawie decyzji Ministra Finansów z 10 października 1981 r., lecz prawo żądania uchylenia skutków prawnych decyzji administracyjnej. Dopiero pozytywny rezultat takiego postępowania otworzy przed Wnioskodawczynią możliwość dochodzenia odszkodowania.

Z powyższego wynika, że ewentualne postępowanie odszkodowawcze będzie się toczyło z udziałem Wnioskodawczyni – bez udziału spadkodawcy, a więc ewentualnie przyznane odszkodowanie będzie przyznane na jej rzecz, nie będzie przedmiotem masy spadkowej po mężu.

Z tego względu, biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności, należy stwierdzić, że nie jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wejście przez Wnioskodawczynię w sytuację prawną zmarłego uprawniającą do dochodzenia uchylenia prawomocnej decyzji administracyjnej, a następnie dochodzenia stosownego odszkodowania.

Roszczenie odszkodowawcze nie weszło w skład masy spadkowej po mężu Wnioskodawczyni (bo nie istniało na dzień śmierci), nie zostało zatem nabyte tytułem wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.