2020.11.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.721.2020.1.JSZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.721.2020.1.JSZ
z 30 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedaży paliwa gazowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla sprzedaży paliwa gazowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności „…” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Spółką) w ramach prowadzonego składu podatkowego jest przywóz do Polski oraz dystrybucja niektórych kategorii wyrobów gazowych (pozostałe węglowodory gazowe) na cele opałowe w postaci:

propanu o czystości nie mniejszej niż 99% (CN 2711 19 00),

obejmujący propan o czystości przekraczającej 90%, ale mniejszej niż 99 % (CN 2711 12 94 00),

butanów (CN 2711 13 97 00).

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje także obrotu gazem płynnym stosowanym jako paliwo do napędu silników spalinowych pojazdów. Spośród powyższych wyrobów gazowych propan o kodzie CN 2711 19 00 jest sprzedawany kontrahentom na cele napędowe silników spalinowych.

Przywozu tego Spółka dokonuje zarówno w ramach importu, jak i nabyć wewnątrzwspólnotowych. Dostawca zapewnia odbiorcom możliwość dostawy gazu bądź jego odbiór we własnym zakresie. Spółka posiada status podmiotu pośredniczącego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722) (dalej także jako AkcyzU), jest także czynnym podatnikiem podatku VAT oraz posiada koncesje na obrót paliwami LPG i ich magazynowanie wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Paliwami silnikowymi w rozumieniu AkcyzU są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Natomiast paliwami opałowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów energetycznych będącymi paliwami silnikowymi w rozumieniu tej ustawy.

Wyrobami gazowymi są w świetle definicji legalnej zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 1b AkcyzU są wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 13, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00. Z kolei paliwami opałowymi na podstawie powyższego odesłania do art. 89 ust. 1 pkt 13 jest gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe objęte pozycją CN 2711, przeznaczone do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

W załączniku nr 1 do ww. ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, wymieniono w poz. 28 pod kodem CN 2711 – gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

LPG (Liquefied Petroleum Gas) jest mieszaniną skroplonych gazów, zawierającą – jako składniki podstawowe – węglowodory: propan, n-butan oraz i-butan, ale również domieszki innych węglowodorów: metanu, etanu, czy pentanów. Zawiera także węglowodory nienasycone: etylen, propylen i buteny – łącznie kilka % (m/m). W celu przeciwdziałania wytrącaniu kryształków lodu w LPG, może być dodawany do niego metanol w stężeniu do 2 000 mg/kg. W składzie LPG dopuszcza się stosowanie inhibitorów korozji. Ze względu na złożoność składu, LPG jest badany i oceniany według procedur i wymagań analogicznych, jak w przypadku paliw węglowodorowych.

LPG uzyskiwany jest jako produkt uboczny przy rafinacji ropy naftowej i ze złóż gazu ziemnego, zwykle na początku uruchamiania nowego odwiertu. Niezależnie od źródła pochodzenia, wymagania co do właściwości LPG są określane jednolicie. Aktualnie w polskim systemie normatywnym funkcjonują dwie normy charakteryzujące właściwości fizykochemiczne LPG w zależności od jego zastosowania tj.:

PN-C-96008 „Przetwory naftowe. Gazy węglowodorowe. Gazy skroplone C3-C4”. Normę tę stosuje się do gazów skroplonych C3-C4 stosowanych jako podstawowy surowiec do dalszej przeróbki chemicznej, również jako gaz opałowy dla gospodarstw domowych, przemysłu i turystyki.

PN-EN 589 „Paliwa do pojazdów samochodowych. LPG. Wymagania i metody badań”.

Odbiorcami paliw opałowych sprzedawanych przez Spółkę są podmioty pośredniczące w rozumieniu AkcyzU tj. podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie działalności polegającej na dostarczaniu wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego, a w przypadku wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 32 ust. 1 AkcyzU, pochodzących również bezpośrednio z importu. Następnie podmiot pośredniczący sprzedaje gaz podmiotom zużywającym, które używają wyroby opałowe do ogrzewania domów i suszarni.

Spółka stosuje do powyższych transakcji zwolnienie od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie do celów opałowych na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 32 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 32 ust. 5- 6a AkcyzU. W myśl tych przepisów zwolnienie dotyczy pozostałych węglowodorów gazowych o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00 – w przypadku spełnienia warunków:

dostarczenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu pośredniczącego,

objęcia wyrobów akcyzowych będących przedmiotem zwolnienia zabezpieczeniem akcyzowym lub w przypadku importu – zabezpieczeniem złożonym w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, złożonym przez m.in: podmiot prowadzący skład podatkowy,

przemieszczanie wyrobów akcyzowych na podstawie e-DD albo dokumentu zastępującego e-DD oraz zakończenie przemieszczania w sposób, o którym mowa w art. 46b ust. 2 AkcyzU, oraz w terminie, o którym mowa w art. 46b ust. 3 AkcyzU,

dokonanie przez podmiot pośredniczący lub podmiot zużywający zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 AkcyzU.

W przypadku, gdy kontrahent będzie miał na gruncie ustawy o podatku akcyzowym status podmiotu pośredniczącego, sprzedaż wyrobu gazowego na cele opałowe na rzecz takiego podmiotu nie podlega opodatkowaniu akcyzą, a Spółka do ceny paliwa gazowego nie dolicza akcyzy.

W powyższych okolicznościach, o ile skutki opisanych transakcji na gruncie przepisów akcyzowych wydają się relatywnie klarowne, o tyle pewne wątpliwości mogą budzić konsekwencje opisanych transakcji na gruncie przepisów ustawy o podatku o podatku od towarów i usług – w odniesieniu do obowiązku stosowania tzw. mechanizmu podzielonej płatności (dalej również jako MPP).

Wątpliwości te odnoszą się do interpretacji art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT oraz poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT faktura powinna zawierać w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy "mechanizm podzielonej płatności".

Na potrzeby przedmiotowego wniosku Spółka przyjmuje, iż transakcje będące przedmiotem jej zapytania dotyczą kwot przekraczających 15 000 zł brutto.

Z kolei zgodnie z poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy o VAT: Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy obowiązki odnoszące się do mechanizmu podzielonej płatności dotyczą:

92 – Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Spółka aktualnie przy sprzedaży wyrobów gazowych zarówno na cele opałowe, jak i z przeznaczaniem do napędu silników spalinowych wystawia swoim kontrahentom fakturę VAT wraz z adnotacją „mechanizm podzielnej płatności” („MPP” lub „split payment”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższych okoliczności sprzedaż przez Spółkę podmiotom pośredniczącym posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności jako podmioty pośredniczące, paliwa gazowego przeznaczonego na cele opałowe, podlega obowiązkowemu mechanizmowi podzielnej płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych powyżej okolicznościach, gdy Spółka dokonuje sprzedaży krajowej wyrobów gazowych na cele opałowe podmiotom pośredniczącym posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności jako podmiot pośredniczący – w świetle art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT oraz poz. 92 załącznika nr 15 do tej ustawy – Spółka nie jest obowiązana do stosowania tzw. mechanizmu podzielonej płatności, tj. do ujęcia na fakturze dokumentującej krajową sprzedaż gazu wyrazów "mechanizm podzielonej płatności".

Obligatoryjna forma mechanizmu podzielnej płatności (dalej również jako MPP) jest stosowana w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, które zasadniczo objęte były objęte reżimem odwrotnego obciążenia oraz dotychczasowym zakresem odpowiedzialności podatkowej (obejmuje towary i usługi wymienione obecnie w załączniku nr 15 do ustawy o VAT). Dodatkowo, obligatoryjny MPP dotyczy także transakcji, których przedmiotem są m.in.: benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, części i akcesoria do pojazdów silnikowych, węgiel i produkty węglowe, maszyny i urządzenia elektryczne, ich części i akcesoria oraz urządzenia elektryczne i ich części i akcesoria.

Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy wprowadzającej obowiązkowy MPP mechanizm ten ma zapobiegać wyłudzeniom VAT przez tzw. znikających podatników i jednocześnie zapewnić ochronę dla nabywcy towaru lub usługi, gwarantując mu bezpieczeństwo podatkowe transakcji.

MPP to jedno z rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie nadużyciom i oszustwom podatkowym. Mechanizm ten z założenia utrudnia lub wręcz uniemożliwia powstawanie nadużyć już na etapie samej transakcji. Dokonanie płatności za transakcje obejmujące towary i usługi generujące oszustwa w inny sposób niż MPP powoduje, że mechanizm uszczelniający, jaki daje MPP, nie działa. Istnieje bowiem ryzyko, że wystawca faktury z wykazaną kwotą VAT otrzyma zapłatę za całą fakturę, następnie zniknie, nie rozliczając podatku VAT z tej faktury z urzędem skarbowym.

Zgodnie z ustawą o VAT, obligatoryjnym stosowaniem MPP są objęte płatności pomiędzy podatnikami tego podatku, a dotyczące faktur dokumentujących transakcje, których jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty (to kwota po przekroczeniu, której występuje obowiązek dokonania płatności przelewem bankowym) i w których wskazano transakcje dotyczące towarów lub usług, wymienionych w załączniku nr 1.

Wśród towarów i usług, których dotyczy ten mechanizm ustawodawca wyszczególnił w poz. 92: "Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym".

Zdaniem Spółki oznacza to, iż, dla wyrobów gazowych, obowiązek mechanizmu podzielonej płatności obowiązuje jedynie w przypadku transakcji, której przedmiotem jest gaz, który będzie zużyty do napędu silników spalinowych a nie gaz, który ze względu na swoje właściwości może stanowić paliwo do napędu silników spalinowych.

Takie wskazanie przez ustawodawcę gazów, których dotyczy obowiązkowy MPP miało na celu objęcie tym mechanizmem transakcji, w których gaz jest nabywany w celu użycia go do napędu silników spalinowych, głownie transakcji gazu ziemnego w postaci ciekłej (LPG) na etapie kiedy jest on już traktowany jako gaz opodatkowany akcyzą paliwową jako tzw. "autogaz". Celem takiego zakupu jest ewidentnie użycie go do celów napędowych. W rezultacie to, czy dany wyrób gazowy ma określone przeznaczenie (napędowe, opałowe lub inne) decydują okoliczności relewantne prawnie na moment wystąpienia czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą, a okoliczności te powinny być oceniane w świetle mechanizmów obowiązujących na gruncie przepisów akcyzowych. W przypadku gdy, Spółka sprzedaje podmiotom pośredniczącym wyroby gazowe przeznaczone na cele opałowe, a dostawa taka objęta jest zwolnieniem ze względu na przeznaczenie uregulowanego w art. 32 AkcyzU do takiej transakcji, w ocenie Spółki, nie jest spełniony warunek z poz. 92 załącznika nr 15 ustawy o VAT. W rezultacie, zdaniem Spółki nie jest ona obowiązana do umieszczania na fakturze VAT wyrazów „mechanizm podzielnej płatności” w przypadku sprzedaży paliw opałowych podmiotom pośredniczącym.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności nie dotyczy sprzedaży paliwa gazowego przeznaczonego na cele opałowe, dokonywanej przez podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiotom pośredniczącym posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności jako podmiot pośredniczący, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą”, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zostały wprowadzone z dniem 1 lipca 2018 r. ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), zawierającą m.in. nowy blok przepisów ujętych w rozdziale 1a w art. 108a - 108d ustawy. Natomiast ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.) wprowadziła z dniem 1 listopada 2019 r. zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie mechanizmu podzielonej płatności, m.in. katalog towarów i usług, w stosunku do których mechanizm ten będzie miał obligatoryjne zastosowanie.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy – obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy – dodanego do ustawy od dnia 1 listopada 2019 r. – podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Jednocześnie jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – dodany do ustawy od dnia 1 listopada 2019 r. – faktura powinna zawierać – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy – dodany do ustawy od dnia 1 listopada 2019 r. – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” istnieje, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

kwota należności ogółem na fakturze (kwota brutto) przekracza 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców),
faktura dokumentuje dokonywaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy.

Ustawodawca w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy wskazał, że z dniem 1 listopada 2019 r. obowiązek stosowania mechanizmu podzielnej płatności dotyczy bez względu na symbol PKWiU dostawy benzyn silnikowych, olejów napędowych oraz gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zatem obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku towarów wymienionych w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy został zawężony do dostaw tych towarów (benzyn silnikowych, olejów napędowych i gazów) przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zatem w analizowanej sprawie zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 722).

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycją CN 3403;
objęte pozycją CN 3811;
objęte pozycją CN 3817;
oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92, 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych – bez względu na kod CN.

Natomiast paliwami silnikowymi, w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędów silników spalinowych.

Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym).

W załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, wymieniono w poz. 28 pod kodem CN 2711 – gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Jak wynika z okoliczności sprawy Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje m.in. obrotu gazem płynnym stosowanym jako paliwo do napędu silników spalinowych pojazdów. Spośród powyższych wyrobów gazowych propan o kodzie CN 2711 19 00 jest sprzedawany kontrahentom na cele napędowe silników spalinowych. Przywozu tego Spółka dokonuje zarówno w ramach importu, jak i nabyć wewnątrzwspólnotowych. Dostawca zapewnia odbiorcom możliwość dostawy gazu bądź jego odbiór we własnym zakresie. Spółka posiada status podmiotu pośredniczącego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, jest także czynnym podatnikiem podatku VAT oraz posiada koncesje na obrót paliwami LPG i ich magazynowanie wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym, pośredniczącym podmiotem gazowym jest między innymi podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesje na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów gazowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów objętych zerową stawką akcyzy, lub (…).

Natomiast art. 9c ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;
import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;
użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy;
użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu (art. 9c ust. 4 ww. ustawy).

Wobec powyższego należy zauważyć, że dostawa wyrobów gazowych między dwoma podmiotami posiadającymi status PPG na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie jest opodatkowana tym podatkiem. Opodatkowanie występuje na ostatnim etapie obrotu tymi wyrobami, gdy wyroby te zostaną między innymi dostarczone do finalnego nabywcy gazowego.

Mechanizmem podzielonej płatności objęte zostały obowiązkowo wyroby wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o podatku VAT, w przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji udokumentowana fakturą przekracza 15.000 zł lub jej równowartość.

Jak już wyżej wskazano, w poz. 92 załącznika zostały wskazane bez względu na kod CN lub klasyfikacje PKWiU – „Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.”

Podkreślenia wymaga, że przeznaczenie paliwa gazowego (wyrobu gazowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym) do napędu silników spalinowych jest nadawane, w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, w chwili sprzedaży tego paliwa gazowego (wyrobu gazowego) finalnemu nabywcy gazowemu przez pośredniczący podmiot gazowy. Zatem w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych sprzedawca mający status PPG jest obowiązany każdorazowo ustalić, czy sprzedaje te wyroby innemu pośredniczącemu podmiotowi gazowemu, czy finalnemu nabywcy gazowemu (art. 9c ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym) i czy gaz będzie wykorzystywany do napędu silników spalinowych.

Należy zaznaczyć, że przedmiotowe towary są używane do celów opałowych, jak i do napędów silników spalinowych, jak również mogą być używane do celów innych niż opałowe lub napędowe. Przy czym informacja o ich przeznaczeniu pojawia się dopiero na etapie finalnego nabywcy gazowego. Stąd też na etapie wcześniejszych transakcji pomiędzy pośredniczącymi podmiotami gazowymi takie przeznaczenie nie jest jeszcze znane. W ocenie Organu sama potencjalna możliwość wykorzystania towarów do napędów silnikowych jest niewystarczające do uznania, że sprzedaż gazu wyczerpuje przesłankę przeznaczenia do napędów spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Mając zatem na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży przez Spółkę, będącą pośredniczącym podmiotem gazowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, na rzecz pośredniczącego podmiotu gazowego, towarów w postaci paliwa gazowego, transakcja ww. sprzedaży nie jest objęta obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku umieszczania wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” na fakturze dokumentującej ww. sprzedaż.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin