Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.611.2020.1.RR
z 4 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług najmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy - firmy w celach dalszego podnajmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług najmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy - firmy w celach dalszego podnajmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wraz z mężem, z którym Strona jest właścicielem mieszkania po połowie (Strony mają rozdzielność majątkową) wynajmowane jest mieszkanie firmie, która wynajmuje je dalej wyłącznie na cele mieszkaniowe. W umowie jest zapis: „ § 2 CELE NAJMU 1. Wynajmujący oddaje Najemcy lokal do używania, a Najemca lokal ten przyjmuje w najem i zobowiązuje się do zapłaty czynszu na warunkach uzgodnionych w umowie. 2. Najemca przeznaczy lokal na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach, której będzie go podnajmował wyłącznie na cele mieszkaniowe.” oraz „ § 4 UPRAWNIENIA I OBOWIĄZKI NAJEMCY 2. Najemca jest uprawniony do oddania lokalu w podnajem lub do bezpłatnego używania osobom trzecim, z wyłączeniem wynajmu w celach krótkoterminowych.”

Mieszkanie wynajmowane jest za (…) zł. Wszelkie opłaty eksploatacyjne są przepisane na najemcę z wyjątkiem opłaty do spółdzielni o czym jest poniższy zapis w umowie: „3. Strony zgodnie oświadczają, że koszty i świadczenia pobierane jako zaliczki na rzecz spółdzielni/wspólnoty mieszkaniowej (fundusz remontowy, czynsz, opłata za wodę, korzystanie oraz sprzątanie nieruchomości wspólnych, ogrzewanie, wywóz śmieci itp.) płacić będzie Najemca bezpośrednio na konto Spółdzielni Mieszkaniowej/Wspólnoty Mieszkaniowej”.

Wynajmujący mieszkają na stale za granicą Nie prowadzą działalności gospodarczej. Wynajmowane mieszkanie jest ich jedynym źródłem dochodu w Polsce za który płacą zryczałtowany podatek od dochodu. Wnioskodawca jest również właścicielem mieszkania które Strona otrzymała w spadku po zmarłym tacie i jest ono wynajmowane bezpośrednio najemcom na cele mieszkaniowe za kwotę (…) zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wynajmujący mogą skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie Ustawy o VAT art. 43 ust. 1 pkt 36? Czy wynajmujący mogą skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie innej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wymienionej ustawy spełnione są warunki do zwolnienia od podatku ponieważ jest to wynajem nieruchomości mieszkalnej na rzecz firmy, która następnie dalej wynajmuje przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele mieszkaniowe. Istotny jest cel na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę - co w umowie ma wyraźny zapis ze wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe z wyłączeniem najmu krótkoterminowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740,), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa najmu jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec tego umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%.

W myśl art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 3 ustawy, w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Jednocześnie ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 47 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Wskazać należy, że usługa najmu nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Należy też zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży podstawową stawką podatku VAT. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje (…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Analizując kwestie zwolnienia od podatku usług najmu lokali mieszkalnych należy zwrócić szczególną uwagę na cel świadczonych usług. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie nieruchomości przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania, czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość „wyłącznie na cele mieszkaniowe”. Ustawodawca nie zwolnił z opodatkowania wynajmu lub dzierżawy nieruchomości „na cele działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe” (vide wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16).

Z opisu sprawy wynika, że wraz z mężem, z którym Strona jest właścicielem mieszkania po połowie (Strony mają rozdzielność majątkowa) wynajmowane jest mieszkanie firmie, która wynajmuje je dalej wyłącznie na cele mieszkaniowe. W umowie jest zapis: „ § 2 CELE NAJMU 1. Wynajmujący oddaje Najemcy lokal do używania, a Najemca lokal ten przyjmuje w najem i zobowiązuje się do zapłaty czynszu na warunkach uzgodnionych w umowie. 2. Najemca przeznaczy lokal na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach, której będzie go podnajmował wyłącznie na cele mieszkaniowe.” oraz „ § 4 UPRAWNIENIA I OBOWIĄZKI NAJEMCY 2. Najemca jest uprawniony do oddania lokalu w podnajem lub do bezpłatnego używania osobom trzecim, z wyłączeniem wynajmu w celach krótkoterminowych.” Mieszkanie wynajmowane jest za (…) zł. Wszelkie opłaty eksploatacyjne są przepisane na najemcę zwyjątkiem opłaty do spółdzielni o czym jest poniższy zapis w umowie: „3. Strony zgodnie oświadczają, że koszty i świadczenia pobierane jako zaliczki na rzecz spółdzielni/wspólnoty mieszkaniowej (fundusz remontowy, czynsz, opłata za wodę, korzystanie oraz sprzątanie nieruchomości wspólnych, ogrzewanie, wywóz śmieci itp.) płacić będzie Najemca bezpośrednio na konto Spółdzielni Mieszkaniowej/Wspólnoty Mieszkaniowej”. Wynajmujący mieszkają na stale za granica. Nie prowadzą działalności gospodarczej. Wynajmowane mieszkanie jest ich jedynym źródłem dochodu w Polsce za który płaca zryczałtowany podatek od dochodu. Wnioskodawca jest również właścicielem mieszkania które Strona otrzymała w spadku po zmarłym tacie i jest ono wynajmowane bezpośrednio najemcom na cele mieszkaniowe za kwotę (…) zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług najmu lokalu mieszkalnego wynajmowanego z mężem.

Jak już wyżej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona nieruchomości mieszkalnej i nieruchomość ta może być wykorzystana przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z opisu sprawy - Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie na rzecz Najemcy, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie podnajmował ww. mieszkanie na rzecz osób trzecich wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W świetle powołanych przepisów prawa nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że spełnione są warunki do zwolnienia od podatku, gdyż Wnioskodawca wynajmując mieszkanie na rzecz firmy w celu dalszego podnajmu, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi najmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe.

W niniejszej sprawie, Najemca podnajmie lub odda do bezpłatnego używania wspomniany lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe osobom trzecim celem zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Zatem celem oddania w najem nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Najemcy, który wynajmując przedmiotową nieruchomość od Wnioskodawcy nie będzie wykorzystywał ich w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż celem tego najmu będzie dalszy podnajem w ramach prowadzonej działalności przez firmę. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę, który nie będzie świadczył osobiście usługi najmu lokalu o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Do opisanych czynności – usług najmu lokalu mieszkalnego na rzecz Najemcy celem dalszego podnajmu - przepisy ustawy o podatku VAT oraz wydanych na jej podstawie rozporządzeń nie przewidują możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem męża Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ informuje również, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania odnoszącego się do lokalu wynajmowanego wraz z mężem). Inne kwestie (w tym sposób opodatkowania wynajmowanego mieszkania otrzymanego w spadku), które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla usług najmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę na rzecz Najemcy - firmy w celach dalszego podnajmu, natomiast w zakresie ustalenia stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych usług najmu zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.