Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.710.2020.1.AB
z 4 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w związku umorzeniem części lub całości należności z tytułu czynszów wynikających z umów najmu/dzierżawy z powodu ogłoszenia stanu epidemii związanej z COVID-19 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w związku umorzeniem części lub całości należności z tytułu czynszów wynikających z umów najmu/dzierżawy z powodu ogłoszenia stanu epidemii związanej z COVID-19.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Gmina” lub „Miasto”) jest podatnikiem VAT czynnym. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511 z późn. zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713), Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Celem wykonywania zadań nałożonych na Miasto mocą odrębnych ustaw, Miasto tworzy jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z dniem 1 stycznia 2017 roku Miasto dokonało centralizacji rozliczeń podatku VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Od tego dnia Miasto wstąpiło w prawa i obowiązki swoich jednostek organizacyjnych i wraz z nimi stało się jednym podatnikiem VAT.

Miasto wykonuje działalność zarówno niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jak również działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i działalność zwolnioną z podatku VAT.

Z uwagi na trwającą pandemię koronawirusa i wprowadzone rozwiązania antykryzysowe związane z COVID-19 w szczególności:

• art. 15zzzg ust. 2 i art. 15zzzh ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 z późn. zm.), (dalej jako Ustawa antykryzysowa),
• uchwały nr 20 Rady Miasta z dnia 30 kwietnia 2020 r. (dalej jako uchwała) w sprawie wprowadzenia zasad wsparcia dla podmiotów wynajmujących lokale użytkowe lub dzierżawiących bądź użytkujących nieruchomości stanowiące zasoby gminne w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych,

do Gminy wpłynęły wnioski przedsiębiorców o odstąpienie od dochodzenia należności, jak i nienaliczanie czynszów/opłat za dzierżawę, najem albo użytkowanie w kolejnych okresach do czasu odwołania pandemii. W myśl uchwały:

„ § 3

1. Z uwagi na ograniczenia w możliwości funkcjonowania niektórych podmiotów w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - konieczne jest udzielenie im wsparcia, w zakresie w jakim prowadzona przez nich działalność realizowana jest z wykorzystaniem gminnego zasobu nieruchomości, bądź nieruchomości gminnych jednostek.
2. W celu realizacji wsparcia, o którym mowa w ust. 1 wprowadza się dla podmiotów, będących najemcami lokali użytkowych lub dzierżawcami bądź użytkownikami nieruchomości, o których mowa w ust. 1 - możliwość wystąpienia z wnioskiem o odstąpienie od dochodzenia w całości lub części należności za korzystanie z w/w zasobów w okresie, w jakim podmioty te dotknięte zostały ograniczeniami w funkcjonowaniu, przy czym nie wcześniej niż od dnia 14 marca 2020 roku do odwołania, na zasadach określonych niniejszą uchwałą.

§ 4

1. Podmioty, które w myśl powszechnie obowiązujących przepisów wydanych w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, mają zakaz prowadzenia działalności, wynajmujące lokale, wydzierżawiające lub użytkujące nieruchomości, o których mowa w § 3 ust. 1, mogą wystąpić z wnioskiem o odstąpienie od dochodzenia należności z tytułu czynszu w całości, z zastrzeżeniem zapisów wynikających z § 5 ust. 2 i ust. 3 tej uchwały.
2. Podmioty niewymienione w ust. 1, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 w ten sposób, że ich obroty spadły o co najmniej 50 %, mogą ubiegać się o odstąpienie od dochodzenia należności z tytułu czynszu w części odpowiadającej 50% jego wysokości, z zastrzeżeniem zapisów wynikających z § 5 ust. 2 tej uchwały
3. Podmioty niewymienione w ust. 1, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, a które w związku z tym zawiesiły w tym okresie prowadzenie działalności gospodarczej, mogą ubiegać się o odstąpienie od dochodzenia należności z tytułu czynszu w części odpowiadającej 30% jego wysokości, z zastrzeżeniem zapisów wynikających z § 5 ust. 2 tej uchwały.

§ 5

1. Warunkiem odstąpienia od pobierania czynszu jest złożenie wniosku do właściwego podmiotu, z którym została zawarta umowa.
2. Odstąpienie od dochodzenia należności, o których mowa w § 4 uchwały nie dotyczy opłat za media, kosztów utrzymania nieruchomości oraz należnego podatku VAT, a w przypadku lokali znajdujących się w nieruchomościach wspólnot mieszkaniowych, kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz wpłat na fundusz remontowy przypadających w udziale Gminie Miasta.
3. Odstąpienie od dochodzenia należności, o których mowa w § 4 ust. 2 i ust. 3 uchwały, w zakresie należnych odsetek i kosztów dochodzenia należności (należności ubocznych), następuje w całości.
4. W przypadku podmiotów prowadzących niepubliczne szkoły, przedszkola i żłobki na terenie miasta ulga, o której mowa w § 4 ust. 1 uchwały dotyczy okresu, za jaki podmiot ten nie otrzymał dotacji celowej budżetu miasta.”
   
   

Gmina wystawiła przedsiębiorcom faktury zgodnie z zawartymi z dzierżawcami, najemcami lub użytkownikami nieruchomości umowami. Następnie na podstawie powyżej przywołanych przepisów, zgodnie z którymi na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i po jego zweryfikowaniu przez pracownika gminy - odstąpiła od dochodzenia należności w postaci umorzenia czynszu za dzierżawę, najem, użytkowanie w kwocie netto wynoszącej 100%, 50% albo 30%, z obowiązkiem zapłaty przez przedsiębiorcę podatku VAT obliczonego od całej kwoty czynszu netto, zgodnie z przyjętymi stawkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umorzenie części lub całości należności zgodnie z przepisami ustawy antykryzysowej i przyjętej uchwały należy traktować jako rabat (opust) obniżający podstawę opodatkowania i tym samym podatek należny w myśl art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepisy tzw. tarczy antykryzysowej dotyczące ulg dla przedsiębiorców (w tym również w zakresie czynszów za dzierżawę, najem, użytkowanie), nie odwołują się bezpośrednio do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2020 r., poz. 106 z późn zm.) i nie rozstrzygają w jaki sposób należy je stosować w odniesieniu do podatku VAT. Zdaniem Gminy zasadne jest stwierdzenie, że umorzenie to nie rabat (opust) w rozumieniu przepisów art. 29a ust. 10 pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis nie wspomina o umorzeniu zaległości jako przesłance warunkującej możliwość obniżenia podstawy opodatkowania.

Każda kwota należna z tytułu wykonanej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest obrotem, niezależnie od tego, czy została faktycznie otrzymana, w tym także na skutek umorzenia.

Wnioskodawca umarzając czynsz/opłaty za dzierżawę, najem, użytkowanie w kwocie netto wynoszącej 100%, 50% albo 30% nie może zatem jednocześnie dokonać umorzenia odpowiedniej części podatku VAT.

Nadto podatek VAT, nie stanowi dochodu jednostki samorządu terytorialnego, ale jest dochodem Skarbu Państwa. Zatem podatek VAT wynikający z wystawionej na rzecz przedsiębiorcy faktury powinien być wykazywany w deklaracji VAT Gminy, pobierany i odprowadzany do organu skarbowego w całości. W przypadku opóźnienia w zapłacie podatku VAT w całości - naliczane są odsetki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Gmina wystawiła przedsiębiorcom faktury zgodnie z zawartymi z dzierżawcami, najemcami lub użytkownikami nieruchomości umowami. Następnie na podstawie przywołanych w opisie stanu faktycznego przepisów, zgodnie z którymi na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i po jego zweryfikowaniu przez pracownika gminy - odstąpiła od dochodzenia należności w postaci umorzenia czynszu za dzierżawę, najem, użytkowanie w kwocie netto wynoszącej 100%, 50% albo 30%, z obowiązkiem zapłaty przez przedsiębiorcę podatku VAT obliczonego od całej kwoty czynszu netto, zgodnie z przyjętymi stawkami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania, że umorzenie należności w całości lub części z tytułu najmu, dzierżawy, użytkowania, Wnioskodawca może uznać za rabat (opust) obniżający podstawę opodatkowania i tym samym podatek należny na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem tut. Organu odstąpienie od dochodzenia należności, o którym mowa wyżej, nie oznacza że świadczenie między Gminą a najemcą (dzierżawcą) staje się nieodpłatne – w dalszym ciągu mamy do czynienia z odpłatnym najmem/odpłatną dzierżawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy oraz wskazanie przez Wnioskodawcę w opisie sprawy, iż przyjęcie od Najemcy wniosku o umorzenie należności za najem w całości lub części przypadających za okres stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii nie jest równoznaczne z wyrażeniem przez Wnioskodawcę zgody na rezygnację w ogóle z dochodzenia od Najemcy określonej w umowie najmu należności należy stwierdzić, że tak naprawdę warunki pierwotnej umowy najmu/dzierżawy zawartej między Wnioskodawcą a Najemcą nie ulegają zmianie. Wnioskodawca jedynie wyraża wolę rezygnacji z należności o charakterze cywilnoprawnym w odniesieniu do przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, za okres, o który wystąpi Najemca w składnym do Wnioskodawcy wniosku, oczywiście obejmującym okres wyznaczony stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii.

Zdaniem tut. Organu umorzenie należności, o którym mowa wyżej, nie oznacza że świadczenie między Wnioskodawcą a Najemcą (dzierżawcą) staje się nieodpłatne – w dalszym ciągu mamy do czynienia z odpłatnym najmem/odpłatną dzierżawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro bowiem udzielenie podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą wsparcia polegającego na odstąpieniu od dochodzenia należności/umorzeniu należności stanowi pomoc publiczną, to w relacji Wnioskodawca – przedsiębiorca musi wystąpić kwota należna, od dochodzenia której jednostka ta odstępuje. W tej sytuacji wierzyciel (tu Wnioskodawca) po prostu rezygnuje z dochodzenia należnej mu wierzytelności za okres, o który wnioskuje Najemca składając do jednostki odpowiedni wniosek, co nie może być jednak utożsamiane z uregulowaniem tej należności (nie dochodzi bowiem do zaspokojenia roszczeń wierzyciela).

Jak już wskazano, z okoliczności sprawy wynika, że warunki umowy najmu/dzierżawy, w tym wartość czynszu z tytułu zawartych pierwotnie umów z przedsiębiorcami, nie zmieniają się, a Wnioskodawca jedynie wyraża jednostronne oświadczenie woli w postaci pisma informacyjnego do Najemcy, w którym informuje o rezygnacji z należności z tytułu czynszu za najem/dzierżawę w odniesieniu do przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.

Zatem cena najmu/dzierżawy nie zmienia się - nie ma więc do niej zastosowania rabat, opust a więc nie ma tu miejsca żadna z okoliczności wskazanych w ww. art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy. Zatem podstawa opodatkowania wynikająca z zawartej przez Wnioskodawcę umowy najmu/dzierżawy z przedsiębiorcą, w związku z jednostronnym oświadczeniem woli o rezygnacji z dochodzenia należności za wnioskowany okres, nie ulega zmianie i stanowi ją kwota wynikająca z zawartej umowy.

Tak więc, mając powyższe na uwadze umorzenie opisanej należności części lub całości nie stanowi rabatu (opustu) od należności z tytułu świadczenia usług najmu/dzierżawy, które byłyby podstawą do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług, na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania, stąd wszelkie inne kwestie poruszone w stanowisku a nie objęte pytaniem nie były przedmiotem interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z poźn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.