Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.362.2020.2.PC
z 2 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 31 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym za pośrednictwem ePUAP 9 września 2020 r. oraz w dniu 18 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 18 listopada 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 12 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostaw towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2020 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostaw towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z UE. Wniosek został uzupełniony za pośrednictwem ePUAP 9 września 2020 r. oraz w dniu 18 listopada 2020 r., na wezwanie Organu z dnia 12 listopada 2020 r. skutecznie doręczone w dniu 12 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka należy do grupy kapitałowej X. (dalej: „Grupa”), która jest jednym z czołowych producentów farb i lakierów w Polsce.

Grupa jest na etapie wypracowywania nowych zmian w strukturze Grupy, których celem jest wyodrębnienie działalności sprzedażowej i marketingowej od działalności produkcyjnej i wsparcia. W związku z powyższym, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Y S.A. (dalej: „Y SA”) zostanie wyodrębniona organizacyjnie jednostka pełniąca funkcje handlowe oraz realizująca czynności sprzedaży i marketingu, tzw. Pion Handlowy. Po dokonaniu wyodrębnienia, Pion Handlowy zostanie przeniesiony ze Y SA do Spółki w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego (aport ZCP). Spółka w ramach pełnionych przez siebie funkcji będzie odpowiedzialna za szeroko rozumiany marketing i sprzedaż towarów Grupy X, tj. farb i lakierów nie tylko na terytorium Polski, ale również do innych krajów UE (m.in. do Czech, Słowacji, Węgier czy Rumunii).

Równocześnie Y SA pozostanie odrębnym podmiotem odpowiedzialnym za kwestie stricte logistyczne (spedycyjne) związane z transportem towarów (lakierów, farb) na terytorium Polski jak również do innych krajów z UE. Y SA będzie odpowiedzialna za transport towarów od złożenia zamówienia zlecenia transportowego poprzez realizację wysyłki towarów i rozliczenie za wykonanie tej usługi. Y SA będzie również negocjować ceny ze spedytorami (przewoźnikami) jak i podpisywać z nimi umowy. W przypadku uszkodzenia towaru w transporcie lub w przypadku wystąpienia innych zdarzeń związanych z wysyłką towarów, Y SA będzie odpowiedzialna za kontakt z przewoźnikiem, będzie również miała prawo żądać od przewoźnika (spedytora) wyjaśnień i ewentualnego odszkodowania.

Z uwagi na wyodrębnienie organizacyjne i pełnione funkcje poszczególnych podmiotów w Grupie (Y SA i Spółki) sprzedaż towarów do odbiorców z innych krajów UE odbywać się będzie według następującego schematu:

1. nabywca z innego kraju UE niż Polska będzie składał zamówienie w Spółce, które to zamówienie zostanie przekazane (poprzez stosowany przez oba podmioty system finansowo - księgowy (…)) do realizacji przez Y SA;
2. Y SA, jako pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, dokona dostawy towarów (farb i lakierów) na rzecz Spółki;
3. Spółka, jako drugi podmiot w łańcuchu dostaw, dokona dostawy towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z UE; nabywca z UE będzie każdorazowo podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym kraju niż Polska.

Transport towarów odbywać się będzie w ten sposób, że towar będzie fizycznie transportowany bezpośrednio od Y SA (pierwszego podmiotu w łańcuchu dostaw) do ostatecznego nabywcy na terytorium innego kraju UE niż Polska. Przy czym Y SA transportując towary za granicę (do krajów UE) będzie działać na rzecz Spółki. Innymi słowy, Spółka za pośrednictwem Y SA będzie transportować towar za granicę (Spółka wraz z towarem nabędzie od Y SA usługę transportową). Obciążenie za obsługę logistyczną (w tym koszt transportu wyrobów i towarów) będzie odbywać się na zasadzie okresowego fakturowania ze Y SA do Spółki, na koniec każdego miesiąca.

Zarówno Y SA, jak i Spółka są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (PL-NIP).

W odpowiedzi na wezwanie Organu o wskazanie czy w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku Y SA przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz ostatecznego nabywcy z UE, Wnioskodawca wskazał: „Tak, jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.”.

W odpowiedzi na wezwanie Organu o wskazanie czy Wnioskodawca przekazał Y SA numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce (tj. nadany przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane/transportowane), Wnioskodawca wskazał: „Tak, Wnioskodawca przekaże Y SA numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce.”.

W odpowiedzi na wezwanie Organu o wskazanie czy w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku są/będą spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z poźn. zm.), Wnioskodawca wskazał: „Tak, dla transakcji będącej przedmiotem wniosku będą spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.).”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w ramach uzupełnienia wniosku):

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym transakcje pomiędzy Spółką a ostatecznymi nabywcami towarów z innych krajów UE będą stanowić dla Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (Wnioskodawca pyta czy realizowana dostawa towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) w kontekście obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcje pomiędzy Spółką a ostatecznymi nabywcami towarów z innych krajów UE będą stanowić dla Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, które przy spełnieniu warunków z art. 42 ustawy o VAT będą opodatkowana stawką 0% VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: „WDT”). Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Jednocześnie, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Jednocześnie, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe, z WDT mamy do czynienia wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:

1. ma miejsce dostawa towarów,
2. w ramach przedmiotowej dostawy, towary są przemieszczane z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE niż terytorium Polski,
3. sprzedawca i nabywca są zarejestrowani odpowiednio w Polsce i w innym kraju UE niż Polska na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W opisywanym przypadku niewątpliwie wszystkie wskazane wyżej warunki odnoszące się do istoty samej transakcji WDT zostaną spełnione.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy o VAT, uregulowano zasady dotyczące opodatkowywania transakcji tzw. łańcuchowych i określenia miejsca opodatkowania w przypadku wystąpienia takich transakcji łańcuchowych. Przez transakcję łańcuchową należy rozumieć transakcję, w której kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy.

W przypadku takich transakcji łańcuchowych uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tym łańcuchu. Oznacza to, że w opisanym we wniosku przypadku wystąpią 2 transakcje:

1. od Y SA do Spółki oraz
2. od Spółki do ostatecznego nabywcy na terytorium innego kraju UE.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy (opodatkowania dostawy).

W przypadku transakcji łańcuchowych kluczowym zagadnieniem staje się w pierwszej kolejności ustalenie miejsca dostawy (opodatkowania) towarów, jako że w danym przypadku towar ulega przemieszczeniu pomiędzy różnymi państwami UE.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (to jest tzw. dostawa ruchoma).

Z postanowień zawartych w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2020 r. wynika, że w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy (tu: Y SA) do ostatniego w kolejności nabywcy (tu: ostateczny nabywca z UE), wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W myśl natomiast art. 22 ust. 2b ustawy o VAT w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego (tu: Spółka).

W przypadku gdy podmiot pośredniczący - zgodnie z art. 22 ust. 2c ustawy o VAT - przekazał swojemu dostawcy (tu: Y SA) numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane (tu: PL-NIP), wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Natomiast na podstawie art. 22 ust. 2d ustawy o VAT, przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Jak stanowi natomiast art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Te ostatnie przypadki identyfikują tzw. dostawę nieruchomą. W transakcji łańcuchowej tylko jedna z dostaw może być dostawą ruchomą i tym samym opodatkowaną jako WDT, a wszystkie pozostałe (niezależnie od tego, ile ich będzie) będą dostawami nieruchomymi (i według tych zasad opodatkowanymi).

W opisanym zdarzeniu przyszłym jedynie Spółka może być uznana za podmiot pośredniczący, gdyż w łańcuchu transakcji biorą udział tylko 3 podmioty, tj. Y SA, Spółka i ostateczny nabywca z innego kraju UE.

Należy zauważyć, że w oparciu o treść art. 22 ust. 2d ustawy o VAT podmiotem pośredniczącym nie może być pierwszy dostawca, czyli Y SA, oraz nie może być także ostateczny nabywca towarów, gdyż nie jest dostawcą towarów w łańcuchu transakcji. Co więcej, Y SA będzie transportowała dostarczane towary na rzecz Spółki.

Należy zauważyć, że przepisy art. 22 ust. 2b i 2c ustawy o VAT nie wymagają, aby podmiot pośredniczący był podmiotem z innego kraju niż kraj, z którego towary są wysyłane lub transportowane (tu: Polska). Wystarczy jedynie, że podmiot pośredniczący posłuży się albo numerem z innego kraju UE, albo polskim numerem PL-NIP.

Wobec powyższego, zgodnie z opisanym przebiegiem transakcji, Y SA będzie obowiązana zastosować stawkę VAT 23% dla opodatkowania własnej dostawy dla Spółki, gdyż Spółka będzie posługiwała się polskim numerem na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (PL-NIP).

A skoro towar jest dostarczany z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE dla nabywcy, który jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym kraju UE niż Polska i zakładając, że Spółka spełni pozostałe warunki dotyczące zastosowania stawki 0% VAT (art. 42 ustawy o VAT), to dostawa pomiędzy Spółką a ostatecznym nabywcą będzie opodatkowana jako WDT z zastosowaniem stawki 0% VAT.

Przyjęcie odmiennego stanowiska, czyli że Spółka nie jest podmiotem pośredniczącym (gdyż np. nie ma siedziby na terytorium innego kraju UE niż Polska), oznaczałoby że dostawa od Spółki na rzecz ostatecznego nabywcy z innego kraju UE również musiałaby podlegać opodatkowaniu jako dostawa nieruchoma na terytorium Polski (23% VAT), a to oznaczałoby naruszenie zarówno art. 13 ust. 1 i nast. ustawy o VAT, jak i art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w ramach którego w przypadku transakcji łańcuchowej jedna i tylko jedna transakcja musi być uznana za transakcję ruchomą i nie mogą wystąpić same transakcje nieruchome.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak wskazuje art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się tym, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Na mocy art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przy tym w myśl art. 42 ust. 1a ustawy stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
   
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
   

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Ponadto miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Natomiast, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. - w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z, dodanym od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2b ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Przy czym stosownie do, dodanego od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2d ustawy, przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Natomiast, dodany od dnia 1 lipca 2020 r., art. 22 ust. 2c ustawy stanowi, że w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Jednocześnie zgodnie z brzmieniem przepisów obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. w przypadku gdy towary są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego. Jednocześnie przez podmiot pośredniczący, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przy czym w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka posiadająca siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski) jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka należy do grupy kapitałowej X, która jest jednym z czołowych producentów farb i lakierów w Polsce. Grupa jest na etapie wypracowywania nowych zmian w strukturze Grupy, których celem jest wyodrębnienie działalności sprzedażowej i marketingowej od działalności produkcyjnej i wsparcia. Y SA pozostanie odrębnym podmiotem odpowiedzialnym za kwestie stricte logistyczne (spedycyjne) związane z transportem towarów (lakierów, farb) na terytorium Polski jak również do innych krajów z UE. Y SA będzie odpowiedzialna za transport towarów od złożenia zamówienia zlecenia transportowego poprzez realizację wysyłki towarów i rozliczenie za wykonanie tej usługi. Y SA będzie również negocjować ceny ze spedytorami (przewoźnikami) jak i podpisywać z nimi umowy. W przypadku uszkodzenia towaru w transporcie lub w przypadku wystąpienia innych zdarzeń związanych z wysyłką towarów, Y SA będzie odpowiedzialna za kontakt z przewoźnikiem, będzie również miała prawo żądać od przewoźnika (spedytora) wyjaśnień i ewentualnego odszkodowania.

Z uwagi na wyodrębnienie organizacyjne i pełnione funkcje poszczególnych podmiotów w Grupie (Y SA i Spółki) sprzedaż towarów do odbiorców z innych krajów UE odbywać się będzie według następującego schematu:

1. nabywca z innego kraju UE niż Polska będzie składał zamówienie w Spółce, które to zamówienie zostanie przekazane (poprzez stosowany przez oba podmioty system finansowo - księgowy (…)) do realizacji przez Y SA;
2. Y SA, jako pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, dokona dostawy towarów (farb i lakierów) na rzecz Spółki;
3. Spółka, jako drugi podmiot w łańcuchu dostaw, dokona dostawy towarów na rzecz ostatecznego nabywcy z UE; nabywca z UE będzie każdorazowo podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym kraju niż Polska.

Y SA przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel towarami na rzecz ostatecznego nabywcy z UE. Wnioskodawca przekaże Y SA numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce. Transport towarów odbywać się będzie w ten sposób, że towar będzie fizycznie transportowany bezpośrednio od Y SA (pierwszego podmiotu w łańcuchu dostaw) do ostatecznego nabywcy na terytorium innego kraju UE niż Polska. Przy czym Y SA transportując towary za granicę (do krajów UE) będzie działać na rzecz Spółki. Innymi słowy, Spółka za pośrednictwem Y SA będzie transportować towar za granicę (Spółka wraz z towarem nabędzie od Y SA usługę transportową). Jednocześnie w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku będą spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy realizowaną dostawę towarów na rzecz ostatecznego nabywcy towarów z innego kraju UE powinien rozliczyć na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) podlegającą opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Opisane okoliczności wskazują, że dostawa towarów realizowana wg przedstawionego modelu sprzedaży jest transakcją łańcuchową, w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy, w ramach której nastąpi dostawa towarów pomiędzy Y SA a Wnioskodawcą a następnie pomiędzy Wnioskodawcą a ostatecznym nabywcą z UE zaś towary dostarczane będą bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw, tj. od Y SA z terytorium Polski do ostatecznego nabywcy z UE na terytorium innych niż Polska państw członkowskich UE. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że za pośrednictwem Y SA będzie transportować towar za granicę (Spółka wraz z towarem nabędzie od Y SA usługę transportową). Jak wskazano Y SA transportując towary za granicę (do krajów UE) będzie działać na rzecz Spółki. Zatem w analizowanym przypadku należy przyjąć, że Wnioskodawca jest podmiotem pośredniczącym, o którym mowa w art. 22 ust. 2d ustawy i w opisanym łańcuchu dostaw organizuje transport. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przekaże Y SA numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce. Zatem mając na uwadze treść art. 22 ust. 2c ustawy, który przewiduje możliwość odstępstwa od zasady ogólnej (zgodnie z którą transport towarów przypisuje się do dostawy dokonanej do pomiotu pośredniczącego), w analizowanym przypadku transport towarów należy przypisać do dostawy dokonanej przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w art. 22 ust. 2d ustawy, tj. dokonanej przez Wnioskodawcę. W konsekwencji dostawę między Wnioskodawcą a nabywcą z innego kraju UE należy uznać za „transakcję ruchomą”, tj. opodatkowaną jako transakcję międzynarodową. Tym samym, skoro towary są transportowane z terytorium Polski na terytorium innych niż Polska państw członkowskich UE, Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów na rzecz nabywcy z innego kraju UE powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Polski, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, która (przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ustawy) podlega opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 0%.

Zatem realizowaną dostawę towarów na rzecz ostatecznego nabywcy towarów z innego kraju UE Wnioskodawca powinien rozliczyć na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) podlegającą opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.